Το πρωί της 25^ης Ιουλίου, 2012, στην ζωή μου ήρθαν τα πάνω κάτω σε διάστημα ωρών. Πράκτορες τους FBI από την Washington και το Oregon και πράκτορες της αντι-τρομοκρατικής έσπασαν την μπροστινή πόρτα του σπιτιού μου με έναν πολιορκητικό κριό, πέρασαν χειροπέδες σε μένα και στους συγκατοίκους μου υπό την απειλή όπλου, και μας κράτησαν ομήρους στην πίσω αυλή ενώ μας διάβασαν ένα ένταλμα για έρευνα και λεηλάτησαν το σπίτι μας. Μας είπαν ότι έχει σχέση με τους βανδαλισμούς της Πρωτομαγιάς που έγιναν στο Seattle, της Washington νωρίτερα τον ίδιο χρόνο.

Ωστόσο, υποπτευθήκαμε πως αυτό δεν ήταν πραγματικά μόνο για μερικά σπασμένα παράθυρα. Σαν να είχαν πάρει δείκτες από το 1984 του Orwell, πήραν βιβλία, έργα τέχνης και άλλα λογοτεχνικά βιβλία σαν “αποδείξεις”, καθώς και άλλα πολλά προσωπικά αντικείμενα, αν και φάνηκε να ήξεραν ότι κανείς μας δεν ήταν καν στο Seattle την Πρωτομαγιά. Ενώ ξέρουμε πως η γνώση είναι δύναμη, υποθέσαμε πως κανείς δεν χρησιμοποιεί τυλιγμένα αντίγραφα του Stumptown Wobbly για να διαπράξει υλικές ζημιές. Το είδαμε για αυτό που πραγματικά ήταν. Προσπαθούν να εξετάσουν αναρχικούς και να τους διώξουν για τα πιστεύω τους. Αυτό είναι μια εκστρατεία ψαρέματος. Αυτό είναι κυνήγι μαγισσών. Από τότε, χάρη σε ένα αίτημα στον Νόμο περί Ελευθερίας της Πληροφορίας, πληροφορηθήκαμε πως αυτό το Grand Jury είχε καλεστεί στις 2 Μαρτίου, 2012, 2 μήνες πριν γίνουν οι βανδαλισμοί της Πρωτομαγιάς. 

Μου δόθηκε κλήτευση να καταθέσω στο Grand Jury στις 2 Αυγούστου, μια εβδομάδα αργότερα. Βιαστικά πακέταρα την ζωή μου σε κουτιά, απαλλάχτηκα από τα περισσότερα προσωπικά μου αντικείμενα ως προετοιμασία για την φυλάκιση μου. Με έδιωξαν εκείνη την μέρα αφού αρνήθηκα να καταθέσω και δέχθηκα ξανά κλήτευση για τις 30 Αυγούστου, που μετακινήθηκε για τις 13 Σεπτέμβρη. Σε αυτό το διάστημα φρόντισα αρκετά τον εαυτό μου, τακτοποίησα τις προσωπικές μου σχέσεις και πήρα συμβουλές από ανθρώπους που είτε είχαν αρνηθεί να καταθέσουν σε Grand Jury είτε είχαν φυλακιστεί, ή ακόμα και τα 2 μαζί. Επέστρεψα στο Grand Jury στις 13 Σεπτέμβρη όπου μου χορήγησαν ασυλία. Όταν σου χορηγείται ασυλία, χάνεις το δικαίωμα σου να παραμείνεις σιωπηλή και μπορούν να σε βάλουν στην φυλακή για αστική περιφρόνηση. Μεταξύ των διαβουλεύσεων που έκανα με τον δικηγόρο μου και μια διακοπή μιας ώρας, απέφυγα στενά την ακρόαση επειδή μας είχε τελειώσει ο χρόνος. Με έδιωξαν και μου είπαν πως θα λάβω 4^η κλήτευση. Βγήκα από το δικαστήριο πάνω στην ώρα για να δω τον Matthew Kyle Duran, τον σύντροφο μου στην αντίσταση, να τον παίρνουν με ένα φορτηγό της αστυνομίας. Έσπασε η καρδιά μου να τους βλέπω να απαγάγουν ένα φανταστικό και δυνατό άτομο και να τον παίρνουν μακριά από τους φίλους του και τους αγαπημένους του. Η Katherine “Kteeo” Olejnik είχε την ίδια μοίρα επειδή αρνήθηκε να καταθέσει στις 27 Σεπτέμβρη. Αυτή την στιγμή, ο Matt και η Kteeo βρίσκονται σε κελιά της φυλακής επειδή έμειναν σιωπηλοί. Δεν νιώθω τίποτα άλλο παρά αγάπη και θαυμασμό και για τους δύο και ξέρω πως χιλιάδες ακόμη νιώθουν το ίδιο. Το βράδυ πηγαίνοντας προς το σπίτι μου ένιωθα τον εγκέφαλο μου σαν να είχε πάθει βραχυκύκλωμα. Μερικές μέρες αργότερα, έλαβα επιστολή πως η επόμενη κλήτευση μου είναι για τις 10 Οκτώβρη. Ενημέρωσαν επίσης τον δικηγόρο μου πως προετοιμάζονταν για ακρόαση για την περιφρόνηση.

