Η παρακάτω συνέντευξη είναι μεταφρασμένη και προέρχεται από το αξιόλογο blog «1000 Voices of Dissent», το οποίο έχει αρκετές συνεντεύξεις και άρθρα σχετικά με το βιγκανισμό, την οικολογία, την απελευθέρωση των ζώων, κτλ.
Ο Kevin Tucker είναι μέλος του αναρχοπριμιτιβιστικού συγκροτήματος Peregrine, είναι συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού «Species Traitor», και μιλάει για την προσωπική του πορεία από τον αναρχοσυνδικαλισμό στον αναρχοπριμιτιβισμό, τα χρόνια που ήταν βίγκαν straightedge και γιατί δεν είναι πλέον, για το feraledge, για τη συνεργασία του με τον John Zerzan και για το τέλος του πολιτισμού.
Εννοείται πως δε συμφωνούμε απόλυτα με τα όσα λέει στην ακόλουθη συνέντευξη, αλλά θεωρούμε ότι έχουν τη δική τους αξία, βοηθώντας μας να βγάλουμε συμπεράσματα και να κάνουμε μια αυτοκριτική κι εμείς οι ίδιοι.
Πες μας για το όνομά σας. Γιατί «Peregrine»; Και πες μας επίσης για τις δραστηριότητές σας ως μπάντα, αν έχετε παρόμοια ενδιαφέρονται, αν λειτουργείτε σαν σύνολο, αν συμμετέχετε σε άλλες δραστηριότητες εκτός της μπάντας;
Το όνομα προέρχεται από το γεράκι peregrine. Δεν έχει καμία σχέση με κάποιον χαρακτήρα από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ούτε με εταιρία ποδηλάτων, όπως κάποιοι μεταλάδες (δικαίως σύμφωνα και με το είδος) υποθέτουν.
Έχω μια μακρά εμμονή με τα αρπακτικά πτηνά. Νομίζω πως αυτό είναι αρκετά κοινό πράγμα, αλλά είμαι απλά γοητευμένος από αυτά. Τα γεράκια peregrine συγκεκριμένα ξεχωρίζουν για μένα, για διάφορους λόγους, αλλά είναι τα γρηγορότερα ζώα στον κόσμο, επιβίωσαν από τον αφανισμό εξαιτίας του DDT [σ.τ.μ.: είναι ένα από τα πιο γνωστά εντομοκτόνα, ονομάζεται dichlorodiphenyltrichloroethane], είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα πουλιά στον κόσμο. Το λατινογενές όνομά τους επίσης σημαίνει «περιπλανώμενος». Απλά φαίνεται να ενέχει τόσα πολλά σχετικά με την άγρια φύση [wilderness] και την ανθεκτικότητά της.
Η μπάντα αυτή τη στιγμή ανασυγκροτείται αφού την πήρα μαζί μου πίσω στην Pensnsylvania. Ο σκοπός με τη νέα σύνθεση είναι να είμαστε κάτι περισσότερο από μπάντα και όχι να έχουμε μονάχα κάποιους μεταλάδες να έρχονται, όπως ήταν κυρίως πριν, με εξαίρεση τον Clem (με τον οποίο ξεκίνησα τους Peregrine στη Georgia). Οπότε τα πράγματα αλλάζουν και είναι πάρα πολύ σκόπιμο να γίνει έτσι ώστε κανείς να μη χασμουριέται ή να ενοχλείται όταν μιλάω για οτιδήποτε αληθινό ανάμεσα στα τραγούδια στις συναυλίες.
● ● ●
Ποια ήταν η αποδοχή των ιδεών σας και της μουσικής σας στη λεγόμενη hardcore punk σκηνή;
Η hardcore σκηνή είναι η δυσκολότερη να «κερδίσεις». Υπάρχουν πολλές μαλακίες που γίνονται και δε μ' ενδιαφέρει να αναμειχθώ με αυτές. Τις έχω ξεπεράσει. Αγνόησα την punk σκηνή για πολύ καιρό από τη στιγμή που η σοβαρή πολιτική βάση φάνηκε να εγκαταλείπεται. Κατάντησε να είναι πιο πολύ για τη σκηνή την ίδια και (να είναι) μια στενόμυαλη αίσθηση συγκρότησης κάποιας φιλελεύθερου τύπου κοινότητας αντί να είναι οργισμένη και υπέρ της δράσης για ότι γίνεται στον κόσμο.
Νομίζω ότι το punk έχει πολύ δρόμο ακόμα ώστε να προωθήσει την πρώτη γραμμή ιδεών πια και είναι αρκετά αξιολύπητο. Νομίζω ότι το punk εγκλωβίστηκε σ' αυτή την αλά CrimethInc [σ.τ.μ.: η CrimethInc. είναι μια συλλογικότητα πρώην εργαζομένων, όπως λένε οι ίδιοι, μια αποκεντρωμένη αναρχική κολλεκτίβα στην Αμερική, για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τον ιστότοπο crimethinc.com] νοοτροπία και οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ την κριτική ώστε να βγουν και να πουν τι σκέφτονται ή να προκαλέσουν άλλους ανθρώπους όταν αναμασούν τα ίδια παλιά, κολλημένα-στα-αριστερά ιδεώδη. Απλά δεν υπάρχει τίποτα που να σε τραβάει πια σ' αυτό και υπάρχει λίγος χώρος ακόμα για κάτι τέτοιο.
Πιστεύω ότι τα λόγια φτάνουν εκεί έξω. Πιστεύω ότι ο πράσινος αναρχισμός και ο αναρχοπριμιτιβισμός έχουν μπει στο λεξιλόγιο και, σε κάποιο βαθμό, στα ιδεώδη των περισσότερων αναρχικών punk, αλλά η σκηνή είναι πραγματικά πολύ λαϊκίστικη για να καλωσορίσει τις διαιρέσεις που έχει ο αναρχικός χώρος.
Με δυσκολία είμαι ο τύπος του «όλοι για έναν». Ξέρω πως οι διαφορές μεταξύ του αναρχοπριμιτιβισμού και το αναρχοσυνδικαλισμού είναι τεράστιες. Είμαι ρητά κατά του πολιτισμού και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον στη μεταρρύθμιση του, είτε αυτή είναι ένα πολιτικό σύστημα είτε ένα βιομηχανικό. Και είναι εκτός του punk και του hardcore που βλέπεις πραγματικά τις εκπλήξεις. Η κατάρρευση του πολιτισμού είναι τόσο προφανής που δε χρειάζεται πλέον ούτε να την επισημαίνουμε. Είναι στις κορυφαίες ιστορίες των ειδήσεων κάθε μέρα και οι άνθρωποι δε μπορούν να την αγνοήσουν πια. Δε χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία ή δεν έχουν την ίδια προοπτική, μα οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί: μπορούν να μυρίσουν το πτώμα που σαπίζει στο δωμάτιο, αλλά είναι θέμα φόβου όταν έρχεται η ώρα που προσπαθούν να καταλάβουν τι σημαίνει ή τι πρέπει να κάνουν γι' αυτό.
Οπότε, όταν το θέτω εκεί έξω όσο πιο ειλικρινά μπορώ και προσπαθώ να προσθέσω μια οπτικά και κάποιο πλαίσιο σ' αυτό που όλοι νιώθουμε, είναι χωρίς αμφιβολία τα άτομα αριστερίστικης ιδεολογίας που είναι πιο πρόθυμα να παρατήσουν την τυφλή πίστη και θέλουν να ακούσουν περισσότερα. Οι πάνκηδες προσπαθούν να πουν μαλακίες επειδή έχουν τόσα πολλά που τους απασχολούν ενώ προσπαθούν να διατηρήσουν κάποια ομοιότητα του punk «τρόπου ζωής» τους με κάποιου είδους ανάρχο-ουτοπία, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Υπήρχαν κάποιες πολύ σκάτα συναυλίες στις οποίες είχαμε βρεθεί στη Georgia και απλά ένιωθα πως δε θέλω καν να μιλήσω για τα τραγούδια εξαιτίας της ατμόσφαιρας, αλλά ήταν οι φυσιολογικοί τύποι που έρχονταν και με ρωτούσα γιατί δε λέω τίποτα.
● ● ●
Μια λογική ερώτηση: πώς καταφέρνετε να συμφιλιώνετε τα πριμιτιβιστικά ιδεώδη και την ηθική σας με την τωρινή πραγματικότητα (εννοώ ως μπάντα που χρησιμοποιεί υψηλό τεχνολογικό εξοπλισμό και περιοδεύει με μηχανές που καταναλώνουν βενζίνη ενώ διαδίδει πριμιτιβιστικά ιδεώδη...); Είναι η απαραίτητη αντίφαση αυτής της εποχής; Η γνώμη σου γι' αυτό...;
Κάθε αντίθεση σ' αυτό το σημείο είναι αναγκαία. Νομίζω πως οι άνθρωποι μπλέκονται σ' αυτό συνέχεια, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις. Βλέπω μια μεγάλη καθοδηγητική δύναμη πίσω από την ύπαρξή μου αυτή τη στιγμή για τη διάδοση αυτών των ιδεών, αυτό το πλαίσιο για ότι γίνεται γύρω μας.
Νιώθω ένα τεράστιο ποσοστό ενοχής που είμαι μέρος αυτού του πολιτισμού ο οποίος είναι εγγενώς οικοκαταστροφικός [ecocidal]. Και καθώς κάθομαι σ' αυτόν τον υπολογιστή για να τα γράψω όλα αυτά, βουνά καταστρέφονται για άνθρακα. Ζω πέντε μίλια μακριά από ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από πυρηνικά/άνθρακα και κάθε ένα πράγμα που κάνουμε εδώ, από την εισπνοή φερόμενου αέρα εσωτερικά έως την περιήγηση στο δρόμο, είναι οικοκαταστροφικό καθώς είναι ένα μέρος αυτού του συστήματος. Είναι εύκολο να καταδείξεις την υποκρισία της συμμετοχής σε όλο αυτό και να πεις για τα πράγματα που κάνουμε, αλλά είναι εύκολο να τα χρησιμοποιήσεις ως ένα τρόπο για να το απορρίψεις. Ο πολιτισμός πεθαίνει και σκοτώνει τον πλανήτη. Οι άνθρωποι πρέπει να το ακούσουν αυτό, δοκίμασα να κάνω διάλεξη μέσω σημάτων καπνού, αλλά απλά δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητό τελικά. Ο μόνος τρόπος που πρόκειται να διαδοθούν αυτές οι ιδέες είναι μέσω του συστήματος εναντίον του οποίου πολεμάμε.
Για να είμαι ειλικρινής, θα ένιωθα περισσότερο ένοχος αν δεν προσπαθούσα τουλάχιστον να διαδώσω αυτές τις ιδέες. Η ιδεολογική αρπαγή που έχει η εξημέρωση στο μυαλό, στο σώμα και την ψυχή είναι τόσο ολοκληρωτική, που χρειάζεται κάθε μικρή ματιά φωτός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως έχει θανάσιμα ελαττώματα. Τόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου θέλει να προσπαθήσει να ζήσει σύμφωνα με τον τροφοσυλλεκτικό-κυνηγετικό τρόπο ζωής τώρα. Θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο και θα μπορούσε να κρατήσει μόνο τόσο όσο μπορείς να αποφεύγεις όλους τους υπόλοιπους, αλλά είναι εφικτό. Ελπίζω οι άνθρωποι να το δοκιμάσουν αυτό, μα για μένα, είναι ένα υποχρεωτικό συναίσθημα να προσπαθήσω και να το κάνω αυτό όσο περισσότερο μπορώ.
Αλλά ρεαλιστικά, είμαστε όλοι υποκριτές. Είναι απλά πιο εύκολο να δείχνει κανείς στους πριμιτιβιστές επειδή υπάρχει μια βλακώδης αντίδραση [knee jerk reaction] όταν κάποιος αμφισβητεί τις πιο βασικές αρχές σχετικά με τον τρόπο που ζούμε όλοι και τις μηχανές που μας συντηρούν προς αυτή την κατεύθυνση. Οι κομμουνιστές πωλούν εφημερίδες με τα λεφτά του καπιταλισμού, αυτή τη στιγμή το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δέχεται μια ένεση από το καπιταλιστικό κράτος. Τα ιδανικά είναι ιδανικά μέχρι να γίνουν πραγματικότητα, και μέχρι τότε, όλοι θα είμαστε υποκριτές. Υποθέτω πως υπάρχει ένα σημείο όπου πρέπει να το ξεπεράσεις αυτό και να κάνεις αυτό που χρειάζεται να γίνει.
