Ted Kaczynski

'Χτύπα εκεί που πονάει'

1 . Ο Σκοπός Αυτού Του Άρθρου

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αναδείξει μια πολύ απλή αρχή της ανθρώπινης σύγκρουσης, μια αρχή που οι αντίπαλοι του τεχνο-βιομηχανικού συστήματος φαίνεται να την παραβλέπουν. Η αρχή αυτή είναι πως σε οποιασδήποτε μορφής σύγκρουσης, αν θέλεις να νικήσεις, πρέπει να χτυπήσεις τον αντίπαλο σου εκεί που πονάει.

Πρέπει να εξηγήσω πως όταν μιλάω για το «χτύπα εκεί που πονάει» δεν αναφέρομαι αναγκαστικά σε φυσικά χτυπήματα ή σε κάποια άλλη μορφή φυσικής βίας. Για παράδειγμα, σε μια προφορική συζήτηση, «χτύπα εκεί που πονάει» θα σήμαινε να χρησιμοποιήσεις τα επιχειρήματα με τα οποία η θέση του αντιπάλου σου να είναι πιο ευάλωτη. Σε κάποιες προεδρικές εκλογές, «χτύπα εκεί που πονάει» θα σήμαινε να κερδίσεις απ’ τον αντίπαλο σου τις πολιτείες που έχουν τις περισσότερες εκλεκτορικές ψήφους. Όμως, για τη συζήτηση αυτής της αρχής θα χρησιμοποιήσω την αναλογία της φυσικής σύγκρουσης, επειδή είναι ζωηρή και ξεκάθαρη.

Αν κάποιος άντρας σε γρονθοκοπήσει, δεν μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου χτυπώντας τον στην γροθιά του, γιατί δεν μπορείς να τον πονέσεις με αυτόν τον τρόπο. Για να κερδίσεις την μάχη, πρέπει να τον χτυπήσεις εκεί που πονάει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεπεράσεις την γροθιά και να τον χτυπήσεις στα ευάλωτα σημεία του σώματος του.

Ας υποθέσουμε ότι μια μπουλντόζα που ανήκει σε μια υλοτομική εταιρία καταστρέφει το δάσος κοντά στο σπίτι σου και θέλεις να το σταματήσεις. Η λεπίδα της μπουλντόζας είναι αυτή που σκίζει την Γη και ξεριζώνει τα δέντρα, αλλά θα ήταν ένα χάσιμο χρόνου να διαλύσεις την λεπίδα με μια βαριοπούλα. Αν ξοδέψεις μια μέρα δουλεύοντας σκληρά και πολλή ώρα στο να καταστρέψεις την λεπίδα με την βαριοπούλα, ίσως επιτύχεις το να την ζημιώσεις αρκετά ώστε να γίνει άχρηστη. Αλλά, σε σύγκριση με την υπόλοιπη μπουλντόζα, η λεπίδα είναι σχετικά φθηνή και εύκολη για αντικατάσταση. Η λεπίδα είναι μόνο η ‘γροθιά’ με την οποία η μπουλντόζα χτυπά την Γη. Για να νικήσεις την μηχανή πρέπει να ξεπεράσεις την ‘γροθιά’ και να επιτεθείς στα ζωτικά σημεία της μπουλντόζας. Ο κινητήρας, για παράδειγμα, μπορεί να καταστραφεί με πολύ μικρή δαπάνη χρόνου και προσπάθειας με μέσα αρκετά γνωστά σε πολλούς ριζοσπάστες.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεκαθαρίσω πως δεν συνιστώ σε κανέναν ότι πρέπει να προκαλέσει ζημιά σε μπουλντόζα (εκτός αν είναι δικής του ιδιοκτησίας). Ούτε πρέπει το οτιδήποτε σε αυτό το άρθρο να παρερμηνευτεί ως πρόταση για οποιασδήποτε μορφής παράνομης δραστηριότητας. Είμαι ένας φυλακισμένος, και αν ενθάρρυνα παράνομη δραστηριότητα, δεν θα επιτρεπόταν σε αυτό το άρθρο να βγει από τα σύνορα της φυλακής. Χρησιμοποιώ την αναλογία της μπουλντόζας μόνο επειδή είναι ξεκάθαρη και ζωηρή και θα εκτιμηθεί από τους ριζοσπάστες.

