Πηγή βασικού κειμένου: Voice Of The Voiceless

Πριν ο Walter Bond κερδίσει την προσοχή βάζοντας φωτιά σε τρεις επιχειρήσεις εκμετάλλευσης ζώων εκ μέρους του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων (ΜΑΖ ή Animal Liberation Front-ALF), ήταν ήδη γνωστός για μια άλλη πράξη δικαιοσύνης: για τον εμπρησμό ενός εργαστηρίου μεθαδόνης ενός εμπόρου που πωλούσε στον αδερφό του. Η vegan straight edge μπάντα Earth Crisis άκουσε την ιστορία του, και την μετέτρεψε στο τραγούδι «To Ashes» (το βίντεο του οποίου μπορείτε να δείτε στο τέλος της ανάρτησης) το 2009, κάνοντας τον Walter γνωστό στο straight edge κίνημα πριν τη σύλληψή του για τις δράσεις του ΜΑΖ το 2010.

Η σύντομη συνέντευξη που ακολουθεί έγινε στις 28 Ιουλίου του 2009, έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τη σύλληψή του, και είναι η μόνη συνέντευξη του Walter που υπάρχει πριν την φυλάκισή του. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα «Voice Of The Voiceless» και αναδημοσιεύεται μεταφρασμένη εδώ, ακριβώς 2 χρόνια μετά.

---

Το τραγούδι των Earth Crisis, «To Ashes», πραγματεύεται ένα ζήτημα που είναι αρκετά δύσκολο, και σε αφορά. Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα σχετικά με αυτό;

Φυσικά, το κομμάτι «To Ashes» μιλά για μια κατηγορία εμπρησμού που μου απαγγέλθηκε το Νοέμβριο του 1997, για τον εμπρησμό του σπιτιού ενός εμπόρου μεθαδόνης και του εργαστηρίου μεθαδόνης που ήταν μέσα σ' εκείνο το σπίτι. Αυτός ο έμπορος ναρκωτικών πωλούσε το δηλητήριο του στην πόλη μου για περίπου 20 χρόνια. Είχε εξαγοράσει τη μισή τοπική αστυνομία και οι μισοί συμμαθητές μου ήταν εθισμένοι σ' αυτό το δηλητήριο, συμπεριλαμβανομένου και του αδερφού μου, στον οποίο διαγνώστηκε τότε «οφειλόμενης σε ναρκωτικά σχιζοφρενής διαταραχή», κάτι που απλά λέει με έναν κομψό τρόπο ότι είχε χάσει το μυαλό του εξαιτίας της χρήσης ναρκωτικών. Προσπάθησα τα πάντα που μπορούσα να σκεφτώ, ακόμα και το να μιλήσω με τον Steve (τον έμπορο ναρκωτικών). Αλλά χωρίς όφελος. Οπότε αποφάσισα να πάρω το νόμο στα χέρια μου και έκαψα το σπίτι του εντελώς με μια φωτιά που έκανε να σβήσει 17 ώρες. Ήταν υπό παρακολούθηση από το FBI, κάτι το οποίο εγώ δε γνώριζα τότε. Μερικά ενδιαφέροντα πράγματα έγιναν σ' εκείνο το σημείο. Αρχικά, από τη στιγμή που το σπίτι δεν ήταν πλέον ένα όρθιο κατασκεύασμα, οι ομοσπονδιακοί πράκτορες μπορούσαν να ψάξουν στα συντρίμμια χωρίς ένταλμα. Βρήκαν σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια σε ναρκωτικά. Έπειτα, ο Steve κατέδωσε όλους τους φίλους του εμπόρους ναρκωτικών. Έτσι, όταν τέλειωσαν όλα, νομίζω πως υπήρχαν 13 έμποροι μεθαδόνης σε 4 πολιτείες των Η.Π.Α. που καταδικάστηκαν σε ισόβια στη φυλακή. Εγώ έκανα 4 χρόνια για τον εμπρησμό του κρησφύγετου ναρκωτικών του. Τα τέσσερα χρόνια της φυλάκισής μου ήταν ένα μικρό τίμημα για ένα τέτοιο θετικό αποτέλεσμα.

● ● ●
Πώς έγινες straight edge και τι σημαίνει αυτό για σένα;

Είμαι 33 χρονών τώρα, είμαι straight edge εδώ και 18 χρόνια και βίγκαν εδώ και 13. Έγινα straight edge κυρίως για να επαναστατήσω απέναντι στην οικογένειά μου. Ο πατέρας μου ήταν ένας φριχτός αλκοολικός και η μητέρα μου κι ο αδερφός μου ήταν μπλεγμένη βαθιά με τα ναρκωτικά. Δεν ήθελα να καταλήξω έτσι. Ήμουν περίπου 15 χρονών και άκουσα μια μπάντα που λεγόταν «Gorilla Biscuits», που φώναζε το μήνυμα του straight edge. Το αγάπησα την ίδια στιγμή που το άκουσα! Ήξερα σχεδόν αμέσως ότι ήταν για μένα. Μέσα από το straight edge ήταν που έμαθα και για τον βιγκανισμό, για τον οποίο πιστεύω πως είναι ο πιο σημαντικός και αξιόλογος σκοπός στη γη. Όσον αφορά το τι σημαίνει για μένα straight edge; Σημαίνει όχι στα ναρκωτικά, όχι στο αλκοόλ, όχι στην πολυγαμία [σ.τ.μ.: ο αγγλικός όρος είναι promiscuity, που σημαίνει το να κάνεις σεξ με πολλούς συντρόφους χωρίς ενδοιασμούς, και ενέχει μια ηθική ίσως και θρησκευτική κριτική] για όσο ζω. Σημαίνει επίσης εναντίωση στη ναρκοκουλτούρα και την απάθεια.

● ● ●
Πιστεύεις ότι το τραγούδι των Earth Crisis αντανακλά την πολυπλοκότητα του τι συνέβη και του πως ένιωσες;

Νομίζω ότι τα αποτύπωσε όλα πολύ καλά, φυσικά όσα μηνύματα μπορεί κανείς να χωρέσει σε ένα βίντεο λίγων λεπτών. Αλλά ο Karl και τα παιδιά έκανα φοβερή δουλειά! Είναι πραγματικά απίθανο για μένα να βλέπω την ιστορία μου σε ένα τραγούδι και βίντεο της αγαπημένης μου μπάντας! Είμαι ταπεινομένος απ' όλα αυτά. Θα είμαι απλά χαρούμενος αν η ιστορία μου διδάξει ή εμπνεύσει κάποιον.

Δυστυχώς, δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική αλλαγή στην υπόθεση κράτησης του πλοίου «Steve Irwin» της Sea Shepherd από τις σκωτσέζικες αρχές. Όμως, υπάρχει αρκετή δραστηριοποίηση από μέλη και φίλους της οργάνωσης, ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που χρειάζεται για να μην πωληθεί τελικά το πλοίο.

Όπως ανακοίνωσε η υπεύθυνη ανάπτυξης της οργάνωσης, Carla Robinson, σε ένα πρόσφατο κείμενό της σχετικά με τον κίνδυνο πώλησης του «Steve Irwin», τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί μέχρι την περασμένη Κυριακή ανέρχονται στα $442.279. Στο ίδιο κείμενο, πέρα από την αφήγηση της ιστορίας του πλοίου και την επεξήγηση της σημασίας του και της βαρύτητας για την δράση της οργάνωσης, ευχαριστεί πολύ, εκ μέρους όλων στην Sea Shepherd, όσες και όσους έστειλαν δωρεές μέχρι τώρα: «από τη στιγμή της αρχικής μας έκκλησης έξι μέρες πριν, όλοι εσείς που αγαπάτε την θαλάσσια ζωή έχετε δώσει ένα θρυλικό αριθμό δωρεών και μας έχει συγκινήσει βαθιά η πηγαία υποστήριξη σας.»

Παρ' όλ' αυτά, υπενθυμίζει πως ο χρηματικός στόχος είναι αρκετά υψηλός, και προτρέπει κι αυτή με τη σειρά της όποιος μπορεί να ενισχύσει να το κάνει, για να σωθεί το πλοίο και, μαζί με αυτό, χιλιάδες ζωές στο παρόν και στο μέλλον.

Δεδομένου του γενικότερου παρελθόντος απέναντι στην άμεση δράση, και -πιο συγκεκριμένα για την οργάνωση- όσων είχαν αποκαλυφθεί για τη μυστική συμφωνία μεταξύ Η.Π.Α. και Ιαπωνίας (για τη μείωση της φαλαινοθηρίας από πλευράς της δεύτερης στα διεθνή ύδατα και αύξησή στα εγχώρια ύδατά της, σε αντάλλαγμα με τη βοήθεια της πρώτης για την αντιμετώπιση των ακτιβιστών της Sea Shepherd και όσων προσπαθούσαν να εμποδίσουν τη σφαγή στην Ανταρκτική και αλλού), δεν προκαλεί έκπληξη η φανερή αυτή τη φορά συνεργασία κράτους (βρετανικές και σκωτσέζικες αρχές) και κεφαλαίου (εταίρεία Fish and Fish) για την καταστολή κινήσεων απειλητικών προς τα συμφέροντά τους.

Αναμένουμε για την εξέλιξη.

Πηγή βασικού κειμένου: Negotiation Is Over

Στις 16 Ιουλίου έγινε μια εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης του Walter Bond στη Νότια Florida. Στη Florida εδώ και πολύ καιρό έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία η συλλογικότητα "Negotiation Is Over", για να μπει ένα τέλος στην αιματηρή πρακτική της ζωοτομίας. Mπορείτε να δείτε περισσότερα γι' αυτή την εκστρατεία στη σελίδα τους. Ο Walter, μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας και με τη βοήθεια ενός μεγαφώνου (όπως φαίνεται και στην εικόνα), είπε τα εξής:

«Αυτή τη στιγμή, η NIO έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για να σταματήσει τη ζωοτομία πριν ξεκινήσει, ενημερώνοντας τους σπουδαστές στην έρευνα σε ζώα ότι η μελλοντική τους καριέρα απλά δε θα γίνει ανεκτή από τους πραγματικούς ακτιβιστές για την απελευθέρωση των ζώων αυτού του κόσμου. Οι άνθρωποι που ζουν από το βασανισμό ζώων υπό το μανδύα της επιστήμης δεν είναι τίποτα περισσότερο από άρρωστα φρικιά που πρέπει να τα σταματήσουμε. Γνώμη μου είναι πως πρέπει να γίνει ένα πείραμα LD50 σε όλη την κοινότητα που σχετίζεται με την έρευνα σε ζώα. Μέχρι να έρθει αυτή η τυχερή μέρα, σας παρακαλώ στηρίξτε τη NIO όσο μπορείτε. Κάθε δολάριο που δίνετε πηγαίνει κατευθείαν στην απελευθέρωση των συγγενών μας ζώων και στην κατάργηση της εκμετάλλευσής τους.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τα ζώα που πέφτουν θύματα της ανθρώπινης αδικίας. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την ευθύνη που έχουμε να υπερασπιστούμε τις ζωές τους.

Εμείς που τασσόμαστε υπέρ αυτού του αγώνα για την απελευθέρωση των ζώων ξέρουμε πως αυτά τα θέματα δεν είναι πολύπλοκα. Δε θα ζήσουμε ποτέ σε αρμόνια μεταξύ μας αν δε μπορέσουμε να ζήσουμε σε αρμονία με το περιβάλλον καθώς επίσης και με τα άλλα είδη.

Τα ζώα έχουν το δικαίωμα να ζουν ελεύθερα από την ανθρώπινη υποδούλωση, χρήση, κατάχρηση και θανάτωση. Δεν είναι πυρηνική φυσική. Είναι πολύ απλό. Παρ' όλ' αυτά, πολλές φατρίες, ομάδες και οργανώσεις στο παρελθόν και στο παρόν ξοδεύουν πολύ χρόνο στο να πολιτικολογούν, να ευχαριστούν τους ανθρώπους και να μοιράζουν χαρτιά. Η λογική τους είναι παρωχημένη.

Το προσωπικό συμφέρον είναι ο εχθρός της απελευθέρωσης των ζώων. Η εντολή μας είναι να υπερασπιστούμε τις ζωές τους. Των τετράποδων και των γουνοφόρων. Εκείνων που έχουν φτερά και εκείνων που έχουν βράγχια. Όχι να χαμογελάμε και να μιλάμε και να παίζουμε με τη συμπόνια των ανθρώπων. Αν η συμπόνια των ανθρώπων ήταν τόσο δυνατή τότε δε θα συμμετείχαν εξ αρχής σ' αυτή τη φρίκη και τη σκλαβιά.

Αλλά πρέπει να ομολογήσω, δεν έγραψα αυτή τη μικρή εισήγηση για να σας δώσω ένα μάθημα ηθικής ή να προσπαθήσω να σας δώσω να καταλάβετε τη λογική μιας αληθινά επαναστατικής νοοτροπίας. Σας μιλώ για να σας ενημερώσω ότι υπάρχουμε. Θέλω να ξέρετε πως υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα. Ξέρουμε πως κάθε μία κακοποίηση που υφίστανται οι συγγενείς μας τα ζώα στα χέρια σπισιστών ανθρώπων καταπιεστών είναι αρρωστημένη και λανθασμένη! Ξέρουμε ότι οι βασανιστές και οι δολοφόνοι δεν σταματάνε επειδή θα τους το ζητήσουμε ή ακόμα περισσότερο επειδή θα τους το πούμε. Σταματάνε επειδή τους αναγκάζουμε! Μέχρι να σώσεις ένα ζώο από το θάνατο και να παρακολουθήσεις πως είναι εύθυμο, μέσα στη χαρά, ή τρέχει προς την ελευθερία, τότε δεν ξέρεις τίποτα για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Μέχρι να περπατήσεις το μονοπάτι ενός απελευθερωτή ή ενός πολεμιστή γι' αυτά τα ζώα, τότε δεν ξέρεις ακόμα πόσο ανίσχυρα είναι όλα τα ημίμετρα.

Και θέλω να περπατήσετε αυτό το μονοπάτι. Θέλω να περπατήσετε αυτό το μονοπάτι επειδή είναι αναγκαίο αν θέλουμε να σώσουμε ζώα, κάθε ζώο από επικείμενο θάνατο και υποδούλωση. Θέλω να περπατήσετε αυτό το μονοπάτι επειδή είναι ήδη καθυστερημένο και δικαιολογημένο και θέλω να περπατήσετε αυτό το μονοπάτι γιατί αν δεν το περπατήσετε εσείς, κανένας δε θα το κάνει.

