Αρχειοθήκη ιστολογίου


Το ακόλουθο κείμενο περιγράφει την κατάσταση στα Χανιά της Κρήτης αυτές τις μέρες και τους τρόπους που έχουν βρει οι βασανιστές των Ζώων να βγάλουν εύκολο χρήμα με την «δουλειά» άλλων. Είναι γραμμένο από τις Αλογόμυγες.


Παραμονές 2012, κέντρο Χανίων. Ένας πραγματικός παράδεισος αιχμαλωσίας ζώων, των εκμεταλλευτών τους και όσων τους ενισχύουν ή τους ανέχονται γιατί «κοιτάνε ψηλά» και δεν βλέπουν μπροστά τους.

Στάδιο Χανίων: Για ακόμα μια φορά ο Δήμος Χανίων πετυχαίνει το χριστουγεννιάτικο θαύμα του αφήνοντας μας άναυδους με ένα αποκορύφωμα εμπορικού ανθρωποκεντρισμού, με την κακογουστιά και την αναισθησία του, και με την αντίληψή του περί εορταστικού πνεύματος. Σε μια προσπάθεια προσομοίωσης της Λαπωνίας ή κάποιας άλλης βορειοευρωπαικής χώρας, εγκαθιστά στο δημοτικό γήπεδο Χανίων παγοδρόμιο και περίπτερα μικροπωλητών, παιχνιδιών και λουκουματζίδικων που θα «γλυκάνουν» όλο το ζόρι που έχουμε τραβήξει και βέβαια τις τσέπες του με το αντίστοιχο ενοίκιο. Κι εκεί εκτίθενται δύο σκυριανά άλογα, ατραξιόν στο μίζερο πανηγυράκι του. Μπορούν έτσι μεγάλοι και κυρίως μικροί να μάθουν πως αν έχεις λεφτά μπορείς να κερδίσεις την επαφή με κάποιον για λίγη ώρα. Και αυτός ο κάποιος βέβαια να δουλεύει 14ωρο, τσάμπα και παρά τη θέλησή του.

Δημοτικός Κήπος Χανίων. Το καμάρι του δήμου, η φυλακή στο κέντρο της πόλης. Ισόβια αιχμάλωτα αγρίμια σε ένα στείρο, ξένο περιβάλλον, που κατά τα άλλα «θα φύγουν το συντομότερο δυνατό από εκεί». Παγώνια, πάπιες και χήνες πίσω από σύρματα και κλουβιά για τη διασκέδαση του καθημερινού περαστικού και επισκέπτη, που θα τα προσπεράσει αδιάφορα συνεχίζοντας τη βόλτα για τον καφέ του υπό το βλέμμα των καμερών ασφαλείας. Και τελοσπάντων πώς κατέληξαν οι «ειδικοί» του δήμου στο ότι είναι «μη απελευθερώσιμα» και «δεν θα επιβιώσουν ελεύθερα;». Εξαντλώντας τις δυνατότητες επανένταξης τους στο φυσικό τους περιβάλλον; Ρωτώντας τα μήπως προτιμούν να ζήσουν, ίσως λιγότερα χρόνια, αλλά ελεύθερα;

Pet shop. Κι άλλα ζώα σε κλουβιά, αυτή τη φορά προς πώληση, και αν δεν πουληθούν, ποιος ξέρει… Σκύλοι, γάτες, κουνέλια, πουλιά πάνω στο πεζοδρόμιο. Από τις φυλακές των εκτροφείων, γέννημα κάποιων έγκλειστων θηλυκών μηχανών παραγωγής ζώων «συντροφιάς». Και αυτή αγοράζεται φαίνεται. Άμεση εκμετάλλευση των ζώων - εμπορευμάτων και εξωφρενικές αντιφάσεις από ανθρώπους που αγοράζουν τροφές και αξεσουάρ για ζώα ενισχύοντας ακριβώς εκείνους που τα έχουν κλεισμένα σε κλουβιά. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι τα χαζεύουν χαμογελώντας, δικαιολογώντας το ρόλο τους στις βιτρίνες. Μία από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις όπως όλα τα σκλαβοπάζαρα, με μεγάλο
ποσοστό θνησιμότητας και υποβοηθούμενο από μια παράδοξη «αγάπη για τα ζώα».

Ψαροπεντικουράδικα. Ο παραλογισμός της μόδας συναντά την εκμετάλλευση ψαριών, την ψευδοιατρική και τελικά τη μετάδοση ασθενειών. Οι γυάλες με τα μικρά μαύρα ψάρια κάνουν όμως τις βιτρίνες ξεχωριστές. Πώς πείθεταικανείς να βάλει τα πόδια του στη γυάλα; Μάλλον φταίει που είναι «εξωτικά» και «ειδικά», όχι σαρδέλες ή πιράνχας, προς το παρόν, εκτός κι αν κάποιος κάνει κανένα αστείο…

Όση ώρα δεν κάνουν άσκοπους κύκλους μέσα στη γυάλινη φυλακή τους, μπουκώνονται με νεκρά κύτταρα, μικρόβια και μύκητες, και όλες τις επικίνδυνες ουσίες που κουβαλάνε τα «περιποιημένα» (με χημικά) πόδια. Περνώντας από ένα ψαροπεντικιουράδικο, ρωτήστε πόσα από αυτά σκοτώθηκαν μέσα στο τελευταίο μήνα, και σε ποιον ανήκαν τα πετσάκια που έγιναν το τελευταίο τους γεύμα…

ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΘΕΜΑ-ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΖΩΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΑΞΕΣΟΥΑΡ

ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ

Το Δόγμα του Vegan Hardline

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011


Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί μετάφραση του κειμένου του Walter Bond, «The Creed Of Vegan Hardline», που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του NIO. Είναι η τρίτη από τη σειρά δημοσιεύσεών μας σχετικά με το hardline, το πρόσφατο γράμμα του Bond και το vegan hardline που χρησιμοποιεί ως όρο.

Όσον αφορά το κείμενο και τις απόψεις που περιλαμβάνει, λένε χαρακτηριστικά οι διαχειριστές της NIO: «Καθένας που σχετίζεται με τη NIO δειυρύνει την ακλόνητη υποστήριξή μας, ανένδοτη αγάπη μας και αγέραστο θαυμασμό μας για τον αδερφό και σύντροφό μας, Walter Bond. Είναι τιμή μας να μπορούμε να δημοσιεύουμε την εργασία του και προσμένουμε ένα forum μέσω του οποίου να μπορεί να ριζοσπαστικοποιεί ακτιβιστές και διεγείρει δράσεις. Ωστόσο, οι απόψεις ενάντια στις εκτρώσεις που εκφράζονται από τις vegan hardline εκθέσεις του Walter δεν αντανακλούν τις θέσεις πολλών που σχετίζονται με τη NIO. Γι' αυτό, ελπίζουμε πως είτε είστε pro-life, είτε pro-choice, πως πιστεύουμε όλοι πρωτίστως και κύρια στην απελευθέρωση των ζώων.»

Εμείς θα συμπληρώσουμε προς το παρόν, πως παρόλη την υποστήριξη που οφείλει να έχει και έχει μέχρι στιγμής ο Walter, υπάρχουν αρκετά σημεία τα οποία χρήζουν εξέτασης και οξείας κριτικής, τόσο όσον αφορά το γενικότερο hardline, όσο και ειδικότερες απόψεις, όπως π.χ. αυτή που έχει να κάνει με «τα καλύτερα στοιχεία της ριζοσπαστικής αριστεράς ή της ριζοσπαστικής δεξιάς». Αυτό ίσως γίνει σε κάποια στιγμή στο μέλλον, όπως αναφέρθηκε και στο post με το μανιφέστο του hardline, ίσως και από άλλους εκτός από εμάς.




Ο σεβασμός κάθε αθώας ζωής πρέπει να ανακηρυχθεί ως η υπέρτατη και αναλλοίωτη ηθική αν θέλουμε ποτέ να έχουμε μια δίκαιη και πραγματικά έντιμη ανθρώπινη κοινωνία. Η ανθρωπότητα τώρα ζει σε μια εποχή φιλαργυρίας, απληστίας, ιδιοτέλειας, δειλίας και βρωμιάς. Ο πολιτισμός περιθάλπει τους παραλογισμούς του νου, απειθάρχητες συμπεριφορές και την φθορά του ήθους και της δεοντολογίας μέχρι τα όρια της δυστροπίας και της αηδίας.

Στο πρόσωπο αυτής της βλασφημίας έρχεται το Vegan Hardline - μια κοσμοθεωρία, ένας τρόπος ζωής και μια ατρόμητη πίστη στην οποία μπορείς και πρέπει να αφιερώσεις τον ζήλο, την τιμή, την συμπόνοια, την αγριότητα και ολόκληρη την ζωή σου. Το Vegan Hardline είναι μια συγκριτική κοσμοθεωρία η οποία βρίσκεται πάνω απ' όλα για να προστατέψει κάθε αθώα ζωή. Από τα δάση, τους ωκεανούς, τα χωράφια, τα βουνά, τον αέρα και ολόκληρη την βιόσφαιρα, στα έντομα, τα ερπετά, τα αμφίβια, τα πουλιά, τα θηλαστικά και όλα τα είδη ζώων, άγρια ή «εκτρεφόμενα». Σύμφωνα με την πεποίθηση πως όλα τα αθώα αισθανόμενα όντα πρέπει να αφήνονται για πάντα μόνα τους, ελεύθερα από την ανθρώπινη παρέμβαση, οι Vegan Hardliners είναι έντονα pro-life [υπέρ της ζωής] και αντιτίθενται στην έκτρωση, η οποία σαν λέξη είναι απλά ένας ευφημισμός για την συλλογική δολοφονία αγέννητων μωρών.

Ο χρυσός μας κανόνας είναι πως «τα δικαιώματα σου σταματάνε εκεί που αρχίζουν ενός άλλου». Κάθε πράξη που βλάπτει κάποιον ή όλη την ζωή γύρω από κάποιον, όπως είναι η χρήση και κατάχρηση των ναρκωτικών και του αλκοόλ ή η χρήση οποιουδήποτε προϊόντος εκμετάλλευσης, όπως το δέρμα, το μαλλί, το μετάξι, το κρέας, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά και όλα τα υποπροϊόντα, δεν είναι ανεκτή. Αυτοί που εμπλέκονται στην χρήση νεκρών ζώων ή έχουν κέρδος από την υποταγή της Γης, ακόμα και αφότου έχουν μορφωθεί και ενημερωθεί,δεν θα είναι πια «αθώα ζωή» και δεν θα έχουν πια δικαιώματα.

Οι υποστηρικτές του Vegan Hardline πιστεύουν στην καταπολέμηση της αδικίας της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας κάθε αποτελεσματικό μέσο, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, της νόμιμης διαμαρτυρίας και της άμεσης δράσης. Ωστόσο δεν είμαστε ειρηνιστές. Θα καταφύγουμε σε απειλές, εκφοβισμούς και πραγματική βία όποτε και οπουδήποτε κρίνεται απαραίτητο. Για τον σκοπό αυτό πιστεύουμε ακράδαντα στο δικαίωμα της οπλοκατοχής και διατηρούμε τα σώματά μας δυνατά, καθαρά και ετοιμοπόλεμα.

Το Vegan Hardline είναι κοσμικό και άθρησκο. Δεν θα σπαταλήσουμε πολύτιμο χρόνο παίζοντας χαζά παιχνίδια με θεούς, θεές, τον Άι-Βασίλη ή το κουνέλι του Πάσχα. Ο χρόνος έχει αποδείξει ότι η θρησκεία είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετη και, στην χειρότερη, μια κατά βάθος κακή παραφροσύνη, που προέρχεται από το μυαλό και κυριαρχεί στην καταστροφή ολόκληρου του οικοσυστήματος. Αντίθετα εμείς πιστεύουμε στον φυσικό νόμο, την φυσική τάξη, αιτία και αποτέλεσμα.

Δεδομένου ότι η σύγχρονη κοινωνία και, συγκεκριμένα, ο Δυτικός Πολιτισμός υπάρχει εις βάρος της Γης και των Ζωικών Εθνών, το Vegan Hardline παίρνει μια αντι-πολιτισμική στάση και έχει ένα μακροπρόθεσμο στόχο: την κατάργηση του τεχνολογικά προηγμένου πολιτισμού. Κατά συνέπεια, υποστηρίζουμε τον επαναστατικό και αντάρτικο αναρχισμό και κάθε τακτική που αποδυναμώνει και καταστρέφει τους πυλώνες όλων των υπαρχουσών κυβερνήσεων, ολικά ή μερικά.

Το Vegan Hardline είναι κατηγορηματικά αντίθετο στον ρατσισμό και στον σεξισμό. Οι μοναδικοί παράγοντες που δείχνουν ανωτερότητα ή κατωτερότητα είναι η πειθαρχία, ο σεβασμός προς την αθώα ζωή και οι πράξεις μας. Με τον ίδιο τρόπο που μισούμε τον ρατσισμό και τον ρατσιστή, αντίστοιχα μισούμε τον σεξισμό και τον μισογύνη. Έτσι, δεν βλέπουμε την πολιτισμική πολυμορφία, τη σεξουαλικότητα ή το φύλο ως δικαιολογία για την δολοφονία ζώων, της Γης ή αγέννητων παιδιών.


Οργανωτική Συνεργασία - Προσωπική συμπεριφορά και Πεποιθήσεις

Ένας Vegan Hardliner μπορεί να είναι μέλος μιας ομάδας είτε νόμιμης είτε μυστικής, και μπορεί να συμμετέχει σε διάφορες μορφές ακτιβισμού. Ένας Vegan Hardliner ίσως προτιμάει να παραμένει ανεξάρτητος και μη συνδεδεμένος με άλλους Hardliners. Ωστόσο, είτε ως ομάδα είτε ως ατομικότητα, η συμπεριφορά και οι πεποιθήσεις όλων των Vegan Hardliners είναι οι ακόλουθες:

Βίγκαν - Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο Βιγκανισμός και η επίτευξη ενός βίγκαν κόσμου είναι η πρωταρχική μας προσταγή. Αυτό είναι σημαντικό, όχι λόγω της υγείας ή της ηθικής (αν και το να είσαι βίγκαν είναι και υγιεινό και ηθικό), αλλά λόγω της Απελευθέρωσης των Ζώων. Τα ζώα είναι ο ορισμός της αθώας ζωής. Ζούνε σε αρμονία με το περιβάλλον τους, ζούνε φυσικές ζωές και ως εκ τούτου αξίζουν τον πιο βαθύ μας θαυμασμό, σεβασμό και προστασία από την ανθρώπινη τυραννία. Ως εκ τούτου, από την αγάπη και την αφοσίωση στα Ζωικά Έθνη, υποστηρίζουμε υπερήφανα τον βίγκαν τρόπο ζωής και ποτέ δεν διστάζουμε, εξαπατούμε ή παραιτούμαστε.

Αμπολισιονιστές [κάποιος/α που τάσσεται υπέρ της κατάργησης κάθε μορφής δουλείας και εκμετάλλευσης] - Είναι αδύνατο να είναι κάποιος Vegan Hardliner και να μην είναι ακτιβιστής για την Απελευθέρωση των Ζώων. Είτε με το μοίρασμα φυλλαδίων και με διαμαρτυρίες είτε παίρνοντας τον νόμο στα ίδια μας τα χέρια, μιλάμε, διαμαρτυρόμαστε και πολεμάμε για την απόλυτη μη-χρήση των Ζώων. Προωθούμε τον Βιγκανισμό (όχι την χορτοφαγία [vegetarianism] η τον φριγκανισμό [freeganism], κ.α.). Πολεμάμε για το τέλος των πειραμάτων στα Ζώα και το τέλος των πειραματιστών σε Ζώα. Η πλήρης κατάργηση της εκμετάλλευσης μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε μορφή νόμιμου ακτιβισμού, από την προπαγάνδα, στην πολιτική και παραπέρα. Δεν είναι όλοι οι αμπολισιονιστές ακτιβιστές για την Απελευθέρωση των Ζώων Vegan Hardliners, αλλά όλοι οι Vegan Hardliners είναι αμπολισιονιστές ακτιβιστές για την Απελευθέρωση των Ζώων. Για λόγους σαφήνειας, κανένας, Hardline και μη, δεν είναι αμπολισιονιστής αν δεν υποστηρίζει, τουλάχιστον, το Underground Railroad [βλ. παραπομπή Wiki] για την Απελευθέρωση των Ζώων και τους γενναίους πολεμιστές που δουλεύουν ανώνυμα παραβιάζοντας τον νόμο για να ελευθερώσουν Ζώα και να σταματήσουν τους βιαστές της Γης.

Drug-Free [ελεύθεροι από τα ναρκωτικά, δηλαδή ζωή χωρίς ναρκωτικά] - Η αθέμιτη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ γεννάει την απάθεια, καταστρέφει την ποιότητα της ζωής και έχει καταστροφικά και μόνιμα αποτελέσματα, πολύ πέρα από τους ίδιους τους εξαρτημένους. Το Vegan Hardline είναι μια μαχητική πίστη, ένα κίνημα και ένας τρόπος ζωής,και όχι ένα κόμμα για απαθείς χίπηδες ή κοινωνική ομάδα για Βίγκαν μέθυσους. Επιπλέον, δεν χρησιμοποιούμε ψυχοφάρμακα (π.χ. αντι-καταθλιπτικά) ή κάθε άλλο φάρμακο κατασκευασμένο από τον άνθρωπο, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό. Πιστεύουμε στην πρόληψη σοβαρών ασθενειών ζώντας μια ζωή σε αρμονία με την φύση όσο περισσότερο γίνεται. Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι σε ακραίες καταστάσεις, η ορμή για αυτοσυντήρηση ή ο ακραίος πόνος θα μας αναγκάσουν να πάρουμε φάρμακα. Λίγοι θα μπορούσαν να κάνουν εξαγωγή δοντιού χωρίς καθόλου αναισθητικό. Αλλά αυτό είναι διαφορετική υπόθεση απ' το να παίρνει κανείς ναρκωτικά, να πίνει ή να καπνίζει από αδυναμία, ελαττωματικότητα, κοινωνική πίεση ή ανία. Ζούμε τις ζωές μας όσο πιο drug-free μπορούν να είναι.

