Η ελληνική εξέγερση και ο επερχόμενος οικο-πόλεμοςαπό Andi Stasis Agria
Σημείωση ιστολογίου: το ακόλουθο κείμενο αποτελεί μετάφραση του άρθρου "An Image From the Future of Revolutionary Ecology: Greek Insurrection and the Eco-War to Come" που δημοσιεύτηκε στο 30ο επετειακό τεύχος του περιοδικού Earth First! Journal.
Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας του Δυτικού πολιτισμού, οι άνθρωποι διακήρυτταν την Ελλάδα ως το λίκνο του σύγχρονου πολιτισμού. Σήμερα μοιάζει περισσότερο σα νεκροκρέβατο -μια σειρά από γεγονότα που αξίζουν πολύ περισσότερο να διακηρυχθούν. Η Ελλάδα δεν ήταν παγκόσμια δύναμη για χιλιετίες, αλλά είναι τώρα ένα παγκόσμιο σύμβολο του τι πρόκειται να ακολουθήσει στην κοινωνία για την οποία έχει τα εύσημα πως γέννησε.
Ο Larry Elliot, ο οικονομικός συντάκτης της βρετανικής Guardian, πρόσφατα αποκάλεσε την Ελλάδα ως «το πρώτο ντόμινο» μιας καταρρέουσας ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακόμα και ο δεξιός σχολιαστής του Fox News Glenn Beck το παρατήρησε στη γελοία εκπομπή του στις 3 Μαΐου του 2010, καθώς κουνούσε ένα αντίτυπο του We Are an Image from the Future, ένα πρόσφατο βιβλίο από τις εκδόσεις AK Press για την αυξανόμενη τάση εξέγερσης στην Ελλάδα.
Το βιβλίο παρουσιάζει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, όπου αυτό που ξεκίνησε ως πράξη εκδίκησης για τη δολοφονία από την αστυνομία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 15χρονου στη γειτονιά των Εξαρχείων στην Αθήνα, γρήγορα εξελίχθηκε σε εξέγερση με, ευλόγως, όλη τη σύγχρονη κοινωνία να βρίσκεται στο επίκεντρο. Οι δράσεις περιελάμβαναν κυρίως επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και πολυτελή μαγαζιά, κάτι που είναι δεδομένη διαδικασία στις πορείες ανά τον κόσμο. Αλλά διάφορα στοιχεία ξεπήδησαν από την τυπική πορεία -σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας σταθερών δράσεως σε πόλεις σε όλη τη χώρα, ένα επίπεδο συνεννόησης και οργάνωσης μέσω ξεκάθαρα αναρχικών συνελεύσεων, και μια αρθρωμένη ρητορική που εκφράστηκε σε αφίσες, blog και γκράφιτι.
Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι σχετική με τους ριζοσπάστες οικολόγους και τις κριτικές του πολιτισμού πέρα από την κοινή βαθιά εκτίμηση για το κάψιμο των πόλεων. Έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε πέρα από την φετιχοποίηση της ελληνικής εξέγερσης στην έκφραση της πρακτικής αλληλεγγύης. Παρακάτω είναι μια συλλογή από κείμενα, επικρατέστερα εκφρασμένα με τα λόγια των Ελλήνων, που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την Earth First!.
Η Βιοποικιλότητα υπό πυρά
Το ελληνικό τοπίο είναι επίσης στην καρδιά της Περιοχής Βιοποικιλότητας της Μεσογειακής Λεκάνης. Από τα 22.500 είδη των αγγειωδών φυτών στην περιοχή, περίπου το 52% δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα ενδημικά συγκεντρώνονται κυρίως στα νησιά, στις χερσονήσους, σε βραχώδεις γκρεμούς και σε βουνοκορφές. Η Μεσόγειος έχει 290 ντόπια είδη δέντρων (τα 201 είναι ενδημικά) συμπεριλαμβανομένου και του σπάνιου κρητικού φοίνικα (Pheonix theophrasti), που βρίσκεται μόνο σε ένα μικρό κομμάτι της Κρήτης και στην χερσόνησο Datca της Τουρκίας. Και οι δύο περιοχές δέχονται τις επιπτώσεις της τουριστικής ανάπτυξης.
Σκοτώνοντας τον Αχελώο ποταμό
Ο Αχελώος, ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια ης Ελλάδας και από τις πιο σημαντικές παρθένες περιοχές της χώρας, αντιμετωπίζει την οικολογική καταστροφή εξαιτίας της βιομηχανικής καλλίεργειας βαμβακιού στη Θεσσαλία. Η Ε.Ε. επιδοτεί το εγχείρημα για την εκτροπή του ποταμού, που θα καταστρέψει επίσης τελείως το χωριό της Μεσοχώρας. Η τοπική αυτοδίοικηση υπόσχεται χρήματα στους ανθρώπους για να αφήσουν τα σπίτια τους, αλλά υπάρχει αυξανόμενη αντίσταση σε αυτό το σχέδιο. Το ποτάμι έχει επηρεαστεί επίσης από τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς του φράγματος Στράτου και του Κατσικιού. Αντιεξουσιαστές έχουν ξεκινήσει μια πρόσφατη παράδοση διοργάνωσης καλοκαιρινών κατασκηνώσεων για να οικοδομήσουν τη δράση στην περιοχή.
Η Λεηλασία του Βουνού της Πάρνηθας
Η Πάρνηθα είναι μια ορεινή έκταση βόρεια της Αθήνας με πυκνό δάσος, στο υψηλότερο μέρος της χερσονήσου της Αττικής. Υπάρχουν 46 πηγές, που ρέουν ασταμάτητα και σχηματίζουν αρκετά ρεύματα και μικρές λιμνές. Υπάρχουν ακόμα και αρκετές σπηλιές και κρήμνες, από τις οποίες πιο διάσημη είναι αυτή του Πάνα, που 'χει πάρει το όνομά της από τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, και το νυμφαίο εκεί. Περίπου 1.000 είδη φυτών μπορούν να βρεθούν στο βουνό, συμπεριλαμβανομένων κρόκων και τουλιπών, και το βουνό παρέχει επίσης ένα φυσικό καταφύγιο στον κόκκινο τάρανδο, που είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Μεγάλο μέρος του όρους είναι σχεδιασμένο ως εθνικό πάρκο και ως προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης.
Η Πάρνηθα υπέφερε από εκτενείς ζημιές από τις φωτιές του Ιουνίου του 2007, που έκαψε 56 τετραγωνικά χιλιόμετρα (21 τετραγωνικά μίλια) γης. Το μέγεθος της καταστροφής δεν είχε προηγούμενο. Η φωτιά έκαψε το 80% του σπάνιου ελληνικού ορεινού δάσους ελάτων και του δάσους των πεύκων Aleppo, και 150 κόκκινους ταράνδους (που βρίσκονται υπό απειλή ως είδος), καθώς επίσης και πουλιά και άλλα σπάνια ζώα. Καθώς οι έρευνες είναι ακόμα υπό εξέλιξη για την εύρεση της αιτίας της φωτιάς, ένα σενάριο προτείνει την έκρηξη ενός μετασχηματιστή μιας μεγάλης γραμμής παραγωγής ενέργειας λίγες μέρες πριν τη φωτιά. Ένα άλλο υποστηρίζει πως αυτός ήταν ένας από μια πληθώρα εμπρησμών που έγιναν από μεσίτες οι οποίοι είχαν διεκδικήσει δασική έκταση σε όλη την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη φωτιά, χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν το κέντρο της πόλης για την αντίδραση του κράτους.
