Υπομονή παιδί μου θα δεις όλα θα αλλάξουν,
κάποια στιγμή όλα θα αλλάξουν…

Η υπομονή είναι μια λέξη που εμπεριέχει το -υπό-. Να βρίσκεται δηλαδή κανείς σε μια κατάσταση απραγίας και να μην δυσανασχετεί για ό,τι συμβαίνει. Κοινώς να βρίσκεται σε καταστολή, να λειτουργεί παθητικά και φυσικά να χειραγωγείται εύκολα, αφού αν κάτι τον ενοχλεί δεν αντιπαρατίθεται σε αυτό. Απλά περιμένει έναν παντοδύναμο «από μηχανής θεό» να δώσει λύση στο πρόβλημά του.

Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν πολλοί τέτοιοι «από μηχανής θεοί» που πάντα βρίσκουν την αιτία του «κακού» και την ξεριζώνουν… ή μήπως έτσι νομίζουν όσοι υπομένουν; Στις μέρες μας τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (και αποβλάκωσης) έχουν τον παραπάνω ρόλο, ποτίζουν καθημερινά με δηλητήριο τα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων που υπνωτισμένοι, όπως είναι πια οι περισσότεροι, καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους προσφέρουν ως γεγονός, συμβάν, κατάσταση, εικόνα.

Αποκούμπι λοιπόν της ευρύτερης κρίσης που επικρατεί, η τηλεόραση άλλες φορές θα καθησυχάσει, άλλες πάλι θα φέρει την καταστροφή, θα βρει τη λύση για καθημερινά προβλήματα, θα επιβραβεύσει μα και θα καταδικάσει.

Σίγουρα πάντως ό,τι και αν κάνει είναι ένα τεράστιο ψέμα χτισμένο πάνω στη λασπολογία, τα συμφέροντα, την καθοδήγηση και την αποχαύνωση, μα πάνω από όλα στην ποδηγέτηση της μάζας, κι όλα αυτά απλά με το πάτημα ενός κουμπιού, μέσα στο ίδιο μας το σαλόνι.

Εδώ και καιρό ο μηχανισμός περί «νόμου και τάξης» του Δένδια έχει αναλάβει να αποκαταστήσει την ησυχία και τη δικαιοσύνη ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη με τη την εκκένωση της κατάληψης Δέλτα και συνεχίζοντας στις γειτονιές της Αθήνας με τη Βίλλα Αμαλίας, τη Σκαραμαγκά, τον 98fm «ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης» και τη Λέλας Καραγιάννη (και βλέπουμε…) δίνοντας θάρρος στα φασιστοειδή που ονειρεύονται να δουν κλειστές και τις υπόλοιπες και προσφέρονται να βοηθήσουν. Προχωρούν σε συλλήψεις και ψάχνουν τα κτήρια υποσχόμενοι πως θα αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού. Την ίδια στιγμή μιλούν περί ανομίας ενώ οι ίδιοι οι νόμοι τους κατακερματίζουν καθημερινότητα και όνειρα. Απολύσεις, απλήρωτοι εργαζόμενοι, άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους, πολλοί τρώνε από τα σκουπίδια και κάποιοι αυτοκτονούν, ενώ οι εργολάβοι της μισθωτής σκλαβιάς τρέφονται πλουσιοπάροχα, περιμένοντας την επόμενη διαταγή εκ των άνω, προκειμένου να μην χάσουν οι ίδιοι τη βολή τους. Αυτοί ζουν σε βίλλες αδιαφορώντας για την πραγματικότητα και φυλάσσονται από σεκιουριτάδες. Άραγε ποιους φοβούνται;

Δυο αντιφατικές εικόνες, μα τόσο καλά μαγειρεμένες που όταν τελικά σερβιριστούν στις οθόνες δείχνουν να φταίνε για όλα πάλι οι καταλήψεις και οι αναρχικοί-αντιεξουσιαστές. Ένας πολιτικός χώρος που τόσα χρόνια φωνάζει για τα παραπάνω ζητήματα και δίνει λύσεις μέσα στα κατειλημμένα κτήρια, διοργανώνοντας συζητήσεις, θεατρικά, συναυλίες, καλλιτεχνικά εργαστήρια, παιδότοπους, χαριστικά παζάρια και άλλα εγχειρήματα, με πρόταγμα την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αυτονομία, απαλλάσσοντας το κάθε τι από τα δεσμά της εμπορευματοποίησης. Δίνοντας χώρο και οξυγόνο για να εκφράζονται αντιλήψεις και να προχωρούν ιδέες που έξω διώκονται φασιστικά, ώστε να γκρεμιστούν τα φορετά όρια, εμπόδια στο δρόμο για την ολική απελευθέρωση.

Ουσιαστικά δεν είναι οι καταλήψεις που διώκονται αλλά οι πολιτικές πεποιθήσεις που ενστερνίζονται την ελευθερία και την ανυπακοή στους καθεστωτικούς νόμους, γιατί ό,τι και αν έχουν διδάξει μέχρι σήμερα κατά κύριο λόγο είναι καταστροφικό και χυδαίο, για τη φύση, για την κοινωνία, για την παιδεία μα πάνω από όλα για την αξιοπρέπεια, την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Ε! ναι λοιπόν ΚΥΡΙΟΙ είμαστε άνομοι, είμαστε παράνομοι σε αυτόν τον κόσμο που ζέχνει αδικία, πλουτοκρατία, ρατσισμό, φασισμό, σπισισμό, ψέμα, λασπολογία, και μπόλικα συμφέροντα στις πλάτες κάθε καταπιεσμένου έμβιου όντος και της λεηλατημένης γης.

Αυτοοργανώνουμε τις ζωές μας από τα κάτω και δεν αφήνουμε κανέναν να μας πάρει ό,τι μας ανήκει.