Pro-Life [υπερ της ζωής, όρος που χρησιμοποιείται για τους πολέμιους των εκτρώσεων] - Είναι ασυνέπεια σαν Βίγκαν κάποιος να νοιάζεται βαθιά για την ζωή και την ευεξία μιας γαρίδας, αλλά όχι των αγέννητων μωρών. Ένα έμβρυο που πρόκειται να εκτρωθεί είναι κατά πολύ στην ίδια κατάσταση με ένα αβοήθητο Ζώο. Ένα αγέννητο παιδί είναι ακριβώς όσο αθώο και αβοήθητο είναι και ένα Ζώο σε κλουβί. Περαιτέρω συσχετίσεις μπορούν να γίνουν μεταξύ των ζωοτόμων και των γιατρών που κάνουν τις εκτρώσεις, συμπεριλαμβανομένων των σκοτεινών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και των δύο. Εκτός από τον χυδαίο φόνο της αθώας ζωής που διαπράττεται από τους γιατρούς που κάνουν τις εκτρώσεις, στην Αμερική, κλινικές εκτρώσεων έχουν πιαστεί σε περισσότερες από μια έρευνες να δέχονται κεφάλαιο από εμφανείς Λευκούς ρατσιστές για να σκοτώσουν συγκεκριμένα Μαύρα μωρά. Έχουν πιαστεί να προστατεύουν παιδόφιλους κάνοντας συγκεκαλυμμένα τις εκτρώσεις των μωρών 13χρονων θυμάτων χωρίς καμία αναφορά στους γονείς ή στις αρχές. Και για όλες τις φλυαρίες τους σχετικά με το πόσο νοιάζονται για την υγεία των γυναικών, η έκτρωση παραμένει ακόμα μια παράτολμη και σωματικά επικίνδυνη επιχείρηση. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως βλέπουμε το πρόβλημα της έκτρωσης από την Βίγκαν σκοπιά, όχι από κάποια θρησκευτική ή πολιτική σκοπιά. Το Vegan Hardline είναι πραγματικά pro-life, καθώς οι περισσότεροι που το ισχυρίζονται είναι απλά pro-fetus [υπέρ των εμβρύων]. Μια ακόμη διαφορά ανάμεσα στην στάση του Vegan Hardline για το ζήτημα της έκτρωσης και στην στάση των θρησκευτικών pro-lifers είναι ότι εμείς υποστηρίζουμε πλήρως την αντισύλληψη ως έναν λογικό και επιθυμητό τρόπο για την αποφυγή ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Δεν έχουμε ως αποστολή να οικίσουμε την Γη με περισσότερους κρεοφάγους μπάσταρδους, ακριβώς το αντίθετο.

Secular [κοσμικός, αυτός που προέρχεται από αυτόν τον κόσμο] - Στο Vegan Hardline, νιώθουμε ότι οποιαδήποτε θρησκευτικά ή πνευματικά πιστεύω ή δυσπιστίες έχει κάποιος, αυτό είναι δική του δουλειά. Μας ενδιαφέρουν κυρίως οι θετικές, μαχητικές και θηριώδεις δράσεις που σώζουν άμεσα Ζώα, την Γη και οποιαδήποτε αθώα ζωή ή που άμεσα σταματάνε τους εκμεταλλευτές, τους χρήστες και τους καταχραστές, και όχι τα αισθήματα κάποιου ή η πίστη του για αόρατα θέματα. Υπάρχει αρκετή κακία, φαυλότητα και κόλαση μπροστά στα μάτια μας για να καταπολεμήσουμε και η προσοχή μας ως κίνημα δεν πρέπει να εκτραπεί ποτέ από αυτό.

Συνοψίζοντας, το Vegan Hardline υπάρχει για να αντιμετωπίσει φυσικά και να διαλύσει την εκμετάλλευση της Γης, των Ζώων και του Ανθρώπου. Συνειδητοποιώντας ότι καμία πολιτική φιλοσοφία από την ριζοσπαστική αριστερά ή την ριζοσπαστική δεξιά δεν είναι αυτό που χρειάζεται ή είναι επιθυμητό, έχουμε πάρει τις αλήθειες και από τα δύο και ανεπίσημα απορρίπτουμε τα υπόλοιπα. Εμείς από το Vegan Hardline δεν είμαστε εδώ για να απολογηθούμε, να υπεκφύγουμε ή να παρακαλέσουμε για την κατανόηση κάποιου προσώπου, ομάδας ή οργάνωσης. Εμείς ζούμε σύμφωνα με τη δική μας αρχή και ηθική. Η πάλη για την αθώα ζωή είναι απόλυτη, ανιδιοτελής και πραγματικά συμπονετική. Εκτιμούμε την δράση πάνω από τον λόγο, και τον λόγο πάνω από την σκέψη. Ζητάμε από όποια ομάδα ή ατομικότητα πιστεύει, συνταυτίζεται ή προσκολλάται στον Vegan Hardline τρόπο ζωής να πάρει μέρος στον πιο άμεσο, έντονο, συγκρουσιακό και μαχητικό ακτιβισμό που του επιτρέπουν οι δεξιότητες και οι ικανότητες του - εκπαιδεύοντας, γράφοντας, διαδηλώνοντας, μέσω νόμιμης ή παράνομης άμεσης δράσης ή μέσω βίαιης τιμωρίας. Η παράνοια του ηδονισμού, της απληστίας, της λαιμαργίας, της κρεοφαγίας, της πόσης των εκκρίσεων, της δολοφονίας μωρών και του δηλητηριασμού [intoxication] μπορεί να κρατήσει μόνο μέχρι εδώ. Υπάρχει μια ορισμένη αναλογία πόνου και δεινών που θα επιτρέψει αυτός ο κόσμος. Τότε έρχεται το σιδερένιο χέρι της δικαιοσύνης, η Vegan Hardline δικαιοσύνη!

Απελευθέρωση των Ζώων, ότι και αν χρειαστεί!

Walter Bond
ALF-POW


Στις 16 Δεκέμβρη ο Walter Bond δημοσίευσε ένα ανοικτό γράμμα όπου μιλάει εν συντομία για τις αλλαγές τις οποίες περνάει και οι οποίες, όπως διαφαίνεται απ' όσα λέει, δείχνουν μια αλλαγή στην κοσμοθεωρία του. Στην σελίδα υποστήριξής του έχει προστεθεί μια «Vegan Hardline» παραπομπή στο κύριο μενού, ενδεικτική της παραπάνω αλλαγής.

Λαμβάνοντας αυτά υπ' όψιν, και μιας και δημοσιεύσαμε πριν το «Μανιφέστο του Hardline», και ενώ θα δημοσιεύσουμε στη συνέχεια το «Δόγμα του Vegan Hardline», έχει αξία να δούμε τα ίδια τα λόγια του Bond για να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάστασή του.

Δεν θα προβούμε πάλι σε καμία (βιαστική) κρίση, ούτε θα εκφράσουμε κάποια άποψη επί των λεγόμενων, αλλά όπως και πριν, θα αρκεστούμε στη μετάφραση του γράμματος ως πληροφόρηση, αρχικά.


Αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα από τα γραπτά μου άρθρα-εκθέσεις για διάφορους λόγους.

Πρώτον, σχεδιάζω στο μέλλον να γράφω εκτενέστερα, αρχίζοντας με κάποια φυλλάδια στο ύφος μανιφέστου και έπειτα σε πλήρη βιβλία. Η συγγραφή έχει γίνει πραγματικά ένα πάθος και μια ευχαρίστηση στη ζωή μου και σκοπεύω να γράφω όσο μπορώ. Επίσης σκοπεύω να τελειοποιήσω αυτή την επιδεξιότητα όσο περισσότερο μπορώ, σύμφωνα με τις ικανότητές μου. Αλλά νιώθω πως τα πράγματα που έχω να πω έχουν γίνει μεγαλύτερα και πιο σύνθετα από όσα θα μπορούσα να γράψω και να συμπτύξω σε λίγες σελίδες.

Δεύτερον, χρειάζομαι μια ανάσα. Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια της ζωής μου, έχω συναντήσει περισσότερο ενθουσιασμό, αναβρασμό, προδοσία, δίκες, μίντια, καταδίκες σε φυλάκιση και προσοχή (καλή και κακή) απ' ότι όλα τα 33 χρόνια που έχουν προηγηθεί. Η πολύ πραγματική και έντονη καταδίωξη με την οποία είμαι αντιμέτωπος ως ομοσπονδιακός κρατούμενος απαιτεί από μέρους μου να προσαρμοστώ και να αναδιοργανωθώ για να είμαι σε θέση να αντέξω και να επιβιώσω. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά μιλάνε τη ρητορική της καταπίεσης ή τη γλώσσα της απελευθέρωσης, δεν μπορούν πραγματικά να καταλάβουν πως είναι να βρίσκεσαι κλεισμένος σε ένα συμπαγές κτίσμα στο μέγεθος ενός μικρού μπάνιου, ή τον εξευτελισμό του να σε γδύνουν, να σε βάζουν να σκύβεις και να σε «ψάχνουν», γεγονότα τα οποία είναι καθημερινά για τους φυλακισμένους.

Τρίτον, ιδεολογικά βιώνω κάποιες αλλαγές. Γι' αυτό, δεν είναι δίκαιο για το κοινό μου να γράφω απόψεις που μπορεί να αλλάξουν. Δεν θα πω πολλά γι' αυτές τις αλλαγές, αλλά θα τις συνοψίσω ως εξής: αντίθετα με αρκετούς προκατόχους μου, δεν μαλακώνω με το πέρασμα του χρόνου όσον αφορά τις δράσεις μου και την κοσμοθεωρία μου. Ενώ πάντα θα υποστηρίζω και θα είμαι περήφανος για τον ακτιβισμό μου ως μέλος του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων [ALF], έφτασα στο σημείο να πιστεύω με όλη μου την καρδιά πως ο ειρηνισμός για το ζήτημα της Απελευθέρωσης των Ζώων είναι ένα εμπόδιο. Δεν υποστηρίζω πλέον τη μη-βία. Νιώθω πως οποιοσδήποτε βλάπτει ανάρμοστα μια γυναίκα, ένα παιδί ή ένα ζώο ή κερδίζει από την εκμετάλλευσή τους πρέπει να γίνεται στόχος φυσικής επίθεσης, να βλαφτεί και να σταματήσει μόνιμα. Μετανιώνω που δεν πήρα πιο δραστικά μέτρα όταν είχα την ευκαιρία. Οι εμπρησμοί μου ήταν καλοί όμως θα μπορούσα να έχω κάνει μια πιο δυνατή και μονιμότερη δήλωση με τις πράξεις μου.

Επίσης, οι απόψεις μου γύρω από την πνευματικότητα και την πολιτική είναι κι αυτές σε μεταβατικό στάδιο. Για μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, αυτοπροσδιοριζόμουν ως αγνωστικιστής αλλά πλέον δεν είμαι. Έχω καταλήξει σε μια πιο πνευματική κοσμοθεωρία απ' ότι παλιότερα. Πολιτικά, πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως αναρχικό, κάτι με το οποίο πλέον δεν μπορώ να χαρακτηριστώ. Ενώ πιστεύω στην απόλυτη καταστροφή του τεχνολογικά προηγμένου πολιτισμού και της βιομηχανικής κοινωνίας, μερικές από τις απόψεις μου είναι πάρα πολύ εξουσιαστικές και συντηρητικές για μένα ώστε να θεωρήσω τον εαυτό μου αναρχικό. Γι' αυτό το λόγο είμαι ένας Vegan Hardliner, αλλά ακόμα και στις πρόσφατες προσπάθειές μου να δομήσω αυτή την φιλοσοφία, νιώθω πως υπήρξα πολύ ήπιος και ικετευτικός στην προσέγγισή μου και στα γραπτά μου πάνω στο θέμα αυτό, και πως έχω παρεκκλίνει αρκετά μακριά από την πραγματική Hardline δυναμική.

Κάτι το οποίο αποτελεί ακόμα μία ένδειξη για μένα πως είναι καιρός για ένα διάλειμμα, αλλά μόνο ένα διάλειμμα από τα αυτόκλητα γραπτά μου. Πάντα θα είμαι διαθέσιμος για συνεντεύξεις και πάντα θα απαντάω στα γράμματα υποστήριξης. Και έπειτα από αυτό το σύντομο ιντερλούδιο, περιμένω πως θα επιστρέψω ως ένας καλύτερος συγγραφέας, πιο συνεκτικός και με μια πολύ πιο ολιστική και μιλιταντική πίστη. Μέχρι τότε σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξή σας. Να προσέχετε και θα προσέχω κι εγώ.

Απελευθέρωση των Ζώων, ότι κι αν χρειαστεί!

Με εκτίμηση,

Walter Bond
ALF-POW


Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί μετάφραση του κειμένου «Hardline Manifesto» από την ιστοσελίδα SXETHIC. Ο λόγος που μεταφράστηκε είναι η αναφορά στο hardline στα τελέυταία γραπτά του Walter Bond, όπως το «Το Δόγμα του Vegan Hardline», το οποίο αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια.

Επειδή το hardline σαν τάση μέσα και έξω από την hardcore σκηνή και το straight edge είναι αρκετά αμφιλεγόμενο, τόσο για τις θέσεις του όσο και για τις πρακτικές του, θεωρήσαμε σκόπιμο να υπάρχει για ανάγνωση ένα από τα κυριότερα κείμενα που το ξεκίνησαν, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε ένα δίσκο των Vegan Reich.

Για μια κριτική πάνω στο hardline και στις απόψεις που εκφράζονται σχετικά με αυτό ίσως να επανέλθουμε πιο αναλυτικά στο σύντομο μέλλον. Προς το παρόν, δεν παίρνουμε καμία θέση ούτε φέρουμε καμία ευθύνη, απλά παραθέτουμε το υλικό για χάρη της πληροφόρησης.


Έχει έρθει η ώρα για μια ιδεολογία και ένα κίνημα που θα είναι και φυσικά και ηθικά αρκετά δυνατό για να πολεμήσει ενάντια στις δυνάμεις του κακού που καταστρέφουν τη γη (και όλη τη ζωή πάνω της). [Ένα κίνημα] που δε θα μπορεί να εξαγοραστεί, ούτε να παρεκτραπεί από πειρασμούς. Ένα κίνημα ελεύθερο από τις φαυλότητες που ναρκώνουν το νου και ασθενούν το σώμα. Μια ιδεολογία που θα είναι αγνή και ενάρετη, χωρίς αντιφάσεις και ασυνέπειες. [Μία ιδεολογία] που θα κρίνει τα πάντα με ένα κριτήριο και θα δίνει έμφαση στην προσωπική υπευθυνότητα και ευθύνη πάνω απ' όλα τα άλλα. Μια καθολική θέαση της ζωής που όχι δεν έχει να κάνει μόνο με το εξωτερικό, αλλά και με το εσωτερικό – συνειδητοποιώντας ότι μια φυσική οντότητα καταπίεσης, όπως το καπιταλιστικό σύστημα (όπου όλη η ζωή αντιμετωπίζεται ως διαθέσιμος πόρος), είναι κυρίως μια εξωτερική εκδήλωση των στρεβλών αξιών των ανθρώπων που συντηρούν τους θεσμούς που ελέγχουν τις ζωές μας, επηρεάζουν την κουλτούρα μας και καταστρέφουν τη γη.

Πρέπει να αναγνωρίζει επίσης το ουσιαστικό ελάττωμα των μονοθεματικών σκοπών, όπου η αντίληψη της δικαιοσύνης είναι πάντα επιλεκτική (με κάθε ειδικού ενδιαφέροντος ομάδα να παλεύει για τα δικαιώματα εκείνων που πέφτουν στην αντίληψή της, ενώ αμελεί, ή σε μερικές περιπτώσεις, αντιτίθεται στα δικαιώματα άλλων), ξεπερνώντας τέτοιες αποτυχημένες προσεγγίσεις, προς ένα λογικό και καθόλα περιεκτικό σύστημα σκέψης και πρόγραμμα δράσης, το οποίο μπορεί και θα πετύχει.

Εκείνη η ιδεολογία, εκείνο το κίνημα, είναι το Hardline. Είναι ένα σύστημα πίστης, ένας τρόπος ζωής που οδηγεί σε μια ηθική: ότι όλη η αθώα ζωή είναι ιερή, και πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζει εκ της φυσικής της ειρηνικής ύπαρξης, χωρίς παρεμβάσεις. Αυτή η μία ηθική διασφαλίζει πως σε κάθε ζωή, από ένα έμβρυο, ή έναν ανεπτυγμένο άνθρωπο (μαύρο, άσπρο, άντρα ή γυναίκα), μέχρι ένα ζώο, ή το οικοσύστημά του, αποδίδονται εγγυημένα ίσα δικαιώματα, με ελευθερία για όλους, ανεξάρτητα από την προσωπική προκατάληψη κάποιου εναντίον τους. Υπό τις αρχές της Hardline ιδεολογίας, θα επιτρέπεται σε όλους να πράττουν όπως επιθυμούν εφόσον οι πράξεις τους δεν βλάπτουν, με κανένα τρόπο, τα δικαιώματα των άλλων. Κάθε πράξη που θα παρεμβαίνει σε τέτοια δικαιώματα δε θα θεωρείται ως «δικαίωμα» αυτή καθαυτή, και συνεπώς δεν θα γίνεται ανεκτή. Εκείνοι που βλάπτουν ή καταστρέφουν τη ζωή γύρω τους, ή δημιουργούν μια κατάσταση στην οποία η ζωή ή η ποιότητά της απειλείται, δεν θα θεωρούνται από εκείνη τη στιγμή και πέρα αθώοι, και κατά συνέπεια δεν θα έχουν πλέον δικαιώματα.

