---

---

Η ενέργεια ως μέσο άσκησης εξουσίας και ελέγχου από το κράτος και τους εξουσιαστές.

Σε πρόσφατη απόφαση του υπουργείου περιβάλλοντος δίνεται το πράσινο φως για την κατασκευή αιολικών πάρκων στα βουνά της Μάνης αλλά και άλλων προστατευμένων περιοχών. Ποιο συγκεκριμένα στην νότια οροσειρά του Ταϋγέτου σχεδιάζεται η εγκατάσταση 6 αιολικών πάρκων. Ο Παπακωνσταντίνου, για να αναχαιτίσει τις όποιες αντιδράσεις των κατοίκων που θα σχετίζονται με τα πουλιά που θα περνούν από το βουνό και θα πολτοποιούνται στους έλικες των ανεμογεννητριών, θέτει την προϋπόθεση ότι οι ανεμογεννήτριες που θα τοποθετηθούν θα διαθέτουν ειδικό ραντάρ που θα τις σταματάει όταν πλησιάζει σμήνος πουλιών. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η εν λόγω περιοχή έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.

Στο σημείο αυτό, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι το δίκτυο Natura όπως και κάθε είδος δικτύου ή συνθήκης που έχει θεσπιστεί για να «προστατευτούν» κάποιες «ιδιαίτερες» περιοχές, δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη σαν διαφορετικές περιπτώσεις που χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα. Η φύση περιλαμβάνει πληθώρα ιδιαιτεροτήτων που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν και αξίζει σεβασμό εξ ολοκλήρου. Επίσης σίγουρα δεν θα πρέπει να αυταπατόμαστε, ότι το κράτος, όταν θέλει να βάλει χέρι ακόμα και σε περιοχές με τέτοιου είδους ταμπέλες, δεν θα έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να το κάνει. Οι ταμπέλες είτε μπαίνουν από το ίδιο το κράτος, είτε υπάρχουν με την ανοχή του.


Τα σχεδιαζόμενα αιολικά πάρκα στην Ανατολική Μάνη αλλά και σε άλλες περιοχές παρουσιάζονται από το κράτος ως επένδυση με τεράστια ωφέλη για την περιοχή, αλλά και για τον ελλαδικό χώρο γενικότερα. Ποιον όμως τελικά θα ωφελήσει και σε ποιο επίπεδο, θα φανεί στην συνέχεια. Τα αιολικά πάρκα μπορούν να προκαλέσουν πλήθος επιπτώσεων, που σχετίζονται με το τοπίο, την διάβρωση του εδάφους, τον υδροφόρο ορίζοντα, τους βιοτόπους καθώς και το μικροκλίμα της περιοχής που θα εγκατασταθούν. Σχετικά με την διάβρωση και τον υδροφόρο ορίζοντα αναφέρουμε ότι τα έργα υποδομής για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών θα εκθέσουν χιλιάδες τόνους εδάφους στον αέρα και τη βροχή με αποτέλεσμα την εκτεταμένη διάβρωση. Το έδαφος στις κορυφογραμμές έχει βάθος λιγότερο από 10 εκατοστά και το ποώδες εδαφοκάλυμμα είναι αδύνατο να επανεγκατασταθεί στο συγκεκριμένο ακραίο οικολογικά περιβάλλον λόγω υψομέτρου αλλά και λόγω του ιδιαίτερα άγονου μητρικού πετρώματος που αναπόφευκτα θα αποκαλυφθεί σε μεγάλη έκταση.

Η κατασκευή δρόμων πρόσβασης ιδιαίτερα σε κορυφογραμμές προκαλεί μόνιμη αλλαγή της εδαφοκάλυψης και εκτεθειμένες επιφάνειες στην επιφανειακή διάβρωση. Εκτός από τις βάσεις στήριξης των ανεμογεννητριών, θα χρειαστεί να κατασκευαστούν χιλιόμετρα δικτύου μεταφοράς του ρεύματος και εκατοντάδες πυλώνες, με τα συνεπαγόμενα τεχνικά έργα μεγάλης κλίμακας και εκτεταμένες υλοτομίες δάσους. Οι ρωγμές που θα δημιουργηθούν στο μητρικό έδαφος για την εγκατάσταση μπορούν να αλλάξουν τις υπόγειες υδρολογικές διαδρομές των υδάτων1. Η νότια οροσειρά του Ταϋγέτου φιλοξενεί πολλά είδη πουλιών και άγριων ζώων που βρίσκουν καταφύγιο στις πλαγιές του βουνού. Τα πτερύγια των ανεμογεννητριών μπορεί να σκοτώσουν τα διερχόμενα πουλιά και ο θόρυβος που προκαλείται από το μοτέρ και τα πτερύγια μπορεί να προκαλέσει όχληση και να διώξει μακριά πολλά ζώα.