Κάποτε δεν ένιωθα ασφαλής με τις ίδιες μου τις ικανότητες. Ξόδεψα χρόνια μιλώντας σε ανθρώπους, οργανώνοντας και βάζοντας την ενέργειά μου σε έμμεσες δραστηριότητες, αντί για την απελευθέρωση των ζώων αυτή καθαυτή. Εγώ, όπως και όλοι μας, τσίμπησα με την αίγλη και τον αέρα των mainstream οργανώσεων ή των ατόμων-κλειδιών που έχουν όλες τις απαντήσεις. Ενώ είναι πάντα σοφό να μαθαίνεις από την εμπειρία των άλλων και να υιοθετείς τακτικές που έχουν αποδειχτεί επιτυχείς σε περασμένες και τωρινές εκστρατείες, οι πραγματικές απαντήσεις τακτικής είναι στις καρδιές και στα συναισθήματά μας.

Όταν ήμουν νεότερος, έχτιζα σφαγεία για να κερδίσω τα προς το ζην. Κάποια μέρα, ενώ μάζευα τα εργαλεία μου, ένα γουρούνι λύθηκε από το πάτωμα θανάτωσης και έφτασε στην περιοχή συντήρησής μας. Του έτρεχε αίμα από το λαιμό, ήταν φοβισμένος και έτρεχε για τη ζωή του. Στάθηκα εκεί και παρακολουθούσα καθώς τον χτυπούσαν μέχρι θανάτου. Ενώ οι συνάδελφοί μου επευφημούσαν και επικροτούσαν, εγώ αποφάσισα να βουλώσω το στόμα μου. Αποφάσισα να κοιτάξω αλλού. Πήρα μια σκόπιμη απόφαση να είμαι ευγενικός, να μη ρισκάρω τη δουλειά ή την ασφάλειά μου και απλά να συγκεντρωθώ στη “μεγάλη εικόνα”.

Τώρα κοιτάζω πίσω στον ακτιβισμό μου από αυτό το κελί φυλακής, αυτό για το οποίο μετανιώνω μόνο ακόμα και πραγματικά, είναι για όσα απέτυχα να κάνω. Η ντροπή είναι στη συνενοχή μου. Λίγα χρόνια αργότερα ήμουν ένας βίγκαν, ένας υποστηρικτής και ακτιβιστής για την απελευθέρωση των ζώων. Ορκίστηκα να μην ξανακοιτάξω αλλού και να μην κοιτάτε κι εσείς αλλού! Το μέλλον αρχίζει στο παρόν και κάθε ζωή που σώζεται είναι μια νίκη. Το κίνημά μας είναι και πρέπει πάντα να είναι ανιδιοτελές και πρέπει να γίνει ένα θηριωδώς δραστήριο κίνημα. Αν υπάρχει μια παγίδα που φαίνεται να 'ναι καθολική στην κύρια τάση για τα δικαιώματα των ζώων, είναι η ιδιότητα για περισσότερη σκέψη παρά δράση.

Η αντίστασή μας στις κακοποιήσεις πρέπει να είναι φυσική. Σκεφτείτε το! Στη θέση που είστε αυτή τη στιγμή, τα ζώα χρειάζονται την υπεράσπισή σας, την προστασία σας και σας έχουν επειγόντως ανάγκη. Αν δεν τα πάτε καλά με άλλους ανθρώπους ή ομάδες μέσα στην κοινότητα των δικαιωμάτων των ζώων, και λοιπόν; Δουλέψτε με αυτούς που μπορείτε ή δουλέψτε μόνοι σας. Μη ρωτάτε “τι μπορούμε να κάνουμε;” - ρωτήστε “τι πρέπει να κάνουμε;” και τότε μη δεχτείτε καμία διάψευση. Τότε θα δείτε πως έχετε μπει στην πιο ισχυρή και συνειδητοποιημένη ομάδα ανθρώπων στον πλανήτη. Σε εκείνους που συνδέουν διάφορα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης από διάφορες εποχές και μέρη. Σε εκείνους που έρχονται από κάθε φυλή, θρήσκευμα και γενιά. Στους αληθινούς καταλύτες της αλλαγής, τους απελευθερωτές!

Μην σας απασχολεί η “μεγάλη εικόνα” ή “οι μακροπρόθεσμοι στόχοι των δικαιωμάτων των ζώων”. Το μέλλον είναι σημαντικό αλλά υπερβολικά πάρα πολλά άτομα και ομάδες θεωρούν ήδη τη θέση αυτή ως την κυρίαρχη αυτού του κινήματος. Αντί να σκεφτείτε για τα εμπόδια, τη σκληρή δουλειά, τις αναμετρήσεις και τις απελευθερώσεις που μπορείτε να κερδίσετε τώρα στο ίδιο σας το έδαφος. Θυμηθείτε, αν δε δράσετε, κανένας δε θα δράσει και αυτό που κάνουμε ή αποτυγχάνουμε να κάνουμε σωστά τώρα είναι τρομερά σημαντικό. Είναι κυριολεκτικά η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.

Για την Απελευθέρωση των Ζώων, ό,τι κι αν χρειαστεί!»

Ένα βίντεο από το κανάλι του χρήστη xV3G4Nx στο Youtube, στο οποίο μιλάει ο Steven Best, και μέσω μιας σύντομης σύγκρισης με άλλα κοινωνικά κινήματα, εξηγεί τη ριζοσπαστικότητα της απελευθέρωσης των ζώων και το πως αυτή αλλάζει την καθημερινότητά μας. Στο ίδιο κανάλι υπάρχουν αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα βίντεο σχετικά με το ζήτημα, με ελληνικούς υπότιτλους.

Η παρακάτω συνέντευξη είναι μεταφρασμένη και προέρχεται από το αξιόλογο blog «1000 Voices of Dissent», το οποίο έχει αρκετές συνεντεύξεις και άρθρα σχετικά με το βιγκανισμό, την οικολογία, την απελευθέρωση των ζώων, κτλ.

Ο Kevin Tucker είναι μέλος του αναρχοπριμιτιβιστικού συγκροτήματος Peregrine, είναι συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού «Species Traitor», και μιλάει για την προσωπική του πορεία από τον αναρχοσυνδικαλισμό στον αναρχοπριμιτιβισμό, τα χρόνια που ήταν βίγκαν straightedge και γιατί δεν είναι πλέον, για το feraledge, για τη συνεργασία του με τον John Zerzan και για το τέλος του πολιτισμού.

Εννοείται πως δε συμφωνούμε απόλυτα με τα όσα λέει στην ακόλουθη συνέντευξη, αλλά θεωρούμε ότι έχουν τη δική τους αξία, βοηθώντας μας να βγάλουμε συμπεράσματα και να κάνουμε μια αυτοκριτική κι εμείς οι ίδιοι.

---

Πες μας για το όνομά σας. Γιατί «Peregrine»; Και πες μας επίσης για τις δραστηριότητές σας ως μπάντα, αν έχετε παρόμοια ενδιαφέρονται, αν λειτουργείτε σαν σύνολο, αν συμμετέχετε σε άλλες δραστηριότητες εκτός της μπάντας;

Το όνομα προέρχεται από το γεράκι peregrine. Δεν έχει καμία σχέση με κάποιον χαρακτήρα από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ούτε με εταιρία ποδηλάτων, όπως κάποιοι μεταλάδες (δικαίως σύμφωνα και με το είδος) υποθέτουν.

Έχω μια μακρά εμμονή με τα αρπακτικά πτηνά. Νομίζω πως αυτό είναι αρκετά κοινό πράγμα, αλλά είμαι απλά γοητευμένος από αυτά. Τα γεράκια peregrine συγκεκριμένα ξεχωρίζουν για μένα, για διάφορους λόγους, αλλά είναι τα γρηγορότερα ζώα στον κόσμο, επιβίωσαν από τον αφανισμό εξαιτίας του DDT [σ.τ.μ.: είναι ένα από τα πιο γνωστά εντομοκτόνα, ονομάζεται dichlorodiphenyltrichloroethane], είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα πουλιά στον κόσμο. Το λατινογενές όνομά τους επίσης σημαίνει «περιπλανώμενος». Απλά φαίνεται να ενέχει τόσα πολλά σχετικά με την άγρια φύση [wilderness] και την ανθεκτικότητά της.

Η μπάντα αυτή τη στιγμή ανασυγκροτείται αφού την πήρα μαζί μου πίσω στην Pensnsylvania. Ο σκοπός με τη νέα σύνθεση είναι να είμαστε κάτι περισσότερο από μπάντα και όχι να έχουμε μονάχα κάποιους μεταλάδες να έρχονται, όπως ήταν κυρίως πριν, με εξαίρεση τον Clem (με τον οποίο ξεκίνησα τους Peregrine στη Georgia). Οπότε τα πράγματα αλλάζουν και είναι πάρα πολύ σκόπιμο να γίνει έτσι ώστε κανείς να μη χασμουριέται ή να ενοχλείται όταν μιλάω για οτιδήποτε αληθινό ανάμεσα στα τραγούδια στις συναυλίες.

● ● ●

Ποια ήταν η αποδοχή των ιδεών σας και της μουσικής σας στη λεγόμενη hardcore punk σκηνή;

Η hardcore σκηνή είναι η δυσκολότερη να «κερδίσεις». Υπάρχουν πολλές μαλακίες που γίνονται και δε μ' ενδιαφέρει να αναμειχθώ με αυτές. Τις έχω ξεπεράσει. Αγνόησα την punk σκηνή για πολύ καιρό από τη στιγμή που η σοβαρή πολιτική βάση φάνηκε να εγκαταλείπεται. Κατάντησε να είναι πιο πολύ για τη σκηνή την ίδια και (να είναι) μια στενόμυαλη αίσθηση συγκρότησης κάποιας φιλελεύθερου τύπου κοινότητας αντί να είναι οργισμένη και υπέρ της δράσης για ότι γίνεται στον κόσμο.

Νομίζω ότι το punk έχει πολύ δρόμο ακόμα ώστε να προωθήσει την πρώτη γραμμή ιδεών πια και είναι αρκετά αξιολύπητο. Νομίζω ότι το punk εγκλωβίστηκε σ' αυτή την αλά CrimethInc [σ.τ.μ.: η CrimethInc. είναι μια συλλογικότητα πρώην εργαζομένων, όπως λένε οι ίδιοι, μια αποκεντρωμένη αναρχική κολλεκτίβα στην Αμερική, για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τον ιστότοπο crimethinc.com] νοοτροπία και οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ την κριτική ώστε να βγουν και να πουν τι σκέφτονται ή να προκαλέσουν άλλους ανθρώπους όταν αναμασούν τα ίδια παλιά, κολλημένα-στα-αριστερά ιδεώδη. Απλά δεν υπάρχει τίποτα που να σε τραβάει πια σ' αυτό και υπάρχει λίγος χώρος ακόμα για κάτι τέτοιο.

Πιστεύω ότι τα λόγια φτάνουν εκεί έξω. Πιστεύω ότι ο πράσινος αναρχισμός και ο αναρχοπριμιτιβισμός έχουν μπει στο λεξιλόγιο και, σε κάποιο βαθμό, στα ιδεώδη των περισσότερων αναρχικών punk, αλλά η σκηνή είναι πραγματικά πολύ λαϊκίστικη για να καλωσορίσει τις διαιρέσεις που έχει ο αναρχικός χώρος.

Με δυσκολία είμαι ο τύπος του «όλοι για έναν». Ξέρω πως οι διαφορές μεταξύ του αναρχοπριμιτιβισμού και το αναρχοσυνδικαλισμού είναι τεράστιες. Είμαι ρητά κατά του πολιτισμού και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον στη μεταρρύθμιση του, είτε αυτή είναι ένα πολιτικό σύστημα είτε ένα βιομηχανικό. Και είναι εκτός του punk και του hardcore που βλέπεις πραγματικά τις εκπλήξεις. Η κατάρρευση του πολιτισμού είναι τόσο προφανής που δε χρειάζεται πλέον ούτε να την επισημαίνουμε. Είναι στις κορυφαίες ιστορίες των ειδήσεων κάθε μέρα και οι άνθρωποι δε μπορούν να την αγνοήσουν πια. Δε χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία ή δεν έχουν την ίδια προοπτική, μα οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί: μπορούν να μυρίσουν το πτώμα που σαπίζει στο δωμάτιο, αλλά είναι θέμα φόβου όταν έρχεται η ώρα που προσπαθούν να καταλάβουν τι σημαίνει ή τι πρέπει να κάνουν γι' αυτό.

Οπότε, όταν το θέτω εκεί έξω όσο πιο ειλικρινά μπορώ και προσπαθώ να προσθέσω μια οπτικά και κάποιο πλαίσιο σ' αυτό που όλοι νιώθουμε, είναι χωρίς αμφιβολία τα άτομα αριστερίστικης ιδεολογίας που είναι πιο πρόθυμα να παρατήσουν την τυφλή πίστη και θέλουν να ακούσουν περισσότερα. Οι πάνκηδες προσπαθούν να πουν μαλακίες επειδή έχουν τόσα πολλά που τους απασχολούν ενώ προσπαθούν να διατηρήσουν κάποια ομοιότητα του punk «τρόπου ζωής» τους με κάποιου είδους ανάρχο-ουτοπία, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Υπήρχαν κάποιες πολύ σκάτα συναυλίες στις οποίες είχαμε βρεθεί στη Georgia και απλά ένιωθα πως δε θέλω καν να μιλήσω για τα τραγούδια εξαιτίας της ατμόσφαιρας, αλλά ήταν οι φυσιολογικοί τύποι που έρχονταν και με ρωτούσα γιατί δε λέω τίποτα.

● ● ●

Μια λογική ερώτηση: πώς καταφέρνετε να συμφιλιώνετε τα πριμιτιβιστικά ιδεώδη και την ηθική σας με την τωρινή πραγματικότητα (εννοώ ως μπάντα που χρησιμοποιεί υψηλό τεχνολογικό εξοπλισμό και περιοδεύει με μηχανές που καταναλώνουν βενζίνη ενώ διαδίδει πριμιτιβιστικά ιδεώδη...); Είναι η απαραίτητη αντίφαση αυτής της εποχής; Η γνώμη σου γι' αυτό...;

Κάθε αντίθεση σ' αυτό το σημείο είναι αναγκαία. Νομίζω πως οι άνθρωποι μπλέκονται σ' αυτό συνέχεια, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις. Βλέπω μια μεγάλη καθοδηγητική δύναμη πίσω από την ύπαρξή μου αυτή τη στιγμή για τη διάδοση αυτών των ιδεών, αυτό το πλαίσιο για ότι γίνεται γύρω μας.