Το ακόλουθο κείμενο είναι από μια αφίσα που βγήκε στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2010. Η αφίσα ήταν επίσης και για μια ακτιβιστική κατασκήνωση στο βουνό:
«Το ολοκαύτωμα στις 27 Ιουνίου του 2007 δεν ήταν παρά μια στιγμή της συνεχούς καταστροφής και λεηλασίας της Πάρνηθας από ένα σύνολο εγκληματικών δραστηριοτήτων και σχεδιασμών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στο βουνό. Τρία χρόνια αργότερα, το καζίνο επεκτείνεται στην καρδιά του δάσους, το στρατόπεδο και το τηλεπικοινωνιακό πάρκο κεραιών καταλαμβάνουν τις ψηλότερες κορυφές της Πάρνηθας, και κτίρια αναγείρονται ανάμεσα στα εναπομείναντα δάση. Τρία χρόνια αργότερα, οι δημόσιες δασικές εκτάσεις διατίθονται στο παλιό King Palace και η εγκαθίδρυση της βιομηχανικής ζώνης (Τεχνόπολις Ακρόπολις) προχωρά, καθώς και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην καρδιά του δάσους. Τρία χρόνια αργότερα, επεμβάσεις στα ρυάκια και στα μονοπάτια του βουνού αλλοιώνουν το φυσικό μέρος ακόμα περισσότερο: σχέδια για χτίσιμο αναψυκτηρίων στην Αγία Τριάδα, περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης στο δάσος, ευκολότερη πρόσβαση για τα αυτοκίνητα των επισκεπτών και μια συνολική μετάλλαξη του βουνού σε ένα προαστιακό εμπορικό πάρκο. Τρία χρόνια αργότερα η μάχη ενάντια στη λεηλασία του βουνού συνεχίζεται.»
Ελληνικό RAGE
Η αντίσταση κατά της γενετικής μηχανικής (Resistance Against Genetic Engineering) στην Ελλάδα οργανώνεται καλά. Ένα δίκτυο ενάντια στη γενετική μηχανική δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας διεθνούς διάσκεψης που έγινε στα Χανιά τον Ιούνιο του 2008, υιοθετώντας το όνομα Κοινός Τόπος: ελευθεριακό δίκτυο αντίστασης στη βιοτεχνολογία και την τεχνοεπιστήμη της κυριαρχίας.
Από την ιστοσελίδα τους: «Το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει έναν απόλυτο κόσμο βιομηχανικής ομοιομορφίας, στείρο και χωρίς ίχνος ελεύθερης ζωής. Οι διμερείς συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με Αφρικανικές ή Ασιατικές χώρες, συμφωνίες τύπου TRIPS, ή η προτεινόμενη νέα νομοθεσία για τις πατέντες στην Ε.Ε., διασφαλίζουν μόνο πως κάθε ζωή θα ανήκει κάπου ως ένα προϊόν προς πώληση. Οι εταιρείες στο βιοτεχνολογικό λόμπυ το μόνο που θέλουν είναι να εξασφαλίσουν κέρδη από στείρους σπόρους, μεταλλαγμένες ποικιλίες και οποιαδήποτε μορφή ειδών ζώων. Εκείνοι που νομίζουν πως ένα είδος φυτού ή ζώου μπορεί να ανήκει εξολοκλήρου σε μια εταιρία, θα βρουν επίσης λογικό και κατάλληλο, στο όχι και τόσο μακρυνό μέλλον, να ανήκει το ανθρώπινο σώμα -ή τουλάχιστον κύρια μέρη του και λειτουργίες του- στο εργαστήριο μιας εταιρίας ή στην κυβέρνηση. Είναι η ίδια διαδικασία με την οποία αποικήθηκε ο πλανήτης. Αλλά η ζωή υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια και δε θα γίνει κτήμα κανενός, ούτε θα "εφευρεθεί", άσχετα με οποιοδήποτε αρπακτικό πατεντάρισμα που νομιμοποιείται -άγρια και αδάμαστη, "βρώμικη" και απρόβλεπτη, θα βλασταίνει ακόμα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους.»
Μια αφίσα μιας κοινωνικής εκδήλωσης στην κατάληψη Πραπόπουλου στα προάστεια της Αθήνας λέει: «Έχοντας τη βιοτεχνολογία ως εργαλείο, ως αιχμή του δόρατος για την τεχνοεπιστήμη, ο καπιταλισμός πουλάει λύσεις σαν μια νέα αξιοποίηση της καταστροφής που προκαλεί ο ίδιος. Δεν πιστεύουμε το παραμύθι της πράσινης ανάπτυξης.»
Αντισπισιστική Δράση
Η παρουσία της Αντισπισιστικής μπορεί να γίνει αισθητή στην Αθήνα μέσω των αφισών και των αυτοκόλλητων, πάλι κυρίως στα Εξάρχεια. Η συνέλευση που οργανώθηκε υπό αυτό το σκοπό έχει οργανώσει δημόσιες συζητήσεις και έχει εκπροσωπηθεί σε διεθνή συνέδρια για τα δικαιώματα των ζώων. Αλλά η ύπαρξη της δράσης λέει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να πει μια αφίσα, ένα αυτοκόλλητο ή μια συζητήση.
Μόλις στα δύο τελευταία χρόνια, πάνω από 62.000 μινκ απελευθερώθηκαν στην Ελλάδα: περίπου στα 10.000 μινκ απελευθερώθηκαν από δύο φάρμες στον Ασκιό, όπου την ευθύνη ανέλαβε η Corvus Revengis, η οποία έκανε επίσης μια παρόμοια επιδρομή σε γειτονικές περιοχές το Δεκέμβριο του 2008 και τον Φεβρουάριο του 2009. Απελευθερώθηκαν ακόμα 50.000 μινκ στο Ηλιόδενδρο της Καστοριάς στις 26 Αυγούστου του 2010 και την επόμενη μέρα άλλα 2.000 από μια φάρμα στο Καλονέρι, για τα οποία ανέλαβε την ευθύνη το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF). Οι ιδιοκτήτες υπολογίζουν πως η ζημιά ανήλθε στο ένα εκατομμύριο ευρώ.
Από την προκήρυξη του Αυγούστου του 2010: «Η απελευθέρωση ζώων από κλουβιά είναι ένας τρόπος να κάνουμε τις ιδέες μας πράξη. Αντιτασσόμαστε στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη φυλάκιση που αυτός ο πολιτισμός έχει δημιουργήσει για κάθε ζωντανό πλάσμα, ανεξαρτήτου είδους, φυλής, γένους ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Σε αυτές τις μέρες απελπισίας εμείς παλεύουμε ακόμα για την ελευθερία. Να τρώτε vegan στα οδοφράγματα! -ALF»
Ξαναδιεκδικώντας τα Κοινά
Το Μάρτιο του 2009, χιλιάδες διαδηλωτές καταστρέφουν τον τοίχο γύρω από ένα κενό οικόπεδο που προοριζόταν να γίνει πάρκιν, έσχισαν την άσφαλτο με σφυριά, φύτεψαν δέντρα και δημιούργησαν ένα ελεύθερο πάρκο 50 μέτρα μακρία από το σημείο όπου ο Αλέξης δολοφονήθηκε από την αστυνομία. Το πάρκο συνεχίζει να υπάρχει σήμερα ως ένας απελευθερωμένος τόπος συνάντησης, με κήπους, μια παιδική χαρά και ένα θέατρο.
