Την Πέμπτη που μας πέρασε, στις 2 Φεβρουαρίου, ο Victor VanOrden καταδικάστηκε δυστυχώς σε 5 χρόνια φυλάκισης και σε χρηματική αποζημίωση ύψους €6.661 (ή $8.757) στον ιδιοκτήτη του εκτροφείου μινκ, το οποίο βρίσκεται κοντά στο Stone State Park της Iowa στην Αμερική από το οποίο τον Οκτώβρη του 2011 είχε προσπαθήσει μαζί με την σύντροφό του, Kellie, να απελευθερώσουν μινκ.Όπως διαβάζουμε στην σελίδα υποστήριξης που έχει δημιουργηθεί, ο Victor είχε συμφωνήσει να παραδεχτεί την ενοχή του για την απελευθέρωση ενός μινκ και για επιχειρούμενη κλοπή τρίτου βαθμού ως μέρος συμφωνίας, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα βρισκόταν αντιμέτωπος με καταδίκη 13 χρόνων φυλάκισης εάν θεωρούνταν ένοχος. Παρ' όλ' αυτά η καταδικαστική απόφαση βγήκε μόλις προχτές, ενώ την απόφαση για το μήκος της ποινής την είχε ο δικαστής, ο οποίος δήλωσε με σκληρό τρόπο στον κατηγορούμενο πως «κατά τη απαιτούμενη διάρκεια της πορείας σας μέχρι εδώ, είχατε αμέτρητες ευκαιρίες για να αναρωτηθείτε "Τι κάνουμε;", αλλά συνεχίσατε να δράτε έτσι.» Άφησε όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεξέτασης της ποινής.
Όσον αφορά την Kellie, τώρα, η δίκη της ήταν κι αυτή προγραμματισμένη την περασμένη Πέμπτη, όπου σκόπευε να δηλώσει ένοχη αλλά έπειτα από μια συζήτηση με το δικηγόρο της, ο τελευταίος ζήτησε από τον δικαστή και τον τοπικό εισαγγελέα να μιλήσουν στην αίθουσα των ενόρκων. Όταν βγήκαν, ο δικαστής δήλωσε πως κατανοούσε την επιθυμία της Kellie να μην δηλώσει ένοχη, και η δίκη της μεταφέρθηκε στις 6 Μαρτίου.
Παρακάτω ακολουθούν κάποια μεταφρασμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από μια συνέντευξη που έδωσαν αρκετές μέρες πριν, λέγοντας κάποια πράγματα για τον εαυτό τους και την ιστορία τους αλλά και γενικά για την απελευθέρωση των ζώων:
Πώς έγινες βίγκαν;
Kellie: Έγινα βίγκαν τρία χρόνια πριν, ενώ ήμουν χορτοφάγος για αρκετό καιρό. Δεν ήταν κάτι παράξενο που με έκανε να γίνω βίγκαν, απλά μου φάνηκε σωστό. Ένιωθα πως ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω. Ποτέ δεν μετέβηκα σ' αυτό, απλά το έκανα μόλις το αποφάσισα. Έπειτα μου κίνησε την περιέργεια και συνειδητοποίησα την φρίκη της βιομηχανίας γάλακτος και αυγών. Δε θα σταματήσω ποτέ να είμαι βίγκαν, είναι κάτι περισσότερο από μια διατροφική επιλογή για μένα, είναι ένας τρόπος ζωής και μια έκκληση για δράση.