Νιώθω ένα τεράστιο ποσοστό ενοχής που είμαι μέρος αυτού του πολιτισμού ο οποίος είναι εγγενώς οικοκαταστροφικός [ecocidal]. Και καθώς κάθομαι σ' αυτόν τον υπολογιστή για να τα γράψω όλα αυτά, βουνά καταστρέφονται για άνθρακα. Ζω πέντε μίλια μακριά από ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από πυρηνικά/άνθρακα και κάθε ένα πράγμα που κάνουμε εδώ, από την εισπνοή φερόμενου αέρα εσωτερικά έως την περιήγηση στο δρόμο, είναι οικοκαταστροφικό καθώς είναι ένα μέρος αυτού του συστήματος. Είναι εύκολο να καταδείξεις την υποκρισία της συμμετοχής σε όλο αυτό και να πεις για τα πράγματα που κάνουμε, αλλά είναι εύκολο να τα χρησιμοποιήσεις ως ένα τρόπο για να το απορρίψεις. Ο πολιτισμός πεθαίνει και σκοτώνει τον πλανήτη. Οι άνθρωποι πρέπει να το ακούσουν αυτό, δοκίμασα να κάνω διάλεξη μέσω σημάτων καπνού, αλλά απλά δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητό τελικά. Ο μόνος τρόπος που πρόκειται να διαδοθούν αυτές οι ιδέες είναι μέσω του συστήματος εναντίον του οποίου πολεμάμε.

Για να είμαι ειλικρινής, θα ένιωθα περισσότερο ένοχος αν δεν προσπαθούσα τουλάχιστον να διαδώσω αυτές τις ιδέες. Η ιδεολογική αρπαγή που έχει η εξημέρωση στο μυαλό, στο σώμα και την ψυχή είναι τόσο ολοκληρωτική, που χρειάζεται κάθε μικρή ματιά φωτός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως έχει θανάσιμα ελαττώματα. Τόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου θέλει να προσπαθήσει να ζήσει σύμφωνα με τον τροφοσυλλεκτικό-κυνηγετικό τρόπο ζωής τώρα. Θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο και θα μπορούσε να κρατήσει μόνο τόσο όσο μπορείς να αποφεύγεις όλους τους υπόλοιπους, αλλά είναι εφικτό. Ελπίζω οι άνθρωποι να το δοκιμάσουν αυτό, μα για μένα, είναι ένα υποχρεωτικό συναίσθημα να προσπαθήσω και να το κάνω αυτό όσο περισσότερο μπορώ.

Αλλά ρεαλιστικά, είμαστε όλοι υποκριτές. Είναι απλά πιο εύκολο να δείχνει κανείς στους πριμιτιβιστές επειδή υπάρχει μια βλακώδης αντίδραση [knee jerk reaction] όταν κάποιος αμφισβητεί τις πιο βασικές αρχές σχετικά με τον τρόπο που ζούμε όλοι και τις μηχανές που μας συντηρούν προς αυτή την κατεύθυνση. Οι κομμουνιστές πωλούν εφημερίδες με τα λεφτά του καπιταλισμού, αυτή τη στιγμή το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δέχεται μια ένεση από το καπιταλιστικό κράτος. Τα ιδανικά είναι ιδανικά μέχρι να γίνουν πραγματικότητα, και μέχρι τότε, όλοι θα είμαστε υποκριτές. Υποθέτω πως υπάρχει ένα σημείο όπου πρέπει να το ξεπεράσεις αυτό και να κάνεις αυτό που χρειάζεται να γίνει.

● ● ●

Όπως και πολλοί άλλοι, οι περισσότεροι από εσάς φαίνεται πως έχουν περάσει μέσα από μια μακρά και σταδιακή ιδεολογική μεταμόρφωση, από punk rocker σε πολιτικοποιημένους βίγκαν straightedge και σε πριμιτιβιστές, πώς οραματίζεσαι αυτή την εξέλιξη; Βλέπεις σ' αυτές μια λογική συνέχειας, ως ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωσή σου; Πώς αισθάνεσαι για όλες αυτές τις φάσεις και τη σπουδαιότητα ή μη που είχαν στην δική σου προσωπική ατζέντα;

Πρέπει να ξεκαθαρίσω εδώ πως οι Peregrine δεν ήταν ποτέ μια βίγκαν straightedge μπάντα και ότι τα περισσότερα μέλη τους πριν και πιθανόν στο μέλλον δεν έχουν απαραίτητα υπάρξει. Η καινούργια σύνθεση μοιράζεται αυτό το παρελθόν, όπως κι εγώ, αλλά όχι εντελώς.

Ωστόσο, μπήκα στον αναρχισμό και στην punk σχεδόν την ίδια εποχή, και νομίζω πως εκεί μπορεί να μπει η γραμμή για την ανάπτυξη των ιδεών μου που πηγαίνουν πίσω μέσω των δεκάξι χρόνων μου ως αναρχικός. Έχω συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, έχω φτιάξει χιλιάδες φυλλάδια, ακόμα γράφω, επιμελούμαι και προωθώ περιοδικά, βιβλία και μπροσούρες, και ούτω καθεξής. Ήμουν αναρχοσυνδικαλιστής τα πρώτα πέντε ή έξι χρόνια και βρέθηκα στον πριμιτιβισμό όταν συνειδητοποίησα ότι οι δικές μου αντιλήψεις για την απελευθέρωση των αυτοχθόνων, της γης και των ζώων δεν κόλλαγαν πραγματικά με τις προσεκτικές ιδέες μου για την εργατική αλληλεγγύη. Για παράδειγμα, δε θα μπορούσα ποτέ να 'μαι εντάξει με την ιδέα ότι οι Crass έκαναν την τελευταία τους συναυλία για ενίσχυση μεταλλωρύχων που απεργούσαν. Πώς θα μπορούσες να επικρίνεις την καταστροφή της Γης και έπειτα να υποστηρίξεις τους μεταλλωρύχους; Αυτό δείχνει απλά την χρεοκοπία των punk ιδανικών και της ικανότητάς τους να προκαλούν την «όλοι για έναν» νοοτροπία.

Μα αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλές καλές ιδέες που μπορούν είτε να βοηθήσουν στο να διευρύνεις την κατανόησή σου για τον κόσμο μέσω εμπειρίας, ή μπορούν να γίνουν ιδεολογικές. Είμαι straightedge περίπου δεκαπέντε χρόνια τώρα, αλλά ποτέ δεν ήταν κάτι ιδεολογικό. Στην πραγματικότητα, μου προέκυψε η έννοια του «feraledge» ως μια ημι-αστεία εξέλιξη της ιδέας, επειδή μισώ την πομπώδη, βλακώδη συμπεριφορά [douche baggery] που τόσο υπάρχει στο straightedge. Είμαι πραγματικά κατά των ναρκωτικών και σε οτιδήποτε εξασθενίζει την αμβλεία σύγκρουση του πολιτισμού και της εξημέρωσης με τις ζωές μας. Το αλκοόλ και τα φυτά που επηρεάζουν τη συνείδηση εμφανίζονται μόνο όταν οι νομαδικές ομάδες τροφοσυλλεκτών-κυνηγών εγκαταστάθηκαν (από «επιλογή» ή εξαναγκασμό, όπως συμβαίνει συνήθως). Το εμπόριο ναρκωτικών έχει πολλούς κομμουνιστές μαχητές [militants] που καταπιέζουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς παγκόσμια και είναι οι παγκόσμια δυσαρεστημένοι αυτοί που δέχονται τις επιπτώσεις.

Περιφρονώ ολόκληρο τον κύκλο, αλλά καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα και καταλαβαίνω ότι είναι ένας κύκλος αυτοεξυπηρέτησης. Έχω χάσει πολύ κοντινούς μου ανθρώπους από υπερβολική δόση και περιφρονώ την αφέλεια του straightedge που λέει ότι είναι απλώς ζήτημα προσωπικής λογοδοσίας. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι φριχτά κακός, αλλά το να γίνεσαι βίαια οργισμένος με ανθρώπους που πίνουν ή κάνουν ναρκωτικά είναι αφελές. Το σύστημα ως όλον χρειάζεται να κατανοηθεί και να στοχοποιηθεί γι' αυτό που είναι: στοιχείο εξημέρωσης.

Και από την άλλη πλευρά, χαίρομαι που ήμουν βίγκαν για τόσα πολλά χρόνια. Οι επιπτώσεις που 'χε στο σώμα μου θα μπορούσαν να γίνουν και χωρίς αυτό, αλλά ήμουν βίγκαν εξαιτίας της συστηματικής εκμετάλλευσης των ζώων, όχι απλά επειδή πίστευα ότι η θανάτωση ήταν λάθος. Μα, ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του '90, το να είσαι βίγκαν ήταν πολύ πιο δύσκολο από ότι είναι τώρα. Σε ανάγκαζε πραγματικά να ψάξεις τα πράγματα και να μαγειρεύεις για τον εαυτό σου και να κοιτάς πιο προσεκτικά τα τρόφιμα που έτρωγες. Δεν είναι τόσο δύσκολο τώρα και δε νομίζω ότι μπορεί να διαμορφώσει τη σχέση κάποιου με το φαγητό όπως έκανε στο παρελθόν. Τα περισσότερα βίγκαν τρόφιμα έχουν αντίστοιχη ένδειξη, οπότε οι άνθρωποι δε χρειάζεται καν να δουν τα οζώδη σκατά [gnarly shit] που υπάρχουν στα συστατικά και τα καθαρά συνθετικά πρόσθετα και «θρεπτικά στοιχεία» στα οποία το μουσκεύουν. Έτσι οι άνθρωποι δε χρειάζεται να σκεφτούν πραγματικά γι' αυτό και γίνεται πιο εύκολο να παγιωθεί μια ιδεολογία επειδή απλά δε χρειάζεται τόση πολλή σκέψη.

Η εξέλιξη της αντίληψής μου ήρθε ενώ προσπαθούσα να προσεγγίσω τις απαρχές της καταπίεσης: πολιτικής, κοινωνικής, ψυχολογικής, οποιασδήποτε μορφής μπορούσε να πάρει. Αυτό έγινε με την κατανόηση του πως οι κυβερνήσεις καταπιέζουν και διευρύνθηκε με μια έρευνα για τις απαρχές του ρατσισμού, του σεξισμού και αυτής της εγγενούς αποξενωμένης και καταστροφικής οπτικής για τη Γη και την υπόλοιπη ζωή. Μέσα από τις εμπειρίες μου, την έρευνά μου, τα πάντα, όλα κατέληξαν απλά στον πολιτισμό, και πήγαν ακόμα μακρύτερα στην εξημέρωση. Και εκ των υστέρων, μοιάζουν με ντόμινο που πέφτουν, αλλά ήταν ένα μακρύ μονοπάτι και η απλότητα της πρωτογενούς αναρχίας μας, της πρωτογενούς φύσης μας συνεχίζει να με καθηλώνει. Τα πράγματα όντως είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται και είναι εκπληκτικό πόσο μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτό δεν το λέω για να ακυρώσω την τρέλα και την έκταση της καταστροφικότητάς του, αλλά μόνο για να δείξω πόσο όλα είναι συνδεδεμένα με την εξημέρωση: πως η υποδούλωση των πρωτόγονων εαυτών μας απαιτεί μια απάντηση. Το κλουβί χρειάζεται συνεχώς να τροποποιείται για να ταιριάζει σε μια καλουπωμένη ιδεολογία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και το κλουβί και το ηλεκτρονικό λουρί καταρρέουν: μα το να είσαι ελεύθερος πρόκειται να είναι πολύ πιο ενστικτώδες απ' ότι έχουμε αφήσει τους εαυτούς μας να πιστεύουν.

Θα έλεγα πως έχω προχωρήσει πολύ από εκεί που ήμουν όταν αποφάσισα συνειδητά να «αφυπνιστώ». Έχω δει και στον εαυτό μου και σε μερικούς από τους στενούς μου φίλους ότι υπήρξε μια πρόοδος και μια προοδευτικότητα ως προς αυτά που γίνονταν μέσα στην punk και hardcore σκηνή και μέσα στον αναρχικό χώρο πριν δέκα χρόνια, που αποκομίσαμε τόσα πολλά από αυτές. Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Το διαδίκτυο έχει πράγματι αλλάξει τα πράγματα και πολλές φοβερές ιδέες απλά ανεβαίνουν σε blog ως αποσπάσματα πληροφορίας που δε χρειάζονται πολύ σκέψη από τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη. Υπάρχουν χώροι ανταλλαγής μηνυμάτων και αντίστοιχων επιχειρημάτων κι αντεπιχειρημάτων, αλλά όλη η διαδικασία του να παίρνεις μια ιδέα και να τη βγάζεις εκεί έξω, σε ένα περιοδικό, ένα βιβλίο, ένα δίσκο, οτιδήποτε, αυτό έχει χαθεί τώρα, και η απάντηση είναι με ανάλογη μεταχείριση.

Εγώ δεν είμαι σίγουρος πως να αντιδράσω. Θα συνεχίσω να βγάζω πράγματα προς τα έξω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα πάντα, αλλά πώς πολεμάς το λήθαργο και την καθαρή τεμπελιά που εμποδίζει τις ιδέες και τις ορμές να εξελιχθούν, ή ακόμα (να κάνεις) τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τα πράγματα σοβαρά και πραγματικά να σκέφτονται τι λένε και αισθάνονται αντί να συμφωνούν στα λόγια με τα ιδανικά τύπου «όλοι για έναν» που υπάρχουν στο punk και στο hardcore;

● ● ●

Πώς οραματίζεσαι μια ιδανική κοινωνία; Ή την ιδανική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα, υπάρχει κάποια παλιά ή σύγχρονη φυλή ή στιγμή όταν αυτή (η ιδανική κατάσταση) εφαρμοζόταν;

Για το 99.9% της ανθρώπινης ιστορίας, ζούσαμε ως νομαδικές ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Αυτές είναι μικρές ομάδες ισότιμων ανθρώπων που ζουν χωρίς κανένα είδος κοινωνικής ή πολιτικής εξουσίας με ισχυρότερους δεσμούς ανάμεσα σε εκείνους που ζουν οπουδήποτε κοντά. Ήταν και είναι ριζωμένο σε μια αγνή αίσθηση προσαρμοστικότητας και μια ρέουσα αίσθηση οικολογικών δεσμών.

Αυτό μας διαμόρφωσε ως ανθρώπινα όντα. Η αίσθηση της όψης και της μνήμης είναι ριζωμένες στη σύνδεσή μας με τη γη και οι αισθήσεις μας είναι προορισμένες να δέχονται χιλιάδες ερεθίσματα προερχόμενα από την κίνηση των φυτών, από τα ίχνη και τα σημάδια των ζώων και από την αλλαγή του καιρού. Αυτά σχημάτισαν την πρωτογενή μας αναρχία, την ανθρώπινη φύση μας. Είναι ένας τρόπος ζωής που διευθύνει τα ζητήματα τα οποία θα προκύψουν κατά κανόνα όταν ζήσουμε σε στενή επαφή με τις κοινότητές μας. Πιστεύω πλήρως πως αυτός είναι ο τρόπος που προοριζόμαστε να ζούμε.

