Το ακόλουθο κείμενο είναι γραμμένο από τον Paul Conner, και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Canadians for Emergency Action on Climate Change. Μεταφράζουμε και αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο του Steve Best.

Ως ένας από τους διοργανωτές αυτών που πολλοί θεωρούν ότι είναι μια ακραία ενέργεια, έχω αντιμετωπίσει συχνά την άποψη πως οι ακραίες δράσεις «αποξενώνουν την επικρατούσα τάση» [mainstream], και έτσι ότι βλάπτουν την δημιουργία ενός κοινωνικού κινήματος με ευρεία βάση. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια μπορεί να είναι ακριβώς το αντίθετο.

Μελέτες πάνω στην ψυχολογία της συμπεριφοράς σε κατάσταση συναγερμού έκτακτης ανάγκης, σημειώνουν πως οι άνθρωποι, από την φύση μας, δεν ανταποκρινόμαστε σε προειδοποιητικά σήματα λαμβάνοντας άμεσα μέτρα έκτακτης ανάγκης. Αντιθέτως, ψάχνουμε για νύξεις, συχνά στις ενέργειες των άλλων, για να καθορίσουμε την ανταπόκριση μας. Συνήθως χρειάζεται πολυάριθμες προειδοποιήσεις, συν την θέαση των άλλων που κάνουν ενέργειες συμβατές με την παρουσία της έκτακτης ανάγκης, πριν οι άνθρωποι ανταποκριθούν σε μια επείγουσα κατάσταση. Για παράδειγμα, αν κάποιος ακούσει συναγερμό για φωτιά σε ένα εμπορικό κέντρο, δεν θα τρέξει κατευθείαν για την έξοδο. Αντιθέτως,θα κοιτάξει τριγύρω για να δει με ποιον τρόπο αντιδρούν οι άλλοι πριν αποφασίσει πως να αντιδράσει.

Μπορούμε να δούμε αυτή την τάση να λειτουργεί στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά η κοινωνία στην κλιματική κρίση. Παρ' ότι έχουν ακουστεί οι προειδοποιήσεις, οι άνθρωποι σε μεγάλο βαθμό συνεχίζουν να μην ανταποκρίνονται με τρόπο έκτακτης ανάγκης. Αντιθέτως, πολλοί κοιτάνε τριγύρω και βλέπουν τις οικογένειες και τους γείτονες τους να συνεχίζουν την ζωή όπως έχουν συνηθίσει, και δέχονται μπερδεμένα μηνύματα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Για να κάνουμε μια κατάλληλη αναλογία, οι άνθρωποι είναι στο εμπορικό κέντρο και ακούνε έναν συναγερμό, αλλά πολλές από τις νύξεις τριγύρω τους τους λένε να συνεχίσουν να ψωνίζουν.

Το μάθημα εδώ για τους ακτιβιστές της κλιματικής κρίσης είναι σχετικά απλό. Προκειμένου να αλλάξουμε τις κοινωνίες μας σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση του συνηθισμένου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης που απαιτείται για να αντιμετωπίσουμε επαρκώς την κλιματική κρίση, πρέπει συνεχώς να εφοδιάζουμε τους ανθρώπους με αποδείξεις πως είμαστε σε μια δραστικά επείγουσα κατάσταση η οποία απαιτεί από αυτούς να ανταποκριθούν αναλόγως.

Αυτή η απόδειξη μπορεί να έρθει σε πολλές μορφές, οι οποίες δεν είναι όλες κάτω από τον έλεγχο μας. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ακραία καιρικά φαινόμενα, για παράδειγμα, ούτε να εξαναγκάσουμε τους παγκόσμιους ηγέτες να εκδώσουν αυστηρές προειδοποιήσεις. Αλλά υπάρχουν κάποιες νύξεις που μπορούμε να ελέγξουμε. Η αύξηση των ανθρώπων που συλλαμβάνονται για άμεσες δράσεις και πολιτική ανυπακοή είναι μια εξ αυτών. Καμπάνιες από πόρτα σε πόρτα είναι άλλη μια. Και οι δυο αυτές ενέργειες μπορούν να εφοδιάσουν το κοινό με ισχυρές νύξεις επειδή είναι αποδείξεις ενός αυξανόμενου αριθμού ανθρώπων που ενδιαφέρονται και συμμετέχουν όλο και περισσότερο - ακριβώς αυτό που θα περίμενε να δει κανείς αν η κλιματική κρίση ήταν μια πραγματική έκτακτη ανάγκη.

Προφανώς, ο μέσος άνθρωπος γνωρίζει πως υπάρχουν ακραίοι ακτιβιστές για το περιβάλλον. Επομένως, θα αναγνωρίσουν πως μια πραγματική επείγουσα κατάσταση για το περιβάλλον θα οδηγούσε φυσιολογικά αυτούς τους ακτιβιστές να κάνουν ακραίες δράσεις. Γι' αυτό είναι πραγματικά απαραίτητο να συμβαίνουν ακραίες δράσεις, γιατί αν δεν γίνονταν, η απουσία τους θα υποδήλωνε πως δεν θα υπάρχει περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Οι ακραίες δράσεις, φυσικά, δεν είναι για όλους, και δεν πρέπει να είναι. Αλλά έχουν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στον σχεδιασμό των αλλαγών που χρειαζόμαστε, και δεν πρέπει να απορριφθούν. Και όσο περισσότεροι από εμάς εμπλέκονται σε αυτές τόσο το καλύτερο.

Έτσι, αν σκέφτεστε να συμμετέχετε σε μια μορφή ακραίου ακτιβισμού, είτε είναι άμεση δράση με το ενδεχόμενο της σύλληψης, πολιτική ανυπακοή ή ακόμα δράση για την κλιματική κρίση (Climate Justice Fast!), κάντε το μεγάλο βήμα. Παρά αυτό που θα σας πουν μερικοί, μπορεί μόνο να βοηθήσει.