Πολύ συχνά διαβάζουμε στις ειδήσεις για θανάτους αρκούδων στη Βόρεια κυρίως Ελλάδα από τροχαία ατυχήματα. Σύμφωνα με έρευνα το 2012 ήταν η χρονιά με τα περισσότερα καταγεγραμμένα θύματα με τις νεαρές σε ηλικία αρκούδες να αποτελούν το μισό αριθμό των νεκρών. Προφανώς δεν είναι μόνο οι αρκούδες που είναι ένα είδος υπό διωγμό και εξαφάνιση στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο αλλά και παγκόσμια. Πέρα από τους τραυματίες και τους νεκρούς ανθρώπους από ατυχήματα στους δρόμους, δεκάδες είδη ζώων χάνουν τις ζωές τους στα οδοστρώματα των κεντρικών και περιφερειακών δρόμων. Σκύλοι, γάτες και περιστέρια στις λεωφόρους των πόλεων αλλά και λύκοι, αλεπούδες, ελάφια, χελώνες, νυφίτσες, σκατζόχοιροι και άλλοι στην εξοχή. Δεν μπορούμε να θεωρούμε αυτές τις ζωές ως παράπλευρες απώλειες μιας αναπόφευκτης κατάστασης και ως εκ τούτου οφείλουμε να δούμε τι ευθύνεται γι’ αυτό…

Οι περισσότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν εκστρατείες ζητώντας ”ρεαλιστικές” λύσεις στο ζήτημα. Να γίνονται δηλαδή μελέτες πριν φτιαχτούν οι δρόμοι και ειδικές κατασκευές με κάγκελα και περάσματα για τα ζώα. Παράλληλα προσπαθούν να προσεγγίσουν τους κυνηγούς και τους κτηνοτρόφους ως αρωγούς στην προσπάθεια για τη διάσωση των ζώων! Οι λύσεις αυτές αγνοούν το συνολικό ζήτημα της επέκτασης του πολιτισμού σαν βασικό αίτιο της εξαφάνισης της άγριας ζωής στο πλανήτη αλλά και του ανθρωποκεντρισμού και του διαχωρισμού από τη φύση ως βασικό ιδεολογικό υπόβαθρο της ψευδαίσθησης της ανθρώπινης υπεροχής και της συνεπακόλουθης καταστροφής της. Ο ανθρωποκεντρισμός αλλά και η σύγχρονη εμπορευματοποίηση των σωμάτων και της ζωής των ζώων αποτελούν βασικές αιτίες, αφού οι γουναράδες της Σιάτιστας (περιοχή με εκτροφεία ζώων για γούνες αλλά και με το μεγαλύτερο ποσοστό ατυχημάτων με αρκούδες) ή οι κυνηγοί που πάνε να σκοτώσουν άγρια ζώα μέσα στο δάσος προφανώς και δεν θα νοιαστούν για την αρκούδα που περνάει το δρόμο, αν δεν την σκοτώσουν επίτηδες. Σε περιοχές με κτηνοτροφική δραστηριότητα τα άγρια ζώα αντιμετωπίζονται από τους ανθρώπους ανταγωνιστικά ως προς τα ζώα που οι ίδιοι έχουν φυλακίσει για να σκοτώσουν αργότερα για εμπόριο ή τροφή. Έτσι τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα πολλές φορές είναι καλοδεχούμενα αφού συμβάλλουν στην μείωση του πληθυσμού των άγριων ζώων που οι ίδιοι κυνηγούν ούτως ή άλλως με το τουφέκι.