Οι υποστηρικτές του Hardline οφείλουν να παραμένουν πιστοί σ' αυτές τις αρχές στην καθημερινή τους ζωή. Οφείλουν να ζουν όντες ένα με τους νόμους της φύσης, και όχι να τους ξεχνούν για χάρη του πόθου για ευχαρίστηση – από παρεκκλίνουσες σεξουαλικές πράξεις και/ή εκτρώσεις, έως χρήση ναρκωτικών κάθε είδους (και όλες εκείνες τις περιπτώσεις όπου κάποιος βλάπτει όλη τη ζωή γύρω του υπό το πρόσχημα ότι βλάπτει μόνο τον εαυτό του). Και, ως επακόλουθο αυτής της πεποίθησης, ότι κανείς δεν πρέπει να καταπατά τη ζωή ενός αθώου, δεν πρέπει να καταναλώνεται κανένα ζωικό προϊόν (είτε σάρκα, είτε γάλα, είτε αυγά). Παράλληλα με αυτή την αγνότητα της καθημερινής ζωής, ο αληθινός hardliner πρέπει να παλεύει για την απελευθέρωση του υπόλοιπου κόσμου από τις αλυσίδες του, σώζοντας ζωές σε κάποιες περιπτώσεις, και σε άλλες, αποδίδοντας δικαιοσύνη σε εκείνους που είναι ένοχοι για την καταστροφή [ζωών].

Μόνο έχοντας αυτή την αφοσίωση και την πίστη – ζώντας μια ζωή που βρίσκεται σε αρμονία με τους παραπάνω στόχους και πεποιθήσεις, αποκτώντας ισχύ από την αγνότητα του σώματος και του μυαλού, ενώ αντιτασσόμαστε ενεργά σε εκείνους που είναι ένοχοι για την καταστροφή του κόσμου με τις δηλητηριώδεις σκέψεις τους, σκοπούς και μόλυνση, μπορούμε να είμαστε νικηφόροι σε αυτόν τον αγώνα.




Πρόσφατα είχα την καλή τύχη να βρω πρόσβαση σε ένα σπάνιο έγγραφο του ALF [Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων] που ανακτήθηκε από τα εσωτερικά αρχεία του Πανεπιστημίου του Όρεγκον. Κάποιος είχε βρει την αυθεντική τυπογραφημένη ανακοίνωση που είχε σταλεί στο σχολείο από το ALF μετά την επιδρομή στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον το 1986, και το προσέφερε για δημοσίευση εδώ - για να διαβαστεί ολόκληρη, ίσως για πρώτη φορά από την δεκαετία του '80.

Πάνω από 200 ζώα σώθηκαν στην επιδρομή, καταστράφηκε εξοπλισμός και κατασχέθηκαν φωτογραφίες. Το ALF εξέδωσε αυτή την ανακοίνωση σε απάντηση για την παραπληροφόρηση που διέδωσε το πανεπιστήμιο σχετικά με την επιδρομή.

Το άτομο που βρήκε την ανακοίνωση σκάναρε το αυθεντικό έγγραφο, το οποίο παραθέτω εδώ. Από όσο γνωρίζω, αυτή η ανακοίνωση δεν έχει δημοσιευτεί ολόκληρη για 25 χρόνια - αν όχι ποτέ.

Η καταχώρηση για αυτή την επιδρομή στο ALF Diary of Actions λέει:
Οκτώβρης 26,1986

Eugene,Όρεγκον

Έγινε επιδρομή στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον. Βραδυνή διάρρηξη σε δυο κτήρια. 264 ζώα απελευθερώθηκαν (12 Χάμστερ, 28 Γάτες, 24 Κουνέλια, 100 Αρουραίοι και Περιστέρια). 120.000 δολάρια σε ζημιά στα εργαστήρια.

ALF Μονάδα #5, Pacific Northwest
Το μόνο άτομο που παραδέχτηκε τον ρόλο του σε αυτή την επιδρομή είναι ο Jonathan Paul, που πρόσφατα αποφυλακίστηκε μετά από την έκτιση 4 ετών για άλλη δράση του ALF: έκαψε ολοσχερώς το Cavel West σφαγείο αλόγων στο Ρέντμοντ του Όρεγκον. Ως μέρος της συμφωνίας σε αυτή την υπόθεση, ο Paul παραδέχθηκε τον ρόλο του σε μια σειρά από άλλες δράσεις του ALF, συμπεριλαμβανομένης της επιδρομής στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου του Όρεγκον.

Εμπνευστείτε από αυτό το καλογραμμένο, και σπάνιο έγγραφο του ALF.


-Peter Young

Ένα «εορταστικό» κειμενάκι

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή δολοφονούνται εκατομμύρια ζώα για την γευστική ηδονή των χριστιανών. Κάθε Χριστούγεννα ο καπιταλισμός αρπάζει την ευκαιρία για περισσότερη κατανάλωση, περισσότερη ψεύτικη χαρά μέσω των δώρων και φυσικά περισσότερη σφαγή για να γεμίσουν τα γιορτινά τραπέζια και ρεβεγιόν. Αυτή η «γιορτινή» εβδομάδα είναι η ευκαιρία για όλους να γλεντήσουν, να σπαταλήσουν χρήματα για χάρη της καταναλωτικής τους μανίας, ξεχνώντας τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο, και τα οποία δεν παύουν να υπάρχουν στις γιορτές. Το σύστημα έχει εφεύρει αυτές τις γιορτές και τις έχει πλασάρει στα μυαλά όλων σαν φυσικές. Ημέρες χαράς, ημέρες αγάπης και καλοσύνης και όλα αυτά τα χαρούμενα λόγια που ακούμε αυτές τις μέρες. Και μόλις τελειώσουν οι γιορτές πάλι πίσω στην μιζέρια. Ε όχι, δεν είναι έτσι. Ημέρα αγάπης πρέπει να είναι κάθε μέρα. Όπως και ημέρα εκδίκησης. Εκδίκηση για αυτούς που βιάζουν την Μάνα Γη και σφάζουν τα σπλάχνα της για την ευκολία του είδους τους. Εκδίκηση για κάθε εξουσιαστή που φοράει τα γιορτινά του και χαμογελάει με αυτό το ψεύτικο χαμόγελο που μόνο εμετό μας φέρνει. Τέλος εκδίκηση για αυτόν τον πολιτισμό της κατανάλωσης, της εκμετάλλευσης, του μίσους και των διαχωρισμών.

Ο αγώνας μας για ολική απελευθέρωση είναι και θα είναι συνεχής. Δεν λογαριάζουμε γιορτές και αργίες, ούτε και πιστεύουμε την ψεύτικη χαρά σας. Εξάλλου η μιζέρια σας πάει πιο πολύ.

Βεβηλώνοντας το παρόν, χτίζουμε το μέλλον.

Για την ολική απελευθέρωση.




Την προηγούμενη βδομάδα, το Κογκρέσο προχώρησε στην άρση της ομοσπονδιακής απαγόρευσης για τα σφαγεία αλόγων. Το 1997, το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων [ALF] έκαψε ολοσχερώς ένα από τα μοναδικά σφαγεία αλόγων της χώρας [της Αμερικής], στο Redmond του Oregon. Το εργοστάσιο αναγκάστηκε να κλείσει μόνιμα, και μόνο τρία σφαγεία αλόγων παρέμειναν. Λίγο αργότερα, ένα από αυτά τα τρία -ένα σφαγείο στο Illinois- επίσης κάηκε ολοσχερώς.

Το 2006, το Κογκρέσο σταμάτησε την χρηματοδότηση των κυβερνητικών επιθεωρήσεων σε αμερικάνικες εγκαταστάσεις που έσφαζαν άλογα για εξαγωγή, θέτοντας αποτελεσματικά εκτός νόμου τα σφαγεία αλόγων στην Αμερική και έκλεισαν τα δύο εναπομείναντα σφαγεία. Η κίνηση της προηγούμενης βδομάδας αντέστρεψε την απαγόρευση και έστρωσε το έδαφος ώστε να ξανανοίξουν τα σφαγεία στην Αμερική.

Με αυτή την κίνηση από το Κογκρέσο, αναφέρθηκε πως ένα σφαγείο αλόγων θα άνοιγε ξανά στο Oregon. Δεν έγινε αμέσως σαφές αν το νέο σφαγείο θα χτιζόταν από την Cavel West, την εταιρία που κατείχε το εργοστάσιο που κάηκε ολοσχερώς το 1997 από το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων.

Επιπλέον σφαγεία ίσως ανοίξουν στα: Idaho, Wyoming, Montana, Nebraska, North Dakota, Georgia, Missouri, και σε τέσσερις ακόμα πολιτείες.

Μπορούμε να ελπίζουμε πως οι ακτιβιστές άφοβοι να χρησιμοποιήσουν τακτικές του ALF, θα παρακολουθούν τις κατασκευές αυτών των νέων σφαγείων αλόγων από κοντά.

Οι αρχές της οργάνωσης MOVE

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011


Το κείμενο που ακολουθεί είναι μεταφρασμένο από τον ιστότοπο της Οργάνωσης MOVE. Η αναπαραγωγή του κειμένου και του ιστότοπου δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε απόλυτα με τις απόψεις τους, απλά θεωρούμε σημαντικό το έργο τους και το εγχείρημα τους.


Η Οργάνωση MOVE [κίνηση] είναι μια οικογένεια αποτελούμενη από δυνατούς, σοβαρούς, βαθιά δεσμευμένους επαναστάτες που ιδρύθηκε από έναν σοφό, οξυδερκή, με στρατηγικό μυαλό Μαύρο άνθρωπο ονομαζόμενο John Africa. Η αρχή των πεποιθήσεών μας εξηγείται σε μια συλλογή γραφών που τα λέμε «The Guidelines» [«Οι Κατευθηντήριες Γραμμές»], που έχουν συγγραφτεί από τον John Africa. Για να τιμήσουμε τον αγαπημένο μας Ιδρυτή, και για να αναγνωρίσουμε την σοφία και την δύναμη που αυτός μας έδωσε, λέμε «Ζήτω ο John Africa!»


ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ-Η ΖΩΗ
Ο John Africa μας δίδαξε οτι η Ζωή έχει την προτεραιότητα. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό ή εξίσου σημαντικό όσο η Ζωή, η δύναμη που μας κρατάει ζωντανούς. Όλη η ζωή προέρχεται από μια πηγή, από τον Θεό, Μητέρα Γη, Μάνα. Κάθε προσωπική ζωή εξαρτάται από κάθε άλλη ζωή, και όλη η ζωή έχει έναν σκοπό, έτσι όλα τα έμβια όντα, πράγματα που κινούνται, είναι εξίσου σημαντικά, είτε είναι ανθρώπινα όντα, σκύλοι, πουλιά, ψάρια, δέντρα, μυρμήγκια, ζιζάνια, ποτάμια, αέρας ή βροχή. Για να παραμείνει υγιής και δυνατή, η ζωή πρέπει να έχει καθαρό αέρα, καθαρό νερό και αγνό φαγητό. Αν προέρχεται από αυτά τα πράγματα, η ζωή θα κάνει τον κύκλο της προς το επόμενο στάδιο, ή όπως το συστημά το αποκαλεί, «θα πεθάνει».

ΦΥΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Πιστεύουμε στον Φυσικό Νόμο, στην κυβέρνηση του εαυτού. Οι νόμοι που θεσπίστηκαν από τον άνθρωπο δεν είναι πραγματικά νόμοι, καθώς δεν ισχύουν εξίσου για όλους και περιέχουν εξαιρέσεις και παραθυράκια. Οι ανθρώπινοι νόμοι συνεχώς τροποποιούνται ή καταργούνται. Ο Φυσικός Νόμος παραμένει ο ίδιος και πάντα θα είναι ίδιος. Οι νόμοι του ανθρώπου χρειάζονται αστυνομία, σερίφηδες, στρατούς και δικαστήρια για να επιβληθούν, και δικηγόρους για να εξηγηθούν. Ο αληθινός νόμος είναι αυτονόητος και αυτοεπιβληθής. Στις ανενόχλητες ζούγκλες, ωκεανούς και ερήμους του κόσμου, δεν υπάρχουν αίθουσες δικαστηρίων ή φυλακές. Τα ζώα και τα φυτά δεν τα χρειάζονται. Κανένα έμβιο ον δεν χρειάζεται να συμβουλευτεί κάποιο νομικό βιβλίο για να μπορεί να ξέρει αν πρέπει να βήξει, να φταρνιστεί ή να ουρίσει. Ο Φυσικός Νόμος λέει πως αν δείς κάτι να έρχεται πολύ κοντά στο μάτι σου, θα βλεφαρίσεις, είτε είσαι ένας Γερμανός βοσκός είτε ένας από το Ανώτατο Δικαστήριο Δικαιοσύνης.

ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
Όλα τα έμβια όντα ενστικτωδώς προστατεύουν τους εαυτούς τους. Αυτό είναι δικαίωμα δοσμένο από τον Θεό για όλη την ζωή. Αν ένας άνθρωπος πάει μέσα στην σπηλιά μιας αρκούδας, παραβιάζει και απειλεί το μέρος προστασίας της αρκούδας. Η αρκούδα θα υπερασπιστεί το σπίτι της αγωνίζοντας ενστικτωδώς για την καταπολέμηση και την εξάλειψη του ανθρώπου. Η αρκούδα δεν είναι λάθος, επειδή η αυτοάμυνα είναι σωστή.

ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ
Το γεγονός πως κάτι είναι νόμιμο κάτω από τους νόμους του συστήματος, δεν το κάνει και σωστό. Η σκλαβιά ήταν νόμιμη. Η σφαγή των Ιθαγενών Αμερικάνων και η κλοπή της γης τους έγινε νόμιμα. Ο John Africa μας δίδαξε πως αυτό που είναι σωστό ισχυεί εξίσου, σε όλους τους τομείς. Αν κάτι είναι σωστό, είναι σωστό για όλα στην ζωή, χωρίς κανένα διαχωρισμό.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Δεν πιστεύουμε σε αυτή την μεταρρίθμιση του παγκόσμιου συστήματος-την κυβέρνηση, το στρατό,τη βιομηχανία και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ιστορικά έχουν καταχραστεί, βιάσει και ανταλλάξει την ζωή για χάρη του χρήματος. Αυτοί οι άρχοντες και οι πολιτικοί φορείς δεν νοιάζονται για το ποιόν σκοτώνουν, υποδουλώνουν, σακατεύουν, δηλητηριάζουν ή αρρωσταίνουν για την αναζήτηση του χρήματος. Έχουν κάνει τον υλικό πλούτο προτεραιότητα πάνω από την ζωή. Επιστημονικά θαύματα και τεχνολογικά επιτεύγματα όπως τα λένε, όλα προέρχονται από την απληστία του συστήματος για το χρήμα και την ασέβεια της ζωής. Αλλά ένα άτομο που πνίγεται δεν επιζητά διαμάντια, χρυσό, ή χρήματα. Το άτομο θα κάνει τα πάντα με όλη του την δύναμη για μια ανάσα αέρα,επειδή ο αέρας είναι μια ανάγκη και το χρήμα είναι άχρηστο. Κατα την διάρκεια του τελευταίου αιώνα, η βιομηχανία έχει βιάσει την Γη για αμέτρητους τόνους ορυκτών, την έχει ματώσει για δισεκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου από το έδαφος, και έχει υποδουλώσει εκατομμύρια ανθρώπους για να κατασκευάσουν αυτοκίνητα, φορτηγά, αεροπλάνα και τρένα που με την χρήση τους επιβαρύνουν την μόλυνση του αέρα. Και εξαιτίας των κερδών που ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια, το σύστημα θα βάλει την τεχνητή μεταφορά υπεράνω των ποδιών που μας έδωσε η Μητέρα μας για να περπατάμε και να τρέχουμε. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και η βιομηχανία είναι υπεύθυνες για την μαζική παραγωγή και μαζική εμπορία των τσιγάρων, του αλκοόλ και των ναρκωτικών, τα οποία χρησιμοποιούνται για να αποσπούν περισσότερα κέρδη απο τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να τους κρατούν άρρωστους και εθισμένους. Οι πολιτικοί είναι σε θέση να νομιμοποιούν, να εγκρίνουν, και να προστατεύουν την βιομηχανία και τις μεγάλες επιχειρήσεις, συνεπώς δεν πιστεύουμε καθόλου στην πολιτική.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ MOVE
Η δουλειά του MOVE είναι η επανάσταση. Η επανάσταση του John Africa, μια επανάσταση που θα σταματήσει την επιβολή του ανθρώπινου συστήματος πάνω στην ζωή, θα σταματήσει την βιομηχανία από την δηλητηρίαση του αέρα, του νερού και του εδάφους και θα βάλει ένα τέλος στην υποδούλωση κάθε ζωής. Η δουλειά μας είναι να δείξουμε στους ανθρώπους πόσο σάπιο και υποδουλωτικό είναι αυτό το σύστημα και οτι αυτό είναι η αιτία για την έλλειψη στέγης, την ανεργία, την εξάρτηση απ'τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, τον ρατσισμό, την ενδοοικογενειακή βία, το AIDS, τα εγκλήματα, τον πόλεμο, και όλα τα προβλήματα του κόσμου. Δουλεύουμε για να επιδείξουμε πως οι άνθρωποι όχι απλά μπορούν να πολεμήσουν το σύστημα, αλλά πρέπει να πολεμήσουν το σύστημα αν θέλουν ποτέ να απελευθερώσουν τους εαυτούς τους από την ατελείωτη δυστυχία και καταπίεση.

ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ
Η επανάσταση ξεκινάει από το άτομο. Ξεκινάει από ένα άτομο που κάνει μια προσωπική δέσμευση να κάνει αυτό που είναι σωστό. Δεν μπορείς να μετατρέψεις κάποιον σε επαναστατικό κάνοντας τον να φωνάζει συνθήματα ή να κυματίζει όπλα. Για να καταλάβει κάποιος την επανάσταση, πρέπει να είναι σταθερός. Η επανάσταση δεν επιβάλλεται πάνω στον άλλον, είναι αναμένη μέσα του. Κάποιο άτομο μπορεία να μιλάει για την επανάσταση, αλλά αν ακόμα λατρεύει το χρήμα, ή βάζει ναρκωτικά μέσα στο σώμα του, ή δέρνει τους συντρόφους του, τότε προφανώς και δεν έχει δεσμεύσει τον εαυτό του στο να κάνει το σωστό. Η επανάσταση δεν είναι μια φιλοσοφία, είναι μια δραστηριότητα.