Η κοινή παρανόηση είναι πως υπήρχε κάποια επιλογή που έγινε σε κάποιο χρονικό σημείο για να εγκατασταθούμε, ή κάποια απόλυτη στροφή στην ιστορία όπου οι άνθρωποι σταμάτησαν να ζουν έτσι. Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Δε μπορώ να πω σίγουρα γιατί συνέβη, αλλά η εξημέρωση είναι ένα αργό τρομακτικό πάντρεμα με την δύναμη [power]. Και αυτό άρχισε να εμφανίζεται περίπου 10 με 13 χιλιάδες χρόνια πριν με την εγκατάσταση των νομάδων γύρω απο αποθηκεύσιμα δημητριακά και πρωτεΐνες.

Αυτό που ακολούθησε είναι πως ένα πρόβλημα οδηγεί σε μια λύση η οποία γίνεται ένα άλλο πρόβλημα σχεδόν αμέσως. Η καθιστική ζωή κυλά αντίθετα από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις μας σε οποιαδήποτε κρίση μπορεί να προκύψει. Και έτσι έχεις τη γέννηση της πολιτικής δύναμης, μια νέα αίσθηση του εαυτού και μια καθορισμένη ιδέα της φυλής και της ιδιοκτησίας (οι νομαδικές ομάδες χαρακτηρίζονται από την ελαστική ιδιότητα των μελών και οι δεσμοί με μια έκταση ως βάση (της ομάδας) είναι πολύ πιο χαλαροί και καθορίζονται από ένα κεντρικό σημείο, παρά από ένα σύνορο, ότι δηλαδή συντέλεσε στο να γίνει ο πόλεμος αναπόφευκτος), μια αυξανόμενη αίσθηση ταυτότητας βασισμένης στο φύλο και αξιών που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ριζωμένες σε έναν ανερχόμενο και αποσπώμενο θρησκευτικό πυρήνα, και έχουμε πολεμικές επιχειρήσεις, αρχηγούς, αποθήκευση, και όλα τα ίχνη που κάνουν την ανισότιμη ζωή εφικτή και δυνατή. Και αυτό το πρότυπο καλλιέργησε τις συνθήκες που κάνουν τον πολιτισμό εφικτό.

Αλλά δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι κάτι από αυτά έγινε γρήγορα και δεν ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα που πολλές από τις αποφάσεις έγιναν έχοντας τις ενδεχόμενες επιπτώσεις κατά νου. Μιλάμε για περίπου 6 χιλιάδες χρόνια πριν την πρώτη επακόλουθη εγκατάσταση των νομάδων μέχρι τις αρχές των πρώτων πόλεων. Είναι περισσότερο σαν μια παραδοξότητα της ιστορίας το ότι γεννήθηκε ο πολιτισμός, παρά σαν ένα προσανατολισμένο προς την Πρόοδο θαύμα που κράτησε «τόσο πολύ».

Η διάδοση του πολιτισμού είναι η ιστορία της ισχύς και της κατοχής. Περισσότερες εξημερωμένες κοινωνίες απέτυχαν παρά «πέτυχαν», αλλά όλες μοιράζονται την ίδια μοίρα στο χρόνο. Είναι ένα ληστρικό και αυτοκαταναλισκόμενο στάδιο που δε μπορεί ποτέ να διατηρηθεί. Όταν αυτός ο πολιτισμός αναπόφευκτα φτάσει στο τέλος του, όπως και όλοι οι υπόλοιποι: έξω από τα συντρίμμια και τα ερείπια που θα απομείνουν, εκείνος ο νομαδικός νους, το σώμα και το πνεύμα του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη θα παραμείνουν.

Οι ελπίδες μου είναι μια μέρα να ξαναζήσουμε έτσι και πάλι. Δε μπορώ να πω αν είναι εφικτό, αλλά ξέρω ότι αυτός ο πολιτισμός θα φτάσει στο τέλος του πολύ σύντομα. Δεν βλέπουμε την κορύφωσή του, βλέπουμε την παρακμή του και αυτή συμβαίνει πολύ γρηγορότερα απ' ότι μπορεί να είχα φανταστεί. Θέλω να σκέφτομαι με όρους γενεών. Θα 'θελα να πιστεύω πως δεν είμαστε τόσο εγωιστές όσο έχουμε γίνει τώρα και πως ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση και τη ζωή αυτού το πλανήτη και όλων εκείνων που θα ζουν άγρια ξανά, τα εγγόνια μας και τα δικά τους, και πως θα βασίσουμε τις πράξεις μας τώρα πάνω στο πως μπορούμε να αναχαιτίσουμε τη βλάβη από αυτά.

● ● ●

Ξέρω πως κάποιοι από εσάς αποφασίσατε σύμφωνα με τις ιδέες σας να σταματήσετε να είστε βίγκαν και να επικεντρωθείτε σ' εκείνα τα ζητήματα. Ποια είναι η τωρινή σου άποψη για τον βιγκανισμό, τον βλέπετε ως μια φυσική και πιθανή δίαιτα σε μια πριμιτιβιστικών φυλών διάσταση; Τον βλέπετε ως απλά ένα προϊόν του πράσινου καπιταλισμού αυτής της εποχής; Οι απόψεις σας...

Ο βιγκανισμός, ως ιδεολογία, είναι, κατά τη γνώμη μου, εντελώς αντίθετος με την άγρια φύση. Νομίζω πως βασίζεται σε κάποιον «πεφωτισμένο» ηθικιστικό φόβο του να λερώσεις τα χέρια σου και στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο διαχωρισμό που έχουμε όλοι υποστεί στις ζωές μας και στην υπόστασή μας. Καλλιεργείται σύμφωνα με μια αφύσικη αποστροφή προς το θάνατο που συνοδεύεται από τις καταθλιπτικές, ανούσιες ζωές που ζούμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι.

Περισσότερο επί του θέματος, η άγρια φύση έχει να κάνει με κύκλους ζωής και θανάτου, χωρίς τον έναν δεν μπορείς να έχεις τον άλλο. Η αποσύνθεση γίνεται υψηλής ποιότητας χώμα και η «τροφική αλυσίδα» είναι εντελώς διαφορετική από μια απλή γραμμή. Νομίζω ότι ο φόβος είναι αυτός που οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ζωικά προϊόντα ή ότι πρέπει να ζήσουμε έτσι. Και οδηγεί τους ανθρώπους σε εναλλακτικές που είναι συνθετικές ή οικολογικά παράλογες. Η σόγια είναι μια από τις πιο επικερδείς καλλιέργειες στον κόσμο επειδή είναι φτηνή και είναι αποδοτική (όπως τα δημητριακά), όχι επειδή είναι καλή για μας. Είναι απλά ένα οικονομικό ζήτημα που 'ναι τόσο διαπεραστικό.

Αλλά όλη η σύγχρονη τροφή βασίζεται σε συμπληρώματα, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη όταν οι άνθρωποι λένε πως μπορείς να ζήσεις με μια βίγκαν διατροφή όταν όλο το φαγητό είναι συνθετικά σκατά. Δεν έχω θέμα με τους βίγκαν, παρ' όλ' αυτά. Έχω μεγαλύτερα προβλήματα από τις διατροφικές επιλογές κάποιων ατόμων: πραγματικά δεν έχει σημασία για μένα. Είναι οι ιδεολογίες που με απασχολούν. Πάντα ήμουν ενάντια στα δικαιώματα των ζώων. Αυτό είναι ένα αναρχικό επιχείρημα: δεν πιστεύω πως το Κράτος πρέπει να καθορίζει τι έχει αξία. Δεν πρόκειται να συμβεί και είναι απλά μια προσπάθεια για να διορθώσει το επίπεδο του πόνου στον οποίο υποβάλλονται τα ζώα. Όταν αντιμετωπίζεις την εξημέρωση ως μια εξευτελιστική διαδικασία, τότε δεν έχει νόημα να δικαιολογείς ακόμα μια θηλιά στο λουρί.

Έχει να κάνει με τον πολιτισμό. Η απελευθέρωση των ζώων, υπό οποιαδήποτε αληθινή ερμηνεία αυτής της λέξης, απαιτεί την πτώση αυτής της εξημερωτικής δύναμης. Σημαίνει να αφήσουμε την αίσθηση της αξίας που δημιουργήθηκε από τους πολιτισμένους ανθρώπους και να σπάσουμε τη σιδερένια λαβή της εξάρτησης.

Μπορώ να καταλάβω το βιγκανισμό ως μια αντίδραση, ωστόσο, έτσι ένιωθα για πολύ καιρό άλλωστε. Νομίζω ότι έχει καθοδηγηθεί ως μια «συμπονετική» επιλογή από τους πράσινους καπιταλιστές. Καμία κατανάλωση δεν είναι ελεύθερη από πόνο [cruelty free], ποτέ. Με τρομάζουν οι συνθήκες των ζώων στις βιομηχανικές φάρμες και εκείνων που αποκαλούνται ελευθέρας βοσκής επειδή δεν υπάρχουν κλουβιά. Δε θέλω να συνεισφέρω σε αυτό καθόλου, όπως και οι σκληροπυρηνικοί βίγκαν αντίστοιχα. Και δε χρειάζεται να συνεισφέρει κανείς. Εγώ τρώω κυρίως άγριο κρέας ή ζώα τα οποία είναι εντελώς ελευθέρας βοσκής. Υπάρχει μια τεράστια κίνηση τώρα προς τα κρέατα βοσκής και πιστεύω πως είναι μια πιο εύλογη επιλογή το να έχεις ζώα να ζουν σε μια κατάσταση σχεδόν στα όρια του άγριου και να τα τρως, παρά να εξαρτάσαι από τη σόγια και τα συνθετικά που σου αποστέλλονται απ' όλο τον κόσμο.

Ουσιαστικά, χτυπώ την ιδεολογία περισσότερο από τις επιλογές των ανθρώπων. Θα εκθέσω τη δική μου, αλλά δε θα αποδώσω κριτική ή δικαιοσύνη. Απλά νομίζω πως οι άνθρωποι πρέπει να ξεχωρίσουν τα ζητήματα της βρώσης ζώων και της εξημέρωσής τους. Να ξεχωρίσουν την απελευθέρωση των ζώων από τα δικαιώματα των ζώων.

● ● ●

Οι απόψεις σας για τον φριγκανισμό [freeganism] και την αστική αντίσταση;

Ο φριγκανισμός ποτέ δε με απασχόλησε. Το να τρως σκουπίδια είναι φοβερό, αν σου αρέσει. Θα 'θελα να μην αγοράζεται και να μην πωλείται τίποτα, οπότε το να ζεις με τα πλεονάσματα έχει λογική. Δεν ήμουν ποτέ φρίγκαν ο ίδιος, δε με ενδιέφερε να τρώω ζωικά προϊόντα καθόλου, μέχρι που έφαγα κρέας, αλλά ακόμα με νοιάζει πολύ το τι θα φάω. Έχω αρκετά προβλήματα υγεία που δε χρειάζεται να προσθέσω σάπιο κρέας βιομηχανικής φάρμας ή επεξεργασμένα σκουπίδια στη διατροφή μου. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.

Το μόνο πρόβλημα που έχω με τον φριγκανισμό είναι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι η λύση. Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό. Είναι τόσο ξεκάθαρα συνδεδεμένο με ένα πλεονασματικό σύστημα που δεν χρειάζεται να το αναλύσω περισσότερο.

Αστική αντίσταση; Αυτή μπορεί να είναι τεράστια. Ξέρω πως οι μαζικές διαδηλώσεις δεν πρόκειται να λύσουν τίποτα, αλλά ξέρω πως μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν τουλάχιστον να εκφράσουν υλικά την οργή τους. Άσε τους γαμιόληδες να ξέρουν πως είσαι νευριασμένος. Υποθέτω πως καθετί αστικό θα είναι πάντα περιορισμένο. Απέχω κατά πολύ από το να είμαι ένα άτομο της πόλης και νιώθω μόνο πως οι πόλεις είναι μια παγίδα. Κάμερες σε κάθε γωνία και φως, αστυνομικοί να περιπολούν, τόσα πολλά μάτια, τόσες πολλές μεταβλητές: είμαι απλά ένα φιλύποπτο άτομο υποθέτω!
Δε θα πω πως αντιτίθεμαι σε οτιδήποτε τέτοιο, ειδικά όταν σημαίνει τόσα πολλά πράγματα. Αλλά δεν είμαι επαναστάτης και ούτε η λόγια νεράιδα της επανάστασης, ένας εξεγερσιακός: δεν υπάρχει τίποτα, έτσι όπως το βλέπω, να κερδίσεις από την άμεση συμπλοκή με το κράτος. Το Κράτος είναι πάρα πολύ δυνατό στρατιωτικά ακόμα και για να το σκεφτείς αυτό. Όπως είπα, λατρεύω να βλέπω ανθρώπους να εξωτερικεύουν την οργή τους, αλλά το αληθινό πρόβλημα δεν είναι η δύναμη που ασκεί το Κράτος, αλλά η ύπαρξη της ίδιας της δύναμης. Αν θες να προκαλέσεις την αλλαγή, υπάρχουν απλούστεροι τρόποι να στοχοποιήσεις την πηγή της δύναμης της ίδιας: το πλέγμα της [grid].

● ● ●

Φαίνεται πως βασίζεις τουλάχιστον κάποιες από τις αντιλήψεις σου στα γραπτά του John Zerzan; Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς σύγχρονοι ή νεκροί και ξεχασμένοι στους οποίους αναζητάς έμπνευση;

Ο John είνα πραγματικά ένας πολύ καλός μου φίλος. Γράφει γι' αυτά τα ζητήματα εδώ και 30 χρόνια από μια αναρχική σκοπιά και συνεχίζει ακόμα ακάθεκτος. Όταν είχα πολλές ερωτήσεις σχετικά με τις ασυνέπειες της κριτικής μου για τον αναρχοσυνδικαλισμό και άρχισα να ψάχνω για την τεχνολογία και την γεωργία, βρήκα τη δουλειά του John και αμέσως όλα συνδέθηκαν. Πολλές πόρτες άνοιξαν και η προσωπική μου δουλειά, βασισμένη κυρίως στην επέκταση της κριτικής στην εξημέρωση και στην πιο κοντινή εξέταση των ανθρωπολογικών εργασιών για να δω πως η ανθρώπινη φύση μας στοχοποιείται από τους εξημερωτές και πως προσαρμόζονται.