● ● ●
Όπως και πολλοί άλλοι, οι περισσότεροι από εσάς φαίνεται πως έχουν περάσει μέσα από μια μακρά και σταδιακή ιδεολογική μεταμόρφωση, από punk rocker σε πολιτικοποιημένους βίγκαν straightedge και σε πριμιτιβιστές, πώς οραματίζεσαι αυτή την εξέλιξη; Βλέπεις σ' αυτές μια λογική συνέχειας, ως ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωσή σου; Πώς αισθάνεσαι για όλες αυτές τις φάσεις και τη σπουδαιότητα ή μη που είχαν στην δική σου προσωπική ατζέντα;
Πρέπει να ξεκαθαρίσω εδώ πως οι Peregrine δεν ήταν ποτέ μια βίγκαν straightedge μπάντα και ότι τα περισσότερα μέλη τους πριν και πιθανόν στο μέλλον δεν έχουν απαραίτητα υπάρξει. Η καινούργια σύνθεση μοιράζεται αυτό το παρελθόν, όπως κι εγώ, αλλά όχι εντελώς.
Ωστόσο, μπήκα στον αναρχισμό και στην punk σχεδόν την ίδια εποχή, και νομίζω πως εκεί μπορεί να μπει η γραμμή για την ανάπτυξη των ιδεών μου που πηγαίνουν πίσω μέσω των δεκάξι χρόνων μου ως αναρχικός. Έχω συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, έχω φτιάξει χιλιάδες φυλλάδια, ακόμα γράφω, επιμελούμαι και προωθώ περιοδικά, βιβλία και μπροσούρες, και ούτω καθεξής. Ήμουν αναρχοσυνδικαλιστής τα πρώτα πέντε ή έξι χρόνια και βρέθηκα στον πριμιτιβισμό όταν συνειδητοποίησα ότι οι δικές μου αντιλήψεις για την απελευθέρωση των αυτοχθόνων, της γης και των ζώων δεν κόλλαγαν πραγματικά με τις προσεκτικές ιδέες μου για την εργατική αλληλεγγύη. Για παράδειγμα, δε θα μπορούσα ποτέ να 'μαι εντάξει με την ιδέα ότι οι Crass έκαναν την τελευταία τους συναυλία για ενίσχυση μεταλλωρύχων που απεργούσαν. Πώς θα μπορούσες να επικρίνεις την καταστροφή της Γης και έπειτα να υποστηρίξεις τους μεταλλωρύχους; Αυτό δείχνει απλά την χρεοκοπία των punk ιδανικών και της ικανότητάς τους να προκαλούν την «όλοι για έναν» νοοτροπία.
Μα αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλές καλές ιδέες που μπορούν είτε να βοηθήσουν στο να διευρύνεις την κατανόησή σου για τον κόσμο μέσω εμπειρίας, ή μπορούν να γίνουν ιδεολογικές. Είμαι straightedge περίπου δεκαπέντε χρόνια τώρα, αλλά ποτέ δεν ήταν κάτι ιδεολογικό. Στην πραγματικότητα, μου προέκυψε η έννοια του «feraledge» ως μια ημι-αστεία εξέλιξη της ιδέας, επειδή μισώ την πομπώδη, βλακώδη συμπεριφορά [douche baggery] που τόσο υπάρχει στο straightedge. Είμαι πραγματικά κατά των ναρκωτικών και σε οτιδήποτε εξασθενίζει την αμβλεία σύγκρουση του πολιτισμού και της εξημέρωσης με τις ζωές μας. Το αλκοόλ και τα φυτά που επηρεάζουν τη συνείδηση εμφανίζονται μόνο όταν οι νομαδικές ομάδες τροφοσυλλεκτών-κυνηγών εγκαταστάθηκαν (από «επιλογή» ή εξαναγκασμό, όπως συμβαίνει συνήθως). Το εμπόριο ναρκωτικών έχει πολλούς κομμουνιστές μαχητές [militants] που καταπιέζουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς παγκόσμια και είναι οι παγκόσμια δυσαρεστημένοι αυτοί που δέχονται τις επιπτώσεις.
Περιφρονώ ολόκληρο τον κύκλο, αλλά καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα και καταλαβαίνω ότι είναι ένας κύκλος αυτοεξυπηρέτησης. Έχω χάσει πολύ κοντινούς μου ανθρώπους από υπερβολική δόση και περιφρονώ την αφέλεια του straightedge που λέει ότι είναι απλώς ζήτημα προσωπικής λογοδοσίας. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι φριχτά κακός, αλλά το να γίνεσαι βίαια οργισμένος με ανθρώπους που πίνουν ή κάνουν ναρκωτικά είναι αφελές. Το σύστημα ως όλον χρειάζεται να κατανοηθεί και να στοχοποιηθεί γι' αυτό που είναι: στοιχείο εξημέρωσης.
Και από την άλλη πλευρά, χαίρομαι που ήμουν βίγκαν για τόσα πολλά χρόνια. Οι επιπτώσεις που 'χε στο σώμα μου θα μπορούσαν να γίνουν και χωρίς αυτό, αλλά ήμουν βίγκαν εξαιτίας της συστηματικής εκμετάλλευσης των ζώων, όχι απλά επειδή πίστευα ότι η θανάτωση ήταν λάθος. Μα, ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του '90, το να είσαι βίγκαν ήταν πολύ πιο δύσκολο από ότι είναι τώρα. Σε ανάγκαζε πραγματικά να ψάξεις τα πράγματα και να μαγειρεύεις για τον εαυτό σου και να κοιτάς πιο προσεκτικά τα τρόφιμα που έτρωγες. Δεν είναι τόσο δύσκολο τώρα και δε νομίζω ότι μπορεί να διαμορφώσει τη σχέση κάποιου με το φαγητό όπως έκανε στο παρελθόν. Τα περισσότερα βίγκαν τρόφιμα έχουν αντίστοιχη ένδειξη, οπότε οι άνθρωποι δε χρειάζεται καν να δουν τα οζώδη σκατά [gnarly shit] που υπάρχουν στα συστατικά και τα καθαρά συνθετικά πρόσθετα και «θρεπτικά στοιχεία» στα οποία το μουσκεύουν. Έτσι οι άνθρωποι δε χρειάζεται να σκεφτούν πραγματικά γι' αυτό και γίνεται πιο εύκολο να παγιωθεί μια ιδεολογία επειδή απλά δε χρειάζεται τόση πολλή σκέψη.
Η εξέλιξη της αντίληψής μου ήρθε ενώ προσπαθούσα να προσεγγίσω τις απαρχές της καταπίεσης: πολιτικής, κοινωνικής, ψυχολογικής, οποιασδήποτε μορφής μπορούσε να πάρει. Αυτό έγινε με την κατανόηση του πως οι κυβερνήσεις καταπιέζουν και διευρύνθηκε με μια έρευνα για τις απαρχές του ρατσισμού, του σεξισμού και αυτής της εγγενούς αποξενωμένης και καταστροφικής οπτικής για τη Γη και την υπόλοιπη ζωή. Μέσα από τις εμπειρίες μου, την έρευνά μου, τα πάντα, όλα κατέληξαν απλά στον πολιτισμό, και πήγαν ακόμα μακρύτερα στην εξημέρωση. Και εκ των υστέρων, μοιάζουν με ντόμινο που πέφτουν, αλλά ήταν ένα μακρύ μονοπάτι και η απλότητα της πρωτογενούς αναρχίας μας, της πρωτογενούς φύσης μας συνεχίζει να με καθηλώνει. Τα πράγματα όντως είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται και είναι εκπληκτικό πόσο μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτό δεν το λέω για να ακυρώσω την τρέλα και την έκταση της καταστροφικότητάς του, αλλά μόνο για να δείξω πόσο όλα είναι συνδεδεμένα με την εξημέρωση: πως η υποδούλωση των πρωτόγονων εαυτών μας απαιτεί μια απάντηση. Το κλουβί χρειάζεται συνεχώς να τροποποιείται για να ταιριάζει σε μια καλουπωμένη ιδεολογία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και το κλουβί και το ηλεκτρονικό λουρί καταρρέουν: μα το να είσαι ελεύθερος πρόκειται να είναι πολύ πιο ενστικτώδες απ' ότι έχουμε αφήσει τους εαυτούς μας να πιστεύουν.
Θα έλεγα πως έχω προχωρήσει πολύ από εκεί που ήμουν όταν αποφάσισα συνειδητά να «αφυπνιστώ». Έχω δει και στον εαυτό μου και σε μερικούς από τους στενούς μου φίλους ότι υπήρξε μια πρόοδος και μια προοδευτικότητα ως προς αυτά που γίνονταν μέσα στην punk και hardcore σκηνή και μέσα στον αναρχικό χώρο πριν δέκα χρόνια, που αποκομίσαμε τόσα πολλά από αυτές. Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Το διαδίκτυο έχει πράγματι αλλάξει τα πράγματα και πολλές φοβερές ιδέες απλά ανεβαίνουν σε blog ως αποσπάσματα πληροφορίας που δε χρειάζονται πολύ σκέψη από τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη. Υπάρχουν χώροι ανταλλαγής μηνυμάτων και αντίστοιχων επιχειρημάτων κι αντεπιχειρημάτων, αλλά όλη η διαδικασία του να παίρνεις μια ιδέα και να τη βγάζεις εκεί έξω, σε ένα περιοδικό, ένα βιβλίο, ένα δίσκο, οτιδήποτε, αυτό έχει χαθεί τώρα, και η απάντηση είναι με ανάλογη μεταχείριση.
Εγώ δεν είμαι σίγουρος πως να αντιδράσω. Θα συνεχίσω να βγάζω πράγματα προς τα έξω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα πάντα, αλλά πώς πολεμάς το λήθαργο και την καθαρή τεμπελιά που εμποδίζει τις ιδέες και τις ορμές να εξελιχθούν, ή ακόμα (να κάνεις) τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τα πράγματα σοβαρά και πραγματικά να σκέφτονται τι λένε και αισθάνονται αντί να συμφωνούν στα λόγια με τα ιδανικά τύπου «όλοι για έναν» που υπάρχουν στο punk και στο hardcore;
● ● ●
Πώς οραματίζεσαι μια ιδανική κοινωνία; Ή την ιδανική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα, υπάρχει κάποια παλιά ή σύγχρονη φυλή ή στιγμή όταν αυτή (η ιδανική κατάσταση) εφαρμοζόταν;
Για το 99.9% της ανθρώπινης ιστορίας, ζούσαμε ως νομαδικές ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Αυτές είναι μικρές ομάδες ισότιμων ανθρώπων που ζουν χωρίς κανένα είδος κοινωνικής ή πολιτικής εξουσίας με ισχυρότερους δεσμούς ανάμεσα σε εκείνους που ζουν οπουδήποτε κοντά. Ήταν και είναι ριζωμένο σε μια αγνή αίσθηση προσαρμοστικότητας και μια ρέουσα αίσθηση οικολογικών δεσμών.
Αυτό μας διαμόρφωσε ως ανθρώπινα όντα. Η αίσθηση της όψης και της μνήμης είναι ριζωμένες στη σύνδεσή μας με τη γη και οι αισθήσεις μας είναι προορισμένες να δέχονται χιλιάδες ερεθίσματα προερχόμενα από την κίνηση των φυτών, από τα ίχνη και τα σημάδια των ζώων και από την αλλαγή του καιρού. Αυτά σχημάτισαν την πρωτογενή μας αναρχία, την ανθρώπινη φύση μας. Είναι ένας τρόπος ζωής που διευθύνει τα ζητήματα τα οποία θα προκύψουν κατά κανόνα όταν ζήσουμε σε στενή επαφή με τις κοινότητές μας. Πιστεύω πλήρως πως αυτός είναι ο τρόπος που προοριζόμαστε να ζούμε.
Η κοινή παρανόηση είναι πως υπήρχε κάποια επιλογή που έγινε σε κάποιο χρονικό σημείο για να εγκατασταθούμε, ή κάποια απόλυτη στροφή στην ιστορία όπου οι άνθρωποι σταμάτησαν να ζουν έτσι. Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Δε μπορώ να πω σίγουρα γιατί συνέβη, αλλά η εξημέρωση είναι ένα αργό τρομακτικό πάντρεμα με την δύναμη [power]. Και αυτό άρχισε να εμφανίζεται περίπου 10 με 13 χιλιάδες χρόνια πριν με την εγκατάσταση των νομάδων γύρω απο αποθηκεύσιμα δημητριακά και πρωτεΐνες.
Αυτό που ακολούθησε είναι πως ένα πρόβλημα οδηγεί σε μια λύση η οποία γίνεται ένα άλλο πρόβλημα σχεδόν αμέσως. Η καθιστική ζωή κυλά αντίθετα από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις μας σε οποιαδήποτε κρίση μπορεί να προκύψει. Και έτσι έχεις τη γέννηση της πολιτικής δύναμης, μια νέα αίσθηση του εαυτού και μια καθορισμένη ιδέα της φυλής και της ιδιοκτησίας (οι νομαδικές ομάδες χαρακτηρίζονται από την ελαστική ιδιότητα των μελών και οι δεσμοί με μια έκταση ως βάση (της ομάδας) είναι πολύ πιο χαλαροί και καθορίζονται από ένα κεντρικό σημείο, παρά από ένα σύνορο, ότι δηλαδή συντέλεσε στο να γίνει ο πόλεμος αναπόφευκτος), μια αυξανόμενη αίσθηση ταυτότητας βασισμένης στο φύλο και αξιών που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ριζωμένες σε έναν ανερχόμενο και αποσπώμενο θρησκευτικό πυρήνα, και έχουμε πολεμικές επιχειρήσεις, αρχηγούς, αποθήκευση, και όλα τα ίχνη που κάνουν την ανισότιμη ζωή εφικτή και δυνατή. Και αυτό το πρότυπο καλλιέργησε τις συνθήκες που κάνουν τον πολιτισμό εφικτό.