Για 15 χρόνια η πόλη υποσχόταν να κάνει το οικόπεδο πάρκο, παρόλα αυτά δεν έκανε τίποτα. Στο μεσοδιάστημα, ο ιδιοκτήτης αποσύρθηκε από τη συμφωνία τους για τη δημιουργία πάρκου και άρχισε να σχεδιάζει την κατασκευή αξίας εννέα εκατομμυρίων ευρώ. «Ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο», εξηγεί ένας επισκέπτης, «είναι το να βλέπεις όλους αυτούς τους ηλικιωμένους ανθρώπους να κοιτάζουν το πάρκο και το πόσο χαρούμενοι είναι.» «Όχι», διέκοψε ένας έλληνας αναρχικός, «το καλύτερο είναι που γαμήσαμε την πόλη κατά εννέα εκατομμύρια ευρώ.»
Εξόρυξη Χρυσού και Ένοπλος Αγώνας
Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει προκαλέσει καταστροφή μεγάλου μεγέθους στο οικοσύστημα και χρόνια προβλήματα υγείας και θανάτους των ντόπιων κατοίκων και της άγριας ζωής σαν αποτέλεσμα της χρήσης κυανίου, το οποίο έχει απαγορευθεί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή τη στιγμή, η Eldorado, μια γονική εταιρεία της Thracen Gold Mining που έχει τη βάση της στην Αμερική, σχεδιάζει να εξορύξει σχεδόν 30 τόνους χρυσού από το λόφο του Περάματος. Η συμφωνία για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του σχεδίου αυτού είναι υπό εξέλιξη: μέχρι το τέλος του 2011 η εξόρυξη θα μπορούσε να αρχίσει.
Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει ιστορία περιβαλλοντικών αντιστάσεων, με πιο αξιομνημόνευτη αυτή ενάντια στην πρόταση επέκτασης ενός ορυχείου χρυσού της καναδικής εταιρείας TVX στη βόρεια χερσόνησο της Χαλκιδικής. Το σχέδιο τελικά χρεοκόπησε στα τέλη του '90 επειδή έχασε την επιδότησης από την Ε.Ε. έπειτα από δικαστικές μάχες και ενέργειες άμεσης δράσης -συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης προσπάθειας του Νίκου Μαζιώτη.
Ο Μαζιώτης καταδικάστηκε για την τοποθέτηση μιας βόμβας στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης το '97, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τα χωριά γύρω από το Στρυμονικό που επαναστατούσαν. Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από όσα είπε ο Μαζιώτης στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης τον Ιούλιο του 1999:
«Οι σύντροφοι εκεί πάνω στα χωριά...έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Είχαν συγκρούσεις με την αστυνομία τρεις φορές...Είχαν βάλει φωτιά σε περιπολικά και βαν της αστυνομίας, είχαν κάψει μηχανήματα που άνηκαν στην TVX, είχαν κάνει επιδρομή στα ορυχεία της Ολυμπιάδας και είχαν καταστρέψει μέρος των εγκαταστάσεων...Τις νύχτες, έβγαιναν έξω με όπλα, πυροβολώντας στον αέρα για να φοβίσουν τους αστυνομικούς...τότε η καταστολή ακολούθησε, ειδικά το '97 όταν ο στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε στην περιοχή. Ο αρχηγός της αστυνομίας στη Χαλκιδική έδωσε εντολή σύμφωνα με την οποία όλες οι συγκεντρώσεις και οι πορείες διαμαρτυρίας απαγορεύονταν. Έστειλαν επίσης ειδικά σώματα ασφαλείας και αστυνομικά τανκ, που βγήκαν στο δρόμο για πρώτη φορά μετά το 1980...Έτσι, σκέφτηκα πως πρέπει να κάνουμε κάτι εδώ, στην Αθήνα. Δεν είναι δυνατό να δέχονται οι άλλοι αυτή την καταστολή και εμείς εδώ να μένουμε παθητικοί.»
«Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.» -Νίκος Μαζιώτης
«Το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης...ήταν ένα από τα κέντρα αυτής της υπόθεσης. Ο αγώνας στον Στρυμονικό ήταν αγώνας ενάντια στην “ανάπτυξη”, ενάντια στον “εκσυγχρονισμό” και όλες αυτές τις μπούρδες που λένε συνεχώς. Αυτό που κρύβεται πίσω από αυτές τις εκφράσεις είναι τα κέρδη των πολυεθνικών, τα κέρδη των “δικών μας” ελλήνων καπιταλιστών, τα κέρδη των κρατικών υπαλλήλων, του ελληνικού κράτους, των τεχνικών εταιριών...Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.»
Ο Μαζιώτης συνελήφθη ξανά τον Απρίλιο αυτού του έτους μαζί με άλλους πέντε στην Αθήνα, κατηγορούμενος για περαιτέρω επιθέσεις σε κυβερνητικούς και βιομηχανικούς στόχους. Σε μια σχετική κατάθεση του Επαναστατικού Αγώνα (στον οποίο συμπεριλαμβάνεται κι ο Μαζιώτης), ομάδα ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τις ισχυριζόμενες πράξεις και τις κατασκευασμένες κατηγορίες για τρομοκρατία: «Οποιοσδήποτε κοιτάξει προσεκτικά το πεδίο βολής του Επαναστατικού Αγώνα θα συνειδητοποιήσει την αχρήστευση αυτών των ισχυρισμών του πολιτικού κατεστημένου και των έμπιστων ακολούθων του στα ΜΜΕ για το πως οι πράξεις μας “αποτελούν απειλή για όλη την κοινωνία.” Ποια από τις πράξεις μας τρομοκράτησε την κοινωνία ή κατευθήνθηκε εναντίον της;...Τρομοκράτησε τον πληθυσμό η επίθεση ενάντια στην πολυεθνική Shell -η οποία για δεκαετίες έχει λεηλατήσει τους φυσικούς πόρους πολλών χωρών, έχει εκμεταλλευτεί ανθρώπους, και έχει συνεισφέρει στην καταστροφή του πλανήτη;»
«Αυτό είναι το Πνεύμα της Επανάστασης»
Τα ελληνικά πανεπιστήμια απέκτησαν άσυλο μετά τη φοιτητική εξέγερση του '73 ενάντια στην κατευθυνόμενη από τη CIA δικτατορία. Το Δεκέμβριο του '08 αυτό το μέρος έγινε πάλι το οχυρό της αντίστασης στο κέντρο της πόλης. Δύο αναρχικοί που ήταν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ο Παύλος και η Ειρήνη, μας λένε ένα μέρος της ιστορίας:
«Οι αστυνομικοί ηττήθηκαν στους δρόμους και τα μαγαζιά καταστράφηκαν -όλα τα μεγάλα μαγαζιά και μερικά μικρότερα, όμως τα περισσότερα μικρά μαγαζιά δεν αγγίχτηκαν. Το μεγαλύτερο κατάστημα υπολογιστών σε αυτή την οδό και ένα από τα μεγαλύτερα όλης της Ελλάδας έγινε θρύψαλα και κάηκε ολοσχερώς. Πολλοί όροφοι, ένα ψηλό κτίριο, κάηκε ολόκληρο. Και κάηκε αργά, οπότε ο εμπρησμός έγινε σωστά. Νομίζω πως δεν είναι πια αξιοποιήσιμο, νομίζω πως θα πρέπει να το κατεδαφίσουν. Αυτό το συγκεκριμένο κτίριο κάηκε σκόπιμα επειδή η εταιρεία αυτή συμμετείχε σε μια συμφωνία που είχε σκοπό να χτίσει ένα τεχνολογικό πάρκο, όπως στο Silicon Valley, σε ένα βουνό κοντά στην Αθήνα, σε ένα μέρος όπου είναι δάσος τώρα...»