Ο John κι εγώ έχουμε τις διαφορές μας στις κριτικές μας και στο πως βλέπουμε τα πράγματα να εξελίσσονται, πηγαίνουμε κι ερχόμαστε. Έχουμε κάνει περιοδείες για ομιλίες μαζί, έχουμε δουλέψει συχνά μαζί και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Πάντα ενθαρρύνω τους ανθρώπους να πάρουν τα βιβλία του. Και μια πτυχή του γραψίματός του που πάντα θα εκτιμώ είναι που έχει εμπιστοσύνη στην ευφυΐα και δυνατότητα των ανθρώπων. Πάρα πολλά αναρχικά κείμενα βασίζονται σ' αυτή την υποτιμητική λογική και πιστεύω πως αυτή πατρονάρει και αποδυναμώνει συνολικά.

Παρ' όλ' αυτά υπάρχουν πολλοί άλλοι συγγραφείς εκεί έξω που πράγματι με έχουν επηρεάσει και θα μπορούσα να συνεχίσω να λέω. Θα ξεκινήσω λοιπόν: ο Paul Shepard - οικολόγος που πραγματικά κατάλαβε το ρόλο της πρωτογενούς αναρχίας μας στη διαμόρφωση της ανθρώπινης φύσης και πόσο νοθευτική έχει υπάρξει η εξημέρωση. Ο Fredy Perlman - μακαρίτης αναρχικός συγγραφέας που αληθινά εσωτερίκευσε τον αγώνα για το άγριο και αχρήστευσε τη βασισμένη στην Πρόοδο νοοτροπία και μπορούσε απλά να καταρρίψει κάθε πτυχή του πολιτισμού. Ο Lewis Mumford - ιστορικός που «έκοψε» την τεχνολογία σε μέρη από την αρχή της και αποδυνάμωσε τη μηχανική του πολιτισμού. Ο Marvin Harris - ανθρωπολόγος και ιδρυτής του πολιτισμικού υλισμού, πολύ προσιτός. Ο James Woodburn - ανθρωπολόγος, άνοιξε την εποχή για τις μελέτες περί τροφοσυλλεκτών-κυνηγών και οδήγησε τη σκέψη μου σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Ο R. Brian Ferguson - ανθρωπολόγος, πολιτισμικός υλιστής: απίστευτη δουλειά [σ.τ.μ.: ελεύθερη μετάφραση του ιδιώματος «shreds faces»] σε σχέση με την απαρχή του πολέμου. O William Catton - οικολόγος, το βιβλίο του «Overshoot» θα σε κάνει να χεστείς πάνω σου, και μπορεί να σου πει σίγουρα «Στα 'λεγα εγώ». Θα μπορούσα να συνεχίσω...

● ● ●

Πες μας λίγα λόγια για τους Hadza και την ενίσχυση για την οποία μιλάμε...

Οι Hadza είναι μια ομάδα από νομάδες τροφοσυλλέκτες-κυνηγούς στην Τανζανία. Υποφέρουν απ' όλα τα προβλήματα που υποφέρουν οι υπάρχοντες τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί, αλλά έχουν τους δίνεται λιγότερη προσοχή απ' ότι σε κάποιους άλλους. Και όλη η κατάσταση είναι αξιολύπητη. Σ' όλο τον κόσμο, έχεις αυτή την αυτοκτονική κουλτούρα να εισβάλλει σε κάθε μέρος και να λέει στους ανθρώπους που ζουν εκεί (αν δεν τους σκοτώσει εντελώς) ότι ο τρόπος ζωής τους είναι απαρχαιωμένος. Όλα αυτά ενώ είμαστε εμείς εκεί για σκάβοντας, τρυπώντας και κλέβοντας τους τελευταίους πόρους για να παρατείνουμε το ηλεκτρονικό κρότο θανάτου του πολιτισμού! Είναι απλά αηδιαστικές αυτοκρατορικές μαλακίες.

Αυτές οι κοινωνίες ζουν με ένα τρόπο που κρατάει από την Παλαιολιθική εποχή. Έχουν επιβιώσει από επιδρομές γειτονικών γεωργών, περασμένων αποικιοκρατών, και απ' όλα αυτά που προκαλούμε στη γη, και ακριβώς στο χείλος της καταστροφής του πολιτισμού, αντιμετωπίζουν την εξάλειψη του τρόπου ζωής τους και της ίδιας τους της ύπαρξης.

Νομίζω πως είναι δύσκολο για τους πολιτισμένους να καταλάβουν πραγματικά τι σημαίνει η γη και η κουλτούρα για εκείνους που ζουν με τόσα βαθιά ριζωμένες σχέσης ύπαρξης. Είναι τα πάντα. Ξόδεψα χρόνια προσπαθώντας να καταλάβω γιατί η ιθαγενής αντίσταση ήταν πάντα πολύ πιο συμπαγής απ' ότι άλλο είχαν συμμετάσχει επαναστάτες, και είναι απλό: δεν πολεμάνε για ιδανικά, δεν ελπίζουν για κάποιο μαγικό αποτέλεσμα, απλά ξέρουν και νιώθουν τι είναι αυτό που θέλουν. Δε χρειάζονται να έχουν κάποιο ουτοπικό όραμα ή αφέλεια, ξέρουν τι είναι, και ξέρουν τι θέλουν. Και θα παλέψουν γι' αυτό.

Έφτασα να το καταλάβω αυτό ο ίδιος όπως έφτασα να καταλάβω και να βυθιστώ στην άγρια φύση. Είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που γνώριζα πριν επειδή δεν είναι ένα ιδανικό. Είναι κάτι πραγματικό, κάτι που είναι πάντα παρόν και πάντα εκεί.

Ως άνθρωποι που ζουν μέσα στον πολιτισμό, ως άνθρωποι που διαιωνίζουν το σύστημα το οποίο συστηματικά εξοντώνει εκείνους που συνεχίζουν να ζουν με τη γη, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω γι' αυτό, να δείξω το θυμό μου και να γνωστοποιήσω ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξέρουν ότι οι ιεραπόστολοι είναι μαλάκες, ότι οι Μ.Κ.Ο. διαδίδουν τους μύθους της Προόδου, και ότι αυτός ο πολιτισμός θα τελειώσει. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι συνεπάγεται αυτό, αλλά το να μαζεύεις χρήματα και να ενημερώνεις παραμένει κομμάτι του.

Οι Hadza έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με μια συγκεκριμένα ειρωνική κατάσταση. Δεν πετιούνται από τη γη τους μονάχα για τα μεταλλεία ή για κάτι τέτοιο. Οι εύποροι εξημερωτές θέλουν να κρατήσουν την «Άγρια Αφρική» των απαρχών μας ως δικό τους γήπεδο. Η γη στην οποία ζουν οι Hadza έχει γίνει μια προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης όπου το κυνήγι επιβίωσης έχει κριθεί παράνομο και πλούσιοι μαλάκες πετούν μέχρι εκεί για να κυνηγήσουν από οχήματα με υψηλής ισχύος όπλα. Κοροϊδεύουν ευθέως την κατάσταση και τον τρόπο ζωής που κλέβουν από τους Hadza! Και φέρνουν μαζί τους ιεραπόστολους, αλκοόλ, εργασία και τους τιμωρούν επειδή είναι «άγριοι». Γάμα το.

Η ενίσχυση για την οποία μιλάμε είναι λίγο αμφίβολη. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένα CD από κοινού με τους killtheslavemaster, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί ή και να μη συμβεί. Το αν οι killtheslavemaster καταλήξουν να ηχογραφούν πάλι είναι αμφιλεγόμενο, αλλά θα 'θελα πολύ να κάνω μια κίνηση ενίσχυσης για τους Hadza όπως και να 'χει, και μπορεί να είναι με κάποια νέα μπάντα από τα ίδια άτομα. Θα δείξει.

● ● ●

Υπέρ της κατάρρευσης, εντάξει, αλλά κατάρρευση και μετά τι; Τα μετα-κατακλυσμιαία οράματά σου, παρακαλώ;

Είμαι πάντα φιλύποπτος με το να παίζω μ' αυτά τα πράγματα τόσο πολύ. Έχω τα οράματά μου, έχω τους εφιάλτες μου, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε.

Αυτό που ξέρω είναι πως ένα όραμα αλά Mad Max είναι κατασκεύασμα του Hollywood. Έχω πίστη στην ανθρώπινη φύση και λιγότερη πίστη στους μύθους των εξημερωτών. Έχουμε μάθει να φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, και να φοβόμαστε το άγριο. Αυτοί κερδίζουν απ' αυτόν το φόβο και την αβεβαιότητα που μας φυτεύουν στο μυαλό για το τι θα συμβεί. Αλλά όταν ο ηλεκτρισμός πάψει να υπάρχει, και δε θα μπορούν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά για την «αναγκαιότητα» της εξημέρωσης, τότε τι; Όλα θα καταρρεύσουν. Αργά αλλά σίγουρα, όλα φθίνουν.

Όπως είπα νωρίτερα, μου αρέσει να σκέφτομαι με όρους γενεών. Πολιτισμοί έχουν καταρρεύσει και στο παρελθόν. Ακόμα και αγροτικές κοινωνίες έχουν καταρρεύσει παλιότερα. Υπάρχει ένα προηγούμενο εδώ, αλλά κοιτάζουμε σε μια μνημειώδη κλίμακα. Είναι δύσκολο να πει κανείς πως θα καταρρεύσουν τα πράγματα, αλλά, τελικά, ήμασταν πολύ αλαζόνες σχετικά με το σθένος του πολιτισμού αυτού, τόσο που έχουμε εξαφανίσει κάθε πιθανότητα «επιστροφής» σε κάποια πρωτύτερη γεωργική μορφή. Δεν έχουμε αυτή τη γνώση, και ειλικρινά, είναι πολύ πιο ενάντια στα ένστικτά μας απ' ότι το κυνήγι και η συλλογή καρπών. Ο νους και το σώμα μας προορίζονται γι' αυτόν τον τρόπο ζωής. Καθώς τα πράγματα θα καταρρέουν, νομίζω πως εκεί θα καταλήξουμε και πάλι τελικά.

Δεν είμαι σίγουρος που θα καταλήξουμε, αλλά ξέρω πως καθώς τα πράγματα γύρω μας θα συνεχίσουν να καταρρέουν, θα δίνω συνεχώς έμφαση στο να δείχνω από που φτάσαμε εδώ και τα βάθη της εξημέρωσης: για να προσθέσω κάποιο πλαίσιο σ' όλα αυτά. Οι μύθοι της Προόδου μας έχουν εμποτίσει τόσο πολύ και πρέπει να τους ξεριζώσουμε. Δεν καταλαμβάνουν πολύ έδαφος, αλλά αν δεν έχουμε κάποια άλλη ιδέα να υπάρχει, τότε τι άλλο θα μπορούσαν να πιστέψουν οι άνθρωποι; Προωθώντας αυτές τις ιδέες, πελεκώντας δυνατά στη λαβή, όλα αυτά τα πράγματα απλά ελαττώνουν το χρόνο κατάρρευσης μεταξύ της καταστροφής και του να ζούμε πάλι με ένα τρόπο που θα μας γεμίζει.

● ● ●

Ξέρεις άλλες μπάντες που να μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και οπτικές;

Μόλις κάναμε έναν από κοινού δίσκο με τους Auryn, επίσης από το Pittsburgh. Είναι για την οικονομική ενίσχυση ατόμων που συνελήφθησαν υπό το Green Scare [σ.τ.μ.: αντίστοιχα με το Red Scare απέναντι σε μια υποτιθέμενη κομμουνιστική απειλή, στην Αμερική ως Green Scare νοείται η νομική και ουσιαστική στοχοποίηση και οι ενέργειες του κράτους που σκοπό έχουν να καταστείλουν το περιβαλλοντικό κίνημα και τη ριζοσπαστικοποίησή του] στην πρόσφατη επίθεση του κράτους στους υποστηρικτές και στους «ακτιβιστές» (ελλείψει καλύτερης λέξης) της απελευθέρωσης της γης και των ζώων. Αυτό είναι κάτι πραγματικά πολύ σημαντικό για μένα όπως και για τα παιδιά στους Auryn και μπορώ να πω πως είναι σίγουρα στενοχωρημένοι. Οι killtheslavemaster είναι σύντροφοι αναρχοπριμιτιβιστές [σ.τ.μ.: ο όρος anarcho-savagists είναι σχεδόν ταυτόσημος με τον όρο anarcho-primitivist] και feraledge. Οι Undying, οι Rally the Fray, οι Gather, οι Ictus είναι όλες μπάντες από την Georgia. Θα χτυπήσω τον εαυτό μου αμέσως αφότου το στείλω αυτό γιατί ξέχασα πολλούς ακόμα!

Υπάρχουν πολλοί που έχουν προωθήσει αυτές τις ιδέες χωρίς τις ανάλογες ταμπέλες. Υπάρχουν πολλοί πάνκηδες που επιτίθενται δυνατά στην Πρόοδο για χρόνια, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν κανείς από αυτούς θα αυτοπροσδιοριζόταν ως πράσινος αναρχικός, ή ακόμα και ως αναρχικός. Ποιος ξέρει, ίσως αρχίσουν να εμφανίζονται περισσότεροι!

● ● ●

Να προσέχεις και συγχαρητήρια για τη μπάντα!

Σ' ευχαριστώ!

26-28 Αυγούστου, Παλιόχωρα, Χανιά

Τα τελευταία χρόνια το κίνημα απελευθέρωσης ζώων αναπτύσσεται και στην Ελλάδα, οργανώνεται μέσα από άτομα και ομάδες, δυναμώνει και, πάντα με επίγνωση του πόσο αργά είναι για αυτούς που υποφέρουν, γίνεται όλο και πιο αποφασισμένο στο να βάλει ένα τέλος στον καθημερινό υποβιβασμό, εξευτελισμό, βασανισμό όλων των ζώων, και κυρίως εκείνων που γίνονται αντικείμενα της πιο στυγνής και ευρείας εκμετάλλευσης. Άλλοι νωρίτερα και άλλοι πιο πρόσφατα ξυπνάμε από το παραμύθι που μας πότισαν γονείς, δάσκαλοι, και πατριαρχικές κοινωνίες, και ξεμπροστιάζουμε τους σπισιστικούς μηχανισμούς που προσπαθούν να μας ταΐσουν με πτώματα και ψέματα στην προσπάθειά τους να εξουσιάσουν και να εκμεταλλευτούν κάθε ζωή. Απέναντι στις προσπάθειες γελοιοποίησης, φασιστικής φίμωσης και απομόνωσης από όσους επιλέγουν να ζήσουν με παρωπίδες βουτηγμένοι στην απάθεια, σε περιοχές όπως η Αθήνα, η Καστοριά, η Σιάτιστα, η Μυτιλήνη, η Πάτρα, τα Χανιά, ο Βόλος, η Θεσσαλονίκη, σε κάθε τόπο και χρόνο, αντιτάσσουμε τη φωνή, τη δράση, και την αλληλεγγύη μας, χωρίς να φρενάρουμε σε αυθαίρετες διακρίσεις.