Αλλά δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι κάτι από αυτά έγινε γρήγορα και δεν ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα που πολλές από τις αποφάσεις έγιναν έχοντας τις ενδεχόμενες επιπτώσεις κατά νου. Μιλάμε για περίπου 6 χιλιάδες χρόνια πριν την πρώτη επακόλουθη εγκατάσταση των νομάδων μέχρι τις αρχές των πρώτων πόλεων. Είναι περισσότερο σαν μια παραδοξότητα της ιστορίας το ότι γεννήθηκε ο πολιτισμός, παρά σαν ένα προσανατολισμένο προς την Πρόοδο θαύμα που κράτησε «τόσο πολύ».
Η διάδοση του πολιτισμού είναι η ιστορία της ισχύς και της κατοχής. Περισσότερες εξημερωμένες κοινωνίες απέτυχαν παρά «πέτυχαν», αλλά όλες μοιράζονται την ίδια μοίρα στο χρόνο. Είναι ένα ληστρικό και αυτοκαταναλισκόμενο στάδιο που δε μπορεί ποτέ να διατηρηθεί. Όταν αυτός ο πολιτισμός αναπόφευκτα φτάσει στο τέλος του, όπως και όλοι οι υπόλοιποι: έξω από τα συντρίμμια και τα ερείπια που θα απομείνουν, εκείνος ο νομαδικός νους, το σώμα και το πνεύμα του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη θα παραμείνουν.
Οι ελπίδες μου είναι μια μέρα να ξαναζήσουμε έτσι και πάλι. Δε μπορώ να πω αν είναι εφικτό, αλλά ξέρω ότι αυτός ο πολιτισμός θα φτάσει στο τέλος του πολύ σύντομα. Δεν βλέπουμε την κορύφωσή του, βλέπουμε την παρακμή του και αυτή συμβαίνει πολύ γρηγορότερα απ' ότι μπορεί να είχα φανταστεί. Θέλω να σκέφτομαι με όρους γενεών. Θα 'θελα να πιστεύω πως δεν είμαστε τόσο εγωιστές όσο έχουμε γίνει τώρα και πως ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση και τη ζωή αυτού το πλανήτη και όλων εκείνων που θα ζουν άγρια ξανά, τα εγγόνια μας και τα δικά τους, και πως θα βασίσουμε τις πράξεις μας τώρα πάνω στο πως μπορούμε να αναχαιτίσουμε τη βλάβη από αυτά.
● ● ●
Ξέρω πως κάποιοι από εσάς αποφασίσατε σύμφωνα με τις ιδέες σας να σταματήσετε να είστε βίγκαν και να επικεντρωθείτε σ' εκείνα τα ζητήματα. Ποια είναι η τωρινή σου άποψη για τον βιγκανισμό, τον βλέπετε ως μια φυσική και πιθανή δίαιτα σε μια πριμιτιβιστικών φυλών διάσταση; Τον βλέπετε ως απλά ένα προϊόν του πράσινου καπιταλισμού αυτής της εποχής; Οι απόψεις σας...
Ο βιγκανισμός, ως ιδεολογία, είναι, κατά τη γνώμη μου, εντελώς αντίθετος με την άγρια φύση. Νομίζω πως βασίζεται σε κάποιον «πεφωτισμένο» ηθικιστικό φόβο του να λερώσεις τα χέρια σου και στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο διαχωρισμό που έχουμε όλοι υποστεί στις ζωές μας και στην υπόστασή μας. Καλλιεργείται σύμφωνα με μια αφύσικη αποστροφή προς το θάνατο που συνοδεύεται από τις καταθλιπτικές, ανούσιες ζωές που ζούμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι.
Περισσότερο επί του θέματος, η άγρια φύση έχει να κάνει με κύκλους ζωής και θανάτου, χωρίς τον έναν δεν μπορείς να έχεις τον άλλο. Η αποσύνθεση γίνεται υψηλής ποιότητας χώμα και η «τροφική αλυσίδα» είναι εντελώς διαφορετική από μια απλή γραμμή. Νομίζω ότι ο φόβος είναι αυτός που οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ζωικά προϊόντα ή ότι πρέπει να ζήσουμε έτσι. Και οδηγεί τους ανθρώπους σε εναλλακτικές που είναι συνθετικές ή οικολογικά παράλογες. Η σόγια είναι μια από τις πιο επικερδείς καλλιέργειες στον κόσμο επειδή είναι φτηνή και είναι αποδοτική (όπως τα δημητριακά), όχι επειδή είναι καλή για μας. Είναι απλά ένα οικονομικό ζήτημα που 'ναι τόσο διαπεραστικό.
Αλλά όλη η σύγχρονη τροφή βασίζεται σε συμπληρώματα, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη όταν οι άνθρωποι λένε πως μπορείς να ζήσεις με μια βίγκαν διατροφή όταν όλο το φαγητό είναι συνθετικά σκατά. Δεν έχω θέμα με τους βίγκαν, παρ' όλ' αυτά. Έχω μεγαλύτερα προβλήματα από τις διατροφικές επιλογές κάποιων ατόμων: πραγματικά δεν έχει σημασία για μένα. Είναι οι ιδεολογίες που με απασχολούν. Πάντα ήμουν ενάντια στα δικαιώματα των ζώων. Αυτό είναι ένα αναρχικό επιχείρημα: δεν πιστεύω πως το Κράτος πρέπει να καθορίζει τι έχει αξία. Δεν πρόκειται να συμβεί και είναι απλά μια προσπάθεια για να διορθώσει το επίπεδο του πόνου στον οποίο υποβάλλονται τα ζώα. Όταν αντιμετωπίζεις την εξημέρωση ως μια εξευτελιστική διαδικασία, τότε δεν έχει νόημα να δικαιολογείς ακόμα μια θηλιά στο λουρί.
Έχει να κάνει με τον πολιτισμό. Η απελευθέρωση των ζώων, υπό οποιαδήποτε αληθινή ερμηνεία αυτής της λέξης, απαιτεί την πτώση αυτής της εξημερωτικής δύναμης. Σημαίνει να αφήσουμε την αίσθηση της αξίας που δημιουργήθηκε από τους πολιτισμένους ανθρώπους και να σπάσουμε τη σιδερένια λαβή της εξάρτησης.
Μπορώ να καταλάβω το βιγκανισμό ως μια αντίδραση, ωστόσο, έτσι ένιωθα για πολύ καιρό άλλωστε. Νομίζω ότι έχει καθοδηγηθεί ως μια «συμπονετική» επιλογή από τους πράσινους καπιταλιστές. Καμία κατανάλωση δεν είναι ελεύθερη από πόνο [cruelty free], ποτέ. Με τρομάζουν οι συνθήκες των ζώων στις βιομηχανικές φάρμες και εκείνων που αποκαλούνται ελευθέρας βοσκής επειδή δεν υπάρχουν κλουβιά. Δε θέλω να συνεισφέρω σε αυτό καθόλου, όπως και οι σκληροπυρηνικοί βίγκαν αντίστοιχα. Και δε χρειάζεται να συνεισφέρει κανείς. Εγώ τρώω κυρίως άγριο κρέας ή ζώα τα οποία είναι εντελώς ελευθέρας βοσκής. Υπάρχει μια τεράστια κίνηση τώρα προς τα κρέατα βοσκής και πιστεύω πως είναι μια πιο εύλογη επιλογή το να έχεις ζώα να ζουν σε μια κατάσταση σχεδόν στα όρια του άγριου και να τα τρως, παρά να εξαρτάσαι από τη σόγια και τα συνθετικά που σου αποστέλλονται απ' όλο τον κόσμο.
Ουσιαστικά, χτυπώ την ιδεολογία περισσότερο από τις επιλογές των ανθρώπων. Θα εκθέσω τη δική μου, αλλά δε θα αποδώσω κριτική ή δικαιοσύνη. Απλά νομίζω πως οι άνθρωποι πρέπει να ξεχωρίσουν τα ζητήματα της βρώσης ζώων και της εξημέρωσής τους. Να ξεχωρίσουν την απελευθέρωση των ζώων από τα δικαιώματα των ζώων.
● ● ●
Οι απόψεις σας για τον φριγκανισμό [freeganism] και την αστική αντίσταση;
Ο φριγκανισμός ποτέ δε με απασχόλησε. Το να τρως σκουπίδια είναι φοβερό, αν σου αρέσει. Θα 'θελα να μην αγοράζεται και να μην πωλείται τίποτα, οπότε το να ζεις με τα πλεονάσματα έχει λογική. Δεν ήμουν ποτέ φρίγκαν ο ίδιος, δε με ενδιέφερε να τρώω ζωικά προϊόντα καθόλου, μέχρι που έφαγα κρέας, αλλά ακόμα με νοιάζει πολύ το τι θα φάω. Έχω αρκετά προβλήματα υγεία που δε χρειάζεται να προσθέσω σάπιο κρέας βιομηχανικής φάρμας ή επεξεργασμένα σκουπίδια στη διατροφή μου. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.
Το μόνο πρόβλημα που έχω με τον φριγκανισμό είναι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι η λύση. Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό. Είναι τόσο ξεκάθαρα συνδεδεμένο με ένα πλεονασματικό σύστημα που δεν χρειάζεται να το αναλύσω περισσότερο.
Αστική αντίσταση; Αυτή μπορεί να είναι τεράστια. Ξέρω πως οι μαζικές διαδηλώσεις δεν πρόκειται να λύσουν τίποτα, αλλά ξέρω πως μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν τουλάχιστον να εκφράσουν υλικά την οργή τους. Άσε τους γαμιόληδες να ξέρουν πως είσαι νευριασμένος. Υποθέτω πως καθετί αστικό θα είναι πάντα περιορισμένο. Απέχω κατά πολύ από το να είμαι ένα άτομο της πόλης και νιώθω μόνο πως οι πόλεις είναι μια παγίδα. Κάμερες σε κάθε γωνία και φως, αστυνομικοί να περιπολούν, τόσα πολλά μάτια, τόσες πολλές μεταβλητές: είμαι απλά ένα φιλύποπτο άτομο υποθέτω!
Δε θα πω πως αντιτίθεμαι σε οτιδήποτε τέτοιο, ειδικά όταν σημαίνει τόσα πολλά πράγματα. Αλλά δεν είμαι επαναστάτης και ούτε η λόγια νεράιδα της επανάστασης, ένας εξεγερσιακός: δεν υπάρχει τίποτα, έτσι όπως το βλέπω, να κερδίσεις από την άμεση συμπλοκή με το κράτος. Το Κράτος είναι πάρα πολύ δυνατό στρατιωτικά ακόμα και για να το σκεφτείς αυτό. Όπως είπα, λατρεύω να βλέπω ανθρώπους να εξωτερικεύουν την οργή τους, αλλά το αληθινό πρόβλημα δεν είναι η δύναμη που ασκεί το Κράτος, αλλά η ύπαρξη της ίδιας της δύναμης. Αν θες να προκαλέσεις την αλλαγή, υπάρχουν απλούστεροι τρόποι να στοχοποιήσεις την πηγή της δύναμης της ίδιας: το πλέγμα της [grid].
● ● ●
Φαίνεται πως βασίζεις τουλάχιστον κάποιες από τις αντιλήψεις σου στα γραπτά του John Zerzan; Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς σύγχρονοι ή νεκροί και ξεχασμένοι στους οποίους αναζητάς έμπνευση;
Ο John είνα πραγματικά ένας πολύ καλός μου φίλος. Γράφει γι' αυτά τα ζητήματα εδώ και 30 χρόνια από μια αναρχική σκοπιά και συνεχίζει ακόμα ακάθεκτος. Όταν είχα πολλές ερωτήσεις σχετικά με τις ασυνέπειες της κριτικής μου για τον αναρχοσυνδικαλισμό και άρχισα να ψάχνω για την τεχνολογία και την γεωργία, βρήκα τη δουλειά του John και αμέσως όλα συνδέθηκαν. Πολλές πόρτες άνοιξαν και η προσωπική μου δουλειά, βασισμένη κυρίως στην επέκταση της κριτικής στην εξημέρωση και στην πιο κοντινή εξέταση των ανθρωπολογικών εργασιών για να δω πως η ανθρώπινη φύση μας στοχοποιείται από τους εξημερωτές και πως προσαρμόζονται.