Η άνευ προηγουμένου απειλή για εξαφάνιση των υπόλοιπων ζωικών ειδών στον πλανήτη είναι αποτέλεσμα του τρόπου ζωής και οργάνωσης της μαζικής κοινωνίας και του βιομηχανικού πολιτισμού των τελευταίων δύο αιώνων. Η ραγδαία επέκταση της τεχνολογίας και η χρήση της στην παραγωγή σε συνδυασμό με την καπιταλιστική λογική της μέγιστης κερδοφορίας οδήγησαν σε μια ανεξέλεγκτη λεηλασία του φυσικού κόσμου με αποτέλεσμα σχεδόν όλα τα ζωικά είδη να βλέπουν τους βιοτόπους τους να συρρικνώνονται ή να καταστρέφονται ολοσχερώς. Ο τρόπος που λειτουργεί η βιομηχανική κοινωνία και η οικονομία της επιτάσσει και επιβάλλει για την διαιώνισή της μια συνεχόμενη πρόοδο της τεχνολογίας και της μεγιστοποίησης του κέρδους, πράγμα που σημαίνει εκμετάλλευση της φύσης με κάθε κόστος. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο των καπιταλιστικών σχέσεων αλλά του πολιτισμού γενικότερα ο οποίος από τη γέννησή του στηρίχθηκε σε μια γεωγραφική και πληθυσμιακή επέκταση και εξάπλωση με στόχο τη διαιώνιση της κυριαρχίας.

 Η πραγματική επέλαση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων πάνω σε κάθε γωνιά του πλανήτη στερεί σε εκατομμύρια είδη το σπίτι τους. Ένας τεχνόκοσμος που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και επιδιώκει να καλύψει κάθε κομμάτι γης με τσιμέντο καταπίνοντας κάθε ζωή. Φωτιές, καλλιέργειες, αποξηράνσεις, φράγματα, εξορύξεις, βιομηχανικές δραστηριότητες και μόλυνση συνθέτουν την εικόνα της καταστροφής και της εξαθλίωσης ολόκληρων βιοτόπων. Για να μεταφερθούν τα προϊόντα που παράγονται από τις βιομηχανίες στους κατοίκους των πόλεων έχει κατασκευαστεί ένα παγκόσμιο δίκτυο εμπορίου σε στεριά, θάλασσα και αέρα. Δάση ολόκληρα κόβονται στη μέση για να φτιαχτούν οι δρόμοι, διαρρηγνύοντας την ολότητα της ζωής μέσα σε αυτά και δημιουργώντας τεχνητά τείχη ανάμεσα στα ζώα, με αποτέλεσμα τη διατάραξη και εμπόδιση της βιωσιμότητας. Το θαλάσσιο εμπόριο ευθύνεται για τη δολοφονία χιλιάδων ζώων της θάλασσας, είτε σκοτώνοντας απευθείας ζώα με τις προπέλες των πλοίων, είτε διαταράσσοντας τα ρεύματα που ακολουθούν τα ζώα κάνοντάς τα να χάσουν τον προσανατολισμό τους, είτε μολύνοντας τους ωκεανούς με καύσιμα και σκουπίδια. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους του ουρανού, τα πτηνά, που βρίσκουν το θάνατο στους έλικες των αεροπλάνων αλλά και που αποπροσανατολίζονται στο ταξίδι τους για τις νότιες χώρες από τα ωστικά και εναέρια κύματα που εκπέμπονται για την εξυπηρέτηση της εναέριας κυκλοφορίας.

