---

---

Με αυτό το κείμενο θέλουμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας σε σχέση με την έκδοση κάποιων αφισών και εφημερίδων που φέρουν απαράδεχτες και προσβλητικές σε μας εικόνες. Η δημοσίευση του κειμένου αυτού δεν γίνεται με ευχάριστη ή καταγγελτική  διάθεση. Αντίθετα βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να δημοσιοποιήσουμε την άποψή μας, επειδή βλέπουμε ότι οι εκδόσεις με ανάλογο πνεύμα έχουν μια επαναληψιμότητα. Είναι αυτονόητο ότι σε μια αφίσα ή σε ένα εξώφυλλο εφημερίδας, εκτός απ’ τον γραπτό λόγο και η εικόνα είναι φορέας μηνυμάτων και αντιλήψεων. Οπότε η επιλογή μιας εικόνας για τον σκοπό αυτό δεν γίνεται τυχαία, αλλά αντίθετα εμπεριέχει τις γενικότερες απόψεις και αντιλήψεις αυτών που την εκδίδουν. Συγκεκριμένα, λοιπόν, αναφερόμαστε στις δύο αφίσες που έκδωσε το ΚΒΟΞ για το κάλεσμα δημιουργίας αντιφασιστικών πολιτοφυλακών  (29 Νοεμβρίου και 15 Δεκεμβρίου), την αφίσα της ΚΟΝΤΡΑΣ (εκδήλωση 23/11/2012) και στα εξώφυλλά της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ (10/11 και 8/12/2012).

Οι δύο απ’ τις τρείς εν λόγω αφίσες έχουν την ίδια εικόνα η οποία δείχνει ένα στιβαρό χέρι λευκού άντρα να πνίγει ένα φίδι, στα μάτια του οποίου  είναι ζωγραφισμένη μια σβάστικα. Η τρίτη αφίσα απεικονίζει έναν μυώδη άντρα ο οποίος μόλις έχει σκοτώσει ένα φίδι μ’ ένα τσεκούρι. Και πάλι η σβάστικα είναι ζωγραφισμένη στα μάτια του φιδιού.

Ο συμβολισμός των αφισών είναι ξεκάθαρος. Ο ναζισμός ταυτίζεται μ’ ένα πλάσμα της φύσης και ο τιμωρός του, ο αντιφασισμός, είναι ένας άνθρωπος. Μέσα από αυτή την εικόνα μπορούν να εξαχθούν πολλά διαστρεβλωτικά συμπεράσματα. Όπως για παράδειγμα ότι ο ναζισμός, δηλαδή ο εθνικοσοσιαλισμός, δεν είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο της βιομηχανικής τεχνολογικής εποχής, αλλά ένα στοιχείο της φύσης το οποίο πρέπει να εξαλειφθεί. Ή ακόμα ότι οι νεοναζί δεν είναι άνθρωποι και πολιτισμένοι, γέννημα θρέμμα της εποχής του βιομηχανικού συστήματος, αλλά μέρος της κακής, όπως θέλουν να παρουσιαστεί, άγριας φύσης. Το γεγονός ότι οι πρωτότυπες εικόνες των αφισών ήταν έμπνευση του σταλινικού καθεστώτος φανερώνει την προσπάθεια να παρουσιαστεί ο ναζισμός ως το μελανό σημείο του δυτικού πολιτισμού και να προταχθεί το σταλινικό καθεστώς ως το αυθεντικά πολιτισμένο και ανθρώπινο.

Στην πραγματικότητα το φίδι είναι ένα πλάσμα της φύσης που έχει, όπως όλα τα άλλα είδη, τον μοναδικό του ρόλο στη ζωή και την ισορροπία της βιόσφαιρας. Μάλιστα, τα ερπετά ήταν από τα πρώτα πλάσματα που έζησαν στη Γη και απ’ τα οποία εξελίχθηκαν όσα είδη γνωρίζουμε έξω από τη θάλασσα. Έτσι και το ανθρώπινο είδος έχει τις μακρινές του ρίζες κάπου εκεί. Το φίδι ως σύμβολο έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις και ποικιλοτρόπως από τον άνθρωπο, από τους προϊστορικούς χρόνους. Οι άνθρωποι δεν έβλεπαν πάντα το φίδι ως σύμβολο μοχθηρίας, αμαρτίας, φθόνου ή εξαπάτησης, όπως δηλαδή το χρησιμοποίησε ο ιουδαιο-χριστιανισμός. Αντίθετα, για πολλούς ανθρώπους, κουλτούρες, φυλές ακόμα και στους πρώτους πολιτισμούς το φίδι συμβόλιζε την αναγέννηση, την πνευματικότητα και τη θεραπεία, ενώ θεωρούταν καλός οιωνός.