2 . Ο Στόχος Είναι Η Τεχνολογία

Είναι ευρέως αναγνωρισμένο πως «η βασική μεταβλητή που καθορίζει την σύγχρονη ιστορική διαδικασία παρέχεται από την τεχνολογική ανάπτυξη» (Celso Furtado). Η τεχνολογία, πάνω από όλα, είναι υπεύθυνη για την παρούσα κατάσταση του κόσμου και θα ελέγχει την μέλλουσα ανάπτυξη του. Έτσι, η ‘μπουλντόζα’ που πρέπει να καταστρέψουμε είναι η μοντέρνα τεχνολογία αυτή καθ’ αυτή. Πολλοί ριζοσπάστες το γνωρίζουν αυτό, και ως εκ τούτου στόχος τους είναι να εκμηδενίσουν ολόκληρο το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα. Αλλά δυστυχώς έχουν δώσει πολύ λίγη προσοχή στην ανάγκη να χτυπήσουν το σύστημα εκεί που πονάει.

Το σπάσιμο ενός McDonalds ή ενός Starbucks είναι μάταιο. Όχι ότι δίνω δεκάρα για τα McDonalds ή τα Starbucks. Δεν με νοιάζει αν κάποια τα σπάσει ή όχι. Αλλά αυτό δεν είναι μια επαναστατική δραστηριότητα. Ακόμα και αν κάθε αλυσίδα fast – food στον κόσμο αφανιστεί, το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα θα υπέφερε μόνο μια ελάχιστη βλάβη ως αποτέλεσμα, αφού θα μπορούσε εύκολα να επιβιώσει χωρίς τις αλυσίδες των fast – food. Όταν επιτίθεσαι στα McDonalds ή στα Starbucks, δεν χτυπάς εκεί που πονάει.

Μερικούς μήνες πριν έλαβα ένα γράμμα από έναν νέο άντρα από την Δανία, ο οποίος πίστευε πως το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα πρέπει να αφανιστεί, και όπως το τοποθετεί ο ίδιος, «Τι θα συμβεί αν συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο; » Προφανώς, ωστόσο, η μορφή της ‘επαναστατικής’ δράσης του ήταν οι επιδρομές σε φάρμες παραγωγής γούνας. Σαν μέσο της αποδυνάμωσης του τεχνο-βιομηχανικού συστήματος, αυτή η δραστηριότητα είναι εντελώς άχρηστη. Ακόμα και αν οι απελευθερωτές των ζώων καταφέρουν να εξαλείψουν την βιομηχανία της γούνας εντελώς, δεν θα έκαναν καμία ζημιά στο σύστημα, επειδή το σύστημα μπορεί να συνεχίσει πολύ καλά και χωρίς τις γούνες.

Συμφωνώ πως η κράτηση άγριων ζώων σε κλουβιά είναι ανυπόφορη, και πως το να βάζεις ένα τέλος σε τέτοιες πρακτικές είναι ένας ευγενής σκοπός. Αλλά υπάρχουν και πολλοί ακόμη ευγενείς σκοποί, όπως η πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων, η παροχή στέγης για τους άστεγους, η ανακύκλωση, ή το να βοηθάς τους γέρους να περνάνε τον δρόμο. Αλλά κανείς δεν είναι αρκετά χαζός να τους παρερμηνεύσει για επαναστατικές δράσεις, ή να φανταστεί ότι κάνουν το οτιδήποτε για να εξασθενίσουν το σύστημα.

3 . Η Βιομηχανία Ξυλείας Είναι Ένα Δευτερεύον Ζήτημα

Για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, κανένας δεν πιστεύει στο ορθό μυαλό του πως τίποτα σαν την αληθινή άγρια φύση δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ αν το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα συνεχίζει να υφίσταται. Πολλοί περιβαλλοντικοί ριζοσπάστες συμφωνούν πως αυτή είναι η κατάσταση και ελπίζουν στην κατάρρευση του συστήματος. Αλλά στην πρακτική το μόνο που κάνουν είναι να επιτίθενται στην βιομηχανία ξυλείας.

Δεν έχω βέβαια καμία αντίρρηση με την επίθεση τους στην βιομηχανία ξυλείας. Στην πραγματικότητα, είναι ένα θέμα που το έχω μέσα στην καρδιά μου, και είμαι ευχαριστημένος με οποιεσδήποτε επιτυχίες που μπορεί να έχουν οι ριζοσπάστες εναντίον της. Επιπροσθέτως, για λόγους που πρέπει να εξηγήσω εδώ, πιστεύω πως η εναντίωση στην βιομηχανία ξυλείας πρέπει να είναι μια συνιστώσα των προσπαθειών για την ανατροπή του συστήματος.