ΔΙΩΓΜΟΣ
Είμαστε μια βαθιά θρησκευτική οργάνωση. Ξέρουμε οτι το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει δυσαρέσκεια για το καθαρό, δίκαιο παράδειγμα μας και θέλει να μας σταματήσει από την αποκάλυψη της διαφθοράς τους ακόμα και αν πρέπει να μας σκοτώσει. Όπως ο Ιησούς έιχε χαρακτηριστεί ριζοσπαστικός και είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τους πολιτικούς της εποχής του για αυτά που έλεγε, ξέρουμε πόσο απειλητικό είναι το μήνυμά μας για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία και γιατί έχουν επιτεθεί τόσο σκληρά σε εμάς. Το περιμένουμε και είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.

Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Δεν μετράμε την επιτυχία μας με αναφορά σε κάποιο ημερολόγιο. Όσο κάνουμε αυτό που είναι σωστό, ο μόνος τρόπος που μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα είναι το σωστό, ανεξαρτήτως του χρόνου. Δεν είμαστε ανήσυχοι ή ανυπόμονοι και δεν θα συμβιβάσουμε τις αρχές μας για γρήγορα, προσωρινά αποτελέσματα. Δεν περιμένουμε κατ' ανάγκη να δούμε κάποια δραματική αλλαγή σε αυτό το σύστημα στην διάρκεια της ζωής μας ή των παιδιών μας. Ξέρουμε οτι πολλά εκατοντάδες χρόνια εκφυλίσμού και επιβολής θα χρειαστούν πολλά εκατοντάδες χρόνια για να διρθωθούν, αλλά η αρχική στροφή της παλίρροιας πρέπει να ξεκινήσει από κάπου. Ο John Africa ξεκίνησε αυτή την διαδικασία μέσω της Οργάνωσης MOVE. Ζήτω ο John Africa!

ΗΓΕΤΕΣ
Η οργάνωση μας ιδρύθηκε από τον John Africa, ωστόσο, δεν είναι ο ηγέτης μας. Ο John Africa εξόπλισε τον κάθε ένα από εμάς με την σοφία, την δύναμη και την κατανόηση για να ηγηθούμε τους εαυτούς μας. Χρησιμοποιώντας την στρατηγική του John Africa, ξέρουμε οτι δεν μπορούμε να αποτύχουμε. Κάθε τι που μας συμβαίνει, συμβαίνει με συγκεκριμένο τρόπο γιατί έτσι υποτίθεται οτι πρέπει να γίνει.

ΖΩΝΤΑΣ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Όλα τα δεσμευμένα μέλη του MOVE παίρνουν σαν επώνυμο το «Africa» από ευλάβεια για τον Ιδρυτή μας John Africa και για να δείξουμε πως είμαστε μια οικογένεια, ένα ενοποιημένο σώμα κινούμενο προς μια κατεύθυνση. Έχουμε μέλη Μαύρους, Λευκούς, Πορτορικανούς προερχόμενους από ανώτερες και κατώτερες τάξεις, μορφωμένους, τόσο του κολλεγίου όσο και του δρόμου. Ενώ δεν δίνουμε σημασία στο νομικό θεσμό του γάμου του συστήματος, τηρούμε τον φυσικό νόμο που απαιτεί ένα αρσενικό και ένα θηλυκό να ζευγαρώσουν και να παράγουν νέα ζωή. Είμαστε μονογαμικοί. Ο John Africa μας δίδαξε οτι η γέννηση είναι μια φυσική, ενστικτώδης διαδικασία μιας μητέρας και δεν χρειάζεται φάρμακα ή παραμονή στο νοσοκομείο.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
Αγαπάμε τα παιδιά μας στοργικά. Τα προστατεύουμε και τα παρακολουθούμε ώστε να γίνουν υγιέστερα και δυνατότερα απο εμάς. Είμαστε όλοι μια οικογένεια και όλοι οι ενήλικοι βοηθούν στην φροντίδα των παιδιών. Δεν τα τιμωρούμε με χτυπήματα ή με σωματική κακοποίηση. Αν κάνουν κάτι λάθος, όλη η οικογένεια παίρνει μέρος στο να τους καθοδηγήσει και να τους δείξει ποιό είναι το σωστό. Δεν τα στέλνουμε στο σχολείο για την πλύση εγκεφάλου και την κατήχηση του συστήματος. Είμαστε δίπλα στα παιδιά μας και αυτά είναι δίπλα σε εμάς.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Τα μαλλιά μας μένουν όπως τα προορίζει η φύση, αχτένιστα και ακούρευτα. Αν και δεν θέλουμε να χρησιμοποιούμε τα χημικά, καλλυντικά και τις διαθέσιμες ανέσεις του συστήματος, ξοδεύουμε αρκετό χρόνο για να κρατάμε τους εαυτούς μας και το περιβάλλον μας καθαρό και τακτοποιημένο. Ντυνόμαστε λειτουργικά με ρούχα που δεν παρεμβαίνουν τις ενεργές ζωές μας.

ΩΜΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ
Η δίαιτα που μας έδωσε ο John Africa αποτελείται από φρέσκα ωμά τρόφιμα. Πάντα κρατάμε αφθονία ωμών τροφίμων και τρώμε όποτε μας λέει το σώμα μας, και όχι σύμφωνα με τα τεχνητά standards της ώρας φαγητού. Βεβαιωνόμαστε οτι κανείς γύρω μας δεν μένει πεινασμένος, επειδή ξέρουμε οτι το καλό φαγητό είναι μια αναγκαιότητα για την ζωή. Αντιλαμβανόμαστε οτι κάποιοι από εμάς είμαστε μεγαλωμένοι στο φαγητό του συστήματος, ή στην «παραμόρφωση»-όπως το αποκαλούμε. Κάνοντας την δουλειά που κάνουμε μας βάζει επίσης κάτω από μεγάλη πίεση όταν γονιός και παιδί ή άντρας και γυναίκα διαχωρίζονται από την καταπίεση του συστήματος. Έτσι δεν είναι ασυνήθιστο κάποιοι από εμάς να τρώμε μαγειρεμένο φαγητό κάποιες φορές. Ωστόσο κανένα δεσμευμένο μέλος του MOVE δεν χρησιμοποιεί ποτέ ναρκωτικά, τσιγάρα ή αλκοόλ. Τα εκατοντάδες μίλια που έχει βάλει το σύστημα ανάμεσα σε μας και στους αδερφούς και αδερφές μας σε μακρινές φυλακές, μας έχει επίσης αναγκάσει να χρησιμοποιήσουμε αυτοκίνητα για να κρατήσουμε την κοντινή επαφή με την οικογένεια μας όπως το έχουνε συνηθίσει. Αλλά ανυπομονούμε για την μέρα που θα ζούμε όλοι μαζί με τον τρόπο που θέλουμε, χωρίς την ανάγκη για την τεχνολογία που μολύνει τον αέρα.

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ
Για να κρατήσουμε τους εαυτούς μας υγιής και δυνατούς,βασιζόμαστε πάνω σε αρκετή εξάσκηση καθώς και καλή δυνατή σωματική εργασία. Τρίψιμο πατωμάτων, σκούπισμα σκαλιών και τρέξιμο με τα σκυλιά είναι καθημερινές ασχολίες. Η διατήρηση της μεγάλης ποσότητας φαγητού που αποθηκεύουμε είναι μεγάλη υπόθεση επίσης. Έχουμε σπόρια για τα πουλιά, καρπούς για τους σκίουρους, ωμό κρέας για τα σκυλιά και τις γάτες, και φρούτα και λαχανικά για τους ανθρώπους. Αγαπάμε όλη την ζωή. Είναι πάρα πολύ επίπονο για εμάς να βλέπουμε κάποιον να κακομεταχειρίζεται ένα ζώο και θα αναλάβουμε άμεσα δράση για να σταματήσουμε κάποιον που δέρνει έναν σκύλο, που πετάει πέτρες σε πουλιά, ή που προκαλεί παρόμοιες επιβολές σε αθώα ζωή.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ MOVE
Η λέξη MOVE [κινήσου] δεν είναι ένα ακρώνυμο. Σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει: κινήσου, εργάσου, να παράγεις, να είσαι ενεργός. Κάθε τι που είναι ζωντανό κινείται. Αν δεν κινούταν θα ήταν στάσιμο, νεκρό. Η κίνηση είναι η αρχή της Ζωής, και επειδή η πεποίθηση του MOVE είναι η Ζωή, ο Ιδρυτής μας, ο John Africa, μας έδωσε το όνομα «MOVE». Όταν χαιρετάμε ο ένας τον άλλον, λέμε «on the MOVE» [«σε κίνηση»]!

«Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ»
JOHN AFRICA


Το παρακάτω κείμενο είναι της Σύμπραξης για την Αναρχία και αποτελεί μια πολύ καλή κριτική στον θεσμό των πόλεων και του πολιτισμού, εξετάζοντας από αναρχική σκοπιά την φυσικότητα της ζωής μας. Αρκετά εκτενές και με αρκετές πτυχές και αναφορές. Ένα λίγο παλιότερο κείμενό τους με σχετικό περιεχόμενο, που είχαμε αναδημοσιεύσει τον προηγούμενο μήνα, είναι το «Ας αρνηθούμε ότι ανήκει στην κυριαρχία επειδή καταστρέφει ότι ωραίο υπάρχει στον κόσμο».


Στο κείμενο αυτό παρουσιάζονται ένα σύνολο ζητημάτων και προβληματισμών που μας απασχολούν και έχουν να κάνουν με τη φύση, την σχέση του ανθρώπου με αυτή, την αναρχία και άλλα.


Η φυσική μας προέλευση

Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από το θεό αλλά ούτε από κάποια υπερσύγχρονη γενετική μηχανή. Ο άνθρωπος, όπως και όλοι οι άλλοι ζωικοί και φυτικοί οργανισμοί, προήλθε μέσα από φυσικές διαδικασίες εξέλιξης κάποιων προηγούμενων ειδών. Οι επισημάνσεις του Δαρβίνου και άλλων άσημων φυσιοδιφών στα μέσα του 19ου αιώνα έδωσαν ένα μοιραίο κτύπημα στις θεοκρατικές αντιλήψεις της εποχής. Παράλληλα με αυτό δόθηκε και ο χώρος στις μηχανιστικές αντιλήψεις και στον αστικό επιστημονισμό να επιβληθούν στην βάση του επινοήματος του «κοινωνικού δαρβινισμού».

Οι ανθρωπολογικές έρευνες άνοιξαν νέους ορίζοντες ως προς την γνώση του παρελθόντος μας ήδη από το 19ο αιώνα. Είναι γνωστό ότι ο Homo sapiens, ο άνθρωπος έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα, υπάρχει στη γη εδώ και 200 χιλιάδες χρόνια και είναι η εξέλιξη προηγούμενων μορφών σε ένα βάθος εκατομμυρίων χρόνων(homo habilis, homo erectus κ.α.).

Από όλα αυτά τα χρόνια που ο άνθρωπος βρίσκεται στη γη ως Homo Sapiens μόλις τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια παρουσιάστηκαν οργανωμένες μορφές εξουσίας και κοινωνικές δομές στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Αυτά τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια που υπάρχουν σημάδια πολιτισμού είναι μόλις το 5% από το σύνολο της ύπαρξης του Homo Sapiens. Πριν τον πολιτισμό οι άνθρωποι ζούσαν ελεύθερα στη φύση σχηματίζοντας κοινότητες που τρέφονταν απευθείας από το φυσικό τους περιβάλλον είτε σκοτώνοντας από βασική τους ανάγκη άλλα ζώα είτε τρώγοντας διάφορους καρπούς, ρίζες κτλ. Μέχρι πριν 10.000 χρόνια κανένα σύνολο ανθρώπων δεν είχε ακολουθήσει τον δρόμο της παραγωγής τροφής, δηλαδή, την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τον πολιτισμό δεν τον ακολούθησαν όλοι οι άνθρωποι και όλες οι φυλές, αλλά πολλές κουλτούρες άντεξαν τις κακουχίες και τα δεινά που προκάλεσαν οι πολιτισμένοι και επιβιώνουν μέχρι σήμερα κρατώντας απόσταση από τον πολιτισμό σε δυσπρόσιτα μέρη. Ακόμα δημιουργεί εντύπωση το ότι μέχρι πριν 500 χρόνια δηλαδή το 1500 ν.χ. (νέας χρονολογίας) μόνο το 20% των χερσαίων εδαφών της γης ήταν διαχωρισμένο με σύνορα κρατών.

Ο πολιτισμός ξεκίνησε με την πρώτη μορφή γεωργίας, την εξημέρωση ορισμένων ζώων και φυτών. Η κατασκευή αποθεμάτων, οι πρώτες αποθήκες, η επινόηση του χρόνου και η πρώτη οργανωμένη εξουσία ήταν αλληλένδετα γεγονότα που επινοήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Ο νέος τρόπος εξασφάλισης της τροφής μετέτρεψε τη γη σε παραγωγική μηχανή και οι ανθρώπινες κοινότητες έπαιρναν την μορφή μαζικών κοινωνιών με ρόλους και δομές, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους που διέμεναν σε σταθερούς οικισμούς εγκαταλείποντας τη νομαδική και κοινοτική ζωή. Αυτό που ώθησε τους ανθρώπους σε αυτή τη συνεχόμενη νοοτροπία δεν ήταν απλά η ανάγκη επιβίωσης αλλά η επιβολή της εξουσίας η οποία καθαγιάστηκε με την θρησκεία, την επινόηση της ανθρωπόμορφης υπόστασης θεοτήτων. Αυτό έφερε τους ανθρώπους σε πνευματική απόσταση από την φύση ενώ προηγουμένως την λάτρευαν χωρίς να της δίνουν ανθρωπόμορφη υπόσταση (βλ. δωδεκάθεο).

Οι άνθρωποι γνώριζαν πολύ καλά τα στοιχεία της φύσης. Σε διάφορα σημεία της γης υπήρχε η δυνατότητα να αναπτυχθεί πολιτισμός. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως λόγω της ιδιόμορφης πνευματικής σχέσης που είχαν οι άνθρωποι με τη φύση αντιστέκονταν στην ανάπτυξή της παραγωγής τροφής και την επιβολή εξουσίας. Σε άλλες περιπτώσεις για διάφορους λόγους ήταν πρακτικά αδύνατο να καλλιεργήσουν την γη έτσι παρέμεναν ελεύθεροι τροφοσυλλέκτες. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ακολούθησαν τον δρόμο της παραγωγής τροφής αλλά στην συνέχεια τον απέρριψαν. Ακόμα σε άλλες περιπτώσεις ακολουθήθηκε μια μικρής κλίμακας παραγωγή τροφής σε συνδυασμό με την τροφοσυλλογή κτλ.

Η συστηματοποιημένη παραγωγή τροφής, οι κοινωνικές δομές, η εξουσία, η ιδιοκτησία και το μόνιμο μέρος κατοικίας έδιναν την δυνατότητα να αυξάνεται ταχύτατα ο πληθυσμός των ανθρώπων, αφού μπορούσαν να τραφούν πολλά στόματα. Παράλληλα, εξαιτίας της γεωργίας και του συνωστισμού στις πρώτες πόλεις εμφανίστηκαν ασθένειες και μικρόβια που σε ένα βάθος χρόνου αντιμετωπίστηκαν με αντισώματα. Στην ουσία ο ελεύθερος άνθρωπος εντάχθηκε σε κτηνοτροφικού τύπου επιβίωση με τις συνεπακόλουθες καταστάσεις και συμπτώματα. Ακολούθως αναπτύχθηκε η τεχνολογία και τα κράτος γινόταν ακόμα πιο ισχυρό. Οι παραγωγοί τροφής είχαν μπει σε μια νοοτροπία κτητική και ανταγωνιστική προς τους ελεύθερους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες. Οι πολιτισμένοι γεωργοί άρχισαν να επιβάλλονται και να κατακτούν τους τροφοσυλλέκτες κάνοντας τους δούλους και εξαρτημένους από την παραγωγή τροφής. Έτσι τα κράτη δυνάμωναν και επεκτείνονταν ακόμα πιο πολύ. Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στη Γόνιμη Ημισέληνο, κάπου στην περιοχή που βρίσκεται το σημερινό Ιράκ, είναι αυτός που επικράτησε σχεδόν καθολικά και τον ονομάζουμε σήμερα δυτικό πολιτισμό. Χονδρικά αυτό που έγινε πριν δέκα χιλιάδες χρόνια ήταν ότι τα κράτη άρχισαν να επικρατούν ενάντια στις ελεύθερες κοινότητες ενώ προηγουμένως η εξουσία «νικιόταν» πριν εξελιχθεί.

Στον πολιτισμό ο άνθρωπος διαφοροποίησε τον εαυτό του από τη φύση και με την πάροδο του χρόνου απομακρυνόταν ακόμα περισσότερο από αυτή σε πνευματικό επίπεδο. Την φύση την έβλεπε πλέον εργαλειακά και θεοποίησε μόνο μερικά στοιχεία της, ενώ προηγουμένως την λάτρευε και σεβόταν κάθε σπιθαμή γης. Με την επινόηση και την επιβολή της εξουσίας και του σταθερού μέρους επιβίωσης οι κοινότητες που ζούσε ο άνθρωπος μέχρι πρότινος άρχισαν να αλλάζουν μορφή. Οι εξισωτικές κοινότητες και ομάδες καταχτιούνταν και διαλύονταν από παραγωγούς τροφής με την χρήση πιο εξελιγμένου οπλισμού, πολυάριθμου στρατού αλλά και μικροβίων. Το κράτος και η κοινωνία ήταν πλέον γεγονός.