«Και κάθε μέρα είχαμε φαγητό για όλους. Όχι μόνο για τους ανθρώπους που έμεναν στην κατάληψη. Φτωχοί άνθρωποι έρχονταν εκεί μόνο για να φάνε. Για να εξασφαλίσουμε τις προμήθειες για το εστιατόριο, ομάδες περίπου τριάντα ατόμων σχηματίζονταν κάθε μέρα για να πάνε στα σούπερ μάρκετ, να γεμίσουν τα καρότσια και να πάρουν το φαγητό...Ήταν σημαντικό αυτό επειδή ως εργαλείο, δηλαδή η ικανότητα να τρεφόμαστε μόνοι μας, επηρέαζε την κατάστασή μας...Ήταν επίσης σαν μια μήτρα του κόσμου που θέλουμε να δημιουργήσουμε μέσα στην εξέγερση. Αλλά...εκτός όλων αυτών των ανθρώπων που συνευρίσκονταν υπήρχαν αρκετοί που κουβαλούσαν μέσα τους την κουλτούρα του εχθρού. Έτσι υπήρχαν άνθρωποι που ερχόντουσαν για να κλέψουν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές και να τους πουλήσουν αργότερα...Γι' αυτό βάλαμε τέλος σ' αυτό το φαινόμενο μετά τη δεύτερη ή τρίτη μέρα, επειδή κάποιοι ερχόντουσαν μόνο για να κλέψουν. Μετά από αυτό, κάθε φορά που κάποιος ήθελε να περάσει από την είσοδο του πανεπιστημίου με λάφυρα -υπήρχαν άνθρωποι που κουβαλούσαν κουτιά γεμάτα κλεμμένα αγαθά, υπολογιστές και άλλα πράγματα- δεν τους το επιτρέπαμε μέχρι να μας δώσουν τα αντικείμενα για να τα πετάξουμε στη φωτιά. Τους είπαμε πως πρέπει να επιλέξουν: ή αυτοί ή ο υπολογιστής.»
Ο Πολιτισμός είναι μια Χωματερή
Οι δηλώσεις της Transgressio Legis, μιας εξέγερσιακής αναρχικής ομάδας στην Αθήνα, ρίχνουν περισσότερο φως στις πράξεις του Δεκέμβρη:
«Δε μπορούμε να ξεχάσουμε την επίθεση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Αστικού Σχεδιασμού. Ολόκληρο το κτίριο κάηκε. Αυτό ήταν για ένδειξη αλληλεγγύης στους ανθρώπους της Λευκίμμης, μιας πόλης στην Κέρκυρα, οι οποίοι παλεύουν τον τελευταίο χρόνο σκληρά ενάντια στην αστυνομία και την κυβέρνηση για να αποτρέψουν την κατασκευή μιας νέας χωματερής στην περιοχή τους.»
Στις πορείες εκεί οι αστυνομικοί σκότωσαν μια γυναίκα, μια από τους διαδηλωτές. Έτσι αυτοί έκαψαν το υπουργικό κτίριο εντελώς. Μετά από αυτή την ενέργεια, η οποία έγινε πολύ γνωστή εξαιτίας όλων των ανακοινώσεων που εμφανίστηκαν σε blog, και στο Indymedia και σε άλλες διαδικτυακές σελίδες του κινήματος, οι άνθρωποι της πόλης έστειλαν ένα ευχαριστήριο γράμμα για τις πράξεις αλληλεγγύης, μια επίσημη ανακοίνωση ευχαριστίας...
«Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η γενιά μας έχει την ευκαιρία να δει απίστευτα πράγματα να γίνονται στις κοινωνίες του πλανήτη. Και εξαρτάται από εμάς αν θα δούμε τους φασίστες και τους αριστεριστές να εγκλωβίζουν τις ελπίδες του κόσμου ή οι αναρχικοί -μέσα από τον αγώνα τους- να προσφέρουν στην κοινωνία μια έξοδο διαφυγής μέσα από τις φωτιές και τον κατακλυσμό της απελευθέρωσης.»
Όλα τα Σκυλιά στα Οδοφράγματα: Ένα Αφιέρωμα στον Κανέλλο
Ένας blogger, ο rechelon στο reddit, έστειλε αυτό το σχόλιο ως απάντηση σε μια σειρά από φωτογραφίες σκύλων σε πορείες: «Μένω στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, και αυτό το σκυλί είναι πολύ δημοφιλές και όλοι ταΐζουν και αγαπούν αυτό το ζώο. Αλλά το όνομά του είναι Λουκ, από το Λουκάνικος, επειδή συνήθιζε να τρώει λουκάνικα όλη την ώρα. Ζει στο δρόμο, δεν έχει αφεντικό και αυτός, μαζί με άλλα 4-5 σκυλιά, έρχεται σε κάθε διαδήλωση εδώ στην Αθήνα. Θα το βρεις κάθε μέρα στην Μεσολογγίου, εκεί όπου ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πυροβολήθηκε από την αστυνομία.
Ο Κανέλλος ήταν ένα άλλο σκυλί που συνήθιζε να συμπεριφέρεται έτσι, αλλά πέθανε πριν δυο χρόνια και τώρα είναι θαμμένος από συντρόφους μέσα στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, όπου έλαβε μέρος το 1973 η εξέγερση ενάντια στη δικτατορία. Τα μέλη του Indymedia Athens συνήθιζαν να τον ταΐζουν. Επίσης, όταν ο μπόγιας έπιασε τον Κανέλλο πριν τέσσερα χρόνια, μια πορεία 400 ατόμων πήγαν εκεί και τον απελευθέρωσαν! Μπορεί να βρει κανείς τον τάφο του στο πανεπιστήμιο. Κανέλλο, αναπαύσου εν ειρήνη!
Αυτά τα σκυλιά ζουν στα Εξάρχεια και δεν ανήκουν σε κανένα. Τα αποκαλούμε “σκυλιά του κινήματος” και είναι πολλά, όπως η Ρόζα, ο Ντικ, ο Ρίμπο, ο Πέτρος, η Λούσυ...Είναι αστείο, αλλά είναι σύντροφοί μας, τους προστατεύουμε και τους ταΐζουμε και μας προστατεύουν κι αυτοί με τη σειρά τους.»