Αλλά, από μόνο του, η επίθεση στην βιομηχανία ξυλείας δεν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος δράσης ενάντια στο σύστημα, γιατί ακόμα και στην απίθανη περίπτωση της επιτυχίας των ριζοσπαστών να σταματήσουν την υλοτομία σε όλο τον κόσμο, αυτό δεν θα έριχνε το σύστημα. Και δεν θα έσωζε μόνιμα την άγρια φύση. Αργά ή γρήγορα το πολιτικό κλίμα θα άλλαζε και η υλοτομία θα συνεχιζόταν. Ακόμα και αν η υλοτομία δεν συνεχιζόταν ποτέ, θα υπήρχαν άλλοι τρόποι μέσω των οποίων η άγρια φύση θα καταστρεφόταν, ή αν δεν καταστρεφόταν τότε θα εξημερωνόταν και θα κυριαρχούνταν. Τα ορυχεία και η εξερεύνηση ορυκτών, η τοξική βροχή, οι αλλαγές των κλιμάτων, και ο αφανισμός των ειδών καταστρέφουν την άγρια φύση – η άγρια φύση εξημερώνεται και κυριαρχείται μέσω της αναδημιουργίας, της επιστημονικής μελέτης, και της διαχείρισης των πόρων, συμπεριλαμβανομένου μεταξύ άλλων πραγμάτων της ηλεκτρονικής ανίχνευσης των ζώων, της αποθήκευσης ρευμάτων με εκκολαπτήριο ιχθύων, και μέσω της φύτευσης γενετικά-μηχανικών δέντρων.

Η άγρια φύση μπορεί να σωθεί μόνιμα μόνο εκμηδενίζοντας το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα, και δεν μπορείς να εκμηδενίσεις το σύστημα επιτιθέμενος στην βιομηχανία ξυλείας. Το σύστημα θα επιβίωνε εύκολα από τον θάνατο της βιομηχανίας ξυλείας επειδή τα προϊόντα ξύλου, αν και πολύ χρήσιμα για το σύστημα, μπορούν να αναπληρωθούν από άλλα υλικά αν χρειαστεί.

Συνεπώς, όταν επιτίθεσαι στην βιομηχανία ξυλείας, δεν χτυπάς το σύστημα εκεί που πονάει. Η βιομηχανία ξυλείας είναι μόνο η ‘γροθιά’ (ή μια από τις γροθιές) με την οποία το σύστημα καταστρέφει την άγρια φύση, και, όπως σε μία μάχη με γροθιές, δεν μπορείς να νικήσεις χτυπώντας στην γροθιά. Πρέπει να ξεπεράσεις την γροθιά και να χτυπήσεις στα πιο ευαίσθητα και σημαντικά όργανα του συστήματος. Με νόμιμα μέσα, φυσικά, όπως οι ειρηνικές διαμαρτυρίες.

4 . Γιατί Το Σύστημα Είναι Ανθεκτικό

Το τεχνο-βιομηχανικό σύστημα είναι κατ’ εξαίρεση ανθεκτικό εξ’ αιτίας της αποκαλούμενης ‘δημοκρατικής’ δομής και τις προκύπτουσας ευελιξίας της. Επειδή τα δικτατορικά συστήματα τείνουν να είναι άκαμπτα, οι κοινωνικές εντάσεις και η αντίσταση μπορούν να χτιστούν και να φτάσουν στο επίπεδο που να ζημιώσουν και να αποδυναμώσουν το σύστημα και μπορεί να οδηγήσουν σε επανάσταση. Αλλά σε ένα ‘δημοκρατικό’ σύστημα, όταν οι κοινωνικές εντάσεις και η αντίσταση εξελίσσονται επικίνδυνα, το σύστημα υποχωρεί αρκετά, συμβιβάζεται αρκετά, ώστε να φέρει τις εντάσεις σε ένα ασφαλές επίπεδο.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1960 οι άνθρωποι για πρώτη φορά γνώρισαν πως η περιβαλλοντική μόλυνση ήταν ένα σοβαρό θέμα, και περισσότερο τότε γιατί η ορατή και αισθητή για την όσφρηση βρώμα στον αέρα πάνω από τις μεγάλες μας πόλεις ξεκινούσε να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν φυσικά άβολα. Αρκετές διαμαρτυρίες έγιναν ώστε μια Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος καθιερώθηκε και άλλα μέτρα πάρθηκαν για την ανακούφιση του προβλήματος. Φυσικά, όλοι μας ξέρουμε πως τα προβλήματα μόλυνσης έχουν έναν μακρύ, πολύ μακρύ δρόμο μέχρι να λυθούν. Αλλά έγιναν αρκετά ώστε να υποχωρήσουν οι δημόσιες καταγγελίες και η πίεση εναντίον του συστήματος μειώθηκε για αρκετά χρόνια.