Η βίαιη διακοπή της πνευματικής σχέσης που είχαν οι πρωτόγονοι άνθρωποι με το φυσικό περιβάλλον ήταν και η απαρχή της εργαλειακής αντιμετώπισης του. Δηλαδή ο άνθρωπος δεν αναγνώριζε τη φύση το ίδιο πνευματικά όπως πριν και πλέον αποτελούσε την ύλη που έπρεπε ο άνθρωπος να δαμάσει και να χρησιμοποιήσει όπως αυτός θεωρεί σωστά για να ζήσει. Η εξουσία για να καθαγιαστεί και να ριζώσει επινόησε την ανθρωπόμορφη θρησκεία, στα μέτρα και τα σταθμά δηλαδή του ανθρώπου.

Κατά την εξέλιξη του πολιτισμού η επικράτηση των μονοθεϊστικών θρησκειών και δη του χριστιανισμού ήταν ακόμα ένα πλήγμα στην περαιτέρω πνευματική απομάκρυνση του ανθρώπου με την φύση και την αναδιοργάνωση της κυριαρχίας.

Η αναγέννηση και η εξέλιξη των επιστημών αποτυπώθηκε ως αποτέλεσμα στην βιομηχανική επανάσταση. Ένα μείγμα ιδεαλιστικής ανωτερότητας και υλιστικής στειρότητας έκαναν τον χρόνο «να περνάει πιο γρήγορα» και τον πολιτισμικό οδοστρωτήρα να ισοπεδώνει ότι βρει μπροστά του. Και όμως αυτό που η κρατική αντίληψη επευφημεί ως πολιτισμό, τεχνολογική ανάπτυξη και πρόοδο έχει οδηγήσει σε πολύ σύντομο διάστημα τον πλανήτη γη συνολικά σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις.

Παρ’ όλες τις επιρροές που δέχθηκαν οι κοινωνίες από την θρησκεία περί της ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους σε σχέση με τα άλλα ζώα και την φύση συνολικά, η ανθρώπινη δραστηριότητα δεν είχε εκδηλωθεί με τόσο καταστροφικό τρόπο απέναντι στον φυσικό κόσμο όσο μετά την βιομηχανική επανάσταση πριν δύο αιώνες.

Την περίοδο εκείνη ήταν που οι επαναστατικές θεωρίες του 19ου αιώνα και ο ιστορικός υλισμός εμφανίζονταν ως η άρνηση της κυριαρχίας. Στην πορεία, όμως, οι θεωρίες αυτές αποδείχτηκαν σύμφωνες με τν τεχνολογική πρόοδο. Ως φιλοσοφικό και θεωρητικό ρεύμα ο ιστορικός υλισμός εναρμονίστηκε στην ουσία με τα συμφέροντα της τότε ιδεαλιστικής αστικής τάξης, όσον αφορά στο δόγμα της αειφόρου ανάπτυξης και προόδου, την αντικειμενοποίηση της φύσης, την παραγωγή και την κατανάλωση. Ναι μεν ο υλισμός αντιτάχθηκε απέναντι στο ρεύμα του ιδεαλισμού, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξη των τεχνολογιών και την ευθυγράμμιση της κοινωνίας με αντιλήψεις άκρατου υλισμού με περιτύλιγμα ιδεαλισμού και θρησκευτικής πίστης. Με τη σειρά τους οι όποιοι αμφισβητίες και επαναστάτες συμφώνησαν με τις κυρίαρχες ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις, σε ότι είχε να κάνει με ζητήματα που σχετίζονταν με την υπόλοιπη φύση και τα άλλα είδη ζώων. Ως εκ τούτου το δίπολο ιδεαλισμού και υλισμού βασίζεται σε ένα πλασματικό διαχωρισμό της φύσης των πραγμάτων και της ζωής γενικότερα.


Φυσικός κόσμος/τεχνητός κόσμος, τεχνική, τεχνολογία

Κάπου εδώ θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε στη σαφή διαφορά και αντίθεση μεταξύ του φυσικού και του τεχνητού τρόπου επιβίωσης. Το φυσικό είναι ότι δημιουργήθηκε από την φύση χωρίς καμία επεξεργασία και παραποίηση, ενώ το τεχνητό είναι ό,τι επεξεργάστηκε και κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας αρχικά στοιχεία από τη φύση. Ένα απλό τεχνητό αντικείμενο που φτιάχτηκε με την χρήση απλής τεχνικής δεν δημιουργεί προβλήματα. Τα πράγματα όμως γίνονται περίπλοκα όταν η τεχνογνωσία και η τεχνική συσσωρεύονται, όταν τεχνητά αντικείμενα και γνώσεις τεχνικής συνδέονται σε μια συνεχή αλυσίδα και φτιάχνουν πολύπλοκες κατασκευές οι οποίες για να λειτουργούν χρειάζονται από πίσω τους ένα ολόκληρο πολύπλοκα δομημένο κόσμο να τις υποστηρίζει. Και είναι να απορεί κανείς ποιος ωφελείται από αυτή την κατάσταση, η ζωή και ο φυσικός κόσμος ή η κυριαρχία και το «απόλυτο τίποτα» που μας οδηγεί;

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι το ότι η εξέλιξη του τεχνητού κόσμου και της τεχνολογίας ταυτίζεται με την πορεία και την εξέλιξη της εξουσίας και όχι με κάποια ιδεατή πορεία απελευθέρωσης. Δεν θα ήταν ακραίο να πούμε ότι το σύνολο των προβλημάτων της σημερινής κοινωνίας προέρχεται από την βίαιη απομάκρυνση της από τον φυσικό κόσμο και την εισαγωγή της σε ένα πολύπλοκο κόσμο τεχνικής και ρόλων.

Ας δούμε ένα παράδειγμα εξελιγμένων τεχνητών καταστάσεων που έχει εισβάλει στην καθημερινότητά μας, την οικονομική κρίση. Αποκλείεται να συμφωνεί κανείς στο ότι η οικονομική κρίση είναι ένα φυσικό φαινόμενο όπως ένας σεισμός ή μια μπόρα, έτσι όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι. Αυτό που γίνεται όμως είναι το ότι εμείς οι εξουσιαζόμενοι, καθώς μας θέλουν προσαρμοσμένους στην κτηνοτροφικού τύπου επιβίωση της πόλης, μας έχουν εξαρτήσει με το οικονομικό σύστημα. Δηλαδή, η ζωή στην πόλη δεν σχετίζεται άμεσα από κάποιους φυσικούς παράγοντες αλλά από ένα σύνολο πολύπλοκων συστημάτων και αριθμών που δεν καθορίζονται από κάποια τυχαία άτομα.

Το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα το διαχειρίζονται χιλιάδες άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά και το υπηρετούν δισεκατομμύρια άλλοι με βάση ένα διόλου απλό δίκτυο εξουσιαστικών σχέσεων το οποίο νομιμοποιείται από τα κράτη και τις μεταξύ τους συμφωνίες. Η οικονομική κρίση είναι ο δούρειος ίππος, ένα τεχνητό κατασκεύασμα όχι απλά για να πλουτίσουν κάποιοι εις βάρος κάποιων άλλων αλλά και για να προχωρήσει μπροστά ο οδοστρωτήρας της ανάπτυξης, του πολιτισμού και της κυριαρχίας σε κάθε σπιθαμή γης και σε κάθε ζωντανό κύτταρο από μια ολοένα και πιο πολύ συγκεντρωτικού τύπου παγκόσμια διακυβέρνηση.

Η οικονομική κρίση δεν είναι ένα συστημικό σύμπτωμα του καπιταλισμού των τελευταίων αιώνων. Είναι ένα κατασκευασμένο γεγονός που έχει τις ρίζες του στον καπιταλισμό της πρώτης αποθήκης και στη δόμηση οργανωμένης εξουσίας πριν μερικές χιλιάδες χρόνια.

Όσο περνάνε τα χρόνια και οι γενιές εναλλάσσονται οι άνθρωποι προσαρμόζονται ευκολότερα στο καταπιεστικό περιβάλλον που δόμησε η κυριαρχία θεωρώντας τα πράγματα ότι είναι ως έχουν λόγω φυσιολογικών εξελίξεων. Και όμως μετά από τόσα κρίσιμα χρόνια σκλαβιάς και υποδούλωσης το παραμύθι της οικονομικής κρίσης είναι παράδοξο να γίνεται αποδεκτό αγνοώντας ότι η κρίση είναι ένα κατασκεύασμα το οποίο υπάρχει χιλιάδες χρόνια, όσο υπάρχει και η οργανωμένη εξουσία.


Να ξαναγίνουμε παιδιά

Όταν ο Διογένης είδε μια μέρα ένα παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, έβγαλε, καθώς λένε, το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).

Η κυριαρχία ανέπτυξε διάφορους μηχανισμούς για να προσομοιώσει τους νέους ανθρώπους με ένα συγκεκριμένο μοντέλο πειθαρχίας και αντίληψης των πραγμάτων. Η οικογένεια, τα εξουσιαστικά οικοδομήματα των σχολείων και ως ένα βαθμό τα ΜΜΕ και η εκκλησία έχουν ως ρόλο την διαμόρφωση της προσωπικότητας των ανθρώπων από τα χρόνια της παιδικής ηλικίας και την προσαρμογή τους μέσα στη πολυπλοκότητα της κυριαρχίας.

Η εξουσιαστικά δομημένη πραγματικότητα αποτελείται από πολύπλοκες θεωρίες, νόμους, κανονισμούς, ιεραρχίες, διαχωρισμούς, κατακερματισμένες απόψεις και αντιλήψεις. Ο άνθρωπος για να επιβιώσει σ’ αυτό το περιβάλλον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πρέπει να προσαρμοστεί στα πολύπλοκα δεδομένα του πολιτισμού.

Όσοι ψάχνουν απαντήσεις δυστυχώς ή ευτυχώς δεν θα τις βρουν μέσα στην πολυπλοκότητα του όποιου επιστημονισμού αλλά μέσα από την απλή και αφαιρετική σκέψη. Την σκέψη που πολεμά η εξουσία από την πρώτη μέρα που γεννιόμαστε. Τα παιδιά αδιαμόρφωτα από τους μηχανισμούς εξουσίας έχουνε ακόμα απλή και αδάμαστη σκέψη που θα έπρεπε να ήταν πρότυπο για τους μεγαλύτερους. Μιλώντας μεταφορικά, μόνο αν ξαναγίνουμε παιδιά και επανακτήσουμε την απλή σκέψη και λογική θα αντιμετωπίσουμε τα σύγχρονα προβλήματα που αφορούν τον πλανήτη ολόκληρο και όχι μόνο τους ανθρώπους.

-Αλήθεια πως ξεφεύγουμε από αυτόν τον κυκεώνα ελέγχου; θα διερωτότανε κανείς. Και το ποιο πιθανόν να ανάτρεχε σε κάποιο από τα βιβλία του Μαρξ και του μαρξισμού. Στην περίπτωση λοιπόν που θελήσει κάποιος να αντισταθεί σε όσα τον καταπιέζουν θα βρει πολλά εμπόδια. Εκτός από την κρατική καταστολή υπάρχουν και άλλες παγίδες, που ενώ φημίζονται ως έξοδος διαφυγής οδηγούν σε συνθήκες κυριαρχίας. Η πολυπλοκότητα και οι μεσοβέζικες λύσεις συναντούνται και στον πολιτικό επιστημονισμό και θεωρία του Μαρξ και Έγκελς. Ο Μαρξιστικός επιστημονισμός είναι και αυτός ένα εμπόδιο για την ολική απελευθέρωση λόγω και των διφορούμενων απόψεων του για την βιομηχανική ανάπτυξη και την φύση. Μάλιστα σε κουμμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο φτιάχτηκαν επιτελεία αναδιαμόρφωσης του μαρξισμού σε πιο οικολογικά πρότυπα διαπιστώνοντας και οι ίδιοι ότι το ίνδαλμα τους έπεσε έξω στις προβλέψεις του περί τεχνολογικής ευδαιμονίας. Δεν μπορούν όμως οι μαρξιστές να φτιάξουν μια μαρξική θεωρία της οικολογίας επειδή απλά ό,τι πιάσουν στα χέρια τους μετατρέπεται σε οικονομία. Για τον Μαρξ, τα δάση, οι υγροβιότοποι, τα αποθέματα μετάλλων και η γη είχαν αξία μόνο στο βαθμό που κάλυπταν τις ανθρώπινες ανάγκες. Η εμμονή του Μαρξ στο ότι η τεχνολογία θα μας απελευθερώσει από τα δήθεν δεσμά της φύσης, ήταν αυτή που διακατείχε και τους φιλελεύθερους οικονομολόγους που υποστήριξαν θεωρητικά την βιομηχανική παραγωγή.


Η αναρχία είναι μια φυσική κατάσταση

Αναρχία και ελευθερία είναι έννοιες ταυτόσημες. Η αναρχία είναι μια συνολική κατάσταση, για παράδειγμα δεν μπορούμε να μιλάμε για λίγη αναρχία ή πολλή αναρχία. Ή θα έχουμε αναρχία ή θα έχουμε εξουσία και εκμετάλλευση. Όταν μιλάμε για αναρχία δεν αναφερόμαστε σε κάτι το εξωπραγματικό αλλά σε κάτι εντελώς το φυσικό και φυσιολογικό. Ως αναρχικοί και αναρχικές δεν επιδιώκουμε κάτι το φανταστικό αλλά κάτι που υπήρχε και του οποίου δείγματα υπήρχαν πάρα πολλά πριν εκατό και διακόσια χρόνια. Μιλάμε για κάτι που στη γη για χιλιάδες χρόνια ήταν πραγματικότητα και την κατέστρεψε η επινόηση της εξουσίας (από άτομα του ανθρώπινου γένους). Ακριβώς επειδή η αναρχία είναι μια κατάσταση που δεν επιβάλλεται έχει άμεση σχέση και με το φυσικό περιβάλλον και την αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με όλα τα στοιχεία της φύσης. Άρα αναρχία και φύση είναι αλληλένδετες έννοιες. Αναρχία και πολιτισμός (κράτος, πόλεις, πολιτική, ιδιοκτησία, νόμοι, πειθαρχία, έλεγχος) είναι αντίθετες έννοιες. Δεν σχετίζεται με την γραμμική πρόοδο, το χρόνο, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, την πολυπλοκότητα και την επιβίωση σε κατασκευασμένο περιβάλλον. Η αναρχία είναι μια φυσική κατάσταση ακριβώς επειδή είναι ο εναρμονισμός της ανθρώπινης κοινότητας με την απλότητα, την σοφία και τον πλούτο του αδάμαστου κόσμου. Όπως και στη φύση δεν υπάρχει οργανωμένη εξουσία, ιδιοκτησία, στρατός, αστυνομία, δικαστήρια, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Η αναρχική θεώρηση είναι μια ολιστική θεώρηση. Δεν σχετίζεται μόνο με τους ανθρώπους ως αυθύπαρκτες υπάρξεις αλλά με όλο τον φυσικό κόσμο που κομμάτι του είναι και ο άνθρωπος. Η αναρχία λοιπόν σχετίζεται με κάθε ζωντανό και μη οργανισμό στον πλανήτη γη αλλά και με την χαοτική αρμονία και αταξία του σύμπαντος.

Ο πλανήτης γη είναι ένας τεράστιος ζωντανός οργανισμός κομμάτι του γαλαξία και του σύμπαντος. Η γη είναι ένα μεγάλο οικοσύστημα που αποτελείται από χιλιάδες άλλα μικρότερου μεγέθους οικοσυστήματα τα οποία δένουν αρμονικά και σχηματίζουν ένα όλον. Όλα τα στοιχεία της φύσης είναι αλληλένδετα και απαραίτητα το ένα προς το άλλο. Κάτι στραβά να πάει σε ένα μέρος του οικοσυστήματος μπορεί να αλλοιωθεί ολόκληρο το οικοσύστημα.

Σαφώς οι άνθρωποι ως άτομα του ίδιου είδους μπορούν και πρέπει να αλληλοβοηθιούνται για να επιβιώσουν ως γένος απολαμβάνοντας τα δώρα της φύσης. Ακόμα έχουν την δύναμη να εκμεταλλεύονται ασύστολα τον φυσικό κόσμο για το πρόσκαιρο όφελος τους, αυτό όμως δεν συνεπάγεται και στο ότι πρέπει να το κάνουν. Ο άνθρωπος είναι ένα στοιχείο της φύσης, ένα απλό κομμάτι της. Στην πραγματικότητα ότι και να κάνει όση τεχνολογία και αν αναπτύξει θα είναι πάντα ένα στοιχείο της φύσης. Η εξουσιαστική αλαζονεία εις βάρος της φύσης θα επιφέρει και το ανάλογο τίμημα στο σύνολο του πλανήτη που στο «τέλος» το πιθανότερο είναι για να επιβιώσει (ο πλανήτης) να ανακυκλώσει με μιας την επιφάνεια του. Επειδή ο πλανήτης δεν είναι μηχανή δεν είναι μόνο το μεμονωμένο μέρος που μπορεί να καθορίσει το σύνολο αλλά και το όλον τα πάντα.

Η αναρχική θεώρηση αντικατοπτρίζει τον τρόπο που ισορροπεί η φύση. Αφού όπως είπαμε η αναρχία είναι ταυτόσημη με την ελευθερία και την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση. Η αναρχική θεώρηση αποτελείται από πολλές απόψεις, αλληλένδετες και αδιαχώριστες μεταξύ τους οι οποίες σχηματίζουν ένα όλον το οποίο ταυτίζεται και με το όλον την ύπαρξης του φυσικού κόσμου. Η αναρχική θεώρηση δεν μπορεί πια να δανείζεται απόψεις και αντιλήψεις εξουσιαστικών ιδεολογιών και συστημάτων. Επειδή κάθε σακατεμένη άποψη (που κυρίως προέρχεται από την Μαρξιστική ιδεολογία) επηρεάζει και το σύνολο της θεώρησης. Με αποτέλεσμα η αναρχία να μπερδεύεται με άλλες καταστάσεις που οδηγούν αλλού.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι αρνήθηκαν την οργανωμένη εξουσία, την ιδιοκτησία, την συστηματοποιημένη εργασία και παρέμειναν δεμένοι με τη φύση και ελεύθεροι στο επίπεδο κοινοτήτων. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από την φύση ισοδυναμεί με την απώλεια της ελευθερίας του και ο πολιτισμός ισοδυναμεί με σκλαβιά και λεηλασία της φύσης. Όπως είπε και ο Επίκουρος, «Η ελευθερία είναι ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας.»