Ο Larry Elliot, ο οικονομικός συντάκτης της βρετανικής Guardian, πρόσφατα αποκάλεσε την Ελλάδα ως «το πρώτο ντόμινο» μιας καταρρέουσας ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακόμα και ο δεξιός σχολιαστής του Fox News Glenn Beck το παρατήρησε στη γελοία εκπομπή του στις 3 Μαΐου του 2010, καθώς κουνούσε ένα αντίτυπο του We Are an Image from the Future, ένα πρόσφατο βιβλίο από τις εκδόσεις AK Press για την αυξανόμενη τάση εξέγερσης στην Ελλάδα.
Το βιβλίο παρουσιάζει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, όπου αυτό που ξεκίνησε ως πράξη εκδίκησης για τη δολοφονία από την αστυνομία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 15χρονου στη γειτονιά των Εξαρχείων στην Αθήνα, γρήγορα εξελίχθηκε σε εξέγερση με, ευλόγως, όλη τη σύγχρονη κοινωνία να βρίσκεται στο επίκεντρο. Οι δράσεις περιελάμβαναν κυρίως επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και πολυτελή μαγαζιά, κάτι που είναι δεδομένη διαδικασία στις πορείες ανά τον κόσμο. Αλλά διάφορα στοιχεία ξεπήδησαν από την τυπική πορεία -σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας σταθερών δράσεως σε πόλεις σε όλη τη χώρα, ένα επίπεδο συνεννόησης και οργάνωσης μέσω ξεκάθαρα αναρχικών συνελεύσεων, και μια αρθρωμένη ρητορική που εκφράστηκε σε αφίσες, blog και γκράφιτι.
Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι σχετική με τους ριζοσπάστες οικολόγους και τις κριτικές του πολιτισμού πέρα από την κοινή βαθιά εκτίμηση για το κάψιμο των πόλεων. Έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε πέρα από την φετιχοποίηση της ελληνικής εξέγερσης στην έκφραση της πρακτικής αλληλεγγύης. Παρακάτω είναι μια συλλογή από κείμενα, επικρατέστερα εκφρασμένα με τα λόγια των Ελλήνων, που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την Earth First!.
Η Βιοποικιλότητα υπό πυρά
Το ελληνικό τοπίο είναι επίσης στην καρδιά της Περιοχής Βιοποικιλότητας της Μεσογειακής Λεκάνης. Από τα 22.500 είδη των αγγειωδών φυτών στην περιοχή, περίπου το 52% δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα ενδημικά συγκεντρώνονται κυρίως στα νησιά, στις χερσονήσους, σε βραχώδεις γκρεμούς και σε βουνοκορφές. Η Μεσόγειος έχει 290 ντόπια είδη δέντρων (τα 201 είναι ενδημικά) συμπεριλαμβανομένου και του σπάνιου κρητικού φοίνικα (Pheonix theophrasti), που βρίσκεται μόνο σε ένα μικρό κομμάτι της Κρήτης και στην χερσόνησο Datca της Τουρκίας. Και οι δύο περιοχές δέχονται τις επιπτώσεις της τουριστικής ανάπτυξης.
Σκοτώνοντας τον Αχελώο ποταμό
Ο Αχελώος, ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια ης Ελλάδας και από τις πιο σημαντικές παρθένες περιοχές της χώρας, αντιμετωπίζει την οικολογική καταστροφή εξαιτίας της βιομηχανικής καλλίεργειας βαμβακιού στη Θεσσαλία. Η Ε.Ε. επιδοτεί το εγχείρημα για την εκτροπή του ποταμού, που θα καταστρέψει επίσης τελείως το χωριό της Μεσοχώρας. Η τοπική αυτοδίοικηση υπόσχεται χρήματα στους ανθρώπους για να αφήσουν τα σπίτια τους, αλλά υπάρχει αυξανόμενη αντίσταση σε αυτό το σχέδιο. Το ποτάμι έχει επηρεαστεί επίσης από τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς του φράγματος Στράτου και του Κατσικιού. Αντιεξουσιαστές έχουν ξεκινήσει μια πρόσφατη παράδοση διοργάνωσης καλοκαιρινών κατασκηνώσεων για να οικοδομήσουν τη δράση στην περιοχή.
Η Λεηλασία του Βουνού της Πάρνηθας
Η Πάρνηθα είναι μια ορεινή έκταση βόρεια της Αθήνας με πυκνό δάσος, στο υψηλότερο μέρος της χερσονήσου της Αττικής. Υπάρχουν 46 πηγές, που ρέουν ασταμάτητα και σχηματίζουν αρκετά ρεύματα και μικρές λιμνές. Υπάρχουν ακόμα και αρκετές σπηλιές και κρήμνες, από τις οποίες πιο διάσημη είναι αυτή του Πάνα, που 'χει πάρει το όνομά της από τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, και το νυμφαίο εκεί. Περίπου 1.000 είδη φυτών μπορούν να βρεθούν στο βουνό, συμπεριλαμβανομένων κρόκων και τουλιπών, και το βουνό παρέχει επίσης ένα φυσικό καταφύγιο στον κόκκινο τάρανδο, που είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Μεγάλο μέρος του όρους είναι σχεδιασμένο ως εθνικό πάρκο και ως προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης.
Η Πάρνηθα υπέφερε από εκτενείς ζημιές από τις φωτιές του Ιουνίου του 2007, που έκαψε 56 τετραγωνικά χιλιόμετρα (21 τετραγωνικά μίλια) γης. Το μέγεθος της καταστροφής δεν είχε προηγούμενο. Η φωτιά έκαψε το 80% του σπάνιου ελληνικού ορεινού δάσους ελάτων και του δάσους των πεύκων Aleppo, και 150 κόκκινους ταράνδους (που βρίσκονται υπό απειλή ως είδος), καθώς επίσης και πουλιά και άλλα σπάνια ζώα. Καθώς οι έρευνες είναι ακόμα υπό εξέλιξη για την εύρεση της αιτίας της φωτιάς, ένα σενάριο προτείνει την έκρηξη ενός μετασχηματιστή μιας μεγάλης γραμμής παραγωγής ενέργειας λίγες μέρες πριν τη φωτιά. Ένα άλλο υποστηρίζει πως αυτός ήταν ένας από μια πληθώρα εμπρησμών που έγιναν από μεσίτες οι οποίοι είχαν διεκδικήσει δασική έκταση σε όλη την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη φωτιά, χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν το κέντρο της πόλης για την αντίδραση του κράτους.