Παρά τις ημερομηνίες για το δικαστήριο, η ζωή μου ήταν σαν τρενάκι του λούνα παρκ. Χάρη σε άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, έχω υποφέρει από βαριά κατάθλιψη και μετά-τραυματικές διαταραχές για πολλά χρόνια. Αυτά τώρα είναι πολύ χειρότερα και νέα πράγματα με πυροδοτούν. Για κάποιο διάστημα μετά την επιδρομή (του FBI), βρισκόμουν σε μια συνεχή κατάσταση πανικού και ίσα που μπορούσα να φάω. Κάθε φορά που κάποιος χτυπούσε την πόρτα μου, κάθε φορά που άκουγα κάποιον δυνατό θόρυβο μέσα στο σπίτι, η καρδιά μου βούλιαζε και σκεφτόμουνα “έχουν έρθει για μένα”. Μέχρι την μέρα που το γράφω αυτό, δεν έχω κοιμηθεί μια ολόκληρη νύχτα από εκείνο το κρύο πρωινό του Ιουλίου χάρη στο άγχος που μου προκαλεί ναυτία και με ξυπνάει ανάμεσα στις 4 και στις 7 κάθε πρωί. Μετά από μερικούς μήνες, ο αρχικός πανικός έχει ξεθωριάσει σε μια ζοφερή αποδοχή. Παρά τα ψυχολογικά μου θέματα, ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκα την συνεργασία μαζί τους και ούτε πρόκειται. Είναι εναντίον σε οτιδήποτε πιστεύω. Στο δεξί μου χέρι έχω ένα τατουάζ που γράφει “αγωνίσου να επιβιώσεις προκαλώντας το λιγότερο εφικτό πόνο”. Αυτό είναι κάτι με το οποίο ζω κάθε μέρα και θα συνεχίσω να ζω με αυτό είτε βρίσκομαι σε κελί είτε όχι.

Δεν μπορώ να εκφράσω με λέξεις το πόσο ευγνώμων είμαι για αυτούς που μας έχουν δείξει υποστήριξη και αλληλεγγύη, ειδικότερα τους φίλους, συντρόφους και αγαπημένους μας. Θα το περάσουμε όλο αυτό μαζί. Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι με το ακόλουθο αίσθημα, αλλά πιστεύω ότι αξίζει να επαναληφθεί. Θέλουν να νιώθουμε απομονωμένοι, μόνοι και φοβισμένοι. Ξέρω πως αν και η Kteeo κρατείται ουσιαστικά στην απομόνωση, δεν νιώθει μόνη. Ξέρω πως ο Matt δεν νιώθει μόνος. Όταν προσπαθούν να ξεκοιλιάσουν ανελέητα κοινότητες, δεν διασκορπιζόμαστε, δυναμώνουμε, ευδοκιμούμε. Βλέπω αυτή την κρατική καταπίεση ως έτσι: Το Κράτος πιστεύει πως είναι μια μαύρη τρύπα που μπορεί να καταστρέψει οτιδήποτε θέλει. Στην πραγματικότητα, είναι πιο πολύ σαν αστρικό βρεφοκομείο, όπου ακούσια δημιουργεί νέα, δυνατά αναρχικά άστρα.

Δεν προσδοκώ αυτό που αναπόφευκτα με περιμένει σήμερα, αλλά θα το δεχτώ. Ζητώ από τους ανθρώπους να συνεχίσουν την υποστήριξη μας καθ’ όλη την διαδικασία, γράφοντας μας γράμματα, στέλνοντας μας βιβλία, προσφέροντας χρήματα και διαδίδοντας την ενημέρωση.

Οι πεποιθήσεις μου είναι ακλόνητες και δεν θα χτυπηθούν από την παρενόχληση τους.

Σήμερα είναι 10 Οκτώβρη 2012 και είμαι έτοιμη να μπω στην φυλακή.

Αγάπη και αλληλεγγύη σε όσους αντιστέκονται,

Για πάντα στην σιωπή.

Leah-Lynn Plante