Ένα συχνό ζήτημα που έρχεται, φεύγει και επανέρχεται ανάλογα με τις περιβάλλουσες συνθήκες, που απασχολεί τον αναρχικό και γενικότερα τον ελευθεριακό χώρο/κίνημα, είναι η βία. Οι τάσεις του κινήματος είναι δεκάδες για να αναλύσουμε την κάθε άποψη. Εξάλλου οι τάσεις και οι περιχαρακώσεις των ιδεών σε πολιτικά κουτιά ιδεολογικών φυλακών μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Τα όνειρα μας, η αναρχία, δεν είναι ένα μακρινό μέλλον που θα το πραγματοποιήσουμε κάποια στιγμή, αλλά μια συνεχής κατάσταση ζωής αγώνα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταπιέζει, σωματικά και ψυχικά. Η βία λοιπόν παίζει μεγάλο και σημαντικό ρόλο στις ζωές όλων μας. Δεν είναι κάτι ξέχωρο από την καθημερινή επιβίωση και δεν είναι κάτι εγγενές κακό. Δεν θα παίξουμε τα παιχνίδια του χριστιανισμού (και των υπόλοιπων θρησκειών), των ηθικολόγων ειρηνιστών και των διάφορων βια-φοβικών. Η βία βρίσκεται παντού γύρω μας, και κυρίως βρίσκεται στην φύση, όχι με τον τρόπο που την νοούμε εμείς οι "του πολιτισμού". Η βία που διαπράττει το κράτος έναντι των καταπιεσμένων και της κάθε ατομικότητας είναι απολύτως διαφορετική από την βία που ασκεί ένα άγριο μη-ανθρώπινο ζώο σε ένα άλλο για την επιβίωση του, και εδώ θα σταματήσει η αναφορά της βίας σε μη-πολιτισμένα δεδομένα. Θα μιλήσουμε λοιπόν για την βία που ασκεί ο πολιτισμός, το κράτος, οι βιομηχανίες και η τεχνολογία.

Αρχικά η πρώτη μορφή βίας που άσκησε ο πολιτισμός ήταν η ιδιοκτησία της γης, των μη-ανθρώπινων ζώων και των ανθρώπων. Όποιος μιλά για φυσική εξέλιξη ίσως θα πρέπει να εξετάσει καλύτερα τις συνθήκες επιβολής του πολιτισμού στις απολίτιστες φυλές. Δεν θα μακρηγορήσουμε μιλώντας για τον τρόπο επιβολής του πολιτισμού και του κράτους, αλλά για το ότι από την αρχή έως και τώρα δεν έχει σταματήσει να ασκεί αμέτρητη βία απέναντι σε οτιδήποτε του αντιστέκεται. Η βίαιη επιβολή των πόλεων πάνω στα ελεύθερα εδάφη της Γης, η καταστροφή των εκατομμυρίων μικρών και μεγάλων οικοσυστημάτων για την οικοδόμηση βιομηχανιών και τα δισεκατομμύρια ζώα που σφαγιάστηκαν για την τεχνολογία και την επιστήμη είναι μόνο μερικά παραδείγματα για τον τρόπο που λειτουργεί ο πολιτισμός. Η βία είναι η μοναδική αρχή που έχει και η μοναδική αξία που προτάσσει. Φορώντας το προσωπείο του καθαρού, του ευγενούς και του φιλεύσπλαχνου έχει κατατροπώσει κάθε τι ελεύθερο υπάρχει στον κόσμο μας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το γεγονός πως δεν υπάρχει ούτε εκατοστό έκτασης σε ολόκληρη τη Γη που να μην έχει κατακτηθεί από κάποιο έθνος-κράτος. Δεν υπάρχει περιοχή που να μπορεί κάποιος/α να ζήσει ελεύθερος, χωρίς χαρτιά που να πιστοποιούν την ύπαρξη του/της, χωρίς αριθμό κατοίκου και χωρίς έλεγχο σε κάθε κίνηση του/της. Η χολέρα του πολιτισμού έχει μολύνει τη Γη από άκρη σε άκρη, και η τρέλα του τεχνοκρατικού ανθρώπινου γένους έχει φτάσει στο να αγοράσει μέχρι και το φεγγάρι.