 Η παγκόσμια και εκτεταμένη χρήση του αυτοκινήτου αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου τρόπου ζωής. Τα αυτοκίνητα ευθύνονται για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων και ζώων στο σύγχρονο κόσμο, αλλά και για τη μόλυνση της βιόσφαιρας από τις εκπομπές δηλητηριωδών αερίων. Τα αυτοκίνητα έχουν κατακλύσει όλο το πλανήτη δημιουργώντας μια ψεύτικη αναγκαιότητα, αποτελούν την εξατομικευμένη επίδραση των ταχέων μετακινήσεων στη καθημερινή ζωή. Η επιβολή του ιδεολογήματος της εξοικονόμησης χρόνου και της ταχύτητας έχει σαν βασικό στόχο να κάνει τους ανθρώπους να μην έχουν το χρόνο να σκεφτούν τι συμβαίνει γύρω τους αλλά και να αντιδράσουν με κριτήριο την αξία της ζωής, οι ταχείς ρυθμοί απονεκρώνουν πνευματικά τους ανθρώπους καθιστώντας τους υποχείρια της κυριαρχίας. Οι άνθρωποι κατάφερναν να μετακινηθούν εκατομμύρια χρόνια πριν την ανακάλυψη και την επιβολή του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο, που σαν στόχο έχει να επιβάλλει τους φρενήρεις ρυθμούς που επιτάσσει η βιομηχανική παραγωγή και να αυτοματοποιήσει τις μετακινήσεις των ανθρώπων μέσα στα πλαίσια των δρόμων και των δομών του συστήματος, έχει καταφέρει να συμβάλλει περαιτέρω στην αποξένωση του ανθρώπου από το φυσικό κόσμο. Ο άνθρωπος-οδηγός μέσα στο σιδερένιο και γυάλινο κελί , το αυτοκίνητο δηλαδή, βλέπει το κόσμο γύρω του μέσα από το τζάμι σαν να βρίσκεται σε βιντεοπαιχνίδι. Δημιουργείται μια άτυπη αίσθηση εξουσίας απέναντι σε ό,τι κινείται γύρω του και πολλές φορές είναι μια εξουσία πάνω στη ζωή και το θάνατο τον όντων που τυχαίνει να βρίσκονται στο δρόμο του. Αυτή η εξουσιαστική σχέση εμβαθύνει όταν μπαίνουν διλήμματα που λένε ότι η ανθρώπινη ζωή αξίζει περισσότερο από αυτή των ζώων και έτσι δικαιολογούνται οι τόσο συχνοί θάνατοι. Όμως τα ζώα δεν απείλησαν ποτέ την ζωή με τις μετακινήσεις τους απαξιώνοντας κάθε ζωντανή οντότητα όπως γίνεται σήμερα με τη χρήση του αυτοκινήτου. Η ζωή κάθε ζώου είναι σημαντική για το ίδιο και τους συντρόφους του, κατά τον ίδιο τρόπο που η ζωή ενός ανθρώπου είναι σημαντική για τους οικείους του, το ιδεολόγημα της ανωτερότητας της ανθρώπινης ζωής, αποτελεί σαθρή απόδειξη του που μας οδηγεί ο ανθρωποκεντρισμός, σε μια άνευ προηγουμένου εξαφάνιση των ειδών όπως συμβαίνει και με την καφέ αρκούδα. Το αυτοκίνητο και όλο το σύμπλεγμα των ταχέων μετακινήσεων είναι αναπόσπαστο κομμάτι του βιομηχανικού τεχνολογικού συστήματος και άρρηκτα συνδεδεμένο με την επικράτηση και παγκοσμιοποίηση των δομών της κυριαρχίας.

 Ο βιομηχανικός πολιτισμός αποτελεί μια γάγγραινα στο σώμα του πλανήτη, επεκτείνεται ραγδαία μέχρι τη τελική καταστροφή κάθε μορφής ζωής. Η ανθρωποκεντρική λογική συμβάλει στο να μην βλέπουν οι άνθρωποι τη καταστροφή που συντελείται και εντείνεται μιας και θεωρούν πως η δική τους επιβίωση είναι εξασφαλισμένη ακόμα και αν χαθεί κάθε τι ζωντανό. Ζούμε σε ένα κόσμο που η κυριαρχία με την αρωγή του κράτους έχει καταφέρει να ελέγχει τις συνειδήσεις των ανθρώπων υπνωτίζοντάς τους με τα ναρκωτικά του πολιτισμού και την τεχνολογική εξημέρωση, κάνοντας τους να πιστεύουν ότι είναι μοναδικοί σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα και τη ζωή στη γη και πως βρίσκονται σε έναν αέναο ανταγωνισμό με τη φύση.

 Είναι λοιπόν αναγκαίο για τη ζωή και την ελευθερία όλων να συγκρουστούμε με τον πολιτισμό, το κράτος και τις δομές του, να καταστρέψουμε το τεχνολογικό σύστημα και τη βιομηχανία, να αποδομήσουμε την ανθρωποκεντρική λογική και να ζήσουμε στο φυσικό μας σπίτι τη γη που μας έθρεψε για εκατομμύρια χρόνια με αρμονία πριν την εμφάνιση της κυριαρχίας και του πολιτισμού.

 Μπορούμε και θέλουμε να αγωνιστούμε γι’ αυτό τον σκοπό, είναι η μόνη ειλικρινής στάση απέναντι στην άγρια ζωή που πολεμιέται από τις μηχανές και την κοινωνία τους.

 Αγώνας για την ζωή, την ελευθερία και την αναρχία. Αγώνας για την ολική απελευθέρωση.