Το παρακάτω κείμενο ασχολείται με το ζήτημα της οργάνωσης των αναρχικών εγχειρημάτων και των αναρχικών γενικότερα.

Ζητήματα που μπορεί να θεωρούνται δεδομένα γιατί έχουν αφεθεί στον χρόνο και δεν έχουν μπει, τουλάχιστον σε μια διαδικασία κριτικής αναλυτικής σκέψης και επαναπροσδιορισμού.

Σήμερα μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί την έννοια της οργάνωσης του αγώνα ενάντια στην κυριαρχία, με διάφορους τρόπους και περιεχόμενο. Συνέπεια των διαφορετικών αντιμετωπίσεων του ζητήματος αυτού, είναι και η δημιουργία οργανωτικών μοντέλων, που διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ τους.

Γι’ αυτό θα καταπιαστούμε με το ζήτημα αυτό με έναν τρόπο που θεωρούμε ότι έχει ολική απελευθερωτική κατεύθυνση. Έχουμε την άποψη ότι η αναρχία δεν είναι μια πολιτική θεωρία, ούτε ένα σύστημα κανόνων όπως οι εξουσιαστικές θεωρίες. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να επανεκτιμούμε πράγματα και καταστάσεις ανάλογα με τις εμπειρίες των αγώνων και την γνώση που κατακτιέται.

Δεν προσδοκούμε κάποια πολιτική οργάνωση των αναρχικών, γιατί οι αναρχικοί δεν κάνουν πολιτικό αγώνα, αλλά αντικρατικό. Επειδή η πολιτική είναι μια πρακτική διαχωρισμένη από το σύνολο του κοινωνικού βίου και είναι προϊόν που ασχολείται με τα της πόλης, που είναι ένα ακόμα εξουσιαστικό κατασκεύασμα. Δεν προτάσσουμε λοιπόν μια καλύτερη διαχείριση του συστήματος καταπίεσης και ελέγχου, αλλά προσδοκούμε τη συνολική καταστροφή του. Επιπλέον, δεν θέλουμε να αναλάβουμε κάποιου είδους διοίκηση των κοινωνιών ή να οργανώσουμε νέες κοινωνίες. Αλλά να ζήσουμε σε ένα απελευθερωμένο κόσμο όπου κάθε κοινότητα ανθρώπων θα ζει όπως θέλει σε αρμονία με τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο. Η δικιά μας λοιπόν αναφορά και συνεισφορά στο οργανωτικό ζήτημα, δεν σχετίζεται με κανόνες, προγράμματα, πλατφόρμες και καταστατικά. Αλλά μας απασχολεί η ελεύθερη ένωση και ομαδοποίηση των ατόμων, πάνω στη βάση ελεύθερης συμφωνίας, στην κατεύθυνση της αναρχικής προοπτικής.

Με βάση κάποια συμπεράσματα που βγαίνουν μέσα από το βίωμα του αγώνα για την ελευθερία, οφείλουμε να επισημαίνουμε και να ξεκαθαρίζουμε τις θέσεις μας. Ώστε να προχωράμε με πιο σίγουρα και απελευθερωτικά βήματα.