Τα φίδια, όπως και όλος ο φυσικός κόσμος, απειλούνται με συνολική εξόντωση. Ζωικά είδη εξαφανίζονται και οι βιότοποι καταστρέφονται χάρη στην επέλαση του δυτικού πολιτισμού. Η κατασκευή του έθνους-κράτους, η αποικιοκρατία, η πολιτισμική ανωτερότητα, η πίστη στην τεχνολογική πρόοδο και την επιστημονική αντικειμενικότητα, η ιδεοληψία του κοινωνικού δαρβινισμού και του εθνοκεντρισμού είναι πρακτικές και επινοήματα πάνω στα οποία δομήθηκε ο δυτικός πολιτισμός. Όλα αυτά που ενσωμάτωσε και εξύμνησε και η ναζιστική πρακτική σε υπερβολικό βαθμό, σε σχέση με τα υπόλοιπα καθεστώτα και πολιτεύματα. Οπότε δεν μπορούμε να ταυτίζουμε ένα στοιχείο της φύσης με τον ναζισμό ξελασπώνοντας όσα κατασκεύασε η κυριαρχία, ο πολιτισμός και ο τρόπος ζωής που διαμόρφωσε. Από τη στιγμή μάλιστα που ο φυσικός κόσμος δέχεται τεράστια πλήγματα, είναι προβληματικό να αναπαράγονται στερεότυπα που δόμησαν την κυριαρχία. Όπως για παράδειγμα ότι η φύση πρέπει να υποταχτεί στον άνθρωπο, ή να  χρησιμοποιούμε  ρήσεις όπως «η εκκόλαψη του αυγού του φιδιού» (εννοώντας τον ναζισμό), ή να προβάλουμε εικόνες που δηλώνουν ότι ο εχθρός μας είναι κάποιο φυσικό στοιχείο και όχι οι θεσμοί της κυριαρχίας, όπως το έθνος – κράτος και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα.

Στο εξώφυλλο της εφημερίδας Κόντρα (10 Νοεμβρίου 2012) απεικονίζονται γδαρμένα και κρεμασμένα ανάποδα κάποια πρόβατα σε ένα σφαγείο, με τα αίματα να στάζουν στο πάτωμα. Ενώ σε λεζάντα είναι η φράση «Η λύση ή θα είναι επαναστατική ή δεν θα υπάρξει ποτέ». Βρίσκουμε άκρως προβληματικό να χρησιμοποιείται ο βασανισμός και η στυγνή εκμετάλλευση των ζώων όχι για να καταδείξει την αιχμαλωσία τους και να προωθήσει την απελευθέρωσή τους, αλλά για να διαδώσει κάποιο ξένο ως προς την κατεύθυνση αυτή πολιτικό μήνυμα. Είναι φανερό μέσα από αυτό το εξώφυλλο ότι δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός για την πραγματικότητα που περνούν δισεκατομμύρια ζώα στις βιομηχανίες κρέατος, αλλά υπονοείται με άστοχο τρόπο ότι η «οικονομική κρίση» επηρεάζει παρόμοια τους ανθρώπους του ελλαδικού χώρου. Αλήθεια μια επανάσταση που δεν σέβεται τις μη ανθρώπινες μορφές ζωής τι είδους κόσμο ευαγγελίζεται;

Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και το εξώφυλλο της 8ης  Δεκεμβρίου της ίδιας εφημερίδας. Συγκεκριμένα εικονίζονται ψάρια παγιδευμένα σε ένα δίχτυ, με τη λεζάντα «Η ‘‘κρίση χρέους’’ είναι μια παγίδα, στον καπιταλισμό δεν υπάρχει ελπίδα». Σε μια εποχή που οι ωκεανοί μολύνονται και καταστρέφονται συνολικά, που η βιομηχανική αλιεία εξοντώνει καθημερινά τη ζωή της θάλασσας, αυτή η φρίκη χρησιμοποιείται όχι για να υπερασπιστεί τη ζωή, αλλά για να υπονοήσει την παγίδευση των ανθρώπων στον καπιταλισμό και στη «κρίση χρέους». Προφανώς και η αιτία της εκμετάλλευσης ανθρώπων και ζώων είναι κοινή, αλλά δεν μπορούμε να απαξιώνουμε τις άλλες μορφές ζωής και τα όσα υπόκεινται για να προωθήσουμε τις ανθρωποκεντρικές μας επιδιώξεις. Ειδικά όταν και εμείς ως κομμάτι αυτής της κοινωνίας φέρουμε ένα μερίδιο ευθύνης για όσα υποφέρουν οι άλλες μορφές ζωής. Οπότε και λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.

Ακόμα κι αν ο άνθρωπος από τη φύση του ήταν αναγκασμένος να τραφεί με ζώα (που δεν είναι από τη φύση του, αλλά από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει) θα έπρεπε να το κάνει με τον απαραίτητο σεβασμό, όπως το έκαναν και οι ινδιάνοι της Β. Αμερικής. Γι’ αυτό είναι ακόμα πιο εξοργιστικό να προβάλλεται η γενοκτονία των ζώων για αλλότριους σκοπούς κι όχι για να προωθηθεί η απελευθέρωσή τους.