Τα προαναφερόμενα είναι οι επιπτώσεις που προκαλούνται βραχυπρόθεσμα στο περιβάλλον, όμως υπάρχουν και αυτές που σε βάθος χρόνου αλλάζουν ριζικά το κλίμα της περιοχής που τοποθετούνται τα αιολικά πάρκα. Ο λόγος για το μικροκλίμα που επηρεάζεται αρνητικά με την κατασκευή μεγάλων πάρκων. Πρώτη και κύρια επίπτωση στο περιβάλλον του μικροκλίματος είναι η δημιουργία άνυδρων χειμώνων. Η λειτουργία των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών σε συνθήκες υψηλών μποφόρ δεν επιτρέπει τη δημιουργία χιονιού στις βουνοκορφές. Το αποτέλεσμα είναι να μειώνεται σημαντικά ο υδροφόρος ορίζοντας και να επηρεάζονται οι καλλιέργειες. Πολύτιμοι υδροφόροι πόροι χάνονται όχι από φυσικά αίτια, αλλά τεχνητά. Και το πλέον οξύμωρο, από μορφές ενέργειας φιλικές προς το περιβάλλον. Ας φανταστούμε τι μπορεί να προκληθεί σχετικά με το νερό σε μια περιοχή όπως η Μάνη που έχει ούτως ή άλλως πρόβλημα με το νερό! Μία άλλη επίπτωση που προκαλεί ο επηρεασμός του μικροκλίματος είναι και η συχνή εμφάνιση ανεμοστρόβιλων2.


Τα αιολικά πάρκα της Μάνης εντάσσονται σε ένα ευρύτερο ενεργειακό σχεδιασμό του κράτους με την ονομασία «Ήλιος». Η σχεδιαζόμενη εγκαταστημένη ισχύς του προγράμματος θα είναι 10GW, για την επίτευξη του στόχου των 10GW, απαιτούνται περίπου 200 Km2 γης. Το ΥΠΕΚΑ έχει ήδη εντοπίσει κατάλληλες εκτάσεις του δημοσίου ανά την επικράτεια οι οποίες θα εκχωρούνται στους επενδυτές μέσω των εταιριών ειδικού σκοπού για 25 χρόνια.

Το πρόγραμμα ουσιαστικά έχει στόχο την μείωση του δημοσίου χρέους κατά 15 δις και θα ωφελήσει κυρίως την Γερμανία αλλά και άλλους πιστωτές της Ελλάδας, καθώς η ενέργεια που θα παράγεται από τις ανανεώσιμες πηγές στον ελλαδικό χώρο θα μεταφέρεται στην κεντρική Ευρώπη με δύο τρόπους:

α) Με στατιστική μεταφορά. Η απαιτούμενη οικονομική αποζημίωση καταβάλλεται είτε μέσω διαπραγμάτευσης και σύναψης ανεξάρτητων συμβολαίων σε επίπεδο κρατών-μελών, είτε μέσω ανοιχτών πλατφόρμων συναλλαγών, αντίστοιχων αυτών που ισχύουν για τα δικαιώματα εκπομπών ρύπων CO2. Η επιπλέον ενέργεια που παράγεται από Ανανεώσιμες Πηγές ΑΠΕ σε ένα κράτος μεταφέρεται «εικονικά» σε άλλο κράτος που πληρώνει για τη σχετική «αγορά» της ενέργειας. Τα στατιστικά των ΑΠΕ προσμετρούνται στην επίτευξη των στόχων ΑΠΕ της χώρας- αποδέκτη3. Κοινώς η κεντρική Ευρώπη θα επενδύει σε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες στον ελλαδικό χώρο και ως αντάλλαγμα θα παίρνει μονάδες διοξειδίου του άνθρακα για να συνεχίσει να αναπτύσσει το βιομηχανικό της κεφάλαιο. Η αξία των μονάδων διοξειδίου του άνθρακα θα γράφεται στο τεφτέρι των κεντροευρωπαίων μέχρι η αξία τους να συσσωρευτεί στα 15 δις! Έτσι οι εξουσιαστές θα γίνονται όλο και πλουσιότεροι στις πλάτες των κεντροευρωπαίων εργατών και θα συνεχίσουν να ελέγχουν μεγάλους πληθυσμούς ανθρώπων μέσω δανείων που θα πληρώνονται και με αυτό τον έμμεσο τρόπο!