Θεωρούμε ότι η πορεία των ανθρώπων προς την απελευθέρωση ή θα είναι και η πορεία της επιστροφής τους σε συνθήκες αρμονίας με τη φύση ή θα είναι μια τρύπα στο νερό. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την συνύπαρξη των ανθρώπων σε κοινότητες στη φύση. Διαφορετικά η όποια προσπάθεια απελευθέρωσης και παραμονής των ανθρώπων στη πόλη θα συνεπάγεται την διατήρηση κοινωνικών δομών, εξειδικευμένη εργασία και ρόλους. Άρα η εξουσία απλά θα αλλάξει διαχειριστές.


Από την κοινωνία στην κοινότητα

Ο άνθρωπος για να επιβιώσει βρισκόταν πάντα ενταγμένος σε κάποια συλλογικότητα ατόμων και σε καμία περίπτωση δεν ζούσε ως μεμονωμένο άτομο (φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αυτών που απομονώνονται συνειδητά).

Οι άγριες ομάδες (αγέλες) και οι φυλές αποτελούσαν μη ιεραρχικό τρόπο οργάνωσης, με εξισωτικό τρόπο λήψης των αποφάσεων. Οι ομάδες αποτελούνταν από πέντε άτομα έως και μερικές δεκάδες και ζούσαν νομαδικά. Οι φυλές αποτελούνταν από μερικές εκατοντάδες άτομα και ζούσαν σταθερά σε μικρά χωριά. Οι φυλές ήταν στην ουσία κοινότητες.

Η εξουσιαστικού τύπου οργάνωση ήταν πρώτα η αρχηγία που αποτελείτο από μια κοινωνία μερικών χιλιάδων ατόμων και ο αρχηγός αποφάσιζε για όλα (στην ουσία ήταν ένα μικρό κράτος). Μετά ήταν τα κράτη με διευρυμένη ιεραρχία που εξουσίαζαν την κοινωνία που αποτελείτο από πενήντα χιλιάδες άτομα και άνω.

Οι άνθρωποι έζησαν σε συνθήκες εξισωτικές μόνο βρισκόμενοι σε τροφοσυλλεκτικές ομάδες και κοινότητες με μικρής έκτασης καλλιέργειες που ζούσαν αρμονικά με τον φυσικό κόσμο. Η κοινωνία ήταν η έκπτωση των κοινοτήτων. Αυτή η έκπτωση προήλθε από διάφορους παράγοντες που αναφέραμε πιο πάνω και που ο βασικότερος ήταν η επιβολή οργανωμένης εξουσίας και ο θρησκευτικός προσανατολισμός. Το κράτος και η πολυπληθής κοινωνία έχουν παράλληλη εξέλιξη, χωρίς να σημαίνει ότι ταυτίζονται αλλά κατά κάποιο τρόπο το ένα προϋποθέτει το άλλο.

Το κράτος είναι ο μηχανισμός ο οποίος αναπαράγει τους ρόλους και τις εξουσιαστικές σχέσεις στην κοινωνία. Από την άλλη η κοινωνία στελεχώνει τον κρατικό μηχανισμό μέσα από διάφορες διαδικασίες ενσωμάτωσης.

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κοινωνία με ένα μυϊκό ιστό κάποιου μεγάλου θηλαστικού και το κράτος με τον σκελετό του το συγκρατεί. Αφαιρώντας το κράτος από την κοινωνία τότε το σώμα τις κοινωνίας γκρεμίζεται και ανοίγουν νέες κατευθύνσεις και επιλογές για το πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι.

Είναι σημαντικό να διαλευκάνουμε την έννοια της κοινότητας σε σχέση με την κοινωνία. Η κοινωνία υπήρχε πάντα όσο υπήρχε το κράτος και οι δομές του. Από την άλλη οι κοινότητες δεν έχουν ανάγκη καμιά εξουσιαστική δομή. Τα μέλη μιας κοινωνίας μπορούν να επιβιώσουν αν αρνηθούν το κράτος και επιλέξουν να ζήσουν σε κοινότητες στη φύση. Η άποψη που λέει να φτιαχτούν από την κοινωνία άλλες δομές οριζόντιες ενάντια στις δομές του κράτους είναι ανεδαφική και ματαιόδοξη. Για το λόγο ότι αμέσως οι νέες δομές για να καλύψουν τις ανάγκες της κοινωνίας στην πόλη θα πρέπει να μετατραπούν σε ένα καλά οργανωμένο κρατικό μηχανισμό.


Το ζήτημα των επαναστάσεων

Παρακολουθώντας από απόσταση πολλών χρόνων τις γνωστές μεγάλες επαναστάσεις των τελευταίων αιώνων καταλαβαίνουμε ότι έπαιξαν τον ρόλο της ανανέωσης και της εναλλαγής της κρατικής εξουσίας και των όρων εκμετάλλευσης.

Αυτό που έκαναν οι επαναστάσεις ήταν να αντικαταστήσουν ένα καθεστώς εκμετάλλευσης με ένα άλλο καθεστώς. Ή ένα σύστημα κοινωνικού ελέγχου με ένα άλλο. Δηλαδή οι επαναστάσεις λόγω των βασικών χαρακτηριστικών που είχαν, δεν επεδίωκαν την συνολική απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά του κράτους. Και ο λόγος ήταν επειδή τα αδιάλλακτα και αναρχικά χαρακτηριστικά ήταν ελάχιστα σε σχέση με την αντικαθεστωτική τάση της επανάστασης.

Η απελευθέρωση της κοινωνίας, δηλαδή η αυτοκατάργηση της και η μετάβαση σε συνθήκες κοινοτήτων και αναρχίας, θεωρούμε ότι δεν θα ταυτίζεται με επαναστατικά γεγονότα του παρελθόντος ως προς την εναλλαγή της εξουσίας ή την επιβολή μιας κατάστασης από κάποιους σε κάποιους άλλους. Η αναρχική επανάσταση εντοπίζεται ουσιαστικά σε ένα βάθος χρόνου (άσχετο με την μαρξιστική θεωρεία σταδίων) και η υλική καταστροφή του κράτους θα είναι απλά ένα μέρος της. Το ζήτημα είναι το πώς θα κατεδαφιστούν οι κρατικίστικες αντιλήψεις των ανθρώπων και αντί αυτών να σκεφτούν και να δράσουν αναρχικά.

Ένα άλλο ζήτημα είναι το κατά πόσο η κοινωνία θα έχει προετοιμαστεί προς το σκοπό της απελευθέρωσης και θα έχει την γνώση στο πώς να επιβιώσει έξω από την πόλη όταν διαλυθεί το κράτος.

Η αναρχία δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα μεμονωμένο μέρος της γης, επειδή θα κατασπαραχθεί από τον πολιτισμό. Αλλά και απ’ την άλλη οι αναρχικοί, με την συνολική αντίληψη τους για την ελευθερία και με τη γνώση ότι όλα αλληλοσχετίζονται, δεν μπορούν να εφησυχαστούν σε ένα απόμερο τόπο απολαμβάνοντας μια σχετική ελευθερία ενώ παραδίπλα υπάρχει κυριαρχία. Όπως είπαμε η αναρχία αφορά το σύνολο του πλανήτη.

Υπάρχει όμως και το μεγάλο ενδεχόμενο οι άνθρωποι να επαναστατήσουν και καταφύγουν στην αναρχία αηδιασμένοι από τα δεινά του πολιτισμού και επειδή δεν θα υπάρχει άλλη λύση εντός αυτού. Το ζήτημα είναι όμως να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο, δηλαδή να μην αφήσουμε την κυριαρχία και τον πολιτισμό να διαλύσει συνολικά τον φυσικό κόσμο με ότι συνεπάγεται αυτό.

Ουσιαστικά, και όχι ως ιστορικό γεγονός, η αναρχική επανάσταση ξεκινά από την στιγμή που κάποιοι συλλάβουν την συνολική έννοια της αναρχίας και οργανωθούν σε ομάδες που θα πράττουν πολύμορφα για την διάδοση των αναρχικών απόψεων και της αναρχικής ουτοπίας. Ομάδες που θα είναι το πρόπλασμα των ελεύθερων και εναρμονισμένων με τη φύση κοινοτήτων.

«Όποιος αγνοεί τι εστί Κόσμος, δεν γνωρίζει πού ο ίδιος βρίσκεται..». Η αναρχία όπως είπαμε δεν θα επιβληθεί, ούτε θα λειτουργήσει αυτόματα όπως τα συστήματα εξουσίας αλλά θα είναι η ενσωμάτωση στη φύση και στους ρυθμούς της. Θα είναι μια κατάσταση βαθιάς κατανόησης του τι, του πώς και του γιατί αναρχία, του τι και το που είναι ο άνθρωπος. Μια κατανόηση πολύ διαφορετική από ότι έχουμε διδαχτεί στον πολιτισμό. Η αναρχία είναι ένας τρόπος ζωής και διαρκούς άρνησης κάθε μορφής κυριαρχίας. Κατά μια έννοια η αναρχική επανάσταση δεν θα έχει κάποιο ορισμένο τέλος.


Ας δούμε τον κόσμο αλλιώς

Ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας προσδιορίζεται από διάφορους παράγοντες. Ο τρόπος σκέψης έχει και αυτός τη δική του ιστορία, τα σκαμπανεβάσματα του, τις στροφές του, τους κύκλους του και τα κενά του. Κάτι που δεν βλέπουμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ότι δεν θα το δούμε κάποια άλλη στιγμή της ζωής μας. Κάποια ρεύματα σκέψης και κάποιες ανακαλύψεις άλλαζαν τις απόψεις των ανθρώπων και δημιουργούσαν άλλες κατευθύνσεις. Για παράδειγμα, η επινόηση και η κυριαρχία του μονοθεϊσμού προώθησαν την ανθρωποκεντρική αντίληψη της ύπαρξης. Είπαμε για τους πρωτόγονους και τις φυλές, οι οποίες επιβίωναν σε μεγάλο αριθμό μέχρι και πριν μερικούς αιώνες στην Αμερική, την Αφρική και την Αυστραλία, ότι είχαν ιδιαίτερη πνευματική σχέση με την φύση την οποία λάτρευαν και σέβονταν με όλο τους το είναι (φυσικά υπήρχαν και εξαιρέσεις). Δεν θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι βρέθηκαν στη Γη για να εξουσιάζουν τα υπόλοιπα ζώα και στοιχεία της φύσης, όπως τουλάχιστον υποσχέθηκε η Γένεση και επανέλαβε ο Φράνσις Μπεικον και άλλοι φιλόσοφοι και επιστήμονες τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Πιο κάτω θα παραθέσουμε μερικές μόνο αντιλήψεις σε σχέση με τη φύση, που κάποιες επηρέασαν λίγο και άλλες πολύ την ανθρώπινη σκέψη.

Στην αρχαία Ελληνική σκέψη εκτός των άλλων ο κόσμος αποτελούσε ένα εν-τάξη σύμπαν του οποίου η προκαθορισμένη υπέρβαση επιφέρει αταξία και κυρώσεις. Εξού και η φράση του Ηράκλειτου: «ο Ήλιος δεν θα υπερβεί τα όρια του, ειδάλλως, οι Ερινύες που επικουρούν τη Δίκη, θα τον ανακαλύψουν».Η φιλοσοφία των Ιώνων, έβλεπε την φύση και το σύμπαν, ως ένα αιώνιο «ενιαίο» Όλον, ανάγοντας την αιτία τους σε μία πρωταρχική αυτό -γέννητη και αυτό -εξελισσόμενη ουσία-αρχή , που παραμένει άφθαρτη και αναλλοίωτη παρ’ όλες τις επιφανειακές της μεταβολές.

Μια από τις βασικές αρχές της φυσικής θεωρίας του Επίκουρου ήταν: «Το σύμπαν είναι άπειρο. Δεν βρισκόμαστε στο κέντρο του σύμπαντος, αλλά είμαστε ένας από τους αναρίθμητους κόσμους του σύμπαντος.»

Στη στωική φιλοσοφία που υπάρχουν ψήγματα οικοκεντρισμού ο κόσμος είναι άφθαρτος, αγέννητος , ενώ τα πάντα ορατά και αόρατα, είναι οργανικά τμήματα μίας Θείας Ενότητας, μηδενός εξαιρουμένου, από τους Θεούς έως τους ανθρώπους. Συνεπώς, όλα τα μέλη του κόσμου είναι τέκνα της ιδίας Αρχής, και οφείλουν διαρκή αλληλοσεβασμό. Για αυτό τον λόγο, καθήκον του ανθρώπου είναι να ζει σε αρμονία με το Σύμπαν.

Τα ακόλουθα είναι λόγια του στωικού Μάρκου Αυρήλιου: «Θεωρήστε το σύμπαν ως ένα έμβιο ον, έχοντας μια ουσία και μια ψυχή και παρατηρήστε πώς όλα τα πράγματα έχουν αναφορά σε μια αντίληψη, αυτήν του έμβιου όντος, και πώς όλα τα πράγματα ενεργούν με μια κίνηση, και πως όλα τα πράγματα είναι οι αιτίες της συνεργασίας όλων των πραγμάτων που υπάρχουν, παρατηρήστε επίσης τη συνεχή περιστροφή του νήματος και τη συνύφανση του ιστού».

Για τους χριστιανούς σύμφωνα με την Γένεση, το σύμπαν αλλά και ο άνθρωπος δημιουργήθηκαν από τον Θεό: «Και είπεν ο Θεός: Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν ημών… Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού. Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν.» (1/α΄ 26,27)
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Θεός έδωσε την εξουσία στον άνθρωπο να διαχειριστεί την γη. «Αυξάνεστε και πληθύνεστε, και γεμίσατε τη γη, και κυριεύσατε αυτή, και εξουσιάστε πάνω στα ψάρια της θάλασσας, και στα πτηνά του ουρανού, και σε όλα τα ζώα πάνω στη γη» (Γέννηση 1:28). «Ας κάνουμε άνθρωπο κατ’ εικόνα ημών και ας εξουσιάζει σε όλη τη γη» (1:26). Συγχρόνως όμως έδωσε και μια εντολή που συγκρούεται με τις προηγούμενες: «Μην μολύνετε τη γη» (Αριθμοί 35:34).

Ο Κοπερνίκος το 16ο αιώνα προκάλεσε μια ασυνέχεια στον ανθρωποκεντρισμό του χριστιανισμού αποδεικνύοντας ότι η Γη δεν είναι το επίκεντρο του σύμπαντος και ούτε ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από την Γη.

Ο Γαλιλαίος ήταν ο πρώτος που συνδύασε την επιστημονική εμπειρία με την χρήση της γλώσσας των μαθηματικών.«Η φιλοσοφία είναι γραμμένη σ’ αυτό το τεράστιο βιβλίο που στέκεται πάντα ανοιχτό εμπρός στα μάτια μας. Δεν μπορούμε όμως να το διαβάσουμε αν δεν μάθουμε πρώτα τη γλώσσα, και το αλφάβητο στα οποία έχει γραφτεί. Η γλώσσα του είναι τα μαθηματικά και το αλφάβητο, τα τρίγωνα, οι κύκλοι και τα άλλα γεωμετρικά σχήματα».
Ο Καρτέσιος εφάρμοσε το ίδιο σύστημα ερμηνείας των φυσικών νόμων, βασιζόμενο στα μαθηματικά και την γεωμετρία. Η φύση με την Καρτέσια λογική είναι μια τέλεια μηχανή, συνεπώς οι ηθικοί και θεολογικοί περιορισμοί εξαφανίζονται.

Ο Φράνσις Μπέικον μαζί με άλλα ιδίου ύφους διατύπωσε ότι «Ο άνθρωπος, αν κοιτάξουμε τα τελικά αίτια, μπορεί να θεωρηθεί ως το κέντρο του κόσμου.»


Η οικοκεντρική αντίληψη του κόσμου

Η ανθρωποκεντρική αντίληψη για τον κόσμο είναι μια αντίληψη που, όπως προσπαθήσαμε να καταδείξουμε, καλλιεργήθηκε μέσα σε ένα βάθος χρόνου και λόγω κάποιων γεγονότων. Η πνευματική απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση και το πέρασμα στον πολιτισμό συνοδεύτηκε από ένα σωρό επινοήματα. Οι ανθρωπόμορφες θεότητες και η επάνοδος των μονοθεϊστικών θρησκειών έβαλαν τον άνθρωπο στο κέντρο του σύμπαντος. Ακολούθως η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας ως μεσσιανισμός ήταν ευθυγραμμισμένες στο δόγμα της αέναης προόδου και της ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους απέναντι στη φύση. Η βιομηχανική επανάσταση όχι μόνο δεν απελευθέρωσε τους ανθρώπους από τα δεσμά της εξουσίας αλλά οδήγησε στη περεταίρω εκμετάλλευση τους, λεηλατώντας ταυτόχρονα το φυσικό περιβάλλον. Όπως διαπιστώνουμε, το πρότυπο κυρίως του δυτικού πολιτισμού καταχράστηκε τον φυσικό πλούτο προς όφελος των ανέσεων και των αναρίθμητων πλαστών αναγκών που κατασκεύασε, χωρίς να συνυπολογίσει τα άλλα στοιχεία της φύσης, το οικοσύστημα και την ιδιαίτερη ισορροπία που πρέπει να έχει.