Οι αναρχικοί-ες αγωνιζόμαστε και έχουμε σαν σκοπό την αναρχία, η οποία θα αρχίσει να πραγματώνεται μέσα από την συθέμελη διάλυση του κράτους και του πολιτισμού. Δεν ανήκει λοιπόν, σ’ ένα κλειστό σύστημα κανόνων ή μια τελειωτική κατάσταση. Οι κοινωνικές δυνάμεις που θα απελευθερωθούν, είναι αυτές που θα δώσουν στον καθένα την ευκαιρία να επιλέξει και να δημιουργήσει μαζί με άλλα άτομα τις δικές τους ελεύθερες ζωές. Να ομαδοποιηθεί ανάλογα με τις επιθυμίες του, σε μια απόλυτη συνύπαρξη με τον φυσικό κόσμο. Χωρίς αυτές να γίνονται καθεστώς. Έτσι θεωρούμε ότι οι αναρχικοί και τα οργανωτικά εγχειρήματα που δημιουργούν, θα πρέπει να λειτουργούν και να αναγνωρίζουν την ύπαρξη τους σαν το πρόπλασμα του απελευθερωμένου αναρχικού κόσμου που επιθυμούμε να υπάρξει. Γιατί αυτός ο κόσμος θα πρέπει να πραγματώνεται σε εμβρυακό επίπεδο και στο τώρα και να τείνει να εμβολίσει κάθε εξουσιαστική ύπαρξη, σχέση και θεσμό, εξαπλώνοντας τον άνεμο της άγριας και αδέσμευτης ελευθερίας.



Ουσιαστικής σημασίας ζήτημα θεωρούμε το γεγονός ότι οι αναρχικοί δεν κάνουν επικλήσεις σε ποσοστά και ποσοτικότητες. Αυτά βρίσκονται μέσα στη λογική των κομμάτων και της εξουσίας. Αντίθετα, συμμετέχουμε, προωθώντας και διαχέοντας τον αναρχικό λόγο μέσα από την πολύμορφη δράση με σκοπό την ενίσχυση και ώθηση των κοινωνικών αγώνων προς την προοπτική της εξέγερσης, της αδιαλλαξίας και της συνεχούς σύγκρουσης με την εξουσία και τις δομές της, μέχρι την οριστική καταστροφή τους.

Θέλουμε λοιπόν να αναφέρουμε τα εξής σημεία-προβληματικές: Συχνά υποστηρίζεται ότι όσο περισσότερος αριθμός συντρόφων αποτελούν μια οργανωτική δομή τόσο μεγαλύτερη, γνωστότερη, ισχυρότερη και αποτελεσματική είναι απέναντι στην εξουσία. Ακριβώς όμως αυτή η αριθμητική και οργανωτική ψευδαίσθηση αναπαράγει την λογική της εξουσίας και έτσι δεν την καταργεί. Ο αναρχικός αγώνας δεν βρίσκεται και δεν αναπτύσσεται μέσα σε αριθμητικές λογικές, αλλά μέσα από την ποιοτική ανάδειξη και διάχυση των συνολικών απελευθερωτικών απόψεων και πρακτικών, που εμπεριέχει αυτός. Αλλά και μέσα από την οικειοποίηση τους στο πεδίο των αγώνων και της καθημερινής ζωής.

Ένα ακόμα επιχείρημα για την υποστήριξη μαζικών μορφών οργάνωσης είναι ότι μέσα από αυτές τις διαδικασίες έρχεται σε επαφή με τις αναρχικές αντιλήψεις ευρύτερος κόσμος. Και όμως, η ολότητα της αναρχικής θεώρησης πολύ εύκολα μπορεί να αλλοιωθεί και να μερικοποιηθεί, μέσα σε τέτοιου τύπου φόρμες, επειδή η ίδια η βιωσιμότητα του «πολυτασικού» εγχειρήματος το επιτάσσει. Έτσι η αναρχική θεώρηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σ’ αυτές τις φόρμες.