Έτσι, η επίθεση εναντίον του συστήματος είναι σαν να χτυπάς ένα κομμάτι λάστιχο. Ένα χτύπημα με ένα σφυρί μπορεί να θρυμματίσει ένα σίδερο, επειδή το σίδερο είναι άκαμπτο και δυσπροσάρμοστο. Αλλά μπορείς να χτυπήσεις ένα κομμάτι λάστιχο χωρίς να το πονέσεις γιατί είναι ευέλικτο: Δίνει χώρο πριν την διαμαρτυρία, τόσο αρκετό όσο η διαμαρτυρία να χάσει την δύναμη και την ορμή της. Τότε το σύστημα αναπηδά.

Έτσι, για να χτυπήσεις το σύστημα εκεί που πονάει, πρέπει να επιλέξεις θέματα στα οποία το σύστημα δεν θα υποχωρήσει, στα οποία θα πολεμήσει μέχρι τέλους. Γιατί αυτό που χρειάζεσαι δεν είναι ο συμβιβασμός με το σύστημα αλλά έναν αγώνα ζωής και θανάτου.

5 . Είναι Ανώφελο Να Επιτίθεσαι Στο Σύστημα Με Τους Όρους Των Δικών Του Αξιών

Είναι απολύτως απαραίτητο το να επιτίθεσαι στο σύστημα όχι με τους όρους των τεχνολογικά προσανατολισμένων αξιών του, αλλά με τους όρους των αξιών που είναι ασυνεπείς με τις αξίες του συστήματος. Όσο επιτίθεσαι στο σύστημα με τους όρους των δικών του αξιών, δεν χτυπάς το σύστημα εκεί που πονάει, και επιτρέπεις στο σύστημα να ξεφουσκώνει την διαμαρτυρία παραδίνοντας, υποχωρώντας.

Για παράδειγμα, αν επιτίθεσαι στην βιομηχανία ξυλείας πρωτίστως στην βάση πως τα δάση χρειάζονται για τη διατήρηση των υδάτινων πόρων και τις αναδημιουργικές ευκαιρίες, τότε το σύστημα μπορεί να δώσει έδαφος για να αφοπλιστεί η διαμαρτυρία χωρίς να συμβιβάζει τις ίδιες του τις αξίες: Οι υδάτινοι πόροι και η αναδημιουργία είναι πλήρως συνεπείς με τις αξίες του συστήματος, και αν το σύστημα υποχωρήσει, αν απαγορεύσει την υλοτομία στο όνομα των υδάτινων πόρων και της αναδημιουργίας, τότε κάνει απλά μια τακτική υποχώρηση και δεν υποφέρει μια στρατηγική υποχώρηση για τον κώδικα των αξιών του.

Αν πιέσεις τα θέματα της θυματοποίησης (όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία, ή η φτώχεια) δεν αμφισβητείς τις αξίες του συστήματος και δεν το πιέζεις στο να υποχωρήσει ή να συμβιβαστεί. Βοηθάς άμεσα το σύστημα. Οι σοφότεροι υποστηρικτές του συστήματος αναγνωρίζουν πως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία και η φτώχεια είναι επιβλαβή για το σύστημα, και για αυτό το ίδιο το σύστημα εργάζεται για την αντιμετώπιση αυτών και παρόμοιων μορφών θυματοποίησης.

Τα ‘sweatshops’, με τους χαμηλούς μισθούς και τις ελεεινές συνθήκες εργασίας, μπορεί να φέρνουν κέρδη σε μερικές εταιρίες, αλλά οι σοφοί υποστηρικτές του συστήματος γνωρίζουν πολύ καλά πως το σύστημα σαν ολότητα λειτουργεί πολύ καλύτερα όταν οι εργάτες αντιμετωπίζονται αξιοπρεπώς. Φέρνοντας το θέμα των sweatshops, βοηθάς το σύστημα, δεν το αποδυναμώνεις.