Θεωρούμε ότι ο αγώνας για την αναρχία με επίκεντρο τον άνθρωπο χαρακτηρίζεται από μερικότητα. Επειδή η αναρχία περιλαμβάνει την αρμονία ολόκληρης της φύσης. Αναγνωρίζουμε τον κάθε ζωντανό οργανισμό και το κάθε στοιχείο της φύσης ως μέρος και κομμάτι του συνόλου του φυσικού κόσμου και θεωρούμε τον άνθρωπο ως ισότιμο μέρος του. Δεν θεωρούμε ότι όλα ανήκουν στον άνθρωπο και ότι είμαστε ανώτεροι από άλλα ζώα. Όπως δεν θέλουμε καμία εξουσία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο έτσι δεν θέλουμε και καμία εξουσία ανθρώπου πάνω στα άλλα ζώα, τα βουνά, τα ποτάμια, τα φυτά και την θάλασσα. Ο πλανήτης Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που πάνω του κατοικούμε εμείς, μαζί με εκατομμύρια άλλα είδη ζωντανών οργανισμών. Το κάθε στοιχείο της φύσης έχει τον δικό του φυσικό ρόλο για να διατηρείται η ζωή και η αρμονία του όλου. Ο άνθρωπος πριν πράξει οτιδήποτε δεν πρέπει να έχει μόνο ως γνώμονα το αν θα εξυπηρετηθεί κάποια ανάγκη του και η ευχαρίστηση του, αλλά και αν αυτό που θα κάνει θα επηρεάσει την αρμονία του οικοσυστήματος.

Η οικοκεντρική αντίληψη δεν βάζει τον άνθρωπο στο κέντρο του κόσμου, αλλά βάζει στο κέντρο όλα τα στοιχεία της φύσης (άρα δεν υπάρχει κέντρο), τα οποία είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους. Στην ουσία η οικοκεντρική αντίληψη του κόσμου είναι μια εντελώς διαφορετική οπτική από τον ανθρωποκεντρισμό που κυριαρχεί στον κόσμο εδώ και μερικές χιλιετίες χρόνια.

Δεν είναι όμως μόνο ο πυρήνας του πολιτισμού ανθρωποκεντρικός, αλλά και τα κίνητρα για περιβαλλοντική προστασία που είναι κατά βάση ανθρωποκεντρικά. Συνήθως όταν υπάρχει κάποιο οικολογικό πρόβλημα συνδέεται αμέσως με την βιωσιμότητα των ανθρώπων αντί να αναγνωρίζεται η βιοτική αξία της ύπαρξης του μη ανθρώπινου κόσμου. Οικολογικά κόμματα και οργανώσεις παραβλέπουν τους δομικούς θεσμούς του πολιτισμού όπως είναι οι πόλεις, η βιομηχανία και η τεχνολογία, οι οποίοι ευθύνονται και για την καταστροφή του φυσικού κόσμου. Και αντ’ αυτού προτείνουν εναλλακτικές λύσεις για την βιωσιμότητα τους με την πρόφαση της οικολογικής προστασίας. Με αυτό τον τρόπο παρατείνουν και την επιβολή των θεσμών αυτών που στην ουσία τους προστατεύουν.

Ο αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία είναι και αγώνας ενάντια στον ανθρωποκεντρισμό επειδή ένας ελεύθερος κόσμος θα ανατείλει με την κατανόηση του μη ανθρωπόμορφου κόσμου.


Σύμπραξη για την Αναρχία





Τα τελευταία χρόνια μία εντεινόμενη επίθεση γίνεται όλο και πιο διακριτή γύρω μας. Αυτή της επιβολής της κυριαρχίας που επιτάσσει το ανθρώπινο είδος απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα. Η επίθεση αυτή βρίσκει τις “ρίζες” και τις “παραδόσεις” της πάνω στην εμετική κουλτούρα του ανθρωποκεντρισμού που ορίζει το ανθρώπινο είδος ως τον απόλυτο δυνάστη που θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο ώστε να ικανοποιήσει τις πλασματικές του ανάγκες αλλά και τις αρρωστημένες του απολαύσεις. Τίποτα δεν ξεφεύγει από το μηχανισμό “αξιοποίησης” στο πλαίσιο αναγωγής όλου του φυσικού και ζωικού κόσμου σε αξία χρήσης. Για παράδειγμα ένα ρυάκι και ένα ελεύθερο ζώο στη φύση δεν έχουν αυταξία παρά μόνο αν καταλήξουν πόσιμο νερό, αξιοθέατο, μπριζόλα στο πιάτο μας, κατοικίδιο, έκθεμα κλπ.

Η ίδια τακτική επιβολής χρησιμοποιείται μέσα και στο δικό μας είδος. Τα ανθρώπινα ζώα δεν έχουν αυταξία παρά μόνο αν αντίστοιχα αποτελέσουν κομμάτι στερεότυπων κοινωνικών ρόλων ή γρανάζι της καπιταλιστικής αλυσίδας παραγωγής. Εργάτρια-υπάλληλος-άνεργος-αφεντικό, γυναίκα-σύζυγος-μητέρα-ερωμένη, άντρας- στυλοβάτης-κουβαλητής,νόμιμοι-παράνομοι, έμφυλοι διαχωρισμοί κλπ. Σε αυτό τον πόλεμο χρειάζεται κριτικό μάτι ώστε να διακρίνεις τις παράλληλες ιδιότητες εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου.

Ο εργάτης που δέχεται εκμετάλλευση από το αφεντικό του, ενδέχεται να εκμεταλλεύεται το είδος του και ταυτόχρονα να κυριαρχεί στη φύση και στα υπόλοιπα είδη.

Αποτελεί πρόταγμα η αποδόμηση αυτών των σάπιων δομών οποιασδήποτε προέλευσης αλλά και κατεύθυνσης.

Μία από αυτές τις δομές αποτελεί και η βιομηχανία θεάματος με πρωταγωνιστές τα ζώα. Παρμένα από διάφορες γωνιές της γης και τοποθετημένα στα λίγα μέτρα “ελευθερίας” που τους παρέχει ο μηχανισμός της ζωοτεχνίας, δέχονται την πιο σκληρή επίθεση που θα μπορούσε να δεχθεί κάποιος. Τη βίαιη απαγωγή τους από τον ίδιο τους τον τόπο καθώς και τη γέννηση τους αλλά και την δια βίου παραμονή τους σε συνθήκες σκλαβιάς. Στο βωμό του κέρδους, σε συνθήκες σύγχρονων φυλακών θεάματος, με προκάλυμα την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση και τη δήθεν διατήρηση της βιοποικιλότητας, έγκλειστα ζώα στο ρόλο διασκεδαστή-εκθέματος-προϊόντος είναι έτοιμα προς “κατανάλωση” από το “αγοραστικό” κοινό.

Στην ουσία, μόνο μια υποταγμένη κοινωνία θα μπορούσε να δει στη θέση των σκλαβωμένων αδελφών της ένα ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό θέαμα, ικανοποιώντας έτσι τις αλλοτριωμένες της ορέξεις. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το ψυχαγωγικό σκλαβοπάζαρο οι αγαπητοί μας πολυεθνικοί κολοσσοί στο ρόλο του χορηγού, διακρίνοντας πως μέσα σε αυτό το παιχνίδι παίζει χοντρη κονόμα και επεκτείνοντας έτσι το πεδίο εκμετάλευσης τους και πέρα από το ανθρώπινο είδος.

Επέλεξαν να χορηγήσουν τη διαμονή ενός δημοφιλούς σε όλους κατάδικο. Το όνομα του είναι Πούμα και το όνομα του χορηγού του η γνωστή σε όλους μας Puma.

Για το λόγο αυτό στόχος αποτέλεσε ένας κρίκος αυτής της αλυσίδας καταστημάτων.

Την Παρασκευή 25/11/2011 δέχτηκε συμβολική επίθεση με μπογιές η βιτρίνα και η ταμπέλα του καταστήματος στην οδό Μεσογείων.

Η επίθεση αυτή στέκεται αλληλέγγυα στον αγωνιστή για την ολική απελευθέρωση Walter Bond.

ALF




Η συνέλευση για τη Δράση Ενάντια στη Γούνα οργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία το Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011. Η συνάντηση είναι ορισμένη για την πλατεία Συντάγματος στις 11:30 το πρωί για μοίρασμα υλικού και το ίδιο σημείο θα αποτελέσει την εκκίνηση της πορείας.

Μια παλαιότερη κινητοποιήση της Δράσης Ενάντια στη Γούνα ήταν και το κάλεσμα για τη διαδήλωση ενάντια στην 1η Διεθνή Έκθεση Γούνας στις 26 Μαρτίου φέτος.


Μια κριτική στην αυτοδιαχείριση


Το κείμενο αυτό είναι της Σύμπραξης για την αναρχία και το αναδημοσιεύουμε καθώς πραγματεύεται ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν όσες και όσους αγωνίζονται για μια ελεύθερη κοινωνία και προτάσσουν την αυτοδιαχείρισή της. Ζητήματα όπως η ύπαρξη βιομηχανίας, η χρήση τεχνολογίας, ο αστικός τρόπος οργάνωσης, κτλ., και της σχέσης τους με την κυριαρχία. Σίγουρα απαιτείται περαιτέρω ανάλυση και εξέταση όλων αυτών, όμως το πρώτο βήμα γίνεται ήδη και ένα τέτοιο κείμενο προσφέρει μια καλή βάση για αντίστοιχη ανάπτυξη διαλόγου και πολιτικής.


Βλέπουμε πολλές φορές σε κείμενα και αναλύσεις, αναφορές και προτάγματα για ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης ενός μελλοντικού απελευθερωμένου κόσμου. Η απουσία κριτικής ανάλυσης πάνω σε ζητήματα όπως η παραγωγική διαδικασία και κατανάλωση, η εργατική ταυτότητα, η ανάπτυξη των τεχνολογικών* εφαρμογών και η ειδίκευση και ο καταμερισμός που απαιτεί, κάνει απαραίτητη την τοποθέτηση μας για μια σειρά θεμάτων.

Ένα από τα προτάγματα που είχαν και έχουν μερίδα αναρχικών, κουμουνιστών, σοσιαλιστών, συνδικαλιστών και γενικά αριστερών είναι αυτό της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και της αυτοδιαχείρισης αντί των δομών του καπιταλισμού και της ιεραρχίας. Στο κείμενο αυτό επιχειρούμε να παρουσιάσουμε τις σκέψεις και τις προβληματικές που μας ανακύπτουν όσον αφορά το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης από την σκοπιά μιας αναρχικής αντίληψης για την απελευθέρωση, που είναι αδιαχώριστη από την αρμονική συνύπαρξη με τον φυσικό κόσμο. Μιας αναρχικής αντίληψης που δεν μπορεί πια να σχετίζεται με οικονιμίστικες αναλύσεις, μαρξιστικούς ντεντερμινισμούς, παραγωγικότητα, εργατισμό, άμεση δημοκρατία ή αριστερισμό.


Η αυτοδιαχείριση της βιομηχανίας δεν απελευθερώνει.

Συζητώντας και ψάχνοντας το ζήτημα της αυτοδιεύθυνσης το οποίο έχει άμεση σχέση με την έννοια της αυτοδιαχείρισης και της αυτοοργάνωσης καταλήγουμε σε κάποιες προβληματικές. Μία από τις προβληματικές που εντοπίζουμε είναι ότι θεωρείται κεντρικό ζήτημα (για όσους υποστηρίζουν αυτές τις έννοιες) το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής, οι εργάτες και η κοινωνία ή οι καπιταλιστές. Έτσι, απλά και γρήγορα το πρόβλημα μετατοπίζεται σ’ αυτό της κατοχής, δηλαδή στο ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής. Όμως κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την ουσία του κόσμου που ζούμε τώρα. Αναρωτιόμαστε πώς οι άνθρωποι που θέλουν να καταστρέψουν το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας, δεν θα αναγκαστούν να αναπαράγουν κάθε μία από τις λειτουργίες της, υιοθετώντας μαζί και τις αξίες της κυριαρχίας, ακόμα και κάτω από ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης. Το ζήτημα έτσι όπως το εντοπίζουμε δεν είναι μόνο αν τα μέσα παραγωγής είναι υπό την διαχείριση των εργατικών συμβουλίων (ή αντιπροσώπων των εργατών) ή αν είναι υπό την κατοχή των κεφαλαιούχων αλλά τα ίδια τα μέσα παραγωγής, δηλαδή η ίδια η παραγωγική διαδικασία συνολικά, η εκβιομηχάνιση και η τεχνολογικοποίηση της ίδιας της ζωής. Η εξειδικευμένη εργασία, οι πόλεις, ο ψηφιοποιημένος έλεγχος, η μαζική κοινωνία. Μαζί με ότι συνοδεύεται από αυτήν. Όλα αυτά που εξελίχτηκαν στον πολιτισμό**.

Μια τέτοια προοπτική αντίληψης των πραγμάτων πιστεύουμε ότι είναι η μόνη για την πραγμάτωση της αναρχίας, που δεν είναι μια στείρα και αντιδραστική άρνηση για τα πάντα, αλλά δημιουργείται και μπορεί να υποστηριχθεί όσο περισσότερο εμβαθύνουμε και αναλύουμε, τη λειτουργία και τις κινήσεις της κυριαρχίας.

Είναι άμεση η ανάγκη πια να γίνεται η κριτική και η δράση ενάντια στη λαίλαπα της βιομηχανικής και τεχνολογικής προόδου. Όχι σε μια προοπτική της ανατροπής των αφεντικών και της (αυτο-) διαχείρισης των μέσων παραγωγής από τους εργάτες αλλά προς την προοπτική της καταστροφής του συνόλου της παραγωγικής διαδικασίας. Επειδή όταν μιλάμε για βιομηχανική λαίλαπα εννοούμε στην κυριολεξία την γενοκτονία και την ισοπέδωση της ζωής από τον πολιτισμικό οδοστρωτήρα. Ας μιλήσουμε επιτέλους για τις καταστροφικές συνέπειες της πίστης στην πρόοδο, στην βιομηχανική παραγωγή και τον καταναλωτισμό. Ας βάλουμε στο στόχαστρο το σύνολο των μηχανισμών της κυριαρχίας μαζί με ότι κατασκεύασε και της ανήκει.

Οι συνθήκες εκμετάλλευσης και σκλαβιάς ασφαλώς και δεν είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων δύο τριών αιώνων που συνοψίζονται από πολλούς ως καπιταλισμός, αλλά είναι μια κατάσταση που κρατάει αιώνες και ονομάζεται πολιτισμός. Στα πλαίσια του πολιτισμού, η κυριαρχία και η εξουσία είναι βασικά συστατικά, όπως και η πιο οργανωμένη μορφή τους το κράτος.


Η βιομηχανοποίηση της παραγωγής.

Θεωρούμε ότι στον πολιτισμένο κόσμο δηλαδή σε όλη αυτή την πορεία αποικιοκρατίας, εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης η βιομηχανική επανάσταση κατά τον 18ο-19ο αιώνα ήταν η απαρχή μιας νέας κατάστασης η οποία έτσι όπως εξελίσσεται επηρεάζει καθολικά το νερό, το χώμα, τον αέρα και κάθε ζωντανό οργανισμό. Το ξέσπασμα αυτό της βιομηχανικής εξέλιξης δεν βασιζόταν στις ελεύθερες κοινωνικές διεργασίες, αλλά ήταν αποτέλεσμα της χρόνιας εκμετάλλευσης αποικιών από υπερδυνάμεις όπως ήταν η Αγγλία. Η βιομηχανική επανάσταση ήταν ένα ιδιαίτερα σύνθετο σύστημα τεχνικών, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών ανακατατάξεων, οι οποίες οδήγησαν αρχικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες από την αγροτική στη βιομηχανική μορφή τους. Κάθε τεχνολογική εφεύρεση και πρόοδος ήταν η συμπύκνωση εξουσίας, εκμετάλλευσης και κλοπής κοινωνικής γνώσης αιώνων ή οποία θεωρητικοποιήθηκε και συστηματοποιήθηκε με την επιστήμη και ακολούθως οδήγησε στην κατασκευή των μηχανών. Οι νέες καινοτομίες στον αγροτικό τομέα (που δεν άφηναν αναξιοποίητα εδάφη), οδήγησαν σε αύξηση της γεωργικής παραγωγής και μείωση του απασχολούμενου προσωπικού. Το προσωπικό που περίσσευε μετακινήθηκε σταδιακά, αφενός στις πόλεις, όπου έγινε φθηνό εργατικό δυναμικό στις φάμπρικες και τις βιομηχανίες, αφετέρου στις αποικίες, κυρίως στη βόρεια Αμερική και την Αυστραλία.

Αυτή η ταυτόχρονη μεταβολή τόπου εργασίας και αντικειμένου απασχόλησης, μαζί με το μεγάλο αριθμό διαθέσιμων εργατικών χεριών, οδήγησαν σε σημαντικές κοινωνικές εκρήξεις και ανακατατάξεις. Μαζί με τους άντρες εργάζονταν γυναίκες και παιδιά, τα οποία προφανώς είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια προσαρμογής. Ενώ όμως παλαιότερα στην οικοτεχνία των αγροτικών περιοχών προσάρμοζαν οι γυναίκες οι ίδιες το ρυθμό εργασίας τους, έπρεπε τώρα στον εκμηχανισμένο τρόπο παραγωγής να υποταχτούν σε μια γενικότερη πειθαρχία που επέβαλαν οι μηχανές. Το ίδιο συνέβη και με τις παλιές συντεχνίες. Οι μηχανές, με τη συνεχή βελτίωση της λειτουργίας τους, προκαλούσαν περεταίρω καταμερισμό της εργασίας, μείωση των απαιτούμενων εργατικών χεριών και αύξηση της ανεργίας. Επιβαρυντικός παράγοντας ήταν φυσικά η ολοήμερη εργασία, συχνά μέχρι 16 ώρες το 24ωρο, κάτω από τελείως ανθυγιεινές συνθήκες. Βεβαίως, μετέπειτα οι κυρίαρχοι διαπίστωσαν ότι για να πλουτίζουν περισσότερο έπρεπε να υπάρχει χρόνος στους ανθρώπους για κατανάλωση, όπως και χρόνος για να ξεκουράζονται πράγμα που θα τους έκανε πιο αποδοτικούς και προσαρμόσιμους στην διαδικασία παραγωγής. Αυτός ήταν και ένας από τους τρόπους για την καταστολή των όποιων αντιστάσεων και εξεγέρσεων.