Η ύπαρξη μαζικών δομών και μεγάλων οργανώσεων για λόγους αποτελεσματικότητας, μαζικοποίησης ή ενότητας θεωρούμε ότι είναι αναποτελεσματική στον αγώνα για την ολική απελευθέρωση. Ενώ συνάμα περιορίζει την δυνατότητα για αυτενέργεια και ευελιξία. Η ίδια η μαζική δομή και η φιλοσοφία που διέπει τη λειτουργία της, στηρίζεται πολλές φορές σε συμμαχίες με λοιπές κινηματικές δυνάμεις, ανταγωνιστικές ως προς την προοπτική της απελευθέρωσης και της αναρχίας. Εξολοθρεύοντας έτσι το ολικό αναρχικό απελευθερωτικό πρόταγμα και τα απελευθερωτικά χαρακτηριστικά των αναρχικών απόψεων, προτάσσοντας αόριστους στόχους. Από την άλλη ποιος μας εγγυάται ότι η δημιουργία αντι-δομών, κόντρα στις κρατικές δομές, δεν θα καταφέρει απλά την μετατροπή της κυριαρχίας; Εν κατακλείδι η γραφειοκρατικοποίηση, ο οργανωτικός φετιχισμός, ο έλεγχος, ο ρεφορμισμός μπορούν να κάνουν πολύ εύκολα την εμφάνιση τους μέσα σε τέτοιες συνθήκες μαζικοποίησης.

Δεν αγωνιζόμαστε και δεν οργανωνόμαστε πάνω στη βάση να εγγράψουμε «μέλη» σε επίσημες οργανώσεις. Αυτή είναι η λογική των κομμάτων. Σαν αναρχικοί δεν οργανωνόμαστε πάνω στη βάση των ρόλων που μας έχει προσδώσει η κυριαρχία όπως αυτή του εργάτη, του άνεργου, του πολίτη κτλ. Με αυτή την αντίληψη το μόνο που καταφέρνουμε είναι όχι η άρνηση και καταστροφή των ρόλων ,αλλά η αναπαραγωγή τους που σημαίνει αναπαραγωγή αυτού του εξουσιαστικού κόσμου.

Αντίθετα «εργαζόμαστε» επίμονα και με συνέπεια για την ανάδειξη και διάχυση μέσα στο κοινωνικό χώρο των αναρχικών απόψεων και πρακτικών, με μέσο την πολύμορφη δραστηριοποίηση. Χωρίς να ωραιοποιούμε ή να κάνουμε εκπτώσεις στον λόγο μας για χάρη της κοινωνικής απεύθυνσης. Αναγνωρίζουμε ότι μέσα από την ευρύτερη και διαπλατυσμένη οικειοποίηση των αναρχικών πρακτικών θα μπορέσουν να υπάρξουν ουσιαστικά βήματα προς την καταστροφή του συνόλου της κυριαρχίας και προς τον δρόμο της απελευθέρωσης.

Γιατί λοιπόν θα πρέπει να εμπλεκόμαστε ή ακόμα χειρότερα να δημιουργούμε οργανωτικά μοντέλα που η εμπειρία των αγώνων ενάντια στην κυριαρχία δείχνει ότι διαφέρουν ελάχιστα με αυτό που πολεμούν;

Μέσα από την ανάλυση της πραγματικότητας αλλά και με σταθερό σημείο αναφοράς την ολική απελευθέρωση, οδηγούμαστε στην ανάδειξη ή απόρριψη μορφών οργάνωσης, ως περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικών προς στο σκοπό αυτόν. Κάτι τέτοιο μας οδηγεί και στην κριτική προς τις αναρχο-συνδικαλιστικές και ομοσπονδιακές οργανώσεις καθώς και σε άλλου τύπου μαζικών οργανωτικών δομών.



Η καταστροφή του κράτους, που θα συνοδεύεται από τη διάλυση της οργάνωσης των πόλεων και της πολύπλοκης τεχνοβιομηχανικής κοινωνίας, θα εξαλείψει την δυνατότητα για έλεγχο από κάποια οργανωτική αρχή επάνω στη ζωή των ανθρώπων (και όχι μόνο). Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει, εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις, στην δημιουργία πληθώρων και απρόβλεπτων αναρχικών ομαδοποιήσεων και κοινοτικών σχέσεων.

Μέσα από το παραπάνω σκεπτικό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δημιουργία αναρχικών ομάδων έχει να προσφέρει πολλά. Ομάδων και πυρήνων με συγκεκριμένους στόχους, δημιουργημένους επάνω στην επιθυμία για την διάχυση της αναρχίας. Λειτουργώντας μέσα από τη βαθιά κατανόηση και γνωριμία μεταξύ των ατόμων που την αποτελούν.

