Κύρια πηγή: Holes in the net
Στις 2 Οκτωβρίου, στη λεγόμενη παγκόσμια ημέρα των «ζώων φάρμας» και ανάμεσα σε άλλες σχετικές δράσεις παγκόσμια, τρεις ακτιβιστές για τα δικαιωμάτα των ζώων στο Ισραήλ μαρκαρίστηκαν με καυτό χάλυβα, όπως γίνεται στα ζώα στις διάφορες φάρμες.
Αυτή η πράξη διαμαρτυρίας έλαβε χώρα στην πλατεία Rabin του Τελ Αβίβ, και κατά τη διάρκειά της, όπως φαίνεται και στο παραπάνω βίντεο, οι ακτιβιστές μαρκαρίστηκαν με αριθμούς και με την ίδια μέθοδο που μαρκάρονται και τα ζώα που βρίσκονται φυλακισμένα σε φάρμες, εκτροφεία και βιομηχανικές μονάδες «παραγωγής» γάλακτος και κρέατος - δηλαδή χωρίς αναισθησία και με εξευτελιστικούς όρους για την ίδια τους την ύπαρξη.
Οι ίδιοι οι ακτιβιστές δήλωσαν πως με την καύση του αριθμού στο σώμα τους θέλησαν να ταυτιστούν με το Ολοκαύτωμα που βιώνουν τα ζώα σε όλο τον κόσμο. Πιο αναλυτικά, παραθέτουμε το σχετικό κομμάτι από την ιστοσελίδα της όλης κίνησης, που ονομάζεται «269»:
«Τα ανώνυμα, απρόσωπα θύματα των οποίων τα σώματα χρησιμοποιούνται για να μας ταΐσουν, προφανώς έχουν επιθυμίες και συναισθήματα πριν τους κόψουμε το λαιμό με ψυχρή, υπολογισμένη βαρβαρότητα. Είναι περίεργο, ενώ ορίζουμε τους εαυτούς μας ως μια «έννομη» και «ηθική» κοινωνία, να σφάζουμε σε σταθερή βάση αθώα όντα.Μετά το πέρας της διαμαρτυρίας, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Ichilov για να φροντιστούν τα εγκαύματά τους από το μαρκάρισμα, τα οποία ήταν τρίτου βαθμού.
Το κάψιμο του αριθμού του μικρού βοδιού, που επιλέχθηκε από τη βιομηχανία να είναι το νούμερο "269", είναι για εμάς μια πράξη αλληλεγγύης και απαθανάτισης. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να αφυπνίσουμε συνειδήσεις και τη συμπόνια προς εκείνους, των οποίων οι κραυγές τρόμου και πόνου γίνονται αντιληπτές μονάχα από τις σιδερένιες μπάρες και τους αιματοβαμμένους τοίχους των σφαγείων.
Είμαστε όλοι ίσοι ως προς τα δεινά, και αν η ανθρωπότητα έχει οποιαδήποτε επιλογή επιβίωσης και εξέλιξης, τότε πρέπει να αποδεχτούμε πως η καταπίεση των αδυνάτων - που δικαιολογείται από το φύλο, τη φυλή ή τη βιολογική φυλή - δεν βασίζεται σε καμία λογική και θεμελιώδη ευαισθησία προς εκείνους που μπορεί να μην κλαίνε στη γλώσσα μας, αλλά νιώθουν τον πόνο το ίδιο με εμάς.
Οπότε ρωτάμε: τι θα συμβεί με το άτομο που έχει αριθμηθεί με το νούμερο "269";
Δεν έχει η ζωή του περισσότερο νόημα από μία άσκοπη, αιματηρή πρακτική;»
Κανένα σχόλιο