Ο John κι εγώ έχουμε τις διαφορές μας στις κριτικές μας και στο πως βλέπουμε τα πράγματα να εξελίσσονται, πηγαίνουμε κι ερχόμαστε. Έχουμε κάνει περιοδείες για ομιλίες μαζί, έχουμε δουλέψει συχνά μαζί και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Πάντα ενθαρρύνω τους ανθρώπους να πάρουν τα βιβλία του. Και μια πτυχή του γραψίματός του που πάντα θα εκτιμώ είναι που έχει εμπιστοσύνη στην ευφυΐα και δυνατότητα των ανθρώπων. Πάρα πολλά αναρχικά κείμενα βασίζονται σ' αυτή την υποτιμητική λογική και πιστεύω πως αυτή πατρονάρει και αποδυναμώνει συνολικά.
Παρ' όλ' αυτά υπάρχουν πολλοί άλλοι συγγραφείς εκεί έξω που πράγματι με έχουν επηρεάσει και θα μπορούσα να συνεχίσω να λέω. Θα ξεκινήσω λοιπόν: ο Paul Shepard - οικολόγος που πραγματικά κατάλαβε το ρόλο της πρωτογενούς αναρχίας μας στη διαμόρφωση της ανθρώπινης φύσης και πόσο νοθευτική έχει υπάρξει η εξημέρωση. Ο Fredy Perlman - μακαρίτης αναρχικός συγγραφέας που αληθινά εσωτερίκευσε τον αγώνα για το άγριο και αχρήστευσε τη βασισμένη στην Πρόοδο νοοτροπία και μπορούσε απλά να καταρρίψει κάθε πτυχή του πολιτισμού. Ο Lewis Mumford - ιστορικός που «έκοψε» την τεχνολογία σε μέρη από την αρχή της και αποδυνάμωσε τη μηχανική του πολιτισμού. Ο Marvin Harris - ανθρωπολόγος και ιδρυτής του πολιτισμικού υλισμού, πολύ προσιτός. Ο James Woodburn - ανθρωπολόγος, άνοιξε την εποχή για τις μελέτες περί τροφοσυλλεκτών-κυνηγών και οδήγησε τη σκέψη μου σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Ο R. Brian Ferguson - ανθρωπολόγος, πολιτισμικός υλιστής: απίστευτη δουλειά [σ.τ.μ.: ελεύθερη μετάφραση του ιδιώματος «shreds faces»] σε σχέση με την απαρχή του πολέμου. O William Catton - οικολόγος, το βιβλίο του «Overshoot» θα σε κάνει να χεστείς πάνω σου, και μπορεί να σου πει σίγουρα «Στα 'λεγα εγώ». Θα μπορούσα να συνεχίσω...
● ● ●
Πες μας λίγα λόγια για τους Hadza και την ενίσχυση για την οποία μιλάμε...
Οι Hadza είναι μια ομάδα από νομάδες τροφοσυλλέκτες-κυνηγούς στην Τανζανία. Υποφέρουν απ' όλα τα προβλήματα που υποφέρουν οι υπάρχοντες τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί, αλλά έχουν τους δίνεται λιγότερη προσοχή απ' ότι σε κάποιους άλλους. Και όλη η κατάσταση είναι αξιολύπητη. Σ' όλο τον κόσμο, έχεις αυτή την αυτοκτονική κουλτούρα να εισβάλλει σε κάθε μέρος και να λέει στους ανθρώπους που ζουν εκεί (αν δεν τους σκοτώσει εντελώς) ότι ο τρόπος ζωής τους είναι απαρχαιωμένος. Όλα αυτά ενώ είμαστε εμείς εκεί για σκάβοντας, τρυπώντας και κλέβοντας τους τελευταίους πόρους για να παρατείνουμε το ηλεκτρονικό κρότο θανάτου του πολιτισμού! Είναι απλά αηδιαστικές αυτοκρατορικές μαλακίες.
Αυτές οι κοινωνίες ζουν με ένα τρόπο που κρατάει από την Παλαιολιθική εποχή. Έχουν επιβιώσει από επιδρομές γειτονικών γεωργών, περασμένων αποικιοκρατών, και απ' όλα αυτά που προκαλούμε στη γη, και ακριβώς στο χείλος της καταστροφής του πολιτισμού, αντιμετωπίζουν την εξάλειψη του τρόπου ζωής τους και της ίδιας τους της ύπαρξης.
Νομίζω πως είναι δύσκολο για τους πολιτισμένους να καταλάβουν πραγματικά τι σημαίνει η γη και η κουλτούρα για εκείνους που ζουν με τόσα βαθιά ριζωμένες σχέσης ύπαρξης. Είναι τα πάντα. Ξόδεψα χρόνια προσπαθώντας να καταλάβω γιατί η ιθαγενής αντίσταση ήταν πάντα πολύ πιο συμπαγής απ' ότι άλλο είχαν συμμετάσχει επαναστάτες, και είναι απλό: δεν πολεμάνε για ιδανικά, δεν ελπίζουν για κάποιο μαγικό αποτέλεσμα, απλά ξέρουν και νιώθουν τι είναι αυτό που θέλουν. Δε χρειάζονται να έχουν κάποιο ουτοπικό όραμα ή αφέλεια, ξέρουν τι είναι, και ξέρουν τι θέλουν. Και θα παλέψουν γι' αυτό.
Έφτασα να το καταλάβω αυτό ο ίδιος όπως έφτασα να καταλάβω και να βυθιστώ στην άγρια φύση. Είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που γνώριζα πριν επειδή δεν είναι ένα ιδανικό. Είναι κάτι πραγματικό, κάτι που είναι πάντα παρόν και πάντα εκεί.
Ως άνθρωποι που ζουν μέσα στον πολιτισμό, ως άνθρωποι που διαιωνίζουν το σύστημα το οποίο συστηματικά εξοντώνει εκείνους που συνεχίζουν να ζουν με τη γη, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω γι' αυτό, να δείξω το θυμό μου και να γνωστοποιήσω ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξέρουν ότι οι ιεραπόστολοι είναι μαλάκες, ότι οι Μ.Κ.Ο. διαδίδουν τους μύθους της Προόδου, και ότι αυτός ο πολιτισμός θα τελειώσει. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι συνεπάγεται αυτό, αλλά το να μαζεύεις χρήματα και να ενημερώνεις παραμένει κομμάτι του.
Οι Hadza έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με μια συγκεκριμένα ειρωνική κατάσταση. Δεν πετιούνται από τη γη τους μονάχα για τα μεταλλεία ή για κάτι τέτοιο. Οι εύποροι εξημερωτές θέλουν να κρατήσουν την «Άγρια Αφρική» των απαρχών μας ως δικό τους γήπεδο. Η γη στην οποία ζουν οι Hadza έχει γίνει μια προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης όπου το κυνήγι επιβίωσης έχει κριθεί παράνομο και πλούσιοι μαλάκες πετούν μέχρι εκεί για να κυνηγήσουν από οχήματα με υψηλής ισχύος όπλα. Κοροϊδεύουν ευθέως την κατάσταση και τον τρόπο ζωής που κλέβουν από τους Hadza! Και φέρνουν μαζί τους ιεραπόστολους, αλκοόλ, εργασία και τους τιμωρούν επειδή είναι «άγριοι». Γάμα το.
Η ενίσχυση για την οποία μιλάμε είναι λίγο αμφίβολη. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένα CD από κοινού με τους killtheslavemaster, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί ή και να μη συμβεί. Το αν οι killtheslavemaster καταλήξουν να ηχογραφούν πάλι είναι αμφιλεγόμενο, αλλά θα 'θελα πολύ να κάνω μια κίνηση ενίσχυσης για τους Hadza όπως και να 'χει, και μπορεί να είναι με κάποια νέα μπάντα από τα ίδια άτομα. Θα δείξει.
● ● ●
Υπέρ της κατάρρευσης, εντάξει, αλλά κατάρρευση και μετά τι; Τα μετα-κατακλυσμιαία οράματά σου, παρακαλώ;
Είμαι πάντα φιλύποπτος με το να παίζω μ' αυτά τα πράγματα τόσο πολύ. Έχω τα οράματά μου, έχω τους εφιάλτες μου, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε.
Αυτό που ξέρω είναι πως ένα όραμα αλά Mad Max είναι κατασκεύασμα του Hollywood. Έχω πίστη στην ανθρώπινη φύση και λιγότερη πίστη στους μύθους των εξημερωτών. Έχουμε μάθει να φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, και να φοβόμαστε το άγριο. Αυτοί κερδίζουν απ' αυτόν το φόβο και την αβεβαιότητα που μας φυτεύουν στο μυαλό για το τι θα συμβεί. Αλλά όταν ο ηλεκτρισμός πάψει να υπάρχει, και δε θα μπορούν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά για την «αναγκαιότητα» της εξημέρωσης, τότε τι; Όλα θα καταρρεύσουν. Αργά αλλά σίγουρα, όλα φθίνουν.
Όπως είπα νωρίτερα, μου αρέσει να σκέφτομαι με όρους γενεών. Πολιτισμοί έχουν καταρρεύσει και στο παρελθόν. Ακόμα και αγροτικές κοινωνίες έχουν καταρρεύσει παλιότερα. Υπάρχει ένα προηγούμενο εδώ, αλλά κοιτάζουμε σε μια μνημειώδη κλίμακα. Είναι δύσκολο να πει κανείς πως θα καταρρεύσουν τα πράγματα, αλλά, τελικά, ήμασταν πολύ αλαζόνες σχετικά με το σθένος του πολιτισμού αυτού, τόσο που έχουμε εξαφανίσει κάθε πιθανότητα «επιστροφής» σε κάποια πρωτύτερη γεωργική μορφή. Δεν έχουμε αυτή τη γνώση, και ειλικρινά, είναι πολύ πιο ενάντια στα ένστικτά μας απ' ότι το κυνήγι και η συλλογή καρπών. Ο νους και το σώμα μας προορίζονται γι' αυτόν τον τρόπο ζωής. Καθώς τα πράγματα θα καταρρέουν, νομίζω πως εκεί θα καταλήξουμε και πάλι τελικά.
Δεν είμαι σίγουρος που θα καταλήξουμε, αλλά ξέρω πως καθώς τα πράγματα γύρω μας θα συνεχίσουν να καταρρέουν, θα δίνω συνεχώς έμφαση στο να δείχνω από που φτάσαμε εδώ και τα βάθη της εξημέρωσης: για να προσθέσω κάποιο πλαίσιο σ' όλα αυτά. Οι μύθοι της Προόδου μας έχουν εμποτίσει τόσο πολύ και πρέπει να τους ξεριζώσουμε. Δεν καταλαμβάνουν πολύ έδαφος, αλλά αν δεν έχουμε κάποια άλλη ιδέα να υπάρχει, τότε τι άλλο θα μπορούσαν να πιστέψουν οι άνθρωποι; Προωθώντας αυτές τις ιδέες, πελεκώντας δυνατά στη λαβή, όλα αυτά τα πράγματα απλά ελαττώνουν το χρόνο κατάρρευσης μεταξύ της καταστροφής και του να ζούμε πάλι με ένα τρόπο που θα μας γεμίζει.
● ● ●
Ξέρεις άλλες μπάντες που να μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και οπτικές;
Μόλις κάναμε έναν από κοινού δίσκο με τους Auryn, επίσης από το Pittsburgh. Είναι για την οικονομική ενίσχυση ατόμων που συνελήφθησαν υπό το Green Scare [σ.τ.μ.: αντίστοιχα με το Red Scare απέναντι σε μια υποτιθέμενη κομμουνιστική απειλή, στην Αμερική ως Green Scare νοείται η νομική και ουσιαστική στοχοποίηση και οι ενέργειες του κράτους που σκοπό έχουν να καταστείλουν το περιβαλλοντικό κίνημα και τη ριζοσπαστικοποίησή του] στην πρόσφατη επίθεση του κράτους στους υποστηρικτές και στους «ακτιβιστές» (ελλείψει καλύτερης λέξης) της απελευθέρωσης της γης και των ζώων. Αυτό είναι κάτι πραγματικά πολύ σημαντικό για μένα όπως και για τα παιδιά στους Auryn και μπορώ να πω πως είναι σίγουρα στενοχωρημένοι. Οι killtheslavemaster είναι σύντροφοι αναρχοπριμιτιβιστές [σ.τ.μ.: ο όρος anarcho-savagists είναι σχεδόν ταυτόσημος με τον όρο anarcho-primitivist] και feraledge. Οι Undying, οι Rally the Fray, οι Gather, οι Ictus είναι όλες μπάντες από την Georgia. Θα χτυπήσω τον εαυτό μου αμέσως αφότου το στείλω αυτό γιατί ξέχασα πολλούς ακόμα!
Υπάρχουν πολλοί που έχουν προωθήσει αυτές τις ιδέες χωρίς τις ανάλογες ταμπέλες. Υπάρχουν πολλοί πάνκηδες που επιτίθενται δυνατά στην Πρόοδο για χρόνια, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν κανείς από αυτούς θα αυτοπροσδιοριζόταν ως πράσινος αναρχικός, ή ακόμα και ως αναρχικός. Ποιος ξέρει, ίσως αρχίσουν να εμφανίζονται περισσότεροι!