Χωρίς να κλείνουμε τα μάτια στην χρησιμότητα της ατομικής δραστηριοποίησης, αλλά θεωρώντας ότι από μόνη της αναπτύσσει συγκεκριμένα όρια. Η σύμπραξη και η συλλογικοποίηση των ατόμων θεωρούμε πώς μπορεί συνεισφέρει με περισσότερο δημιουργικό τρόπο στο επίπεδο του αγώνα. Τόσο για το άτομο, όσο και για την ομάδα.

Οι αναρχικές ομάδες που δεν υπάρχουν στο όνομα της μαζικότητας ή της επίσημης φωνής του «κινήματος», θεωρούμε ότι μπορούν να πραγματώσουν πολλά περισσότερα και ουσιαστικότερα πράγματα μέσα στα τεκταινόμενα των αγώνων.

Η συμμετοχή σε από κοινού δραστηριοποιήσεις θα πρέπει να χτίζεται στη βάση της συγγένειας των απόψεων. Κάνοντας λόγο για συγγένεια δεν εννοούμε την συναισθηματική σχέση μεταξύ κάποιων συντρόφων, (που είναι και αυτή χρήσιμη) αλλά την βαθιά γνωριμία του άλλου. Το να ξέρουμε πώς σκέφτεται και πως δρα ο άλλος πάνω σε μια σειρά από ζητήματα που τον απασχολούν. Έτσι, η εμβάθυνση της γνωριμίας ξεπερνάει το «προσωπικό» της υπόθεσης και αναζητά την κοινότητα των αντιλήψεων του αναρχικού αγώνα. Είναι μια διαδικασία αέναη και χτίζεται και μέσα από τη δραστηριοποίηση τους σαν ομάδα και την από κοινού αντιμετώπιση της πραγματικότητας.

Η αναρχική ομάδα δημιουργεί πολλές δυνατότητες και ανοίγει πολλά περάσματα για τον απελευθερωτικό σκοπό. Η ανάγκη και επιθυμία συλλογικοποίησης δεν γίνεται με βάση του α ή β ρόλου που μας έχει δώσει το σύστημα κυριαρχίας ή την μία ή άλλη επιλογή της. Αλλά αντίθετα μέσα από την συνολική άρνηση των ρόλων και την συνολική άρνηση της κυριαρχίας(ανεξαρτήτως επιλογών και χρώματος της). Η αναρχική ομάδα εμπλέκεται μέσα στην ολότητα του αγώνα και επιδιώκει να βρίσκεται παντού, συμβάλλοντας ουσιαστικά και με ξεκάθαρο τρόπο στην εξέλιξη και προώθηση των εξεγερτικών ή μη γεγονότων. Στην προετοιμασία, διάδοση και ανάδειξη ξεκάθαρων αναρχικών απόψεων και πρακτικών, πάνω στην προοπτική της γενίκευσης τους. Μέσα από μια ολική οπτική των πραγμάτων και χωρίς να μερικοποιεί τον λόγο της, ανάλογα τα γεγονότα και τις περιστάσεις.

Με την δημιουργία αναρχικών ομάδων υπάρχει η δυνατότητα αμοιβαίας και ξεκάθαρης συνεργασίας, με σκοπό όχι τη δημιουργία μιας δομής που θα αντικαταστήσει με προγράμματα και καταστατικά την αυτοτέλεια και αυτενέργεια των ομάδων αλλά την συνεργασία με σκοπό την από κοινού ανάλυση και δραστηριοποίηση.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η δημιουργία αναρχικών ομάδων ή πυρήνων λειτουργώντας μέσα από μια ολική και πολύμορφη δραστηριοποίηση, είναι το λειτουργικό κύτταρο για την ολική απελευθέρωση.