β) Με φυσική μεταφορά. Η ενέργεια που θα παράγεται μέσω των ΑΠΕ θα μεταβιβάζεται φυσικά στο κράτος-αποδέκτη. Η επιπλέον ενέργεια που θα παράγεται στον ελλαδικό χώρο θα μεταφέρεται μέσω των ηλεκτρικών διασυνδέσεων σε άλλη χώρα της κεντρικής Ευρώπης. Η τελευταία χώρα – αποδέκτης εισάγει και καταναλώνει αυτή την ενέργεια η οποία και προσμετρείται στον εθνικό της στόχο ΑΠΕ.

Με απλά λόγια, λοιπόν, ο ελλαδικός χώρος θα συνεχίζει να καίει λιγνίτη, το κράτος να ανοίγει νέα λιγνιτωρυχεία, θα εξορύσσει πετρέλαιο και συγχρόνως θα έχει πήξει στις ΑΠΕ για να μπορούν οι εξουσιαστές στην κεντρική Ευρώπη να συνεχίζουν να ρυπαίνουν τον πλανήτη με CO2, να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους και να συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο να εξουσιάζουν άλλους λαούς.

Μεγάλο ρόλο για την εφαρμογή του προγράμματος «Ήλιος» φαίνεται πως θα παίξει ο αδερφός του ΓΑΠ Νίκος. Ο Ν. Παπανδρέου έχει ανοιχτεί σε επενδύσεις που σχετίζονται με την πράσινη ενέργεια και έχει ήδη αρχίσει να επισκέπτεται τις υποψήφιες περιοχές. Γι’ αυτό λοιπόν και η επίσκεψη του Νίκου Παπανδρέου στην Μάνη δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τουριστική! Η παρέα του στην Μάνη αποτελείτο από ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν να φυτεύσει ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά! Ο δήμαρχος ανατολικής Μάνης Πέτρος Ανδρεάκος (κουμπάρος του Σαμαρά και πρώην στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης), ο Χρήστος Αναστασάκος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Ανατολικής Μάνης4, ο Γεώργιος Σαμπατακάκης μεγαλομέτοχος της «Άνεμος Μάνης Α.Ε»(εταιρεία με ανεμογεννήτριες τοποθετημένες στο Σαγγιά της Μάνης)5, ο Δημήτρης Παναγάκος ιδιοκτήτης του ομίλου «Solar Cells Hellas»6 και ο Σταύρος Λεκάκος, ο υπ’ αριθμόν 2 στην Τράπεζα Πειραιώς7 αποτελούν την παρέα που ο καθένας με τον τρόπο του θα φανεί χρήσιμος στο κράτος για την εγκατάσταση των ΑΠΕ στην Μάνη.


Την ίδια ώρα που επιχειρούνται «πράσινες» επενδύσεις ξεφυτρώνουν καινούργια λιγνιτωρυχεία, τα εργοστάσια της ΔΕΗ συνεχίζουν να δηλητηριάζουν ανθρώπους, ζώα και φυτά και γίνονται έρευνες για την εξόρυξη πετρελαίου σε πολλά μέρη του ελλαδικού χώρου. Αυτό το γεγονός αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη ότι το κράτος δεν υπολογίζει το περιβάλλον παρά μόνο όταν αυτό έχει σχέση με το κέρδος και τον έλεγχο. Το σύστημα που θέλει τον άνθρωπο να έχει τεράστιες ανάγκες ενέργειας για να λειτουργήσει στην καθημερινότητά του και να αισθανθεί όμορφα πρέπει να διαλυθεί παρέα με το κράτος που το δημιούργησε. Η συζήτηση για την ανάγκη εύρεσης τεράστιων πηγών ενέργειας είναι λούμπα των εξουσιαστών με σκοπό την στήριξη του σαθρού συστήματος που έχουν δημιουργήσει.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν θα πρέπει να είναι εάν θέλουμε ή όχι την «πράσινη» ενέργεια8. Το ερώτημα θα πρέπει να είναι εάν μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας πιο μικρές ποσότητες ενέργειας, που δεν θα έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία μας, για τις πραγματικές ανάγκες μας. Ο ελεύθερος άνθρωπος δεν χρειάζεται όλη αυτή την επιθετική ενέργεια προς το περιβάλλον αλλά και προς τον ίδιο. Ο άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί αμελητέες ποσότητες ενέργειας χωρίς να προκαλεί βλάβες στην φύση και στον ίδιο, αρκεί να ξεφορτωθεί το κράτος από τον σβέρκο του.