● ● ●
Να προσέχεις και συγχαρητήρια για τη μπάντα!
Σ' ευχαριστώ!
Ο Kevin Tucker είναι μέλος του αναρχοπριμιτιβιστικού συγκροτήματος Peregrine, είναι συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού «Species Traitor», και μιλάει για την προσωπική του πορεία από τον αναρχοσυνδικαλισμό στον αναρχοπριμιτιβισμό, τα χρόνια που ήταν βίγκαν straightedge και γιατί δεν είναι πλέον, για το feraledge, για τη συνεργασία του με τον John Zerzan και για το τέλος του πολιτισμού.
Εννοείται πως δε συμφωνούμε απόλυτα με τα όσα λέει στην ακόλουθη συνέντευξη, αλλά θεωρούμε ότι έχουν τη δική τους αξία, βοηθώντας μας να βγάλουμε συμπεράσματα και να κάνουμε μια αυτοκριτική κι εμείς οι ίδιοι.
Πες μας για το όνομά σας. Γιατί «Peregrine»; Και πες μας επίσης για τις δραστηριότητές σας ως μπάντα, αν έχετε παρόμοια ενδιαφέρονται, αν λειτουργείτε σαν σύνολο, αν συμμετέχετε σε άλλες δραστηριότητες εκτός της μπάντας;
Το όνομα προέρχεται από το γεράκι peregrine. Δεν έχει καμία σχέση με κάποιον χαρακτήρα από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ούτε με εταιρία ποδηλάτων, όπως κάποιοι μεταλάδες (δικαίως σύμφωνα και με το είδος) υποθέτουν.
Έχω μια μακρά εμμονή με τα αρπακτικά πτηνά. Νομίζω πως αυτό είναι αρκετά κοινό πράγμα, αλλά είμαι απλά γοητευμένος από αυτά. Τα γεράκια peregrine συγκεκριμένα ξεχωρίζουν για μένα, για διάφορους λόγους, αλλά είναι τα γρηγορότερα ζώα στον κόσμο, επιβίωσαν από τον αφανισμό εξαιτίας του DDT [σ.τ.μ.: είναι ένα από τα πιο γνωστά εντομοκτόνα, ονομάζεται dichlorodiphenyltrichloroethane], είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα πουλιά στον κόσμο. Το λατινογενές όνομά τους επίσης σημαίνει «περιπλανώμενος». Απλά φαίνεται να ενέχει τόσα πολλά σχετικά με την άγρια φύση [wilderness] και την ανθεκτικότητά της.
Η μπάντα αυτή τη στιγμή ανασυγκροτείται αφού την πήρα μαζί μου πίσω στην Pensnsylvania. Ο σκοπός με τη νέα σύνθεση είναι να είμαστε κάτι περισσότερο από μπάντα και όχι να έχουμε μονάχα κάποιους μεταλάδες να έρχονται, όπως ήταν κυρίως πριν, με εξαίρεση τον Clem (με τον οποίο ξεκίνησα τους Peregrine στη Georgia). Οπότε τα πράγματα αλλάζουν και είναι πάρα πολύ σκόπιμο να γίνει έτσι ώστε κανείς να μη χασμουριέται ή να ενοχλείται όταν μιλάω για οτιδήποτε αληθινό ανάμεσα στα τραγούδια στις συναυλίες.
Ποια ήταν η αποδοχή των ιδεών σας και της μουσικής σας στη λεγόμενη hardcore punk σκηνή;
Η hardcore σκηνή είναι η δυσκολότερη να «κερδίσεις». Υπάρχουν πολλές μαλακίες που γίνονται και δε μ' ενδιαφέρει να αναμειχθώ με αυτές. Τις έχω ξεπεράσει. Αγνόησα την punk σκηνή για πολύ καιρό από τη στιγμή που η σοβαρή πολιτική βάση φάνηκε να εγκαταλείπεται. Κατάντησε να είναι πιο πολύ για τη σκηνή την ίδια και (να είναι) μια στενόμυαλη αίσθηση συγκρότησης κάποιας φιλελεύθερου τύπου κοινότητας αντί να είναι οργισμένη και υπέρ της δράσης για ότι γίνεται στον κόσμο.
Νομίζω ότι το punk έχει πολύ δρόμο ακόμα ώστε να προωθήσει την πρώτη γραμμή ιδεών πια και είναι αρκετά αξιολύπητο. Νομίζω ότι το punk εγκλωβίστηκε σ' αυτή την αλά CrimethInc [σ.τ.μ.: η CrimethInc. είναι μια συλλογικότητα πρώην εργαζομένων, όπως λένε οι ίδιοι, μια αποκεντρωμένη αναρχική κολλεκτίβα στην Αμερική, για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τον ιστότοπο crimethinc.com] νοοτροπία και οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ την κριτική ώστε να βγουν και να πουν τι σκέφτονται ή να προκαλέσουν άλλους ανθρώπους όταν αναμασούν τα ίδια παλιά, κολλημένα-στα-αριστερά ιδεώδη. Απλά δεν υπάρχει τίποτα που να σε τραβάει πια σ' αυτό και υπάρχει λίγος χώρος ακόμα για κάτι τέτοιο.
Πιστεύω ότι τα λόγια φτάνουν εκεί έξω. Πιστεύω ότι ο πράσινος αναρχισμός και ο αναρχοπριμιτιβισμός έχουν μπει στο λεξιλόγιο και, σε κάποιο βαθμό, στα ιδεώδη των περισσότερων αναρχικών punk, αλλά η σκηνή είναι πραγματικά πολύ λαϊκίστικη για να καλωσορίσει τις διαιρέσεις που έχει ο αναρχικός χώρος.
Με δυσκολία είμαι ο τύπος του «όλοι για έναν». Ξέρω πως οι διαφορές μεταξύ του αναρχοπριμιτιβισμού και το αναρχοσυνδικαλισμού είναι τεράστιες. Είμαι ρητά κατά του πολιτισμού και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον στη μεταρρύθμιση του, είτε αυτή είναι ένα πολιτικό σύστημα είτε ένα βιομηχανικό. Και είναι εκτός του punk και του hardcore που βλέπεις πραγματικά τις εκπλήξεις. Η κατάρρευση του πολιτισμού είναι τόσο προφανής που δε χρειάζεται πλέον ούτε να την επισημαίνουμε. Είναι στις κορυφαίες ιστορίες των ειδήσεων κάθε μέρα και οι άνθρωποι δε μπορούν να την αγνοήσουν πια. Δε χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία ή δεν έχουν την ίδια προοπτική, μα οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί: μπορούν να μυρίσουν το πτώμα που σαπίζει στο δωμάτιο, αλλά είναι θέμα φόβου όταν έρχεται η ώρα που προσπαθούν να καταλάβουν τι σημαίνει ή τι πρέπει να κάνουν γι' αυτό.
Οπότε, όταν το θέτω εκεί έξω όσο πιο ειλικρινά μπορώ και προσπαθώ να προσθέσω μια οπτικά και κάποιο πλαίσιο σ' αυτό που όλοι νιώθουμε, είναι χωρίς αμφιβολία τα άτομα αριστερίστικης ιδεολογίας που είναι πιο πρόθυμα να παρατήσουν την τυφλή πίστη και θέλουν να ακούσουν περισσότερα. Οι πάνκηδες προσπαθούν να πουν μαλακίες επειδή έχουν τόσα πολλά που τους απασχολούν ενώ προσπαθούν να διατηρήσουν κάποια ομοιότητα του punk «τρόπου ζωής» τους με κάποιου είδους ανάρχο-ουτοπία, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Υπήρχαν κάποιες πολύ σκάτα συναυλίες στις οποίες είχαμε βρεθεί στη Georgia και απλά ένιωθα πως δε θέλω καν να μιλήσω για τα τραγούδια εξαιτίας της ατμόσφαιρας, αλλά ήταν οι φυσιολογικοί τύποι που έρχονταν και με ρωτούσα γιατί δε λέω τίποτα.
Μια λογική ερώτηση: πώς καταφέρνετε να συμφιλιώνετε τα πριμιτιβιστικά ιδεώδη και την ηθική σας με την τωρινή πραγματικότητα (εννοώ ως μπάντα που χρησιμοποιεί υψηλό τεχνολογικό εξοπλισμό και περιοδεύει με μηχανές που καταναλώνουν βενζίνη ενώ διαδίδει πριμιτιβιστικά ιδεώδη...); Είναι η απαραίτητη αντίφαση αυτής της εποχής; Η γνώμη σου γι' αυτό...;
Κάθε αντίθεση σ' αυτό το σημείο είναι αναγκαία. Νομίζω πως οι άνθρωποι μπλέκονται σ' αυτό συνέχεια, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις. Βλέπω μια μεγάλη καθοδηγητική δύναμη πίσω από την ύπαρξή μου αυτή τη στιγμή για τη διάδοση αυτών των ιδεών, αυτό το πλαίσιο για ότι γίνεται γύρω μας.
Νιώθω ένα τεράστιο ποσοστό ενοχής που είμαι μέρος αυτού του πολιτισμού ο οποίος είναι εγγενώς οικοκαταστροφικός [ecocidal]. Και καθώς κάθομαι σ' αυτόν τον υπολογιστή για να τα γράψω όλα αυτά, βουνά καταστρέφονται για άνθρακα. Ζω πέντε μίλια μακριά από ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από πυρηνικά/άνθρακα και κάθε ένα πράγμα που κάνουμε εδώ, από την εισπνοή φερόμενου αέρα εσωτερικά έως την περιήγηση στο δρόμο, είναι οικοκαταστροφικό καθώς είναι ένα μέρος αυτού του συστήματος. Είναι εύκολο να καταδείξεις την υποκρισία της συμμετοχής σε όλο αυτό και να πεις για τα πράγματα που κάνουμε, αλλά είναι εύκολο να τα χρησιμοποιήσεις ως ένα τρόπο για να το απορρίψεις. Ο πολιτισμός πεθαίνει και σκοτώνει τον πλανήτη. Οι άνθρωποι πρέπει να το ακούσουν αυτό, δοκίμασα να κάνω διάλεξη μέσω σημάτων καπνού, αλλά απλά δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητό τελικά. Ο μόνος τρόπος που πρόκειται να διαδοθούν αυτές οι ιδέες είναι μέσω του συστήματος εναντίον του οποίου πολεμάμε.
Για να είμαι ειλικρινής, θα ένιωθα περισσότερο ένοχος αν δεν προσπαθούσα τουλάχιστον να διαδώσω αυτές τις ιδέες. Η ιδεολογική αρπαγή που έχει η εξημέρωση στο μυαλό, στο σώμα και την ψυχή είναι τόσο ολοκληρωτική, που χρειάζεται κάθε μικρή ματιά φωτός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως έχει θανάσιμα ελαττώματα. Τόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου θέλει να προσπαθήσει να ζήσει σύμφωνα με τον τροφοσυλλεκτικό-κυνηγετικό τρόπο ζωής τώρα. Θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο και θα μπορούσε να κρατήσει μόνο τόσο όσο μπορείς να αποφεύγεις όλους τους υπόλοιπους, αλλά είναι εφικτό. Ελπίζω οι άνθρωποι να το δοκιμάσουν αυτό, μα για μένα, είναι ένα υποχρεωτικό συναίσθημα να προσπαθήσω και να το κάνω αυτό όσο περισσότερο μπορώ.
Αλλά ρεαλιστικά, είμαστε όλοι υποκριτές. Είναι απλά πιο εύκολο να δείχνει κανείς στους πριμιτιβιστές επειδή υπάρχει μια βλακώδης αντίδραση [knee jerk reaction] όταν κάποιος αμφισβητεί τις πιο βασικές αρχές σχετικά με τον τρόπο που ζούμε όλοι και τις μηχανές που μας συντηρούν προς αυτή την κατεύθυνση. Οι κομμουνιστές πωλούν εφημερίδες με τα λεφτά του καπιταλισμού, αυτή τη στιγμή το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δέχεται μια ένεση από το καπιταλιστικό κράτος. Τα ιδανικά είναι ιδανικά μέχρι να γίνουν πραγματικότητα, και μέχρι τότε, όλοι θα είμαστε υποκριτές. Υποθέτω πως υπάρχει ένα σημείο όπου πρέπει να το ξεπεράσεις αυτό και να κάνεις αυτό που χρειάζεται να γίνει.
Όπως και πολλοί άλλοι, οι περισσότεροι από εσάς φαίνεται πως έχουν περάσει μέσα από μια μακρά και σταδιακή ιδεολογική μεταμόρφωση, από punk rocker σε πολιτικοποιημένους βίγκαν straightedge και σε πριμιτιβιστές, πώς οραματίζεσαι αυτή την εξέλιξη; Βλέπεις σ' αυτές μια λογική συνέχειας, ως ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωσή σου; Πώς αισθάνεσαι για όλες αυτές τις φάσεις και τη σπουδαιότητα ή μη που είχαν στην δική σου προσωπική ατζέντα;
Πρέπει να ξεκαθαρίσω εδώ πως οι Peregrine δεν ήταν ποτέ μια βίγκαν straightedge μπάντα και ότι τα περισσότερα μέλη τους πριν και πιθανόν στο μέλλον δεν έχουν απαραίτητα υπάρξει. Η καινούργια σύνθεση μοιράζεται αυτό το παρελθόν, όπως κι εγώ, αλλά όχι εντελώς.