Victor: Βασικά, όταν έγινα 13 η άμεση οικογένειά μου μετακόμισε με τους γονείς της μητέρας μου. Ζούσα σε μια μικρή φάρμα για μερικά χρόνια. Δε μπορώ να θυμηθώ αν η βαριά-κρεατοφαγική διαιτά μου με ενοχλούσε, παρά το γεγονός ότι ήξερα από πρώτο χέρι από πού προέρχεται. Μάλλον ανησυχούσα πιο πολύ να κερδίσω την αποδοχή των μεγαλύτερων αντρών της οικογένειας παρά να έχω οποιεσδήποτε λογικές σκέψεις. Όταν έγινα λίγο μεγαλύτερος ασχολήθηκα με την punk και την hardcore σκηνή και εκεί είναι που το μήνυμα του βιγκανισμού έφτασε για πρώτη φορά στα αυτιά μου. Εκείνη την εποχή ήμουν αρκετά ισχυρογνώμων και η ρητορική αυτή δεν μου ήταν ιδιαίτερα αποδεκτή. Όταν έγινα 18, παράτησα το κολλέγιο για την πρώτη μου δουλειά piercing, όπου είχα την ευχαρίστηση να δουλεύω μαζί με έναν ριζοσπάστη βίγκαν τατουατζή. Όποιος έχει έρθει σε επαφή ποτέ με τον Thomas Kenney ξέρει ότι αυτός είναι το πιο ευγενικό, το πιο γενναιόδωρο άτομο που θα συναντήσεις. Ήμουν εφτά ή οχτώ χρόνια μικρότερός του, και άρχισα με φυσικό τρόπο να μιμούμαι πτυχές της προσωπικότητάς του. Σταμάτησα να τρώω κρέας, και έγινα εντελώς βίγκαν ένα χρόνο αργότερα. Παρόλο που το μετανιώνω που μου πήρε τόσο πολύ, είναι λίγο καθησυχαστικό να σκεφτείς πως τα εκατοντάδες άτομα που δεν ήταν δεκτικοί προς την βίγκαν προσέγγισή μου κάποια στιγμή στο παρελθόν την ξανακούν από κάποιον άλλο.
Kellie: Έγινα βίγκαν τρία χρόνια πριν, ενώ ήμουν χορτοφάγος για αρκετό καιρό. Δεν ήταν κάτι παράξενο που με έκανε να γίνω βίγκαν, απλά μου φάνηκε σωστό. Ένιωθα πως ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω. Ποτέ δεν μετέβηκα σ' αυτό, απλά το έκανα μόλις το αποφάσισα. Έπειτα μου κίνησε την περιέργεια και συνειδητοποίησα την φρίκη της βιομηχανίας γάλακτος και αυγών. Δε θα σταματήσω ποτέ να είμαι βίγκαν, είναι κάτι περισσότερο από μια διατροφική επιλογή για μένα, είναι ένας τρόπος ζωής και μια έκκληση για δράση.
Victor: Βασικά, όταν έγινα 13 η άμεση οικογένειά μου μετακόμισε με τους γονείς της μητέρας μου. Ζούσα σε μια μικρή φάρμα για μερικά χρόνια. Δε μπορώ να θυμηθώ αν η βαριά-κρεατοφαγική διαιτά μου με ενοχλούσε, παρά το γεγονός ότι ήξερα από πρώτο χέρι από πού προέρχεται. Μάλλον ανησυχούσα πιο πολύ να κερδίσω την αποδοχή των μεγαλύτερων αντρών της οικογένειας παρά να έχω οποιεσδήποτε λογικές σκέψεις. Όταν έγινα λίγο μεγαλύτερος ασχολήθηκα με την punk και την hardcore σκηνή και εκεί είναι που το μήνυμα του βιγκανισμού έφτασε για πρώτη φορά στα αυτιά μου. Εκείνη την εποχή ήμουν αρκετά ισχυρογνώμων και η ρητορική αυτή δεν μου ήταν ιδιαίτερα αποδεκτή. Όταν έγινα 18, παράτησα το κολλέγιο για την πρώτη μου δουλειά piercing, όπου είχα την ευχαρίστηση να δουλεύω μαζί με έναν ριζοσπάστη βίγκαν τατουατζή. Όποιος έχει έρθει σε επαφή ποτέ με τον Thomas Kenney ξέρει ότι αυτός είναι το πιο ευγενικό, το πιο γενναιόδωρο άτομο που θα συναντήσεις. Ήμουν εφτά ή οχτώ χρόνια μικρότερός του, και άρχισα με φυσικό τρόπο να μιμούμαι πτυχές της προσωπικότητάς του. Σταμάτησα να τρώω κρέας, και έγινα εντελώς βίγκαν ένα χρόνο αργότερα. Παρόλο που το μετανιώνω που μου πήρε τόσο πολύ, είναι λίγο καθησυχαστικό να σκεφτείς πως τα εκατοντάδες άτομα που δεν ήταν δεκτικοί προς την βίγκαν προσέγγισή μου κάποια στιγμή στο παρελθόν την ξανακούν από κάποιον άλλο.