Το κράτος ετοιμάζεται να μπήξει τα νύχια του στην περιοχή με πρόσχημα την «αναγκαία» ενέργεια και με σκοπό τον έλεγχο των κατοίκων και την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων των εξουσιαστών. Ο αγώνας ενάντια στα ολοκληρωτικά «πράσινα» σχέδια του κράτους, για να είναι ουσιαστικός, οφείλει να είναι και ενάντια σε άλλες μορφές ενέργειας που για πολλά χρόνια κατέστρεψαν ζωές και την βιωσιμότητα του πλανήτη, όπως είναι η καύση λιγνίτη, υδρογονανθράκων και η πυρηνική. Οφείλει να είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και τις εικονικές ανάγκες για ενέργεια που μας πλασάρει!


———————————-

1. Στο Γιορκσάιρ της Αγγλίας, η κατασκευή ανεμογεννητριών ύψους 50 μ. δημιούργησε ρωγμές στο μητρικό πέτρωμα, με αποτέλεσμα την αλλαγή των φυσικών υπόγειων υδρολογικών διαδρομών.

2. Η περίπτωση των χωριών του Παναχαϊκού Όρους είναι χαρακτηριστική. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται ότι πολλές φορές κάνουν την εμφάνισή τους ανεμοστρόβιλοι.

3. Ένα κράτος μπορεί να επενδύσει σε ένα άλλο σε ΑΠΕ. Όσο μεγαλύτερη η ενέργεια που παράγεται από τις ΑΠΕ τόσο το κράτος επενδυτής κερδίζει μπόνους για να συνεχίζει να καίει διοξείδιο του άνθρακα χωρίς τις κυρώσεις που προβλέπονται από την συνθήκη του Κιότο.

4. Ο Δήμαρχος καθώς και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου θα χρειαστούν ώστε να περάσει αναίμακτα από το τοπικό συμβούλιο ότι σχετίζεται με την επένδυση. Επίσης θα έχουν επιφορτιστεί και με τον τομέα της χειραγώγησης των κατοίκων!

5. Ο Γιώργος Σαμπατακάκης, ο έτερος φίλος του Νίκου Παπανδρέου, έχει γεμίσει ανεμογεννήτριες τα κακοτράχαλα, αλλά υπό περιβαλλοντική προστασία, βουνά της Μάνης. Οι αντιδράσεις των κατοίκων (τα τελευταία 6 χρόνια) για την τοποθέτησή τους έχουν δημιουργήσει προβλήματα στην εταιρεία. Μάλιστα η «Άνεμος Μάνης Α.Ε.» είχε προσφύγει κατά της απόφασης του Υπουργείου Πολιτισμού, κάνοντας αίτηση θεραπείας, ώστε να εγκριθεί η εγκατάσταση Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ):

α. ισχύος 38 MW στη θέση Σαγγιάς, Δήμου Οιτύλου και Ανατολικής Μάνης.

β. ισχύος 34 MW, στη θέση Προφήτης Ηλίας, Μακρύ Λάκκωμα – Τρυπητή, Δήμων Οιτύλου – Ανατολικής Μάνης. Ο Σαμπατακάκης κρίνεται ευνοημένος και με τις αποφάσεις του Περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη (26-5-2011) για εγκατάσταση και λειτουργία δύο αιολικών πάρκων, συνολικής ισχύος 16,1 MW και 31,8 MW, στην Ανατολική Μάνη.

6. Ο Δημήτρης Παναγάκος θεωρείται επιτυχημένος επιχειρηματίας στον τομέα των φωτοβολταικών. Η εταιρία του έχει εγκαταστήσει περίπου 30 φωτοβολταϊκά πάρκα συνολικής ισχύος 132 MW σε περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου (και της Μάνης).

7. Τον τελευταία καιρό ο γνωστός τραπεζικός όμιλος που εκπροσωπεί ο Λεκάκος έχει αποφασίσει την χρηματοδότηση πράσινων επενδύσεων.

8. Η παραγωγή ενέργειας από τον άνεμο θεωρείται «καθαρή» σε σχέση με την καύση ορυκτών καυσίμων. Παρ’ όλα αυτά, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για την κατασκευή, μεταφορά και εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, καθώς και οι εκπομπές για την κατασκευή των δρόμων πρόσβασης και γραμμών μεταφοράς ενέργειας, έχουν υπολογισθεί σε 50 γρ. διοξειδίου του άνθρακα ανά παραγόμενη kW, ποσότητα υψηλότερη από αυτή που εκλύεται από την καύση λιγνίτη για την παραγωγή αυτής της ενέργειας.

Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 115, Απρίλιος 2012