Το ακόλουθο κείμενο είναι από μια αφίσα που βγήκε στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2010. Η αφίσα ήταν επίσης και για μια ακτιβιστική κατασκήνωση στο βουνό:
«Το ολοκαύτωμα στις 27 Ιουνίου του 2007 δεν ήταν παρά μια στιγμή της συνεχούς καταστροφής και λεηλασίας της Πάρνηθας από ένα σύνολο εγκληματικών δραστηριοτήτων και σχεδιασμών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στο βουνό. Τρία χρόνια αργότερα, το καζίνο επεκτείνεται στην καρδιά του δάσους, το στρατόπεδο και το τηλεπικοινωνιακό πάρκο κεραιών καταλαμβάνουν τις ψηλότερες κορυφές της Πάρνηθας, και κτίρια αναγείρονται ανάμεσα στα εναπομείναντα δάση. Τρία χρόνια αργότερα, οι δημόσιες δασικές εκτάσεις διατίθονται στο παλιό King Palace και η εγκαθίδρυση της βιομηχανικής ζώνης (Τεχνόπολις Ακρόπολις) προχωρά, καθώς και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην καρδιά του δάσους. Τρία χρόνια αργότερα, επεμβάσεις στα ρυάκια και στα μονοπάτια του βουνού αλλοιώνουν το φυσικό μέρος ακόμα περισσότερο: σχέδια για χτίσιμο αναψυκτηρίων στην Αγία Τριάδα, περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης στο δάσος, ευκολότερη πρόσβαση για τα αυτοκίνητα των επισκεπτών και μια συνολική μετάλλαξη του βουνού σε ένα προαστιακό εμπορικό πάρκο. Τρία χρόνια αργότερα η μάχη ενάντια στη λεηλασία του βουνού συνεχίζεται.»
Ελληνικό RAGE
Η αντίσταση κατά της γενετικής μηχανικής (Resistance Against Genetic Engineering) στην Ελλάδα οργανώνεται καλά. Ένα δίκτυο ενάντια στη γενετική μηχανική δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας διεθνούς διάσκεψης που έγινε στα Χανιά τον Ιούνιο του 2008, υιοθετώντας το όνομα Κοινός Τόπος: ελευθεριακό δίκτυο αντίστασης στη βιοτεχνολογία και την τεχνοεπιστήμη της κυριαρχίας.
Από την ιστοσελίδα τους: «Το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει έναν απόλυτο κόσμο βιομηχανικής ομοιομορφίας, στείρο και χωρίς ίχνος ελεύθερης ζωής. Οι διμερείς συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με Αφρικανικές ή Ασιατικές χώρες, συμφωνίες τύπου TRIPS, ή η προτεινόμενη νέα νομοθεσία για τις πατέντες στην Ε.Ε., διασφαλίζουν μόνο πως κάθε ζωή θα ανήκει κάπου ως ένα προϊόν προς πώληση. Οι εταιρείες στο βιοτεχνολογικό λόμπυ το μόνο που θέλουν είναι να εξασφαλίσουν κέρδη από στείρους σπόρους, μεταλλαγμένες ποικιλίες και οποιαδήποτε μορφή ειδών ζώων. Εκείνοι που νομίζουν πως ένα είδος φυτού ή ζώου μπορεί να ανήκει εξολοκλήρου σε μια εταιρία, θα βρουν επίσης λογικό και κατάλληλο, στο όχι και τόσο μακρυνό μέλλον, να ανήκει το ανθρώπινο σώμα -ή τουλάχιστον κύρια μέρη του και λειτουργίες του- στο εργαστήριο μιας εταιρίας ή στην κυβέρνηση. Είναι η ίδια διαδικασία με την οποία αποικήθηκε ο πλανήτης. Αλλά η ζωή υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια και δε θα γίνει κτήμα κανενός, ούτε θα "εφευρεθεί", άσχετα με οποιοδήποτε αρπακτικό πατεντάρισμα που νομιμοποιείται -άγρια και αδάμαστη, "βρώμικη" και απρόβλεπτη, θα βλασταίνει ακόμα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους.»
Μια αφίσα μιας κοινωνικής εκδήλωσης στην κατάληψη Πραπόπουλου στα προάστεια της Αθήνας λέει: «Έχοντας τη βιοτεχνολογία ως εργαλείο, ως αιχμή του δόρατος για την τεχνοεπιστήμη, ο καπιταλισμός πουλάει λύσεις σαν μια νέα αξιοποίηση της καταστροφής που προκαλεί ο ίδιος. Δεν πιστεύουμε το παραμύθι της πράσινης ανάπτυξης.»
Αντισπισιστική Δράση
Η παρουσία της Αντισπισιστικής μπορεί να γίνει αισθητή στην Αθήνα μέσω των αφισών και των αυτοκόλλητων, πάλι κυρίως στα Εξάρχεια. Η συνέλευση που οργανώθηκε υπό αυτό το σκοπό έχει οργανώσει δημόσιες συζητήσεις και έχει εκπροσωπηθεί σε διεθνή συνέδρια για τα δικαιώματα των ζώων. Αλλά η ύπαρξη της δράσης λέει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε να πει μια αφίσα, ένα αυτοκόλλητο ή μια συζητήση.
Μόλις στα δύο τελευταία χρόνια, πάνω από 62.000 μινκ απελευθερώθηκαν στην Ελλάδα: περίπου στα 10.000 μινκ απελευθερώθηκαν από δύο φάρμες στον Ασκιό, όπου την ευθύνη ανέλαβε η Corvus Revengis, η οποία έκανε επίσης μια παρόμοια επιδρομή σε γειτονικές περιοχές το Δεκέμβριο του 2008 και τον Φεβρουάριο του 2009. Απελευθερώθηκαν ακόμα 50.000 μινκ στο Ηλιόδενδρο της Καστοριάς στις 26 Αυγούστου του 2010 και την επόμενη μέρα άλλα 2.000 από μια φάρμα στο Καλονέρι, για τα οποία ανέλαβε την ευθύνη το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF). Οι ιδιοκτήτες υπολογίζουν πως η ζημιά ανήλθε στο ένα εκατομμύριο ευρώ.
Από την προκήρυξη του Αυγούστου του 2010: «Η απελευθέρωση ζώων από κλουβιά είναι ένας τρόπος να κάνουμε τις ιδέες μας πράξη. Αντιτασσόμαστε στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη φυλάκιση που αυτός ο πολιτισμός έχει δημιουργήσει για κάθε ζωντανό πλάσμα, ανεξαρτήτου είδους, φυλής, γένους ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Σε αυτές τις μέρες απελπισίας εμείς παλεύουμε ακόμα για την ελευθερία. Να τρώτε vegan στα οδοφράγματα! -ALF»
Ξαναδιεκδικώντας τα Κοινά
Το Μάρτιο του 2009, χιλιάδες διαδηλωτές καταστρέφουν τον τοίχο γύρω από ένα κενό οικόπεδο που προοριζόταν να γίνει πάρκιν, έσχισαν την άσφαλτο με σφυριά, φύτεψαν δέντρα και δημιούργησαν ένα ελεύθερο πάρκο 50 μέτρα μακρία από το σημείο όπου ο Αλέξης δολοφονήθηκε από την αστυνομία. Το πάρκο συνεχίζει να υπάρχει σήμερα ως ένας απελευθερωμένος τόπος συνάντησης, με κήπους, μια παιδική χαρά και ένα θέατρο.
Για 15 χρόνια η πόλη υποσχόταν να κάνει το οικόπεδο πάρκο, παρόλα αυτά δεν έκανε τίποτα. Στο μεσοδιάστημα, ο ιδιοκτήτης αποσύρθηκε από τη συμφωνία τους για τη δημιουργία πάρκου και άρχισε να σχεδιάζει την κατασκευή αξίας εννέα εκατομμυρίων ευρώ. «Ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο», εξηγεί ένας επισκέπτης, «είναι το να βλέπεις όλους αυτούς τους ηλικιωμένους ανθρώπους να κοιτάζουν το πάρκο και το πόσο χαρούμενοι είναι.» «Όχι», διέκοψε ένας έλληνας αναρχικός, «το καλύτερο είναι που γαμήσαμε την πόλη κατά εννέα εκατομμύρια ευρώ.»