Έτσι, εφόσον η βία είναι η μόνη λέξη και πρακτική έννοια που γνωρίζουν, δεν μας μένει άλλη επιλογή από την βίαιη καταστροφή του κόσμου τους. Για να το θέσουμε ακόμα καλύτερα, η κάθε επιθετική μας πράξη δεν αποτελεί πράξη βίας, αλλά πράξη αντι-βίας, πράξη άμυνας, καθώς αυτοί επιτέθηκαν πρώτοι στην ελευθερία, και εν τέλει κάθε μας κίνηση δεν αποτελεί ούτε καν δράση, αλλά αντίδραση, αφού αυτοί έδρασαν πρώτοι εναντίον μας. Φυσικά η βία δεν είναι πάντα φυσική, σωματική δηλαδή, αλλά έχει αμέτρητες πτυχές, ψυχική, νοητική, κ.ο.κ. Τα όπλα μας δεν ρίχνουν μόνο σφαίρες, αλλά και λέξεις, γραπτά, ιδέες, φωτιές που καίνε μόνο αυτούς. Η κάθε μας ανάσα πρέπει να αποτελεί αντίδραση εναντίον τους, πράξη φωτιάς για την διάδοση της λύσσας μας, μανία και τρέλα για οποιονδήποτε εξουσιαστή, ολική επανάκτηση όχι των πόλεων, αλλά των ονείρων μας που θα κατεδαφίσουν πόλεις και βιομηχανίες. Πόλεις που αποξενώνουν τις πραγματικές σχέσεις. Άνθρωποι κρύβονται πίσω από οθόνες, μιλάνε με γρίφους που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν και σπαταλάν τις ζωές τους σε δουλειές που δεν τους ενδιαφέρουν, σε ρούχα που δεν φοράνε και σε ψυχοφθόρες διασκεδάσεις. Όλα περιτριγυρίζονται γύρω από την δουλειά, χωρίς αυτή δεν επιβιώνεις, γιατί έτσι το αποφασίσανε. Βιομηχανίες που έχουν καταστρέψει κάθε φυσικό στοιχείο του κάθε τόπου, βιάζουν την μάνα Γη και ξεδιψάν με ανθρώπινες ζωές. Οι ίδιες βιομηχανίες που πλουτίζουν τους εξουσιαστές και φροντίζουν για την εξαθλίωση των υπολοίπων. Φυσικά καμία διαχείριση αυτών των βιομηχανιών δεν αποτελεί λύση, αλλά μονάχα η ολική καταστροφή τους, η ανυπαρξία τους. Η τεχνολογία, στον βωμό της οποίας οι δολοφονίες και οι βιασμοί είναι αναρίθμητοι, φροντίζει με την χάρη της για την υποδούλωση όλων των έμβιων όντων κάτω από τον ζυγό του πολιτισμού και του εκάστοτε κράτους. Καμία σημαία δεν μας φαίνεται διαφορετική, καμία σημαία δεν θα σεβαστούμε, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως κάθε κράτος έχει τα ίδια συμφέροντα, και αγωνιζόμαστε μόνο για την καταστροφή του, όχι για τον ρεφορμισμό του.

Καταλήγοντας θέλουμε να επιμείνουμε πως η εξέγερση είναι αυτό που μας εκφράζει. Η ολομέτωπη επίθεση στο υπάρχον, εκεί βρίσκεται η καρδιά μας και εκεί δοκιμάζεται η ζωή μας. Η βία λοιπόν είναι αυτή που θα φέρει την καταστροφή στον κόσμο τους, και η βία είναι αυτή που θα γεννήσει έναν νέο κόσμο μέσα από τις στάχτες του παλιού. Χωρίς αναστολές και χωρίς την σιγουριά του δοκιμασμένου, έχουμε την ευκαιρία να πειραματιστούμε στον δρόμο για την ουτοπία μας. Κανένα πολιτικό πρόγραμμα δεν χωράει στην ζωή και καμία εξουσία δεν μπορεί να σταματήσει την φλόγα της αναρχίας.