Ωστόσο, μπήκα στον αναρχισμό και στην punk σχεδόν την ίδια εποχή, και νομίζω πως εκεί μπορεί να μπει η γραμμή για την ανάπτυξη των ιδεών μου που πηγαίνουν πίσω μέσω των δεκάξι χρόνων μου ως αναρχικός. Έχω συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, έχω φτιάξει χιλιάδες φυλλάδια, ακόμα γράφω, επιμελούμαι και προωθώ περιοδικά, βιβλία και μπροσούρες, και ούτω καθεξής. Ήμουν αναρχοσυνδικαλιστής τα πρώτα πέντε ή έξι χρόνια και βρέθηκα στον πριμιτιβισμό όταν συνειδητοποίησα ότι οι δικές μου αντιλήψεις για την απελευθέρωση των αυτοχθόνων, της γης και των ζώων δεν κόλλαγαν πραγματικά με τις προσεκτικές ιδέες μου για την εργατική αλληλεγγύη. Για παράδειγμα, δε θα μπορούσα ποτέ να 'μαι εντάξει με την ιδέα ότι οι Crass έκαναν την τελευταία τους συναυλία για ενίσχυση μεταλλωρύχων που απεργούσαν. Πώς θα μπορούσες να επικρίνεις την καταστροφή της Γης και έπειτα να υποστηρίξεις τους μεταλλωρύχους; Αυτό δείχνει απλά την χρεοκοπία των punk ιδανικών και της ικανότητάς τους να προκαλούν την «όλοι για έναν» νοοτροπία.
Μα αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλές καλές ιδέες που μπορούν είτε να βοηθήσουν στο να διευρύνεις την κατανόησή σου για τον κόσμο μέσω εμπειρίας, ή μπορούν να γίνουν ιδεολογικές. Είμαι straightedge περίπου δεκαπέντε χρόνια τώρα, αλλά ποτέ δεν ήταν κάτι ιδεολογικό. Στην πραγματικότητα, μου προέκυψε η έννοια του «feraledge» ως μια ημι-αστεία εξέλιξη της ιδέας, επειδή μισώ την πομπώδη, βλακώδη συμπεριφορά [douche baggery] που τόσο υπάρχει στο straightedge. Είμαι πραγματικά κατά των ναρκωτικών και σε οτιδήποτε εξασθενίζει την αμβλεία σύγκρουση του πολιτισμού και της εξημέρωσης με τις ζωές μας. Το αλκοόλ και τα φυτά που επηρεάζουν τη συνείδηση εμφανίζονται μόνο όταν οι νομαδικές ομάδες τροφοσυλλεκτών-κυνηγών εγκαταστάθηκαν (από «επιλογή» ή εξαναγκασμό, όπως συμβαίνει συνήθως). Το εμπόριο ναρκωτικών έχει πολλούς κομμουνιστές μαχητές [militants] που καταπιέζουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς παγκόσμια και είναι οι παγκόσμια δυσαρεστημένοι αυτοί που δέχονται τις επιπτώσεις.
Περιφρονώ ολόκληρο τον κύκλο, αλλά καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα και καταλαβαίνω ότι είναι ένας κύκλος αυτοεξυπηρέτησης. Έχω χάσει πολύ κοντινούς μου ανθρώπους από υπερβολική δόση και περιφρονώ την αφέλεια του straightedge που λέει ότι είναι απλώς ζήτημα προσωπικής λογοδοσίας. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι φριχτά κακός, αλλά το να γίνεσαι βίαια οργισμένος με ανθρώπους που πίνουν ή κάνουν ναρκωτικά είναι αφελές. Το σύστημα ως όλον χρειάζεται να κατανοηθεί και να στοχοποιηθεί γι' αυτό που είναι: στοιχείο εξημέρωσης.
Και από την άλλη πλευρά, χαίρομαι που ήμουν βίγκαν για τόσα πολλά χρόνια. Οι επιπτώσεις που 'χε στο σώμα μου θα μπορούσαν να γίνουν και χωρίς αυτό, αλλά ήμουν βίγκαν εξαιτίας της συστηματικής εκμετάλλευσης των ζώων, όχι απλά επειδή πίστευα ότι η θανάτωση ήταν λάθος. Μα, ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του '90, το να είσαι βίγκαν ήταν πολύ πιο δύσκολο από ότι είναι τώρα. Σε ανάγκαζε πραγματικά να ψάξεις τα πράγματα και να μαγειρεύεις για τον εαυτό σου και να κοιτάς πιο προσεκτικά τα τρόφιμα που έτρωγες. Δεν είναι τόσο δύσκολο τώρα και δε νομίζω ότι μπορεί να διαμορφώσει τη σχέση κάποιου με το φαγητό όπως έκανε στο παρελθόν. Τα περισσότερα βίγκαν τρόφιμα έχουν αντίστοιχη ένδειξη, οπότε οι άνθρωποι δε χρειάζεται καν να δουν τα οζώδη σκατά [gnarly shit] που υπάρχουν στα συστατικά και τα καθαρά συνθετικά πρόσθετα και «θρεπτικά στοιχεία» στα οποία το μουσκεύουν. Έτσι οι άνθρωποι δε χρειάζεται να σκεφτούν πραγματικά γι' αυτό και γίνεται πιο εύκολο να παγιωθεί μια ιδεολογία επειδή απλά δε χρειάζεται τόση πολλή σκέψη.
Η εξέλιξη της αντίληψής μου ήρθε ενώ προσπαθούσα να προσεγγίσω τις απαρχές της καταπίεσης: πολιτικής, κοινωνικής, ψυχολογικής, οποιασδήποτε μορφής μπορούσε να πάρει. Αυτό έγινε με την κατανόηση του πως οι κυβερνήσεις καταπιέζουν και διευρύνθηκε με μια έρευνα για τις απαρχές του ρατσισμού, του σεξισμού και αυτής της εγγενούς αποξενωμένης και καταστροφικής οπτικής για τη Γη και την υπόλοιπη ζωή. Μέσα από τις εμπειρίες μου, την έρευνά μου, τα πάντα, όλα κατέληξαν απλά στον πολιτισμό, και πήγαν ακόμα μακρύτερα στην εξημέρωση. Και εκ των υστέρων, μοιάζουν με ντόμινο που πέφτουν, αλλά ήταν ένα μακρύ μονοπάτι και η απλότητα της πρωτογενούς αναρχίας μας, της πρωτογενούς φύσης μας συνεχίζει να με καθηλώνει. Τα πράγματα όντως είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται και είναι εκπληκτικό πόσο μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτό δεν το λέω για να ακυρώσω την τρέλα και την έκταση της καταστροφικότητάς του, αλλά μόνο για να δείξω πόσο όλα είναι συνδεδεμένα με την εξημέρωση: πως η υποδούλωση των πρωτόγονων εαυτών μας απαιτεί μια απάντηση. Το κλουβί χρειάζεται συνεχώς να τροποποιείται για να ταιριάζει σε μια καλουπωμένη ιδεολογία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και το κλουβί και το ηλεκτρονικό λουρί καταρρέουν: μα το να είσαι ελεύθερος πρόκειται να είναι πολύ πιο ενστικτώδες απ' ότι έχουμε αφήσει τους εαυτούς μας να πιστεύουν.
Θα έλεγα πως έχω προχωρήσει πολύ από εκεί που ήμουν όταν αποφάσισα συνειδητά να «αφυπνιστώ». Έχω δει και στον εαυτό μου και σε μερικούς από τους στενούς μου φίλους ότι υπήρξε μια πρόοδος και μια προοδευτικότητα ως προς αυτά που γίνονταν μέσα στην punk και hardcore σκηνή και μέσα στον αναρχικό χώρο πριν δέκα χρόνια, που αποκομίσαμε τόσα πολλά από αυτές. Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Το διαδίκτυο έχει πράγματι αλλάξει τα πράγματα και πολλές φοβερές ιδέες απλά ανεβαίνουν σε blog ως αποσπάσματα πληροφορίας που δε χρειάζονται πολύ σκέψη από τον συγγραφέα ή τον αναγνώστη. Υπάρχουν χώροι ανταλλαγής μηνυμάτων και αντίστοιχων επιχειρημάτων κι αντεπιχειρημάτων, αλλά όλη η διαδικασία του να παίρνεις μια ιδέα και να τη βγάζεις εκεί έξω, σε ένα περιοδικό, ένα βιβλίο, ένα δίσκο, οτιδήποτε, αυτό έχει χαθεί τώρα, και η απάντηση είναι με ανάλογη μεταχείριση.
Εγώ δεν είμαι σίγουρος πως να αντιδράσω. Θα συνεχίσω να βγάζω πράγματα προς τα έξω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα πάντα, αλλά πώς πολεμάς το λήθαργο και την καθαρή τεμπελιά που εμποδίζει τις ιδέες και τις ορμές να εξελιχθούν, ή ακόμα (να κάνεις) τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τα πράγματα σοβαρά και πραγματικά να σκέφτονται τι λένε και αισθάνονται αντί να συμφωνούν στα λόγια με τα ιδανικά τύπου «όλοι για έναν» που υπάρχουν στο punk και στο hardcore;
Πώς οραματίζεσαι μια ιδανική κοινωνία; Ή την ιδανική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα, υπάρχει κάποια παλιά ή σύγχρονη φυλή ή στιγμή όταν αυτή (η ιδανική κατάσταση) εφαρμοζόταν;
Για το 99.9% της ανθρώπινης ιστορίας, ζούσαμε ως νομαδικές ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Αυτές είναι μικρές ομάδες ισότιμων ανθρώπων που ζουν χωρίς κανένα είδος κοινωνικής ή πολιτικής εξουσίας με ισχυρότερους δεσμούς ανάμεσα σε εκείνους που ζουν οπουδήποτε κοντά. Ήταν και είναι ριζωμένο σε μια αγνή αίσθηση προσαρμοστικότητας και μια ρέουσα αίσθηση οικολογικών δεσμών.
Αυτό μας διαμόρφωσε ως ανθρώπινα όντα. Η αίσθηση της όψης και της μνήμης είναι ριζωμένες στη σύνδεσή μας με τη γη και οι αισθήσεις μας είναι προορισμένες να δέχονται χιλιάδες ερεθίσματα προερχόμενα από την κίνηση των φυτών, από τα ίχνη και τα σημάδια των ζώων και από την αλλαγή του καιρού. Αυτά σχημάτισαν την πρωτογενή μας αναρχία, την ανθρώπινη φύση μας. Είναι ένας τρόπος ζωής που διευθύνει τα ζητήματα τα οποία θα προκύψουν κατά κανόνα όταν ζήσουμε σε στενή επαφή με τις κοινότητές μας. Πιστεύω πλήρως πως αυτός είναι ο τρόπος που προοριζόμαστε να ζούμε.
Η κοινή παρανόηση είναι πως υπήρχε κάποια επιλογή που έγινε σε κάποιο χρονικό σημείο για να εγκατασταθούμε, ή κάποια απόλυτη στροφή στην ιστορία όπου οι άνθρωποι σταμάτησαν να ζουν έτσι. Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Δε μπορώ να πω σίγουρα γιατί συνέβη, αλλά η εξημέρωση είναι ένα αργό τρομακτικό πάντρεμα με την δύναμη [power]. Και αυτό άρχισε να εμφανίζεται περίπου 10 με 13 χιλιάδες χρόνια πριν με την εγκατάσταση των νομάδων γύρω απο αποθηκεύσιμα δημητριακά και πρωτεΐνες.
Αυτό που ακολούθησε είναι πως ένα πρόβλημα οδηγεί σε μια λύση η οποία γίνεται ένα άλλο πρόβλημα σχεδόν αμέσως. Η καθιστική ζωή κυλά αντίθετα από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις μας σε οποιαδήποτε κρίση μπορεί να προκύψει. Και έτσι έχεις τη γέννηση της πολιτικής δύναμης, μια νέα αίσθηση του εαυτού και μια καθορισμένη ιδέα της φυλής και της ιδιοκτησίας (οι νομαδικές ομάδες χαρακτηρίζονται από την ελαστική ιδιότητα των μελών και οι δεσμοί με μια έκταση ως βάση (της ομάδας) είναι πολύ πιο χαλαροί και καθορίζονται από ένα κεντρικό σημείο, παρά από ένα σύνορο, ότι δηλαδή συντέλεσε στο να γίνει ο πόλεμος αναπόφευκτος), μια αυξανόμενη αίσθηση ταυτότητας βασισμένης στο φύλο και αξιών που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά ριζωμένες σε έναν ανερχόμενο και αποσπώμενο θρησκευτικό πυρήνα, και έχουμε πολεμικές επιχειρήσεις, αρχηγούς, αποθήκευση, και όλα τα ίχνη που κάνουν την ανισότιμη ζωή εφικτή και δυνατή. Και αυτό το πρότυπο καλλιέργησε τις συνθήκες που κάνουν τον πολιτισμό εφικτό.