Εξόρυξη Χρυσού και Ένοπλος Αγώνας
Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει προκαλέσει καταστροφή μεγάλου μεγέθους στο οικοσύστημα και χρόνια προβλήματα υγείας και θανάτους των ντόπιων κατοίκων και της άγριας ζωής σαν αποτέλεσμα της χρήσης κυανίου, το οποίο έχει απαγορευθεί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή τη στιγμή, η Eldorado, μια γονική εταιρεία της Thracen Gold Mining που έχει τη βάση της στην Αμερική, σχεδιάζει να εξορύξει σχεδόν 30 τόνους χρυσού από το λόφο του Περάματος. Η συμφωνία για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του σχεδίου αυτού είναι υπό εξέλιξη: μέχρι το τέλος του 2011 η εξόρυξη θα μπορούσε να αρχίσει.
Η εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει ιστορία περιβαλλοντικών αντιστάσεων, με πιο αξιομνημόνευτη αυτή ενάντια στην πρόταση επέκτασης ενός ορυχείου χρυσού της καναδικής εταιρείας TVX στη βόρεια χερσόνησο της Χαλκιδικής. Το σχέδιο τελικά χρεοκόπησε στα τέλη του '90 επειδή έχασε την επιδότησης από την Ε.Ε. έπειτα από δικαστικές μάχες και ενέργειες άμεσης δράσης -συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης προσπάθειας του Νίκου Μαζιώτη.
Ο Μαζιώτης καταδικάστηκε για την τοποθέτηση μιας βόμβας στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης το '97, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τα χωριά γύρω από το Στρυμονικό που επαναστατούσαν. Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από όσα είπε ο Μαζιώτης στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης τον Ιούλιο του 1999:
«Οι σύντροφοι εκεί πάνω στα χωριά...έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Είχαν συγκρούσεις με την αστυνομία τρεις φορές...Είχαν βάλει φωτιά σε περιπολικά και βαν της αστυνομίας, είχαν κάψει μηχανήματα που άνηκαν στην TVX, είχαν κάνει επιδρομή στα ορυχεία της Ολυμπιάδας και είχαν καταστρέψει μέρος των εγκαταστάσεων...Τις νύχτες, έβγαιναν έξω με όπλα, πυροβολώντας στον αέρα για να φοβίσουν τους αστυνομικούς...τότε η καταστολή ακολούθησε, ειδικά το '97 όταν ο στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε στην περιοχή. Ο αρχηγός της αστυνομίας στη Χαλκιδική έδωσε εντολή σύμφωνα με την οποία όλες οι συγκεντρώσεις και οι πορείες διαμαρτυρίας απαγορεύονταν. Έστειλαν επίσης ειδικά σώματα ασφαλείας και αστυνομικά τανκ, που βγήκαν στο δρόμο για πρώτη φορά μετά το 1980...Έτσι, σκέφτηκα πως πρέπει να κάνουμε κάτι εδώ, στην Αθήνα. Δεν είναι δυνατό να δέχονται οι άλλοι αυτή την καταστολή και εμείς εδώ να μένουμε παθητικοί.»
«Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.» -Νίκος Μαζιώτης
«Το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης...ήταν ένα από τα κέντρα αυτής της υπόθεσης. Ο αγώνας στον Στρυμονικό ήταν αγώνας ενάντια στην “ανάπτυξη”, ενάντια στον “εκσυγχρονισμό” και όλες αυτές τις μπούρδες που λένε συνεχώς. Αυτό που κρύβεται πίσω από αυτές τις εκφράσεις είναι τα κέρδη των πολυεθνικών, τα κέρδη των “δικών μας” ελλήνων καπιταλιστών, τα κέρδη των κρατικών υπαλλήλων, του ελληνικού κράτους, των τεχνικών εταιριών...Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτής της “ανάπτυξης” και αυτού του “εκσυγχρονισμού” για τον οποίο μιλάνε με την κάλυψη των κοινών αναγκών. Καμία σχέση απολύτως. Έτσι, τοποθέτησα μια βόμβα.»
Ο Μαζιώτης συνελήφθη ξανά τον Απρίλιο αυτού του έτους μαζί με άλλους πέντε στην Αθήνα, κατηγορούμενος για περαιτέρω επιθέσεις σε κυβερνητικούς και βιομηχανικούς στόχους. Σε μια σχετική κατάθεση του Επαναστατικού Αγώνα (στον οποίο συμπεριλαμβάνεται κι ο Μαζιώτης), ομάδα ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τις ισχυριζόμενες πράξεις και τις κατασκευασμένες κατηγορίες για τρομοκρατία: «Οποιοσδήποτε κοιτάξει προσεκτικά το πεδίο βολής του Επαναστατικού Αγώνα θα συνειδητοποιήσει την αχρήστευση αυτών των ισχυρισμών του πολιτικού κατεστημένου και των έμπιστων ακολούθων του στα ΜΜΕ για το πως οι πράξεις μας “αποτελούν απειλή για όλη την κοινωνία.” Ποια από τις πράξεις μας τρομοκράτησε την κοινωνία ή κατευθήνθηκε εναντίον της;...Τρομοκράτησε τον πληθυσμό η επίθεση ενάντια στην πολυεθνική Shell -η οποία για δεκαετίες έχει λεηλατήσει τους φυσικούς πόρους πολλών χωρών, έχει εκμεταλλευτεί ανθρώπους, και έχει συνεισφέρει στην καταστροφή του πλανήτη;»
«Αυτό είναι το Πνεύμα της Επανάστασης»
Τα ελληνικά πανεπιστήμια απέκτησαν άσυλο μετά τη φοιτητική εξέγερση του '73 ενάντια στην κατευθυνόμενη από τη CIA δικτατορία. Το Δεκέμβριο του '08 αυτό το μέρος έγινε πάλι το οχυρό της αντίστασης στο κέντρο της πόλης. Δύο αναρχικοί που ήταν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ο Παύλος και η Ειρήνη, μας λένε ένα μέρος της ιστορίας:
«Οι αστυνομικοί ηττήθηκαν στους δρόμους και τα μαγαζιά καταστράφηκαν -όλα τα μεγάλα μαγαζιά και μερικά μικρότερα, όμως τα περισσότερα μικρά μαγαζιά δεν αγγίχτηκαν. Το μεγαλύτερο κατάστημα υπολογιστών σε αυτή την οδό και ένα από τα μεγαλύτερα όλης της Ελλάδας έγινε θρύψαλα και κάηκε ολοσχερώς. Πολλοί όροφοι, ένα ψηλό κτίριο, κάηκε ολόκληρο. Και κάηκε αργά, οπότε ο εμπρησμός έγινε σωστά. Νομίζω πως δεν είναι πια αξιοποιήσιμο, νομίζω πως θα πρέπει να το κατεδαφίσουν. Αυτό το συγκεκριμένο κτίριο κάηκε σκόπιμα επειδή η εταιρεία αυτή συμμετείχε σε μια συμφωνία που είχε σκοπό να χτίσει ένα τεχνολογικό πάρκο, όπως στο Silicon Valley, σε ένα βουνό κοντά στην Αθήνα, σε ένα μέρος όπου είναι δάσος τώρα...»