Πολλοί ριζοσπάστες πέφτουν στον πειρασμό της εστίασης σε μη-ουσιώδη θέματα σαν τον ρατσισμό, τον σεξισμό και τα sweatshops επειδή είναι εύκολα. Διαλέγουν ένα θέμα στο οποίο το σύστημα μπορεί να σηκώσει έναν συμβιβασμό και στο οποίο θα μπορούν να πάρουν υποστήριξη από ανθρώπους σαν τον Ralph Nader, Winona La Duke, τα εργατικά συνδικάτα, και όλους τους άλλους ροζ ρεφορμιστές. Ίσως το σύστημα, κάτω από πίεση, θα υποχωρήσει λίγο, οι ακτιβιστές θα δούνε κάποια ορατά αποτελέσματα των προσπαθειών τους, και θα έχουν την ικανοποιητική ψευδαίσθηση πως έχουν καταφέρει κάτι. Αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν καταφέρει τίποτα απολύτως για τον εκμηδενισμό του τεχνο-βιομηχανικού συστήματος.

Το θέμα της παγκοσμιοποίησης δεν είναι ολότελα άσχετο με το τεχνολογικό πρόβλημα. Το πακέτο 

των οικονομικών και πολιτικών μέτρων που ονομάζεται ‘παγκοσμιοποίηση’ προωθεί την οικονομική ανάπτυξη και, κατά συνέπεια, την τεχνολογική εξέλιξη. Όμως, η παγκοσμιοποίηση είναι ένα θέμα οριακής σημασίας και όχι ένας καλά επιλεγμένος στόχος των επαναστατών. Το σύστημα μπορεί να αντέξει να παραδώσει έδαφος για το θέμα της παγκοσμιοποίησης. Χωρίς να εγκαταλείπει την παγκοσμιοποίηση ως έχει, το σύστημα μπορεί να λάβει μέτρα για τον μετριασμό των αρνητικών περιβαλλοντικών και οικονομικών συνεπειών της παγκοσμιοποίησης, ώστε να αφοπλίσει την διαμαρτυρία. Ως ένα σημείο, το σύστημα θα μπορούσε να αντέξει να εγκαταλείψει εντελώς την παγκοσμιοποίηση. Η ανάπτυξη και η εξέλιξη θα συνεχιζόταν, μόνο σε ελαφρώς χαμηλότερο ποσοστό. Και όταν πολεμάς την παγκοσμιοποίηση δεν επιτίθεσαι στις θεμελιώδεις αξίες του συστήματος. Η εναντίωση στην παγκοσμιοποίηση προωθείτε με τους όρους της εξασφάλισης αξιοπρεπών μισθών για τους εργάτες και της προστασίας του περιβάλλοντος, όροι που και οι δύο είναι συνεπείς με τις αξίες του συστήματος. (Το σύστημα, για την ίδια του την επιβίωση, δεν μπορεί να επιτρέψει την περιβαλλοντική υποβάθμιση μέχρι τέλους.) Κατά συνέπεια, πολεμώντας την παγκοσμιοποίηση δεν χτυπάς το σύστημα εκεί που πονάει. Οι προσπάθειες σου μπορεί να προωθούν την μεταρρύθμιση, αλλά είναι άχρηστες για τον σκοπό της ανατροπής του τεχνο-βιομηχανικού συστήματος.

6 . Οι Ριζοσπάστες Πρέπει Να Επιτεθούν Στο Σύστημα Στα Καθοριστικά Σημεία Του

Για την αποτελεσματική δουλειά προς τον εκμηδενισμό του τεχνο-βιομηχανικού συστήματος, οι επαναστάτες πρέπει να επιτεθούν στο σύστημα στα σημεία στα οποία δεν θα αντέξει αυτό να δώσει έδαφος. Πρέπει να επιτεθούν τα σημαντικά όργανα του συστήματος. Φυσικά, όταν χρησιμοποιώ την λέξη ‘επίθεση’, δεν αναφέρομαι στην φυσική επίθεση αλλά μόνο σε νόμιμους τρόπους διαμαρτυρίας και αντίστασης.

Μερικά παραδείγματα των σημαντικών οργάνων του συστήματος είναι:

Α . Η βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας. Το σύστημα είναι εντελώς εξαρτημένο από το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας του.

Β . Η βιομηχανία επικοινωνιών. Χωρίς τις ταχείες επικοινωνίες, σαν το τηλέφωνο, το ράδιο, την τηλεόραση, το e-mail, και τα λοιπά, το σύστημα δεν θα επιβίωνε.