Στις τελευταίες δεκαετίες του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα παρουσιάστηκε μια τάση αντίστασης απέναντι στην εκβιομηχάνιση, από τους Λουδίτες. Αυτοί κατέστρεφαν τις μηχανές, οι οποίες τους επέβαλαν αυξημένους ρυθμούς παραγωγής και πειθαρχημένο τρόπο εργασίας, αν στο μεταξύ δεν τους οδηγούσαν στην ανεργία. Αυτό βέβαια προκάλεσε τα αντίμετρα της εργοδοσίας και του κράτους. Το 1812 οι βανδαλισμοί κατά των αργαλειών έφτασαν στο αποκορύφωμά τους, όπου περί τα 200 μηχανήματα καταστρέφονταν κάθε μήνα. Το ίδιο έτος εκτελέστηκαν στο Γιορκ 14 Άγγλοι εργάτες με την κατηγορία ότι κατέστρεψαν τις νέες μηχανές στο εργοστάσιο που δούλευαν.

Μερικές δεκαετίες αργότερα ο Καρλ Μαρξ τοποθετήθηκε στο «Κεφάλαιο» ενάντια στη λογική των Λουδιτών: «Χρειάζεται χρόνος και πείρα για να μάθει ο εργάτης να διακρίνει τις μηχανές από την κεφαλαιοκρατική τους χρησιμοποίηση κι έτσι να στρέψει τις επιθέσεις του όχι ενάντια στα ίδια τα υλικά μέσα παραγωγής, αλλά ενάντια στην κοινωνική μορφή της εκμετάλλευσής τους.» Την αντίληψη αυτή δεν την είχε μόνο ο Μάρξ αλλά και όλοι οι θεωρητικοί (και μη) κουμουνιστές, αναρχικοί, σοσιαλιστές από τον 18ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Με εξαίρεση φυσικά την πριμιτιβίστικη, αντιπολιτισμική θεώρηση που έκανε τα πρώτα συγκροτημένα της βήματα τις τελευταίες δεκαετίες. Ως ένα βαθμό αντιλήψεις σαν του Μαρξ μπορούν να γίνουν κατανοητές λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ότι εκφράστηκαν πριν δύο αιώνες. Σήμερα όμως με τις τόσες συνέπειες της βιομηχανικής παραγωγής στο φυσικό περιβάλλον και την ζωή μας, είναι παραφωνία κάποιος να υποστηρίζει την ουδετερότητα της τεχνολογικής προόδου και γενικά της επιστήμης. Ας ρίξουμε μια ματιά στα τσιμεντοποιημένα ή μολυσμένα ποτάμια και λίμνες, στον κόλπο του Μεξικού (την μεγαλύτερη θαλάσσια μόλυνση), στα καμένα ή αποψιλωμένα βουνά (πρώην δάση), στις πόλεις, στις μεταλλαγμένες καλλιέργειες, στα βιομηχανικά και τα ραδιενεργά απόβλητα, τις αρρώστιες όπως τον καρκίνο, στα εκατομμύρια τόνους πεταμένου πλαστικού, στα σφαγεία ζώων, στους αυτοκινητόδρομους και τα δυστυχήματα, στους θανάτους των ζώων λόγω της μόλυνσης της φύσης και σε τόσα αλλά που συνιστούν οικολογική γενοκτονία.

Και για τυχόν παρερμηνείες να το ξεκαθαρίσουμε, δεν λέμε ότι δεν φταίει η κυριαρχία για την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης, αυτό που λέμε είναι ότι η κυριαρχία ενσαρκώνεται στη βιομηχανική παραγωγή και την τεχνολογία και είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν «αναίμακτα». Η βιομηχανία και η τεχνολογία (όπως και η παραγωγή) ταυτίζονται με την κυριαρχία και είναι αδύνατο να συγκλίνουν με συνθήκες απελευθερωτικές. Η βιομηχανοποίηση είναι εκ φύσεως εξουσιαστική, επειδή απλά η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασίας είναι αδιαχώριστα μέρη της παραγωγής και η βιομηχανική παραγωγή για να καλύπτει τις βιομηχανικές ανάγκες αναμφίβολα πρέπει να συνεχίσει να λεηλατεί την φύση, να εκδιώκει, να αποικιοκρατεί και να εκμεταλλεύεται ανθρώπινους πληθυσμούς.


Η κυριαρχία επηρεάζει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας.

Οι συνθήκες μέσα στις οποίες βιώνουμε τις καθημερινές μας ασχολίες και συναισθήματα είναι ομολογουμένως επηρεασμένες και καθορισμένες από τις διάχυτες εξουσιαστικές σχέσεις στον κοινωνικό χώρο, που βασικός μηχανισμός διασποράς τους είναι το κράτος. Τα πάντα στο επίπεδο οργάνωσης της ζωής μας βασίζονται σε ένα πλαίσιο από κανόνες που έχουν προκαθοριστεί από τις επιλογές της κυριαρχίας.

Όπως αναφέραμε ολόκληρος ο κόσμος επηρεάστηκε σε τεράστιο βαθμό από την βιομηχανική επανάσταση τον 19ο αιώνα. Η τεχνολογική εξέλιξη σε συνδυασμό με τους όρους επιβολής και ελέγχου οδήγησαν σε τραγικές καταστάσεις την ανθρωπότητα και τον πλανήτη, στο όνομα της προόδου. Η εξουσιαστική πρακτική επιβλήθηκε στον κοινωνικό χώρο παραμερίζοντας όποιους τρόπους φυσικής επιβίωσης είχαν κατακτήσει οι άνθρωποι με την μεταξύ τους συνεργασία και την απευθείας χρησιμοποίηση των αγαθών της φύσης(πρωτογενής παραγωγή) και επέβαλε τους δικούς της κανόνες καθιστώντας τους ανθρώπους εξαρτημένους από αυτήν. Έτσι η παραγωγική διαδικασία με την βιομηχανική επανάσταση έγινε μια πολύπλοκη και κατακερματισμένη διαδικασία. Παράλληλα τα νέα επιτεύγματα της παραγωγής (εμπορεύματα) πολλαπλασιάζονται αδιάκοπα σε ποσότητα αλλά και σε είδος.

Σε συνδυασμό και με τις διάφορες τεχνικές, όπως της διαφήμισης, η κυριαρχία καταφέρνει να κατασκευάζει ακατάπαυστα ένα σωρό πλαστές ανάγκες στον δυτικού τύπου κόσμο. Οι πλαστές ανάγκες ανταποκρίνονται στα καινούρια προϊόντα της βιομηχανίας που διατίθενται προς πώληση και όλα αυτά σε μια αλυσιδωτή διαδικασία που συνεχίζεται με την υπερκατανάλωση και βεβαίως την κατασκευή τόνων από σκουπίδια.

Ας δούμε τις πόλεις, την εργασία, τις μετακινήσεις μας, τις επιστήμες, την τεχνολογία, την εκπαίδευση, την πληροφορία, την τροφή μας. Όλα αυτά που σε κάποιους-ες ίσως να φαίνονται φυσικοί παράγοντες επιβίωσης ή απαραίτητα κοινωνικά αγαθά, αναμφίβολα έχουν διαμορφωθεί μέσα από την χρόνια επιβολή, και λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που τροφοδοτούν και αναπαράγουν τις συνθήκες εκμετάλλευσης. Το πλέγμα των εξουσιαστικών σχέσεων και δομών απλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και λειτουργιών, όπως και στην ίδια την φύση με καταστροφικά συνεπακόλουθα.


Για την πόλη και την παραγωγή.

Ας μιλήσουμε για την πόλη. Η πόλη είναι ένα εργοστάσιο, είναι ένα τεχνητό περιβάλλον όπου οι άνθρωποι καλούνται να ζήσουν σε αυτό. Για την εγκατάλειψη της αρμονικής συνύπαρξης με την φύση και την κατοίκιση στη πόλη αναμφίβολα έπαιξαν ρόλο οι επιλογές της κυριαρχίας. Το φυσικό στοιχείο στις πόλεις παίζει κυρίως το ρόλο του στολιδιού και όχι το χώρο στον οποίο μπορεί να ζήσει κανείς. Άλλωστε, για την ομαλή κάλυψη των αναγκών της πόλης η φύση έπρεπε να θεωρηθεί απλά ως ένας παραγωγικός συντελεστής. Αρχικά, οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε συνθήκες πιεστικές και ασφυκτικές, για να έρθουν μετά οι νέες γενιές να το θεωρήσουν κάτι το φυσιολογικό. Σε καμία περίπτωση όμως ο τρόπος που ζουν οι κάτοικοι σε μία πόλη δεν είναι προϊόν δικής τους επιλογής αλλά είναι μια κατάσταση που επιβλήθηκε και επιβάλλεται. Οι άνθρωποι δεν στοιβάζονται στις πόλεις από κάποια ανάγκη επικοινωνίας ή από κάποια ανάγκη λειτουργικής αλληλεπίδρασης μεταξύ τους, αλλά οδηγούμενοι από τις συνθήκες που κατασκεύασε η κυριαρχία, για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ύπαρξής της.

Οι πόλεις είναι ένα εξουσιαστικό κατασκεύασμα οι οποίες θα υπάρχουν όσο θα υπάρχουν οργανωμένες εξουσιαστικές δομές. Η βιομηχανοποίηση έχει αμφίδρομη σχέση με την μαζική αστικοποίηση. Και είναι απλό: για να λειτουργήσει το μεγάλο εργοστάσιο της πόλης χρειάζεται καταμερισμός της εργασίας και εξειδίκευση όπως και λεηλασία της φύσης στην περιφέρεια.

Μπορεί να υπάρξει πόλη χωρίς την επιτήρηση, τον έλεγχο (είτε από αστυνομία είτε από πολιτοφυλακή) και την πειθαρχία των ανθρώπων στην τάξη που απαιτεί η λειτουργία των μηχανών και η βιομηχανική διαδικασία;

Ας δούμε τώρα τους τομείς παραγωγής σε σχέση με την κατοίκιση στην πόλη. Αρχικά ο πρωτογενής τομέας αποκλείεται από τις εργασίες που μπορούμε να κάνουμε σε μία πόλη. Ο δευτερογενής τομέας παραγωγής, που έχει να κάνει με την βιομηχανική μεταποίηση, είναι ένας τομέας που δεν υπάρχει σε όλες τις πόλεις στον ίδιο βαθμό και σε κάποιες ελάχιστα, οπότε παραμένει ο τριτογενής τομέας για την πλειοψηφία των κατοίκων για πολλές πόλεις όπως τις πόλεις της Ελλάδας. (Για τον δευτερογενή τομέα και την βιομηχανία μιλήσαμε αρκετά στις πιο πάνω παραγράφους και για το ότι δεν μπορεί να αυτοδιαχειριστεί από ελεύθερους ανθρώπους.) Οι μεταφορές, οι κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες, η εκπαιδευτική διαδικασία (που είναι τομείς τριτογενούς παραγωγής) συντηρούν ένα σύστημα καθαρά αυτοματοποιημένο και εξουσιαστικό στο οποίο ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παραγωγική μονάδα. Όσο για τις διάφορες δουλειές όπως σε μαγαζιά, και υπηρεσίες καθαριότητας που είναι ένας τεράστιος τομέας της οικονομίας σήμερα στις πόλεις, σε απελευθερωμένες συνθήκες θα ήταν αχρείαστες αφού οι άνθρωποι με απλή συνεργασία θα αλληλοβοηθιούνταν και τέτοιες εργασίες θα ήταν περιττές. Συμπερασματικά, ο τριτογενής τομέας είναι εξορισμού άχρηστος σε απελευθερωμένες συνθήκες, αφού ένα μεγάλο μέρος του συντηρεί τον κρατικό μηχανισμό.

Τώρα, επιστέφοντας στον πρωτογενή τομέα ως τον πιο «αθώο», θα πρέπει να τον προσεγγίσουμε μακριά από την βιοτεχνολογική, βιομηχανική και εμπορευματική παρέμβαση. Σε απελευθερωμένες κοινοτικές συνθήκες εναρμονισμένες με την φύση θα ήταν οξύμωρο να χρησιμοποιούμε τον όρο και την λογική της παραγωγικής διαδικασίας, άρα δεν θα μπορούσε να υπάρχει και η έννοια «πρωτογενής τομέας παραγωγής». Η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασίας δεν θα μπορούσε να έχει κανένα συστηματικό ρόλο σ’ αυτές τις συνθήκες.

Ο άνθρωπος εξαναγκασμένος από τις εξουσιαστικές συνθήκες να ζει μέσα στις πόλεις έχει απολέσει κάθε δυνατότητα για άμεσο έλεγχο έστω κάποιου κομματιού πάνω στην ζωή του. Έχει αλλοτριωθεί μέσα σ’ αυτό το καλά οργανωμένο τεχνητό κοινωνικό περιβάλλον και πλέον έχει μετατραπεί σε εργάτη-παραγωγό-καταναλωτή. Η εργατίστικη αντίληψη που θέτει την παραγωγική διαδικασία και όσους εμπλέκονται σ’ αυτήν, κινητήρια δύναμη της απελευθέρωσης, στην ουσία όχι μόνο αδυνατεί να αμφισβητήσει την ουσία αυτού του εξουσιαστικού κόσμου αλλά ακόμα χειρότερα τον αναπαράγει. Οι μετεξελίξεις και αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στην κυριαρχία, έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό και την ίδια την βιομηχανική και παραγωγική δομή. Οι νέες τεχνολογίες έχουν εισβάλλει μέσα στη ζωή και στη καθημερινότητα μας και διαρρηγνύουν κάθε τι από τον φυσικό κόσμο. Η ταξική πάλη των εργατών με τους κατόχους των μέσων της παραγωγής είναι ανεπαρκής και δεν μπορεί να χρησιμεύσει αποτελεσματικά στην ολική απελευθερωτική προοπτική. Η εκμετάλλευση μας σήμερα συνεχίζεται ακάθεκτα, αλλά πλέον και χάρη των νέων τεχνολογιών, έχει εντατικοποιηθεί με καταστροφικά αποτελέσματα για μας και τον πλανήτη συνολικότερα. Έτσι το ζήτημα της τεχνολογίας δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ξέχωρα από το σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, μέρος της οποίας είναι και η ίδια. Η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη. Είναι ένα ακόμα εργαλείο που έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των κρατών και των εξουσιαστικών ελίτ για περισσότερο έλεγχο. Οι τεχνολογικές εφαρμογές στοχεύουν στον έλεγχο μας, όπως το εργοστάσιο δημιουργήθηκε για να ελέγχει και να ρυθμίζει την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Έτσι και η ανάπτυξη της βιομηχανίας μαζί με την αλματώδη τεχνολογική πρόοδο, θέτουν τους ανθρώπους και το φυσικό κόσμο υπό μεγαλύτερο έλεγχο και εξάρτηση από το κράτος, χάνοντας έτσι τον έλεγχο της ζωής του και αποξενώνοντας τον από την φύση.

Έτσι λοιπόν καμιά είδους απελευθέρωση δεν μπορεί να υπάρξει, αυτοδιαχειρίζοντας την μιζέρια και την εκμετάλλευση που προκαλούν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Πώς λοιπόν οι αναρχικοί ενώ αναγνωρίζουμε ότι οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί και θεσμοί πρέπει να καταστραφούν αν θέλουμε να ζήσουμε μια ελεύθερη ζωή, δεν επεκτείνουμε αυτή μας την αντίληψη και στο βιομηχανικό και τεχνολογικό σύμπλεγμα που είναι ένα ακόμα μέρος της δομής της κυριαρχίας; Και αντί αυτού να προτάσσεται η αυτοδιαχείριση του; Είναι ανάγκη, να επιτεθούμε και να καταστρέψουμε κάθε πτυχή, δομή, μηχανισμό του κράτους και των εξουσιαστικών σχέσεων. Από αυτή την εξουσιαστική πραγματικότητα δεν έχουμε κανένα λόγο απολύτως να κρατήσουμε κάποιο παράγωγο της ανέγγιχτο. Αντίθετα έχουμε όλους τους λόγους να τα καταστρέψουμε. Μονάχα έτσι θα βρούμε τους τρόπους να βαδίσουμε ελεύθεροι πάνω σε έναν ελεύθερο πλανήτη.

Εν τέλει στο ερώτημα αν η παραγωγή μπορεί να αυτοδιαχειριστεί η απάντηση είναι: ναι μπορεί. Μόνο που δεν θα σχετίζεται με μια απελευθερωμένη και αρμονική συμβίωση ανθρώπων και φύσης. Επειδή οι οριζόντιες κοινωνικές δομές θα αντικαταστήσουν απλά τις κάθετες και η ιεραρχία και η γραφειοκρατία δεν θα χτυπηθούν αφού θα κυριαρχεί ο καταμερισμός εργασίας και η εξειδίκευση.

Η αναρχία μπορεί να ανθίσει στον πλανήτη γη, μόνο με την συνολική άρνηση της κυριαρχίας μαζί με τη θεωρία και πρακτική της. Έξω από τις πόλεις σε αποαστικοποιημένους τόπους, μακριά από την βιομηχανική παραγωγή.


Σύμπραξη για την αναρχία


*όταν αναφέρουμε την έννοια της τεχνολογίας δεν εννοούμε τις απλές κατασκευές που μπορεί να φτιάξει ο οποιοσδήποτε, αλλά στην έννοια έτσι όπως την έχει ορίσει η επιστήμη και εφαρμόζεται στην βιομηχανική παραγωγική διαδικασία.

**όταν αναφερόμαστε στην έννοια του πολιτισμού εννοούμε την περίοδο που ξεκινά όταν στις ανθρώπινες κοινότητες εμφανίστηκε η οργανωμένη εξουσία.