Σε μια προσπάθεια συντονισμού και ουσιαστικής επικοινωνίας, άτομα και συλλογικότητες συνδιοργανώνουμε την πρώτη 3ήμερη αντισπισιστική συνάντηση στις 26, 27, 28 Αυγούστου. Στόχος είναι, ξεκινώντας από κοινές βάσεις, να συζητήσουμε πέρα από τετριμμένα, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις και προβληματισμούς πάνω στο διεθνές αλλά και στο τοπικό, και να συντονιστούμε σε περαιτέρω δράση.

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο κάμπινγκ Παλιόχωρας (Γραμμένου) Χανίων. Σε ένα νησί που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυρήνες εκμετάλλευσης και κακοποίησης μη ανθρώπινων ζώων, η Παλιόχωρα συγκεντρώνει παραδοσιακά αρκετούς κατοίκους και επισκέπτες με στοιχειώδη τουλάχιστον σεβασμό απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα.

Το τριήμερο θα περιλαμβάνει παρουσίαση θεματικών από συλλογικότητες, συζητήσεις, εργαστήρια και προβολές. Το τελικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί το συντομότερο.

Επικοινωνία: alogomyges@gmail.com

ΑΝΑΝΕΩΣΗ: Σύντομη ενημέρωση για την υπόθεση του «Steve Irwin»

ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ: Ελεύθερο το «Steve Irwin»

Εδώ και λίγες μέρες έχει ξεκινήσει η εκστρατεία της Sea Shepherd με το όνομα «Operation Ferocious Islands». Όπως κι η ίδια λέει μέσα από την ιστοσελίδα της:

«Η Sea Shepherd δεν πηγαίνει στα νησιά Faeroe για να διαδηλώσει ή να φωνάξει εναντίον αυτής της φρικιαστικής σφαγής των φαλαινών πιλότων [pilot whales] που λαμβάνει χώρα στη βαρβαρική τελετή που ονομάζεται "Grindadrap" ή πιο απλά "Grind." Ο στόχος της Sea Shepherd είναι να χρησιμοποιήσει επιθετική μη-βία για να επέμβει στην τελετή "Grind" όταν είναι δυνατό, και επίσης να συγκεντρώσει τη διεθνή προσοχή στη μαζική σφαγή που είναι πολύ πιο σκληρή και αιματηρή από τη σφαγή δελφινιών που έφερε στο φως η βραβευμένη ταινία "The Cove".»


Δυστυχώς, όπως αναφέρεται και παρακάτω, στις 15 Ιουλίου, μετά από αγωγή της δολοφονικής εταιρείας Fish and Fish, οι σκωτσέζικες αρχές δέσμευσαν το πλοίο «Steve Irwin» καθυστερώντας την αποστολή. Όμως, όπως και σε κάθε άλλη αποστολή, τα μέλη της Sea Shepherd είχαν εναλλακτικά σχέδια, κι έτσι στη θέση του «Steve Irwin» μπήκε το πλοίο «Brigitte Bardot», το οποίο αναχώρησε στις 16 Ιουλίου από το Lerwick. Ήδη διεξάγουν έρευνες με δύτες στα νησιά Faeroe και μέχρι στιγμής έχουν εντοπίσει ένα νεκροταφείο φαλαινών. Παρ' όλ' αυτά, το «Steve Irwin» κρατείται ακόμα και εκκρεμούν οι δικαστικές διαμάχες.

Ακολουθεί το μήνυμα του Paul Watson σχετικά με την υπόθεση, τόσο στο video που 'χει αναρτήσει στο κανάλι της οργάνωσης στο YouTube όσο και μέσω της δημόσιας επιστολής του για βοήθεια μέσω δωρεών. Επειδή η Sea Shepherd είναι από τις ελάχιστες οργανώσεις οι οποίες όντως κάνουν κάτι παραπάνω από ευχολόγια και προσευχές για την προστασία της φύσης, είναι σημαντικό να τη στηρίξουμε οικονομικά σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, όσο και αν μπορούμε.

«Σας γράφω από το πλοίο, στο Lerwick της Σκωτίας: χρειάζομαι τη βοήθειά σας για να ελευθερώσουμε το κύριο πλοίο μας, το "Steve Irwin".

Το απόγευμα της Παρασκευής, της 15ης Ιουλίου, το "Steve Irwin" παρακρατήθηκε στις Σκωτσέζικες νήσους Shetland μέσω των Βρετανικών δικαστηρίων λόγω μιας αστικής αγωγής εναντίον μας εκ μέρους της εταιρείας αλιείας της Μάλτας, Fish and Fish Limited. Διεκδικούν αποζημίωση για τους ερυθρούς τόνους [bluefin tuna] που διασώσαμε από τα δίχτυα τους τον Ιούνιο του 2010, ψάρια τα οποία πιστεύουμε ότι πιάστηκαν παράνομα μετά το πέρας της περιόδου, χωρίς να είναι κάποιος επιθεωρητής στο πλοίο, ή χωρίς να υπάρχουν οποιαδήποτε έγγραφα που να να αποδεικνύουν τη νομιμότητα αυτής της αλίευσης.

Έχουμε στη διάθεσή μας μια νομική εταιρεία που μας εκπροσωπεί, και πιστεύουμε ότι έχουμε τα απαραίτητα στοιχεία για να στηρίξουμε τη θέση μας. Αυτή η αγωγή θα μας δώσει επίσης την ευκαιρία να εκθέσουμε αυτά που κατηγορούμε ως παράνομες δραστηριότητες από την πλευρά της Fish and Fish και θα υπερασπιστούμε επιθετικά την υπόθεση πάνω σε αυτή τη βάση. Η προστασία του υπό εξαφάνιση ερυθρού τόνου είναι ζωτικά σημαντική για τους ωκεανούς, και για την ανθρωπότητα, επειδή αν πεθάνουν οι ωκεανοί...τότε θα πεθάνουμε.

Τώρα, αν δεν δώσουμε την εγγύηση ύψους $1,411,692.87, το "Steve Irwin" θα κρατηθεί επ' αορίστου και πιθανόν να πωληθεί. Αυτό δε θα ήταν μόνο μια μεγάλη οικονομική δυσχέρια για τη Sea Shepherd, αλλά ακόμα πιο σημαντικά, θα μπορούσε να μας αποτρέψει από το να φτάσουμε στα νησιά Faeroe για να προστατέψουμε τις φάλαινες πιλότους [pilot whales] και να απειλήσει την ικανότητά μας να υπερασπιστούμε τις φάλαινες του καταφυγίου φαλαινών του Νότιου Ωκεανού από τον Ιαπωνικό στόλο φαλαινοθηρικών αυτό το Δεκέμβριο.

Σας προτρέπω να βοηθήσετε να σώσουμε το πλοίο σήμερα! Πρέπει επειγόντως να μαζέψουμε $1,411,692.87 για να καταθέσουμε την εγγύηση. Δωρεές έρχονται, αλλά έχουμε μακρύ δρόμο ακόμα μπροστά μας. Σας προτρέπω να στείλετε τη μεγαλύτερη δωρεά που μπορείτε σήμερα - η δωρεά σας είναι απίστευτα σημαντική και θα κάνει τη διαφορά βοηθώντας μας να σώσουμε τις ζωές των υπό εξαφάνιση φαλαινών.

Μας έχετε ήδη βοηθήσει να σώσουμε χιλιάδες φάλαινες και αμέτρητα άλλα πλάσματα της θάλασσας, αλλά μέχρι να πάρουμε το πλοίο μας πίσως, φάλαινες θα βρουν φριχτό θάνατο εξαιτίας της ανικανότητάς μας να κινήσουμε αυτό το καράβι και να τις προστατέψουμε.

Σας παρακαλώ κάντε μια δωρεά για να σώσετε το "Steve Irwin" ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στη θάλασσα και να κάνουμε αυτό που κάνουμε καλύτερα - να υπερασπιστούμε τη ζωή στους ωκεανούς.

Ποτέ πριν δεν ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη για τη βοήθεια και την υποστήριξη σας.

Σας ευχαριστώ,

Για τους Ωκεανούς μας και για το "Steve Irwin",

Πλοίαρχος Paul Watson»

Το κίνημα της απελευθέρωσης των Ζώων είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το κίνημα της απελευθέρωσης της Γης, καθώς και με το ευρύτερο ελευθεριακό κίνημα για την απελευθέρωση του Ανθρώπου απ'τα δεσμά του κράτους και οποιαδήποτε εξουσίας. Φυσικά δεν θα έπρεπε καν να μιλάμε για διαφορετικά κινήματα. Ο σκοπός είναι ένας και μοναδικός. Και είναι καθαρός σαν ξάστερος ουρανός. Ολική απελευθέρωση.

Τα δεσμά βρίσκονται πολύ πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε. Ο πρώτος εχθρός στον αγώνα της απελευθέρωσης είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Γεννημένοι και μεγαλωμένοι σε μια κοινωνία γεμάτη προκαταλήψεις και μίσος έχουν εισχωρήσει μέσα μας οι μολυσματικές ιδέες της εξουσίας και του ανθρωποκεντρισμού. Πρέπει να απαρνηθείς με θράσος τις αξίες τους, την αυτοκαταστροφή που σου προσφέρουν απλόχερα μέσω της βιομηχανίας του αλκοόλ και του καπνού, καθώς και μέσω της παρακρατικής εμπορίας των υπόλοιπων ναρκωτικών. Δεν γίνεται κάποιος φυλακισμένος στο ίδιο του το σώμα να προσφέρει απελευθέρωση. Κρατώντας στάση ολικής άρνησης απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά (αλκοόλ, καπνός, ηρωίνη, κλπ.), νικάς το σύστημα στη βάση του. Η βάση του είναι να βρίσκει τρόπους να σε κάνει να ζεις υποδουλωμένος στις εξουσίες του, στον τρόπο ζωής που σου πλασάρει, στην εσωτερική σκλαβιά και μετέπειτα στοχεύει στην υποταγή σου στο ίδιο το σύστημα. Το να πεις όχι στην μαζική «κουλτούρα» της καταστροφικής διασκέδασης χωρίς όρια, στην οποία κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι αποξενωμένες ανθρώπινες σχέσεις, το να ζεις εναλλακτικά μακριά από αυτήν την διασκεδαστική καθημερινή μικροαστική μιζέρια, το να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου, τους ενοχλεί, τους βάζει να σκεφτούν μήπως και δεν έχουν πλασάρει σωστά το παραμύθι τους. Τρέμουν από φόβο για τους ελεύθερους ανθρώπους. Γιατί οι ελεύθεροι μπορούν να απελευθερώσουν τους εκμεταλλευόμενους και τους υποδουλωμένους.

Η εξουσιαστική δίψα του ανθρώπου για τα πάντα είναι φανερή όσο και αν εθελοτυφλούν οι εκάστοτε υπερασπιστές της ανθρώπινης ανωτερότητας, η οποία δίνει το δικαίωμα στον άνθρωπο να εκμεταλλευτεί την φύση και τα υπόλοιπα είδη ζώων με ηθική ακεραιότητα στηριζόμενη σε στείρες θρησκευτικές-ψευδοεπιστημονικές αντιλήψεις. Δεν υπάρχει τίποτα ηθικό στην βία απέναντι σε αθώα πλάσματα. Δεν υπάρχει ηθικά καμία ανωτερότητα με βάση τον δείκτη του IQ, την ικανότητα για λόγο και σύνθετη σκέψη, όπως και δεν υπάρχει ανωτερότητα με βάση το είδος, το χρώμα, το φύλο, την ηλικία. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος καταστρέφει αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη. Την Γη. Αποψιλώσεις δασών για την διαμόρφωσή τους σε βοσκοτόπια, απ' όπου θα μπορεί να ταϊστεί η ελίτ του είδους μας, γιατί περί ελίτ πρόκειται, αν διανοηθούμε ποτέ πόσοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν λόγω πείνας ή δίψας. Η παγκόσμια κτηνοτροφία και όλες οι συνεργαζόμενες με αυτήν βιομηχανίες αποτελούν τις μεγαλύτερες πηγές πλούτου του καπιταλισμού, καθώς και τις μεγαλύτερες πηγές ρύπου για τον πλανήτη μας. Στηρίζοντας την κατανάλωση ζωικών προϊόντων, στηρίζουν την υποδούλωση, σφαγή και εκμετάλλευση δισεκατομμυρίων ζώων σε όλο τον κόσμο. Στηρίζουν την καταστροφή της χερσαίας γης και θάλασσας. Στηρίζουν το σύστημα και την διαιώνιση των σάπιων ιδεών του.

Ονομάζουν ουτοπία την σκέψη μιας αντί-ιεραρχικής κοινωνίας χωρίς εξουσίες και εκμετάλλευση του ανθρώπου, των ζώων και της φύσης. Μας λένε ονειροπόλους και ρομαντικούς που δεν δεχόμαστε για πραγματικότητα την σκάρτη κοινωνία τους. Αλλά όταν μιλάνε για τον κόσμο τους, μιλάνε για πραγματικότητα, για εφικτό. Μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι το εφικτό είναι η εκμετάλλευση, η εξουσία, το μίσος, η βία, η ανηθικότητα και η αδικία, ενώ η αγάπη, ο αλτρουισμός, η αλληλεγγύη και η ελευθερία είναι ουτοπίες, παιδικά όνειρα που ακόμα και οι ίδιοι είχαν κάποτε, πριν σαγηνευτούν από την γοητεία της αρπαγής, του ολοκαυτώματος και της εκμετάλλευσης. Σε κάθε τους βήμα όμως θα μας έχουν μπροστά τους. Γιατί κανείς από εμάς δεν θα είναι πραγματικά ελεύθερος μέχρι να σπάσει το τελευταίο κλουβί, να καεί το τελευταίο εργαστήριο πειραμάτων, το τελευταίο σφαγείο, γουναράδικο, αλιευτικό καράβι. Μέχρι την καταστροφή του «πολιτισμού» τους, των κρατών, των συνόρων, της εξουσίας και της εκμετάλλευσης ο αγώνας μας για ολική απελευθέρωση θα είναι συνεχής.