Γ . Η βιομηχανία των υπολογιστών. Όλοι γνωρίζουμε πως χωρίς τους υπολογιστές το σύστημα θα κατέρρεε πολύ γρήγορα.

Δ . Η βιομηχανία της προπαγάνδας. Η βιομηχανία της προπαγάνδας συμπεριλαμβάνει την βιομηχανία της διασκέδασης, το εκπαιδευτικό σύστημα, την δημοσιογραφία, την διαφήμιση, τις δημόσιες σχέσεις, και πολλά από την πολιτική και την βιομηχανία ψυχικής υγείας. Το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει εκτός αν οι άνθρωποι είναι αρκετά υπάκουοι και συμμορφούμενοι και έχουν τις συμπεριφορές που το σύστημα χρειάζεται να έχουν. Η λειτουργία της βιομηχανίας της προπαγάνδας είναι να διδάξει τους ανθρώπους να έχουν αυτού του είδους την σκέψη και συμπεριφορά.

Ε . Η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας. Το σύστημα δεν είναι ακόμα (όσο γνωρίζω τουλάχιστον) φυσικά εξαρτώμενο από την προηγμένη βιοτεχνολογίας. Παρ’ όλα αυτά, το σύστημα δεν μπορεί να δώσει έδαφος για το θέμα της βιοτεχνολογίας, το οποίο είναι ένα κριτικά σημαντικό θέμα για το σύστημα, όπως θα επιχειρηματολογήσω σε μια στιγμή.

Ξανά: Όταν επιτίθεσαι σε αυτά τα σημαντικά όργανα του συστήματος, είναι σημαντικό το να μην επιτίθεσαι με τους όρους των αξιών του συστήματος, αλλά με τους όρους των αξιών που είναι ασυνεπείς με αυτούς του συστήματος. Για παράδειγμα, αν επιτίθεσαι στην βιομηχανία της ηλεκτρικής ενέργειας στην βάση ότι μολύνει το περιβάλλον, το σύστημα μπορεί να αφοπλίσει την διαμαρτυρία αναπτύσσοντας καθαρότερους τρόπους παραγωγής ηλεκτρισμού. Και όταν από τα χειρότερα πάμε στα χειρότερα, το σύστημα θα μπορούσε ακόμα να αλλάξει ολοκληρωτικά σε αιολική και ηλιακή ενέργεια. Αυτό ίσως να  έκανε πολλά για την μείωση της περιβαλλοντικής ζημιάς, αλλά δεν θα έβαζε ένα τέλος στο τεχνο-βιομηχανικό σύστημα. Ούτε θα αντιπροσώπευε μια ήττα των θεμελιωδών αξιών του συστήματος. Για να επιτευχθεί το οτιδήποτε ενάντια στο σύστημα πρέπει να επιτεθείς σε όλους τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ως θέμα αρχής, για τον λόγο πως η εξάρτηση στον ηλεκτρισμό κάνει τους ανθρώπους εξαρτημένους στο σύστημα. Αυτό είναι ένα έδαφος ασυμβίβαστο με τις αξίες του συστήματος.

7 . Η Βιοτεχνολογία Ίσως Να Είναι Ο Καλύτερος Στόχος Για Πολιτική Επίθεση

 Πιθανότατα ο πιο υποσχόμενος στόχος για πολιτική επίθεση είναι η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας. Αν και οι επαναστάσεις διεξάγονται γενικά από μειονότητες, είναι πολύ χρήσιμο να έχεις ένα βαθμό υποστήριξης, συμπάθειας, ή τουλάχιστον κάποια συγκατάθεση από τον γενικό πληθυσμό. Το να λάβεις αυτή την υποστήριξη ή την συγκατάθεση είναι ένας από τους στόχους της πολιτικής δράσης. Αν συγκέντρωνες την πολιτική επίθεση, για παράδειγμα, στην βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας, θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να λάβεις οποιαδήποτε υποστήριξη εκτός από μια ριζοσπαστική μειονότητα, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι αντιστέκονται στην αλλαγή του τρόπου ζωής τους, ειδικότερα σε οποιαδήποτε αλλαγή τους ενοχλεί. Για αυτό τον λόγο, λίγοι θα επιθυμούσαν να παρατήσουν τον ηλεκτρισμό.