● ● ●
Πώς ασχολήθηκες με τον ακτιβισμό;
Kellie: Έγινα ενεργή σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων ένα χρόνο ή κάπου τόσο αφότου έγινα βίγκαν. Παρακολουθούσα διαλέξεις και διάβαζα ποικίλα βιβλία πάνω στο ζήτημα των δικαιωμάτων των ζώων και της ηθικής. Οι αρχές μου έγιναν πιο ξεκάθαρες. Διαπίστωσα το πόσο σημαντικό ήταν να ενημερώσω τους ανθρώπους για το μαρτύριο των ζώων επειδή δεν μπορούσαν να το κάνουν τα ίδια.
Victor: Νομίζω ότι αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 2008... Ο φίλος μου ο Shane κι εγώ κάναμε κηπουρική δουλειά για μια ηλικιωμένη κυρία στην πόλη, η οποία στο τέλος της μέρας, μας ζήτησε να πνίξουμε όλα τα σκιουράκια groundhog που είχαν πιαστεί στις παγίδες που ήταν στην έκταση της ιδιοκτησίας της. Μόνο ένας μικρός τύπος είχε την ατυχία να πιαστεί εκείνη τη μέρα. Η μουσούδα του ήταν ροζιασμένη και ματωμένα από τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα πάνω εκεί που πριν ήταν η είσοδος της παγίδας. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη για να τον αφήσουμε να επιστρέψει πίσω στο σπίτι του: ήταν απλά το πιο προφανές. Εκείνη την εποχή, δεν είδα αυτή την πράξη ως κάποιο είδος «ακτιβισμού», αλλά σίγουρα συνέβαλε στη φυσική εξέλιξη του τρόπου σκέψης μου. Το να είμαι βίγκαν σήμαινε πια λιγότερο κάτι που δεν έκανα και περισσότερο κάτι που έκανα.
Kellie: Έγινα ενεργή σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων ένα χρόνο ή κάπου τόσο αφότου έγινα βίγκαν. Παρακολουθούσα διαλέξεις και διάβαζα ποικίλα βιβλία πάνω στο ζήτημα των δικαιωμάτων των ζώων και της ηθικής. Οι αρχές μου έγιναν πιο ξεκάθαρες. Διαπίστωσα το πόσο σημαντικό ήταν να ενημερώσω τους ανθρώπους για το μαρτύριο των ζώων επειδή δεν μπορούσαν να το κάνουν τα ίδια.
Victor: Νομίζω ότι αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 2008... Ο φίλος μου ο Shane κι εγώ κάναμε κηπουρική δουλειά για μια ηλικιωμένη κυρία στην πόλη, η οποία στο τέλος της μέρας, μας ζήτησε να πνίξουμε όλα τα σκιουράκια groundhog που είχαν πιαστεί στις παγίδες που ήταν στην έκταση της ιδιοκτησίας της. Μόνο ένας μικρός τύπος είχε την ατυχία να πιαστεί εκείνη τη μέρα. Η μουσούδα του ήταν ροζιασμένη και ματωμένα από τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα πάνω εκεί που πριν ήταν η είσοδος της παγίδας. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη για να τον αφήσουμε να επιστρέψει πίσω στο σπίτι του: ήταν απλά το πιο προφανές. Εκείνη την εποχή, δεν είδα αυτή την πράξη ως κάποιο είδος «ακτιβισμού», αλλά σίγουρα συνέβαλε στη φυσική εξέλιξη του τρόπου σκέψης μου. Το να είμαι βίγκαν σήμαινε πια λιγότερο κάτι που δεν έκανα και περισσότερο κάτι που έκανα.
Κανένα σχόλιο