Κανένας συμβιβασμός με τους δολοφόνους της Φύσης και των Ζώων (ανθρωπίνων και μη).

Μέχρι κάθε κλουβί να μείνει άδειο.

Για την Απελευθέρωση των Ζώων, της Γης και του Ανθρώπου. Για την Ολική Απελευθέρωση.

GO VEGAN!

Η ελληνική εξέγερση και ο επερχόμενος οικο-πόλεμος

Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας του Δυτικού πολιτισμού, οι άνθρωποι διακήρυτταν την Ελλάδα ως το λίκνο του σύγχρονου πολιτισμού. Σήμερα μοιάζει περισσότερο σα νεκροκρέβατο -μια σειρά από γεγονότα που αξίζουν πολύ περισσότερο να διακηρυχθούν. Η Ελλάδα δεν ήταν παγκόσμια δύναμη για χιλιετίες, αλλά είναι τώρα ένα παγκόσμιο σύμβολο του τι πρόκειται να ακολουθήσει στην κοινωνία για την οποία έχει τα εύσημα πως γέννησε.

Ο Larry Elliot, ο οικονομικός συντάκτης της βρετανικής Guardian, πρόσφατα αποκάλεσε την Ελλάδα ως «το πρώτο ντόμινο» μιας καταρρέουσας ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακόμα και ο δεξιός σχολιαστής του Fox News Glenn Beck το παρατήρησε στη γελοία εκπομπή του στις 3 Μαΐου του 2010, καθώς κουνούσε ένα αντίτυπο του We Are an Image from the Future, ένα πρόσφατο βιβλίο από τις εκδόσεις AK Press για την αυξανόμενη τάση εξέγερσης στην Ελλάδα.

Το βιβλίο παρουσιάζει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, όπου αυτό που ξεκίνησε ως πράξη εκδίκησης για τη δολοφονία από την αστυνομία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 15χρονου στη γειτονιά των Εξαρχείων στην Αθήνα, γρήγορα εξελίχθηκε σε εξέγερση με, ευλόγως, όλη τη σύγχρονη κοινωνία να βρίσκεται στο επίκεντρο. Οι δράσεις περιελάμβαναν κυρίως επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και πολυτελή μαγαζιά, κάτι που είναι δεδομένη διαδικασία στις πορείες ανά τον κόσμο. Αλλά διάφορα στοιχεία ξεπήδησαν από την τυπική πορεία -σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας σταθερών δράσεως σε πόλεις σε όλη τη χώρα, ένα επίπεδο συνεννόησης και οργάνωσης μέσω ξεκάθαρα αναρχικών συνελεύσεων, και μια αρθρωμένη ρητορική που εκφράστηκε σε αφίσες, blog και γκράφιτι.

Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι σχετική με τους ριζοσπάστες οικολόγους και τις κριτικές του πολιτισμού πέρα από την κοινή βαθιά εκτίμηση για το κάψιμο των πόλεων. Έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε πέρα από την φετιχοποίηση της ελληνικής εξέγερσης στην έκφραση της πρακτικής αλληλεγγύης. Παρακάτω είναι μια συλλογή από κείμενα, επικρατέστερα εκφρασμένα με τα λόγια των Ελλήνων, που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την Earth First!.


Η Βιοποικιλότητα υπό πυρά

Το ελληνικό τοπίο είναι επίσης στην καρδιά της Περιοχής Βιοποικιλότητας της Μεσογειακής Λεκάνης. Από τα 22.500 είδη των αγγειωδών φυτών στην περιοχή, περίπου το 52% δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα ενδημικά συγκεντρώνονται κυρίως στα νησιά, στις χερσονήσους, σε βραχώδεις γκρεμούς και σε βουνοκορφές. Η Μεσόγειος έχει 290 ντόπια είδη δέντρων (τα 201 είναι ενδημικά) συμπεριλαμβανομένου και του σπάνιου κρητικού φοίνικα (Pheonix theophrasti), που βρίσκεται μόνο σε ένα μικρό κομμάτι της Κρήτης και στην χερσόνησο Datca της Τουρκίας. Και οι δύο περιοχές δέχονται τις επιπτώσεις της τουριστικής ανάπτυξης.


Σκοτώνοντας τον Αχελώο ποταμό

Ο Αχελώος, ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια ης Ελλάδας και από τις πιο σημαντικές παρθένες περιοχές της χώρας, αντιμετωπίζει την οικολογική καταστροφή εξαιτίας της βιομηχανικής καλλίεργειας βαμβακιού στη Θεσσαλία. Η Ε.Ε. επιδοτεί το εγχείρημα για την εκτροπή του ποταμού, που θα καταστρέψει επίσης τελείως το χωριό της Μεσοχώρας. Η τοπική αυτοδίοικηση υπόσχεται χρήματα στους ανθρώπους για να αφήσουν τα σπίτια τους, αλλά υπάρχει αυξανόμενη αντίσταση σε αυτό το σχέδιο. Το ποτάμι έχει επηρεαστεί επίσης από τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς του φράγματος Στράτου και του Κατσικιού. Αντιεξουσιαστές έχουν ξεκινήσει μια πρόσφατη παράδοση διοργάνωσης καλοκαιρινών κατασκηνώσεων για να οικοδομήσουν τη δράση στην περιοχή.


Η Λεηλασία του Βουνού της Πάρνηθας

Η Πάρνηθα είναι μια ορεινή έκταση βόρεια της Αθήνας με πυκνό δάσος, στο υψηλότερο μέρος της χερσονήσου της Αττικής. Υπάρχουν 46 πηγές, που ρέουν ασταμάτητα και σχηματίζουν αρκετά ρεύματα και μικρές λιμνές. Υπάρχουν ακόμα και αρκετές σπηλιές και κρήμνες, από τις οποίες πιο διάσημη είναι αυτή του Πάνα, που 'χει πάρει το όνομά της από τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, και το νυμφαίο εκεί. Περίπου 1.000 είδη φυτών μπορούν να βρεθούν στο βουνό, συμπεριλαμβανομένων κρόκων και τουλιπών, και το βουνό παρέχει επίσης ένα φυσικό καταφύγιο στον κόκκινο τάρανδο, που είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Μεγάλο μέρος του όρους είναι σχεδιασμένο ως εθνικό πάρκο και ως προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης.

Η Πάρνηθα υπέφερε από εκτενείς ζημιές από τις φωτιές του Ιουνίου του 2007, που έκαψε 56 τετραγωνικά χιλιόμετρα (21 τετραγωνικά μίλια) γης. Το μέγεθος της καταστροφής δεν είχε προηγούμενο. Η φωτιά έκαψε το 80% του σπάνιου ελληνικού ορεινού δάσους ελάτων και του δάσους των πεύκων Aleppo, και 150 κόκκινους ταράνδους (που βρίσκονται υπό απειλή ως είδος), καθώς επίσης και πουλιά και άλλα σπάνια ζώα. Καθώς οι έρευνες είναι ακόμα υπό εξέλιξη για την εύρεση της αιτίας της φωτιάς, ένα σενάριο προτείνει την έκρηξη ενός μετασχηματιστή μιας μεγάλης γραμμής παραγωγής ενέργειας λίγες μέρες πριν τη φωτιά. Ένα άλλο υποστηρίζει πως αυτός ήταν ένας από μια πληθώρα εμπρησμών που έγιναν από μεσίτες οι οποίοι είχαν διεκδικήσει δασική έκταση σε όλη την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη φωτιά, χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν το κέντρο της πόλης για την αντίδραση του κράτους.

Το ακόλουθο κείμενο είναι από μια αφίσα που βγήκε στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2010. Η αφίσα ήταν επίσης και για μια ακτιβιστική κατασκήνωση στο βουνό:

«Το ολοκαύτωμα στις 27 Ιουνίου του 2007 δεν ήταν παρά μια στιγμή της συνεχούς καταστροφής και λεηλασίας της Πάρνηθας από ένα σύνολο εγκληματικών δραστηριοτήτων και σχεδιασμών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στο βουνό. Τρία χρόνια αργότερα, το καζίνο επεκτείνεται στην καρδιά του δάσους, το στρατόπεδο και το τηλεπικοινωνιακό πάρκο κεραιών καταλαμβάνουν τις ψηλότερες κορυφές της Πάρνηθας, και κτίρια αναγείρονται ανάμεσα στα εναπομείναντα δάση. Τρία χρόνια αργότερα, οι δημόσιες δασικές εκτάσεις διατίθονται στο παλιό King Palace και η εγκαθίδρυση της βιομηχανικής ζώνης (Τεχνόπολις Ακρόπολις) προχωρά, καθώς και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην καρδιά του δάσους. Τρία χρόνια αργότερα, επεμβάσεις στα ρυάκια και στα μονοπάτια του βουνού αλλοιώνουν το φυσικό μέρος ακόμα περισσότερο: σχέδια για χτίσιμο αναψυκτηρίων στην Αγία Τριάδα, περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης στο δάσος, ευκολότερη πρόσβαση για τα αυτοκίνητα των επισκεπτών και μια συνολική μετάλλαξη του βουνού σε ένα προαστιακό εμπορικό πάρκο. Τρία χρόνια αργότερα η μάχη ενάντια στη λεηλασία του βουνού συνεχίζεται.»


Ελληνικό RAGE

Η αντίσταση κατά της γενετικής μηχανικής (Resistance Against Genetic Engineering) στην Ελλάδα οργανώνεται καλά. Ένα δίκτυο ενάντια στη γενετική μηχανική δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας διεθνούς διάσκεψης που έγινε στα Χανιά τον Ιούνιο του 2008, υιοθετώντας το όνομα Κοινός Τόπος: ελευθεριακό δίκτυο αντίστασης στη βιοτεχνολογία και την τεχνοεπιστήμη της κυριαρχίας.

Από την ιστοσελίδα τους: «Το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει έναν απόλυτο κόσμο βιομηχανικής ομοιομορφίας, στείρο και χωρίς ίχνος ελεύθερης ζωής. Οι διμερείς συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με Αφρικανικές ή Ασιατικές χώρες, συμφωνίες τύπου TRIPS, ή η προτεινόμενη νέα νομοθεσία για τις πατέντες στην Ε.Ε., διασφαλίζουν μόνο πως κάθε ζωή θα ανήκει κάπου ως ένα προϊόν προς πώληση. Οι εταιρείες στο βιοτεχνολογικό λόμπυ το μόνο που θέλουν είναι να εξασφαλίσουν κέρδη από στείρους σπόρους, μεταλλαγμένες ποικιλίες και οποιαδήποτε μορφή ειδών ζώων. Εκείνοι που νομίζουν πως ένα είδος φυτού ή ζώου μπορεί να ανήκει εξολοκλήρου σε μια εταιρία, θα βρουν επίσης λογικό και κατάλληλο, στο όχι και τόσο μακρυνό μέλλον, να ανήκει το ανθρώπινο σώμα -ή τουλάχιστον κύρια μέρη του και λειτουργίες του- στο εργαστήριο μιας εταιρίας ή στην κυβέρνηση. Είναι η ίδια διαδικασία με την οποία αποικήθηκε ο πλανήτης. Αλλά η ζωή υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια και δε θα γίνει κτήμα κανενός, ούτε θα "εφευρεθεί", άσχετα με οποιοδήποτε αρπακτικό πατεντάρισμα που νομιμοποιείται -άγρια και αδάμαστη, "βρώμικη" και απρόβλεπτη, θα βλασταίνει ακόμα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους.»

Μια αφίσα μιας κοινωνικής εκδήλωσης στην κατάληψη Πραπόπουλου στα προάστεια της Αθήνας λέει: «Έχοντας τη βιοτεχνολογία ως εργαλείο, ως αιχμή του δόρατος για την τεχνοεπιστήμη, ο καπιταλισμός πουλάει λύσεις σαν μια νέα αξιοποίηση της καταστροφής που προκαλεί ο ίδιος. Δεν πιστεύουμε το παραμύθι της πράσινης ανάπτυξης.»


Αντισπισιστική Δράση

Η παρουσία της Αντισπισιστικής μπορεί να γίνει αισθητή στην Αθήνα μέσω των αφισών και των αυτοκόλλητων, πάλι κυρίως στα Εξάρχεια. Η συνέλευση που οργανώθηκε υπό αυτό το σκοπό έχει οργανώσει δημόσιες συζητήσεις και έχει εκπροσωπηθεί σε διεθνή συνέδρια για τα δικαιώματα των ζώων. Αλλά η ύπαρξη της δράσης λέει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να πει μια αφίσα, ένα αυτοκόλλητο ή μια συζητήση.

Μόλις στα δύο τελευταία χρόνια, πάνω από 62.000 μινκ απελευθερώθηκαν στην Ελλάδα: περίπου στα 10.000 μινκ απελευθερώθηκαν από δύο φάρμες στον Ασκιό, όπου την ευθύνη ανέλαβε η Corvus Revengis, η οποία έκανε επίσης μια παρόμοια επιδρομή σε γειτονικές περιοχές το Δεκέμβριο του 2008 και τον Φεβρουάριο του 2009. Απελευθερώθηκαν ακόμα 50.000 μινκ στο Ηλιόδενδρο της Καστοριάς στις 26 Αυγούστου του 2010 και την επόμενη μέρα άλλα 2.000 από μια φάρμα στο Καλονέρι, για τα οποία ανέλαβε την ευθύνη το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF). Οι ιδιοκτήτες υπολογίζουν πως η ζημιά ανήλθε στο ένα εκατομμύριο ευρώ.

Από την προκήρυξη του Αυγούστου του 2010: «Η απελευθέρωση ζώων από κλουβιά είναι ένας τρόπος να κάνουμε τις ιδέες μας πράξη. Αντιτασσόμαστε στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη φυλάκιση που αυτός ο πολιτισμός έχει δημιουργήσει για κάθε ζωντανό πλάσμα, ανεξαρτήτου είδους, φυλής, γένους ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Σε αυτές τις μέρες απελπισίας εμείς παλεύουμε ακόμα για την ελευθερία. Να τρώτε vegan στα οδοφράγματα! -ALF»


Ξαναδιεκδικώντας τα Κοινά

Το Μάρτιο του 2009, χιλιάδες διαδηλωτές καταστρέφουν τον τοίχο γύρω από ένα κενό οικόπεδο που προοριζόταν να γίνει πάρκιν, έσχισαν την άσφαλτο με σφυριά, φύτεψαν δέντρα και δημιούργησαν ένα ελεύθερο πάρκο 50 μέτρα μακρία από το σημείο όπου ο Αλέξης δολοφονήθηκε από την αστυνομία. Το πάρκο συνεχίζει να υπάρχει σήμερα ως ένας απελευθερωμένος τόπος συνάντησης, με κήπους, μια παιδική χαρά και ένα θέατρο.