Αλλά οι άνθρωποι δεν νιώθουν ακόμα τους εαυτούς τους εξαρτημένους από την προηγμένη βιοτεχνολογία όπως νιώθουν εξαρτημένοι στον ηλεκτρισμό. Ο εκμηδενισμός της βιοτεχνολογίας δεν θα αλλάξει ριζοσπαστικά τις ζωές τους. Τουναντίον, θα ήταν εφικτό να δείξεις στους ανθρώπους πως η συνεχής ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας θα μεταλλάξει τον τρόπο ζωής τους και θα εξαφανίσει αρχαίες ανθρώπινες αξίες. Έτσι, στην καταπολέμηση της βιοτεχνολογίας, οι ριζοσπάστες θα πρέπει να είναι σε θέση να κινητοποιήσουν προς όφελος τους τη φυσική ανθρώπινη αντίσταση στην αλλαγή.

Και η βιοτεχνολογία είναι ένα θέμα στο οποίο το σύστημα δεν αντέχει να χάσει. Είναι ένα θέμα στο οποίο το σύστημα θα πρέπει να πολεμήσει μέχρι τέλους, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Αλλά – για να το επαναλάβω άλλη μια φορά – είναι σημαντικό να επιτεθείς στην βιοτεχνολογία όχι με τους όρους των αξιών του ίδιου του συστήματος αλλά με τους όρους των αξιών που είναι ασυνεπείς με αυτούς του συστήματος. Για παράδειγμα, αν επιτεθείς στην βιοτεχνολογία, πρωτίστως στην βάση πως ίσως βλάψει το περιβάλλον, ή πως τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα ίσως είναι βλαβερά για την υγεία, τότε το σύστημα μπορεί και θα απορροφήσει την επίθεση δίνοντας έδαφος και συμβιβάζοντας – για παράδειγμα, εισάγοντας αυξημένη επίβλεψη της γενετικής έρευνας και αυστηρότερο έλεγχο και ρύθμιση των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών. Το άγχος των ανθρώπων τότε θα υποχωρήσει και η διαμαρτυρία θα μαραθεί.

8 . Όλη Η Βιοτεχνολογία Πρέπει Να Δεχθεί Επίθεση Ως Θέμα Αρχής

Έτσι, αντί να διαμαρτύρεσαι για την μια ή την άλλη αρνητική συνέπεια της βιοτεχνολογίας, πρέπει να επιτεθείς στο σύνολο της σύγχρονης βιοτεχνολογίας ως θέμα αρχής, σε βάσεις όπως - (α) πως είναι μια προσβολή για όλα τα έμβια όντα - (β) πως παραχωρεί μεγάλο μερίδιο εξουσίας στα χέρια του συστήματος – (γ) πως θα μεταμορφώσει ριζοσπαστικά θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια – και σε παρόμοιες βάσεις που είναι ασυνεπείς με τις αξίες του συστήματος.

Ως απάντηση σε αυτού του είδους την επίθεση το σύστημα θα πρέπει να σηκωθεί και να επιτεθεί. Δεν θα αντέξει να απορροφήσει την επίθεση σου υποχωρώντας σε μεγάλο βαθμό, επειδή η βιοτεχνολογία είναι πολύ κεντρική σε όλη την επιχείρηση της τεχνολογικής εξέλιξης, και επειδή υποχωρώντας το σύστημα δεν θα έκανε μόνο μια τακτική υποχώρηση, αλλά θα δεχόταν και μια τεράστια στρατηγική ήττα των κωδικών του αξιών. Αυτές οι αξίες θα υπονομεύονταν και θα άνοιγε η πόρτα για περαιτέρω πολιτικές επιθέσεις που θα αποκήρυτταν τα θεμέλια του συστήματος.

Τώρα, είναι αλήθεια πως η Αμερικάνικη Βουλή των Αντιπροσώπων πρόσφατα ψήφισε την απαγόρευση των ανθρώπινων κλώνων, και τουλάχιστον κάποιοι βουλευτές έδωσαν τους σωστούς λόγους για κάτι τέτοιο. Οι λόγοι τους οποίους διάβασα ήταν πλαισιωμένοι σε θρησκευτικούς όρους, αλλά οτιδήποτε πιστεύεις για τους θρησκευτικούς όρους που περιλαμβάνονται, αυτοί οι λόγοι δεν ήταν τεχνολογικά αποδεκτοί. Και αυτό είναι που μετράει.