Αλλά δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι κάτι από αυτά έγινε γρήγορα και δεν ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα που πολλές από τις αποφάσεις έγιναν έχοντας τις ενδεχόμενες επιπτώσεις κατά νου. Μιλάμε για περίπου 6 χιλιάδες χρόνια πριν την πρώτη επακόλουθη εγκατάσταση των νομάδων μέχρι τις αρχές των πρώτων πόλεων. Είναι περισσότερο σαν μια παραδοξότητα της ιστορίας το ότι γεννήθηκε ο πολιτισμός, παρά σαν ένα προσανατολισμένο προς την Πρόοδο θαύμα που κράτησε «τόσο πολύ».
Η διάδοση του πολιτισμού είναι η ιστορία της ισχύς και της κατοχής. Περισσότερες εξημερωμένες κοινωνίες απέτυχαν παρά «πέτυχαν», αλλά όλες μοιράζονται την ίδια μοίρα στο χρόνο. Είναι ένα ληστρικό και αυτοκαταναλισκόμενο στάδιο που δε μπορεί ποτέ να διατηρηθεί. Όταν αυτός ο πολιτισμός αναπόφευκτα φτάσει στο τέλος του, όπως και όλοι οι υπόλοιποι: έξω από τα συντρίμμια και τα ερείπια που θα απομείνουν, εκείνος ο νομαδικός νους, το σώμα και το πνεύμα του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη θα παραμείνουν.
Οι ελπίδες μου είναι μια μέρα να ξαναζήσουμε έτσι και πάλι. Δε μπορώ να πω αν είναι εφικτό, αλλά ξέρω ότι αυτός ο πολιτισμός θα φτάσει στο τέλος του πολύ σύντομα. Δεν βλέπουμε την κορύφωσή του, βλέπουμε την παρακμή του και αυτή συμβαίνει πολύ γρηγορότερα απ' ότι μπορεί να είχα φανταστεί. Θέλω να σκέφτομαι με όρους γενεών. Θα 'θελα να πιστεύω πως δεν είμαστε τόσο εγωιστές όσο έχουμε γίνει τώρα και πως ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση και τη ζωή αυτού το πλανήτη και όλων εκείνων που θα ζουν άγρια ξανά, τα εγγόνια μας και τα δικά τους, και πως θα βασίσουμε τις πράξεις μας τώρα πάνω στο πως μπορούμε να αναχαιτίσουμε τη βλάβη από αυτά.
Ξέρω πως κάποιοι από εσάς αποφασίσατε σύμφωνα με τις ιδέες σας να σταματήσετε να είστε βίγκαν και να επικεντρωθείτε σ' εκείνα τα ζητήματα. Ποια είναι η τωρινή σου άποψη για τον βιγκανισμό, τον βλέπετε ως μια φυσική και πιθανή δίαιτα σε μια πριμιτιβιστικών φυλών διάσταση; Τον βλέπετε ως απλά ένα προϊόν του πράσινου καπιταλισμού αυτής της εποχής; Οι απόψεις σας...
Ο βιγκανισμός, ως ιδεολογία, είναι, κατά τη γνώμη μου, εντελώς αντίθετος με την άγρια φύση. Νομίζω πως βασίζεται σε κάποιον «πεφωτισμένο» ηθικιστικό φόβο του να λερώσεις τα χέρια σου και στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο διαχωρισμό που έχουμε όλοι υποστεί στις ζωές μας και στην υπόστασή μας. Καλλιεργείται σύμφωνα με μια αφύσικη αποστροφή προς το θάνατο που συνοδεύεται από τις καταθλιπτικές, ανούσιες ζωές που ζούμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι.
Περισσότερο επί του θέματος, η άγρια φύση έχει να κάνει με κύκλους ζωής και θανάτου, χωρίς τον έναν δεν μπορείς να έχεις τον άλλο. Η αποσύνθεση γίνεται υψηλής ποιότητας χώμα και η «τροφική αλυσίδα» είναι εντελώς διαφορετική από μια απλή γραμμή. Νομίζω ότι ο φόβος είναι αυτός που οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ζωικά προϊόντα ή ότι πρέπει να ζήσουμε έτσι. Και οδηγεί τους ανθρώπους σε εναλλακτικές που είναι συνθετικές ή οικολογικά παράλογες. Η σόγια είναι μια από τις πιο επικερδείς καλλιέργειες στον κόσμο επειδή είναι φτηνή και είναι αποδοτική (όπως τα δημητριακά), όχι επειδή είναι καλή για μας. Είναι απλά ένα οικονομικό ζήτημα που 'ναι τόσο διαπεραστικό.
Αλλά όλη η σύγχρονη τροφή βασίζεται σε συμπληρώματα, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη όταν οι άνθρωποι λένε πως μπορείς να ζήσεις με μια βίγκαν διατροφή όταν όλο το φαγητό είναι συνθετικά σκατά. Δεν έχω θέμα με τους βίγκαν, παρ' όλ' αυτά. Έχω μεγαλύτερα προβλήματα από τις διατροφικές επιλογές κάποιων ατόμων: πραγματικά δεν έχει σημασία για μένα. Είναι οι ιδεολογίες που με απασχολούν. Πάντα ήμουν ενάντια στα δικαιώματα των ζώων. Αυτό είναι ένα αναρχικό επιχείρημα: δεν πιστεύω πως το Κράτος πρέπει να καθορίζει τι έχει αξία. Δεν πρόκειται να συμβεί και είναι απλά μια προσπάθεια για να διορθώσει το επίπεδο του πόνου στον οποίο υποβάλλονται τα ζώα. Όταν αντιμετωπίζεις την εξημέρωση ως μια εξευτελιστική διαδικασία, τότε δεν έχει νόημα να δικαιολογείς ακόμα μια θηλιά στο λουρί.
Έχει να κάνει με τον πολιτισμό. Η απελευθέρωση των ζώων, υπό οποιαδήποτε αληθινή ερμηνεία αυτής της λέξης, απαιτεί την πτώση αυτής της εξημερωτικής δύναμης. Σημαίνει να αφήσουμε την αίσθηση της αξίας που δημιουργήθηκε από τους πολιτισμένους ανθρώπους και να σπάσουμε τη σιδερένια λαβή της εξάρτησης.
Μπορώ να καταλάβω το βιγκανισμό ως μια αντίδραση, ωστόσο, έτσι ένιωθα για πολύ καιρό άλλωστε. Νομίζω ότι έχει καθοδηγηθεί ως μια «συμπονετική» επιλογή από τους πράσινους καπιταλιστές. Καμία κατανάλωση δεν είναι ελεύθερη από πόνο [cruelty free], ποτέ. Με τρομάζουν οι συνθήκες των ζώων στις βιομηχανικές φάρμες και εκείνων που αποκαλούνται ελευθέρας βοσκής επειδή δεν υπάρχουν κλουβιά. Δε θέλω να συνεισφέρω σε αυτό καθόλου, όπως και οι σκληροπυρηνικοί βίγκαν αντίστοιχα. Και δε χρειάζεται να συνεισφέρει κανείς. Εγώ τρώω κυρίως άγριο κρέας ή ζώα τα οποία είναι εντελώς ελευθέρας βοσκής. Υπάρχει μια τεράστια κίνηση τώρα προς τα κρέατα βοσκής και πιστεύω πως είναι μια πιο εύλογη επιλογή το να έχεις ζώα να ζουν σε μια κατάσταση σχεδόν στα όρια του άγριου και να τα τρως, παρά να εξαρτάσαι από τη σόγια και τα συνθετικά που σου αποστέλλονται απ' όλο τον κόσμο.
Ουσιαστικά, χτυπώ την ιδεολογία περισσότερο από τις επιλογές των ανθρώπων. Θα εκθέσω τη δική μου, αλλά δε θα αποδώσω κριτική ή δικαιοσύνη. Απλά νομίζω πως οι άνθρωποι πρέπει να ξεχωρίσουν τα ζητήματα της βρώσης ζώων και της εξημέρωσής τους. Να ξεχωρίσουν την απελευθέρωση των ζώων από τα δικαιώματα των ζώων.
Οι απόψεις σας για τον φριγκανισμό [freeganism] και την αστική αντίσταση;
Ο φριγκανισμός ποτέ δε με απασχόλησε. Το να τρως σκουπίδια είναι φοβερό, αν σου αρέσει. Θα 'θελα να μην αγοράζεται και να μην πωλείται τίποτα, οπότε το να ζεις με τα πλεονάσματα έχει λογική. Δεν ήμουν ποτέ φρίγκαν ο ίδιος, δε με ενδιέφερε να τρώω ζωικά προϊόντα καθόλου, μέχρι που έφαγα κρέας, αλλά ακόμα με νοιάζει πολύ το τι θα φάω. Έχω αρκετά προβλήματα υγεία που δε χρειάζεται να προσθέσω σάπιο κρέας βιομηχανικής φάρμας ή επεξεργασμένα σκουπίδια στη διατροφή μου. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.
Το μόνο πρόβλημα που έχω με τον φριγκανισμό είναι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι η λύση. Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό. Είναι τόσο ξεκάθαρα συνδεδεμένο με ένα πλεονασματικό σύστημα που δεν χρειάζεται να το αναλύσω περισσότερο.
Αστική αντίσταση; Αυτή μπορεί να είναι τεράστια. Ξέρω πως οι μαζικές διαδηλώσεις δεν πρόκειται να λύσουν τίποτα, αλλά ξέρω πως μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν τουλάχιστον να εκφράσουν υλικά την οργή τους. Άσε τους γαμιόληδες να ξέρουν πως είσαι νευριασμένος. Υποθέτω πως καθετί αστικό θα είναι πάντα περιορισμένο. Απέχω κατά πολύ από το να είμαι ένα άτομο της πόλης και νιώθω μόνο πως οι πόλεις είναι μια παγίδα. Κάμερες σε κάθε γωνία και φως, αστυνομικοί να περιπολούν, τόσα πολλά μάτια, τόσες πολλές μεταβλητές: είμαι απλά ένα φιλύποπτο άτομο υποθέτω!
Δε θα πω πως αντιτίθεμαι σε οτιδήποτε τέτοιο, ειδικά όταν σημαίνει τόσα πολλά πράγματα. Αλλά δεν είμαι επαναστάτης και ούτε η λόγια νεράιδα της επανάστασης, ένας εξεγερσιακός: δεν υπάρχει τίποτα, έτσι όπως το βλέπω, να κερδίσεις από την άμεση συμπλοκή με το κράτος. Το Κράτος είναι πάρα πολύ δυνατό στρατιωτικά ακόμα και για να το σκεφτείς αυτό. Όπως είπα, λατρεύω να βλέπω ανθρώπους να εξωτερικεύουν την οργή τους, αλλά το αληθινό πρόβλημα δεν είναι η δύναμη που ασκεί το Κράτος, αλλά η ύπαρξη της ίδιας της δύναμης. Αν θες να προκαλέσεις την αλλαγή, υπάρχουν απλούστεροι τρόποι να στοχοποιήσεις την πηγή της δύναμης της ίδιας: το πλέγμα της [grid].
Φαίνεται πως βασίζεις τουλάχιστον κάποιες από τις αντιλήψεις σου στα γραπτά του John Zerzan; Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς σύγχρονοι ή νεκροί και ξεχασμένοι στους οποίους αναζητάς έμπνευση;
Ο John είνα πραγματικά ένας πολύ καλός μου φίλος. Γράφει γι' αυτά τα ζητήματα εδώ και 30 χρόνια από μια αναρχική σκοπιά και συνεχίζει ακόμα ακάθεκτος. Όταν είχα πολλές ερωτήσεις σχετικά με τις ασυνέπειες της κριτικής μου για τον αναρχοσυνδικαλισμό και άρχισα να ψάχνω για την τεχνολογία και την γεωργία, βρήκα τη δουλειά του John και αμέσως όλα συνδέθηκαν. Πολλές πόρτες άνοιξαν και η προσωπική μου δουλειά, βασισμένη κυρίως στην επέκταση της κριτικής στην εξημέρωση και στην πιο κοντινή εξέταση των ανθρωπολογικών εργασιών για να δω πως η ανθρώπινη φύση μας στοχοποιείται από τους εξημερωτές και πως προσαρμόζονται.
Ο John κι εγώ έχουμε τις διαφορές μας στις κριτικές μας και στο πως βλέπουμε τα πράγματα να εξελίσσονται, πηγαίνουμε κι ερχόμαστε. Έχουμε κάνει περιοδείες για ομιλίες μαζί, έχουμε δουλέψει συχνά μαζί και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Πάντα ενθαρρύνω τους ανθρώπους να πάρουν τα βιβλία του. Και μια πτυχή του γραψίματός του που πάντα θα εκτιμώ είναι που έχει εμπιστοσύνη στην ευφυΐα και δυνατότητα των ανθρώπων. Πάρα πολλά αναρχικά κείμενα βασίζονται σ' αυτή την υποτιμητική λογική και πιστεύω πως αυτή πατρονάρει και αποδυναμώνει συνολικά.