«Και κάθε μέρα είχαμε φαγητό για όλους. Όχι μόνο για τους ανθρώπους που έμεναν στην κατάληψη. Φτωχοί άνθρωποι έρχονταν εκεί μόνο για να φάνε. Για να εξασφαλίσουμε τις προμήθειες για το εστιατόριο, ομάδες περίπου τριάντα ατόμων σχηματίζονταν κάθε μέρα για να πάνε στα σούπερ μάρκετ, να γεμίσουν τα καρότσια και να πάρουν το φαγητό...Ήταν σημαντικό αυτό επειδή ως εργαλείο, δηλαδή η ικανότητα να τρεφόμαστε μόνοι μας, επηρέαζε την κατάστασή μας...Ήταν επίσης σαν μια μήτρα του κόσμου που θέλουμε να δημιουργήσουμε μέσα στην εξέγερση. Αλλά...εκτός όλων αυτών των ανθρώπων που συνευρίσκονταν υπήρχαν αρκετοί που κουβαλούσαν μέσα τους την κουλτούρα του εχθρού. Έτσι υπήρχαν άνθρωποι που ερχόντουσαν για να κλέψουν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές και να τους πουλήσουν αργότερα...Γι' αυτό βάλαμε τέλος σ' αυτό το φαινόμενο μετά τη δεύτερη ή τρίτη μέρα, επειδή κάποιοι ερχόντουσαν μόνο για να κλέψουν. Μετά από αυτό, κάθε φορά που κάποιος ήθελε να περάσει από την είσοδο του πανεπιστημίου με λάφυρα -υπήρχαν άνθρωποι που κουβαλούσαν κουτιά γεμάτα κλεμμένα αγαθά, υπολογιστές και άλλα πράγματα- δεν τους το επιτρέπαμε μέχρι να μας δώσουν τα αντικείμενα για να τα πετάξουμε στη φωτιά. Τους είπαμε πως πρέπει να επιλέξουν: ή αυτοί ή ο υπολογιστής.»
Ο Πολιτισμός είναι μια Χωματερή
Οι δηλώσεις της Transgressio Legis, μιας εξέγερσιακής αναρχικής ομάδας στην Αθήνα, ρίχνουν περισσότερο φως στις πράξεις του Δεκέμβρη:
«Δε μπορούμε να ξεχάσουμε την επίθεση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Αστικού Σχεδιασμού. Ολόκληρο το κτίριο κάηκε. Αυτό ήταν για ένδειξη αλληλεγγύης στους ανθρώπους της Λευκίμμης, μιας πόλης στην Κέρκυρα, οι οποίοι παλεύουν τον τελευταίο χρόνο σκληρά ενάντια στην αστυνομία και την κυβέρνηση για να αποτρέψουν την κατασκευή μιας νέας χωματερής στην περιοχή τους.»
Στις πορείες εκεί οι αστυνομικοί σκότωσαν μια γυναίκα, μια από τους διαδηλωτές. Έτσι αυτοί έκαψαν το υπουργικό κτίριο εντελώς. Μετά από αυτή την ενέργεια, η οποία έγινε πολύ γνωστή εξαιτίας όλων των ανακοινώσεων που εμφανίστηκαν σε blog, και στο Indymedia και σε άλλες διαδικτυακές σελίδες του κινήματος, οι άνθρωποι της πόλης έστειλαν ένα ευχαριστήριο γράμμα για τις πράξεις αλληλεγγύης, μια επίσημη ανακοίνωση ευχαριστίας...
«Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η γενιά μας έχει την ευκαιρία να δει απίστευτα πράγματα να γίνονται στις κοινωνίες του πλανήτη. Και εξαρτάται από εμάς αν θα δούμε τους φασίστες και τους αριστεριστές να εγκλωβίζουν τις ελπίδες του κόσμου ή οι αναρχικοί -μέσα από τον αγώνα τους- να προσφέρουν στην κοινωνία μια έξοδο διαφυγής μέσα από τις φωτιές και τον κατακλυσμό της απελευθέρωσης.»
Όλα τα Σκυλιά στα Οδοφράγματα: Ένα Αφιέρωμα στον Κανέλλο
Ένας blogger, ο rechelon στο reddit, έστειλε αυτό το σχόλιο ως απάντηση σε μια σειρά από φωτογραφίες σκύλων σε πορείες: «Μένω στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, και αυτό το σκυλί είναι πολύ δημοφιλές και όλοι ταΐζουν και αγαπούν αυτό το ζώο. Αλλά το όνομά του είναι Λουκ, από το Λουκάνικος, επειδή συνήθιζε να τρώει λουκάνικα όλη την ώρα. Ζει στο δρόμο, δεν έχει αφεντικό και αυτός, μαζί με άλλα 4-5 σκυλιά, έρχεται σε κάθε διαδήλωση εδώ στην Αθήνα. Θα το βρεις κάθε μέρα στην Μεσολογγίου, εκεί όπου ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πυροβολήθηκε από την αστυνομία.
Ο Κανέλλος ήταν ένα άλλο σκυλί που συνήθιζε να συμπεριφέρεται έτσι, αλλά πέθανε πριν δυο χρόνια και τώρα είναι θαμμένος από συντρόφους μέσα στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, όπου έλαβε μέρος το 1973 η εξέγερση ενάντια στη δικτατορία. Τα μέλη του Indymedia Athens συνήθιζαν να τον ταΐζουν. Επίσης, όταν ο μπόγιας έπιασε τον Κανέλλο πριν τέσσερα χρόνια, μια πορεία 400 ατόμων πήγαν εκεί και τον απελευθέρωσαν! Μπορεί να βρει κανείς τον τάφο του στο πανεπιστήμιο. Κανέλλο, αναπαύσου εν ειρήνη!
Αυτά τα σκυλιά ζουν στα Εξάρχεια και δεν ανήκουν σε κανένα. Τα αποκαλούμε “σκυλιά του κινήματος” και είναι πολλά, όπως η Ρόζα, ο Ντικ, ο Ρίμπο, ο Πέτρος, η Λούσυ...Είναι αστείο, αλλά είναι σύντροφοί μας, τους προστατεύουμε και τους ταΐζουμε και μας προστατεύουν κι αυτοί με τη σειρά τους.»
Αποσπάσματα που δεν σημειώθηκε από που είναι προέρχονται από το “We Are an Image from the Future”, της AK Press 2010. Οι αφίσες συλλέχθησαν από τον αρθρογράφο κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης εκδρομής στην Αθήνα. Ο Andi Stasis Agria είναι ένας ελεύθερος DJ ραδιοφώνου, συντελεστής και συντάκτης του Earth First! Journal και ένας έλληνας με όνειρο να δραπετεύσει στους λόφους στα Περιβολάκια και να κάνει μπάνιο σε ελαιόλαδο από την Καλαμάτα. Ακόμα έχει γίνει μια μετάφραση του EF! Primer και διατίθεται στο Athens Indymedia και στο EF! Newswire για όλους τους ελληνόφωνους εκεί έξω.
Κανένα σχόλιο