Έτσι, το ψήφισμα του Κογκρέσου για τον ανθρώπινο κλώνο ήταν μια πραγματική ήττα για το σύστημα. Αλλά ήταν μια πολύ, πολύ μικρή ήττα, λόγω του περιορισμένου πεδίου εφαρμογής της απαγόρευσης – μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της βιοτεχνολογίας επηρεάστηκε – και επειδή στο κοντινό μέλλον η κλωνοποίηση ανθρώπινων όντων θα έχει πολύ μικρή πρακτική χρήση για το σύστημα έτσι κι αλλιώς. Αλλά η δράση της Βουλής των Αντιπροσώπων υποδηλώνει πως αυτό ίσως είναι ένα σημείο στο οποίο το σύστημα είναι τρωτό, και πως μια διευρυμένη επίθεση σε ολόκληρη την βιοτεχνολογία ίσως προκαλέσει σοβαρή βλάβη στο σύστημα και τις αξίες του.

9 . Οι Ριζοσπάστες Δεν Επιτίθενται Ακόμη Στην Βιοτεχνολογία Αποτελεσματικά

Μερικοί ριζοσπάστες επιτίθενται στην βιοτεχνολογία, είτε πολιτικά είτε φυσικά, αλλά όσο γνωρίζω εξηγούν την αντίθεση τους στην βιοτεχνολογία με τους όρους των αξιών του συστήματος. Δηλαδή, οι κύριες αντιθέσεις τους είναι οι κίνδυνοι περιβαλλοντικής ζημιάς και η βλαπτικότητα για την υγεία.

Και δεν χτυπούν την βιομηχανία της βιοτεχνολογίας εκεί που πονάει. Για να χρησιμοποιήσω μια αναλογία φυσικής πάλης για μια ακόμη φορά, υπόθεσε πως πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου απέναντι σε ένα γιγάντιο χταπόδι. Δεν θα ήσουν ικανός να επιτεθείς αποτελεσματικά κόβοντας τις άκρες των πλοκαμιών του. Πρέπει να χτυπήσεις το κεφάλι του. Από αυτά που έχω διαβάσει για τις δραστηριότητες τους, οι ριζοσπάστες που δουλεύουν εναντίον της βιοτεχνολογίας δεν κάνουν ακόμα τίποτα παραπάνω από το να κόβουν τις άκρες των πλοκαμιών του χταποδιού. Έπειτα προσπαθούν να μεταπείσουν απλούς αγρότες, ατομικά, να απέχουν από το φύτεμα γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Αλλά υπάρχουν πολλές χιλιάδες αγροκτήματα στην Αμερική, έτσι ώστε το να μεταπείθεις αγρότες ατομικά είναι ένας υπερβολικά αναποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση της γενετικής μηχανικής. Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό το να πείσεις ερευνητικούς επιστήμονες που συνδέονται με την βιοτεχνολογική δουλειά, ή στελέχη εταιριών σαν την Monsanto, να αποχωρήσουν από την βιομηχανία της βιοτεχνολογίας. Οι καλοί ερευνητικοί επιστήμονες είναι άνθρωποι που έχουν ειδικά ταλέντα και εκτενή προπόνηση, και είναι δύσκολο να αναπληρωθούν. Το ίδιο ισχύει και για τα μεγάλα εταιρικά στελέχη. Το να πείσεις μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους να αφήσουν την βιοτεχνολογία, θα προκαλούσε μεγαλύτερη ζημιά στην βιοτεχνολογία απ’ το να πείσεις χίλιους αγρότες να μην φυτεύουν γενετικά τροποποιημένους σπόρους.

10 . Χτύπα Εκεί Που Πονάει

Είναι ανοιχτό το θέμα για αμφισβήτηση για το αν είμαι σωστός όταν σκέφτομαι πως η βιοτεχνολογία είναι το καλύτερο θέμα για πολιτική επίθεση εναντίον του συστήματος. Αλλά πέρα από κάθε αμφισβήτηση είναι το γεγονός πως οι ριζοσπάστες σήμερα σπαταλούν πολύ από την ενέργεια τους σε θέματα που έχουν λίγη ή καθόλου σχέση με την επιβίωση του τεχνολογικού συστήματος. Και ακόμα και όταν εισάγουν τα σωστά θέματα, οι ριζοσπάστες δεν χτυπάν εκεί που πονάει. Έτσι, αντί να αναμένουν την επόμενη Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής για να κάνουν το ξέσπασμα τους εναντίον της παγκοσμιοποίησης, οι ριζοσπάστες οφείλουν να αφιερώσουν κάποιο χρόνο σκεπτόμενοι το πώς να χτυπήσουν το σύστημα εκεί που πονάει. Με νόμιμα μέσα, φυσικά.