Παρ' όλ' αυτά υπάρχουν πολλοί άλλοι συγγραφείς εκεί έξω που πράγματι με έχουν επηρεάσει και θα μπορούσα να συνεχίσω να λέω. Θα ξεκινήσω λοιπόν: ο Paul Shepard - οικολόγος που πραγματικά κατάλαβε το ρόλο της πρωτογενούς αναρχίας μας στη διαμόρφωση της ανθρώπινης φύσης και πόσο νοθευτική έχει υπάρξει η εξημέρωση. Ο Fredy Perlman - μακαρίτης αναρχικός συγγραφέας που αληθινά εσωτερίκευσε τον αγώνα για το άγριο και αχρήστευσε τη βασισμένη στην Πρόοδο νοοτροπία και μπορούσε απλά να καταρρίψει κάθε πτυχή του πολιτισμού. Ο Lewis Mumford - ιστορικός που «έκοψε» την τεχνολογία σε μέρη από την αρχή της και αποδυνάμωσε τη μηχανική του πολιτισμού. Ο Marvin Harris - ανθρωπολόγος και ιδρυτής του πολιτισμικού υλισμού, πολύ προσιτός. Ο James Woodburn - ανθρωπολόγος, άνοιξε την εποχή για τις μελέτες περί τροφοσυλλεκτών-κυνηγών και οδήγησε τη σκέψη μου σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Ο R. Brian Ferguson - ανθρωπολόγος, πολιτισμικός υλιστής: απίστευτη δουλειά [σ.τ.μ.: ελεύθερη μετάφραση του ιδιώματος «shreds faces»] σε σχέση με την απαρχή του πολέμου. O William Catton - οικολόγος, το βιβλίο του «Overshoot» θα σε κάνει να χεστείς πάνω σου, και μπορεί να σου πει σίγουρα «Στα 'λεγα εγώ». Θα μπορούσα να συνεχίσω...
Πες μας λίγα λόγια για τους Hadza και την ενίσχυση για την οποία μιλάμε...
Οι Hadza είναι μια ομάδα από νομάδες τροφοσυλλέκτες-κυνηγούς στην Τανζανία. Υποφέρουν απ' όλα τα προβλήματα που υποφέρουν οι υπάρχοντες τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί, αλλά έχουν τους δίνεται λιγότερη προσοχή απ' ότι σε κάποιους άλλους. Και όλη η κατάσταση είναι αξιολύπητη. Σ' όλο τον κόσμο, έχεις αυτή την αυτοκτονική κουλτούρα να εισβάλλει σε κάθε μέρος και να λέει στους ανθρώπους που ζουν εκεί (αν δεν τους σκοτώσει εντελώς) ότι ο τρόπος ζωής τους είναι απαρχαιωμένος. Όλα αυτά ενώ είμαστε εμείς εκεί για σκάβοντας, τρυπώντας και κλέβοντας τους τελευταίους πόρους για να παρατείνουμε το ηλεκτρονικό κρότο θανάτου του πολιτισμού! Είναι απλά αηδιαστικές αυτοκρατορικές μαλακίες.
Αυτές οι κοινωνίες ζουν με ένα τρόπο που κρατάει από την Παλαιολιθική εποχή. Έχουν επιβιώσει από επιδρομές γειτονικών γεωργών, περασμένων αποικιοκρατών, και απ' όλα αυτά που προκαλούμε στη γη, και ακριβώς στο χείλος της καταστροφής του πολιτισμού, αντιμετωπίζουν την εξάλειψη του τρόπου ζωής τους και της ίδιας τους της ύπαρξης.
Νομίζω πως είναι δύσκολο για τους πολιτισμένους να καταλάβουν πραγματικά τι σημαίνει η γη και η κουλτούρα για εκείνους που ζουν με τόσα βαθιά ριζωμένες σχέσης ύπαρξης. Είναι τα πάντα. Ξόδεψα χρόνια προσπαθώντας να καταλάβω γιατί η ιθαγενής αντίσταση ήταν πάντα πολύ πιο συμπαγής απ' ότι άλλο είχαν συμμετάσχει επαναστάτες, και είναι απλό: δεν πολεμάνε για ιδανικά, δεν ελπίζουν για κάποιο μαγικό αποτέλεσμα, απλά ξέρουν και νιώθουν τι είναι αυτό που θέλουν. Δε χρειάζονται να έχουν κάποιο ουτοπικό όραμα ή αφέλεια, ξέρουν τι είναι, και ξέρουν τι θέλουν. Και θα παλέψουν γι' αυτό.
Έφτασα να το καταλάβω αυτό ο ίδιος όπως έφτασα να καταλάβω και να βυθιστώ στην άγρια φύση. Είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που γνώριζα πριν επειδή δεν είναι ένα ιδανικό. Είναι κάτι πραγματικό, κάτι που είναι πάντα παρόν και πάντα εκεί.
Ως άνθρωποι που ζουν μέσα στον πολιτισμό, ως άνθρωποι που διαιωνίζουν το σύστημα το οποίο συστηματικά εξοντώνει εκείνους που συνεχίζουν να ζουν με τη γη, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω γι' αυτό, να δείξω το θυμό μου και να γνωστοποιήσω ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζεται να ξέρουν ότι οι ιεραπόστολοι είναι μαλάκες, ότι οι Μ.Κ.Ο. διαδίδουν τους μύθους της Προόδου, και ότι αυτός ο πολιτισμός θα τελειώσει. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι συνεπάγεται αυτό, αλλά το να μαζεύεις χρήματα και να ενημερώνεις παραμένει κομμάτι του.
Οι Hadza έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με μια συγκεκριμένα ειρωνική κατάσταση. Δεν πετιούνται από τη γη τους μονάχα για τα μεταλλεία ή για κάτι τέτοιο. Οι εύποροι εξημερωτές θέλουν να κρατήσουν την «Άγρια Αφρική» των απαρχών μας ως δικό τους γήπεδο. Η γη στην οποία ζουν οι Hadza έχει γίνει μια προστατευόμενη περιοχή άγριας φύσης όπου το κυνήγι επιβίωσης έχει κριθεί παράνομο και πλούσιοι μαλάκες πετούν μέχρι εκεί για να κυνηγήσουν από οχήματα με υψηλής ισχύος όπλα. Κοροϊδεύουν ευθέως την κατάσταση και τον τρόπο ζωής που κλέβουν από τους Hadza! Και φέρνουν μαζί τους ιεραπόστολους, αλκοόλ, εργασία και τους τιμωρούν επειδή είναι «άγριοι». Γάμα το.
Η ενίσχυση για την οποία μιλάμε είναι λίγο αμφίβολη. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένα CD από κοινού με τους killtheslavemaster, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί ή και να μη συμβεί. Το αν οι killtheslavemaster καταλήξουν να ηχογραφούν πάλι είναι αμφιλεγόμενο, αλλά θα 'θελα πολύ να κάνω μια κίνηση ενίσχυσης για τους Hadza όπως και να 'χει, και μπορεί να είναι με κάποια νέα μπάντα από τα ίδια άτομα. Θα δείξει.
Υπέρ της κατάρρευσης, εντάξει, αλλά κατάρρευση και μετά τι; Τα μετα-κατακλυσμιαία οράματά σου, παρακαλώ;
Είμαι πάντα φιλύποπτος με το να παίζω μ' αυτά τα πράγματα τόσο πολύ. Έχω τα οράματά μου, έχω τους εφιάλτες μου, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε.
Αυτό που ξέρω είναι πως ένα όραμα αλά Mad Max είναι κατασκεύασμα του Hollywood. Έχω πίστη στην ανθρώπινη φύση και λιγότερη πίστη στους μύθους των εξημερωτών. Έχουμε μάθει να φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, και να φοβόμαστε το άγριο. Αυτοί κερδίζουν απ' αυτόν το φόβο και την αβεβαιότητα που μας φυτεύουν στο μυαλό για το τι θα συμβεί. Αλλά όταν ο ηλεκτρισμός πάψει να υπάρχει, και δε θα μπορούν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά για την «αναγκαιότητα» της εξημέρωσης, τότε τι; Όλα θα καταρρεύσουν. Αργά αλλά σίγουρα, όλα φθίνουν.
Όπως είπα νωρίτερα, μου αρέσει να σκέφτομαι με όρους γενεών. Πολιτισμοί έχουν καταρρεύσει και στο παρελθόν. Ακόμα και αγροτικές κοινωνίες έχουν καταρρεύσει παλιότερα. Υπάρχει ένα προηγούμενο εδώ, αλλά κοιτάζουμε σε μια μνημειώδη κλίμακα. Είναι δύσκολο να πει κανείς πως θα καταρρεύσουν τα πράγματα, αλλά, τελικά, ήμασταν πολύ αλαζόνες σχετικά με το σθένος του πολιτισμού αυτού, τόσο που έχουμε εξαφανίσει κάθε πιθανότητα «επιστροφής» σε κάποια πρωτύτερη γεωργική μορφή. Δεν έχουμε αυτή τη γνώση, και ειλικρινά, είναι πολύ πιο ενάντια στα ένστικτά μας απ' ότι το κυνήγι και η συλλογή καρπών. Ο νους και το σώμα μας προορίζονται γι' αυτόν τον τρόπο ζωής. Καθώς τα πράγματα θα καταρρέουν, νομίζω πως εκεί θα καταλήξουμε και πάλι τελικά.
Δεν είμαι σίγουρος που θα καταλήξουμε, αλλά ξέρω πως καθώς τα πράγματα γύρω μας θα συνεχίσουν να καταρρέουν, θα δίνω συνεχώς έμφαση στο να δείχνω από που φτάσαμε εδώ και τα βάθη της εξημέρωσης: για να προσθέσω κάποιο πλαίσιο σ' όλα αυτά. Οι μύθοι της Προόδου μας έχουν εμποτίσει τόσο πολύ και πρέπει να τους ξεριζώσουμε. Δεν καταλαμβάνουν πολύ έδαφος, αλλά αν δεν έχουμε κάποια άλλη ιδέα να υπάρχει, τότε τι άλλο θα μπορούσαν να πιστέψουν οι άνθρωποι; Προωθώντας αυτές τις ιδέες, πελεκώντας δυνατά στη λαβή, όλα αυτά τα πράγματα απλά ελαττώνουν το χρόνο κατάρρευσης μεταξύ της καταστροφής και του να ζούμε πάλι με ένα τρόπο που θα μας γεμίζει.
Ξέρεις άλλες μπάντες που να μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και οπτικές;
Μόλις κάναμε έναν από κοινού δίσκο με τους Auryn, επίσης από το Pittsburgh. Είναι για την οικονομική ενίσχυση ατόμων που συνελήφθησαν υπό το Green Scare [σ.τ.μ.: αντίστοιχα με το Red Scare απέναντι σε μια υποτιθέμενη κομμουνιστική απειλή, στην Αμερική ως Green Scare νοείται η νομική και ουσιαστική στοχοποίηση και οι ενέργειες του κράτους που σκοπό έχουν να καταστείλουν το περιβαλλοντικό κίνημα και τη ριζοσπαστικοποίησή του] στην πρόσφατη επίθεση του κράτους στους υποστηρικτές και στους «ακτιβιστές» (ελλείψει καλύτερης λέξης) της απελευθέρωσης της γης και των ζώων. Αυτό είναι κάτι πραγματικά πολύ σημαντικό για μένα όπως και για τα παιδιά στους Auryn και μπορώ να πω πως είναι σίγουρα στενοχωρημένοι. Οι killtheslavemaster είναι σύντροφοι αναρχοπριμιτιβιστές [σ.τ.μ.: ο όρος anarcho-savagists είναι σχεδόν ταυτόσημος με τον όρο anarcho-primitivist] και feraledge. Οι Undying, οι Rally the Fray, οι Gather, οι Ictus είναι όλες μπάντες από την Georgia. Θα χτυπήσω τον εαυτό μου αμέσως αφότου το στείλω αυτό γιατί ξέχασα πολλούς ακόμα!
Υπάρχουν πολλοί που έχουν προωθήσει αυτές τις ιδέες χωρίς τις ανάλογες ταμπέλες. Υπάρχουν πολλοί πάνκηδες που επιτίθενται δυνατά στην Πρόοδο για χρόνια, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν κανείς από αυτούς θα αυτοπροσδιοριζόταν ως πράσινος αναρχικός, ή ακόμα και ως αναρχικός. Ποιος ξέρει, ίσως αρχίσουν να εμφανίζονται περισσότεροι!
Να προσέχεις και συγχαρητήρια για τη μπάντα!
Σ' ευχαριστώ!
Κανένα σχόλιο