Για 15 χρόνια η πόλη υποσχόταν να κάνει το οικόπεδο πάρκο, παρόλα αυτά δεν έκανε τίποτα. Στο μεσοδιάστημα, ο ιδιοκτήτης αποσύρθηκε από τη συμφωνία τους για τη δημιουργία πάρκου και άρχισε να σχεδιάζει την κατασκευή αξίας εννέα εκατομμυρίων ευρώ. «Ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο», εξηγεί ένας επισκέπτης, «είναι το να βλέπεις όλους αυτούς τους ηλικιωμένους ανθρώπους να κοιτάζουν το πάρκο και το πόσο χαρούμενοι είναι.» «Όχι», διέκοψε ένας έλληνας αναρχικός, «το καλύτερο είναι που γαμήσαμε την πόλη κατά εννέα εκατομμύρια ευρώ.»


Εξόρυξη Χρυσού και Ένοπλος Αγώνας

Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει προκαλέσει καταστροφή μεγάλου μεγέθους στο οικοσύστημα και χρόνια προβλήματα υγείας και θανάτους των ντόπιων κατοίκων και της άγριας ζωής σαν αποτέλεσμα της χρήσης κυανίου, το οποίο έχει απαγορευθεί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή τη στιγμή, η Eldorado, μια γονική εταιρεία της Thracen Gold Mining που έχει τη βάση της στην Αμερική, σχεδιάζει να εξορύξει σχεδόν 30 τόνους χρυσού από το λόφο του Περάματος. Η συμφωνία για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του σχεδίου αυτού είναι υπό εξέλιξη: μέχρι το τέλος του 2011 η εξόρυξη θα μπορούσε να αρχίσει.

Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει ιστορία περιβαλλοντικών αντιστάσεων, με πιο αξιομνημόνευτη αυτή ενάντια στην πρόταση επέκτασης ενός ορυχείου χρυσού της καναδικής εταιρείας TVX στη βόρεια χερσόνησο της Χαλκιδικής. Το σχέδιο τελικά χρεοκόπησε στα τέλη του '90 επειδή έχασε την επιδότησης από την Ε.Ε. έπειτα από δικαστικές μάχες και ενέργειες άμεσης δράσης -συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης προσπάθειας του Νίκου Μαζιώτη.

Ο Μαζιώτης καταδικάστηκε για την τοποθέτηση μιας βόμβας στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης το '97, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τα χωριά γύρω από το Στρυμονικό που επαναστατούσαν. Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από όσα είπε ο Μαζιώτης στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης τον Ιούλιο του 1999:

«Οι σύντροφοι εκεί πάνω στα χωριά...έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Είχαν συγκρούσεις με την αστυνομία τρεις φορές...Είχαν βάλει φωτιά σε περιπολικά και βαν της αστυνομίας, είχαν κάψει μηχανήματα που άνηκαν στην TVX, είχαν κάνει επιδρομή στα ορυχεία της Ολυμπιάδας και είχαν καταστρέψει μέρος των εγκαταστάσεων...Τις νύχτες, έβγαιναν έξω με όπλα, πυροβολώντας στον αέρα για να φοβίσουν τους αστυνομικούς...τότε η καταστολή ακολούθησε, ειδικά το '97 όταν ο στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε στην περιοχή. Ο αρχηγός της αστυνομίας στη Χαλκιδική έδωσε εντολή σύμφωνα με την οποία όλες οι συγκεντρώσεις και οι πορείες διαμαρτυρίας απαγορεύονταν. Έστειλαν επίσης ειδικά σώματα ασφαλείας και αστυνομικά τανκ, που βγήκαν στο δρόμο για πρώτη φορά μετά το 1980...Έτσι, σκέφτηκα πως πρέπει να κάνουμε κάτι εδώ, στην Αθήνα. Δεν είναι δυνατό να δέχονται οι άλλοι αυτή την καταστολή και εμείς εδώ να μένουμε παθητικοί.»

«Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.» -Νίκος Μαζιώτης

«Το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης...ήταν ένα από τα κέντρα αυτής της υπόθεσης. Ο αγώνας στον Στρυμονικό ήταν αγώνας ενάντια στην “ανάπτυξη”, ενάντια στον “εκσυγχρονισμό” και όλες αυτές τις μπούρδες που λένε συνεχώς. Αυτό που κρύβεται πίσω από αυτές τις εκφράσεις είναι τα κέρδη των πολυεθνικών, τα κέρδη των “δικών μας” ελλήνων καπιταλιστών, τα κέρδη των κρατικών υπαλλήλων, του ελληνικού κράτους, των τεχνικών εταιριών...Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.»

Ο Μαζιώτης συνελήφθη ξανά τον Απρίλιο αυτού του έτους μαζί με άλλους πέντε στην Αθήνα, κατηγορούμενος για περαιτέρω επιθέσεις σε κυβερνητικούς και βιομηχανικούς στόχους. Σε μια σχετική κατάθεση του Επαναστατικού Αγώνα (στον οποίο συμπεριλαμβάνεται κι ο Μαζιώτης), ομάδα ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τις ισχυριζόμενες πράξεις και τις κατασκευασμένες κατηγορίες για τρομοκρατία: «Οποιοσδήποτε κοιτάξει προσεκτικά το πεδίο βολής του Επαναστατικού Αγώνα θα συνειδητοποιήσει την αχρήστευση αυτών των ισχυρισμών του πολιτικού κατεστημένου και των έμπιστων ακολούθων του στα ΜΜΕ για το πως οι πράξεις μας “αποτελούν απειλή για όλη την κοινωνία.” Ποια από τις πράξεις μας τρομοκράτησε την κοινωνία ή κατευθήνθηκε εναντίον της;...Τρομοκράτησε τον πληθυσμό η επίθεση ενάντια στην πολυεθνική Shell -η οποία για δεκαετίες έχει λεηλατήσει τους φυσικούς πόρους πολλών χωρών, έχει εκμεταλλευτεί ανθρώπους, και έχει συνεισφέρει στην καταστροφή του πλανήτη;»


«Αυτό είναι το Πνεύμα της Επανάστασης»

Τα ελληνικά πανεπιστήμια απέκτησαν άσυλο μετά τη φοιτητική εξέγερση του '73 ενάντια στην κατευθυνόμενη από τη CIA δικτατορία. Το Δεκέμβριο του '08 αυτό το μέρος έγινε πάλι το οχυρό της αντίστασης στο κέντρο της πόλης. Δύο αναρχικοί που ήταν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ο Παύλος και η Ειρήνη, μας λένε ένα μέρος της ιστορίας:

«Οι αστυνομικοί ηττήθηκαν στους δρόμους και τα μαγαζιά καταστράφηκαν -όλα τα μεγάλα μαγαζιά και μερικά μικρότερα, όμως τα περισσότερα μικρά μαγαζιά δεν αγγίχτηκαν. Το μεγαλύτερο κατάστημα υπολογιστών σε αυτή την οδό και ένα από τα μεγαλύτερα όλης της Ελλάδας έγινε θρύψαλα και κάηκε ολοσχερώς. Πολλοί όροφοι, ένα ψηλό κτίριο, κάηκε ολόκληρο. Και κάηκε αργά, οπότε ο εμπρησμός έγινε σωστά. Νομίζω πως δεν είναι πια αξιοποιήσιμο, νομίζω πως θα πρέπει να το κατεδαφίσουν. Αυτό το συγκεκριμένο κτίριο κάηκε σκόπιμα επειδή η εταιρεία αυτή συμμετείχε σε μια συμφωνία που είχε σκοπό να χτίσει ένα τεχνολογικό πάρκο, όπως στο Silicon Valley, σε ένα βουνό κοντά στην Αθήνα, σε ένα μέρος όπου είναι δάσος τώρα...»

«Και κάθε μέρα είχαμε φαγητό για όλους. Όχι μόνο για τους ανθρώπους που έμεναν στην κατάληψη. Φτωχοί άνθρωποι έρχονταν εκεί μόνο για να φάνε. Για να εξασφαλίσουμε τις προμήθειες για το εστιατόριο, ομάδες περίπου τριάντα ατόμων σχηματίζονταν κάθε μέρα για να πάνε στα σούπερ μάρκετ, να γεμίσουν τα καρότσια και να πάρουν το φαγητό...Ήταν σημαντικό αυτό επειδή ως εργαλείο, δηλαδή η ικανότητα να τρεφόμαστε μόνοι μας, επηρέαζε την κατάστασή μας...Ήταν επίσης σαν μια μήτρα του κόσμου που θέλουμε να δημιουργήσουμε μέσα στην εξέγερση. Αλλά...εκτός όλων αυτών των ανθρώπων που συνευρίσκονταν υπήρχαν αρκετοί που κουβαλούσαν μέσα τους την κουλτούρα του εχθρού. Έτσι υπήρχαν άνθρωποι που ερχόντουσαν για να κλέψουν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές και να τους πουλήσουν αργότερα...Γι' αυτό βάλαμε τέλος σ' αυτό το φαινόμενο μετά τη δεύτερη ή τρίτη μέρα, επειδή κάποιοι ερχόντουσαν μόνο για να κλέψουν. Μετά από αυτό, κάθε φορά που κάποιος ήθελε να περάσει από την είσοδο του πανεπιστημίου με λάφυρα -υπήρχαν άνθρωποι που κουβαλούσαν κουτιά γεμάτα κλεμμένα αγαθά, υπολογιστές και άλλα πράγματα- δεν τους το επιτρέπαμε μέχρι να μας δώσουν τα αντικείμενα για να τα πετάξουμε στη φωτιά. Τους είπαμε πως πρέπει να επιλέξουν: ή αυτοί ή ο υπολογιστής.»


Ο Πολιτισμός είναι μια Χωματερή

Οι δηλώσεις της Transgressio Legis, μιας εξέγερσιακής αναρχικής ομάδας στην Αθήνα, ρίχνουν περισσότερο φως στις πράξεις του Δεκέμβρη:

«Δε μπορούμε να ξεχάσουμε την επίθεση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Αστικού Σχεδιασμού. Ολόκληρο το κτίριο κάηκε. Αυτό ήταν για ένδειξη αλληλεγγύης στους ανθρώπους της Λευκίμμης, μιας πόλης στην Κέρκυρα, οι οποίοι παλεύουν τον τελευταίο χρόνο σκληρά ενάντια στην αστυνομία και την κυβέρνηση για να αποτρέψουν την κατασκευή μιας νέας χωματερής στην περιοχή τους.»

Στις πορείες εκεί οι αστυνομικοί σκότωσαν μια γυναίκα, μια από τους διαδηλωτές. Έτσι αυτοί έκαψαν το υπουργικό κτίριο εντελώς. Μετά από αυτή την ενέργεια, η οποία έγινε πολύ γνωστή εξαιτίας όλων των ανακοινώσεων που εμφανίστηκαν σε blog, και στο Indymedia και σε άλλες διαδικτυακές σελίδες του κινήματος, οι άνθρωποι της πόλης έστειλαν ένα ευχαριστήριο γράμμα για τις πράξεις αλληλεγγύης, μια επίσημη ανακοίνωση ευχαριστίας...

«Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η γενιά μας έχει την ευκαιρία να δει απίστευτα πράγματα να γίνονται στις κοινωνίες του πλανήτη. Και εξαρτάται από εμάς αν θα δούμε τους φασίστες και τους αριστεριστές να εγκλωβίζουν τις ελπίδες του κόσμου ή οι αναρχικοί -μέσα από τον αγώνα τους- να προσφέρουν στην κοινωνία μια έξοδο διαφυγής μέσα από τις φωτιές και τον κατακλυσμό της απελευθέρωσης.»


Όλα τα Σκυλιά στα Οδοφράγματα: Ένα Αφιέρωμα στον Κανέλλο

Ένας blogger, ο rechelon στο reddit, έστειλε αυτό το σχόλιο ως απάντηση σε μια σειρά από φωτογραφίες σκύλων σε πορείες: «Μένω στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, και αυτό το σκυλί είναι πολύ δημοφιλές και όλοι ταΐζουν και αγαπούν αυτό το ζώο. Αλλά το όνομά του είναι Λουκ, από το Λουκάνικος, επειδή συνήθιζε να τρώει λουκάνικα όλη την ώρα. Ζει στο δρόμο, δεν έχει αφεντικό και αυτός, μαζί με άλλα 4-5 σκυλιά, έρχεται σε κάθε διαδήλωση εδώ στην Αθήνα. Θα το βρεις κάθε μέρα στην Μεσολογγίου, εκεί όπου ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πυροβολήθηκε από την αστυνομία.

Ο Κανέλλος ήταν ένα άλλο σκυλί που συνήθιζε να συμπεριφέρεται έτσι, αλλά πέθανε πριν δυο χρόνια και τώρα είναι θαμμένος από συντρόφους μέσα στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, όπου έλαβε μέρος το 1973 η εξέγερση ενάντια στη δικτατορία. Τα μέλη του Indymedia Athens συνήθιζαν να τον ταΐζουν. Επίσης, όταν ο μπόγιας έπιασε τον Κανέλλο πριν τέσσερα χρόνια, μια πορεία 400 ατόμων πήγαν εκεί και τον απελευθέρωσαν! Μπορεί να βρει κανείς τον τάφο του στο πανεπιστήμιο. Κανέλλο, αναπαύσου εν ειρήνη!

Αυτά τα σκυλιά ζουν στα Εξάρχεια και δεν ανήκουν σε κανένα. Τα αποκαλούμε “σκυλιά του κινήματος” και είναι πολλά, όπως η Ρόζα, ο Ντικ, ο Ρίμπο, ο Πέτρος, η Λούσυ...Είναι αστείο, αλλά είναι σύντροφοί μας, τους προστατεύουμε και τους ταΐζουμε και μας προστατεύουν κι αυτοί με τη σειρά τους.»

Αποσπάσματα που δεν σημειώθηκε από που είναι προέρχονται από το “We Are an Image from the Future”, της AK Press 2010. Οι αφίσες συλλέχθησαν από τον αρθρογράφο κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης εκδρομής στην Αθήνα. Ο Andi Stasis Agria είναι ένας ελεύθερος DJ ραδιοφώνου, συντελεστής και συντάκτης του Earth First! Journal και ένας έλληνας με όνειρο να δραπετεύσει στους λόφους στα Περιβολάκια και να κάνει μπάνιο σε ελαιόλαδο από την Καλαμάτα. Ακόμα έχει γίνει μια μετάφραση του EF! Primer και διατίθεται στο Athens Indymedia και στο EF! Newswire για όλους τους ελληνόφωνους εκεί έξω.