...."και τι θες να πεις πως μόνο με την καταστροφή θα ξεφυτρώσουμε ελεύθεροι από όλο αυτό το κλουβί που είμαστε κλεισμένοι; Η καταστροφή μόνο καταστροφή θα φέρει, οι ανισότητες ίσως μεγαλώσουν χωρίς έστω κάποιους βασικούς νόμους και κανόνες, χωρίς συγκεκριμένους ρόλους," λέει ο Σ. στον Γ. που συζητάνε στο σπασμένο κυλικείο του πανεπιστημίου. "Αυτό ακριβώς θέλω να πω. Ότι η καταστροφή όλου αυτού του εξουσιαστικού ιστού θα μας ελευθερώσει από την μίζερη πραγματικότητα. Δεν βλέπω άλλη λύση, ούτε ο ρεφορμισμός, ούτε η αγιοποιημένη αυτοδιαχείριση της εκάστοτε θανατερής βιομηχανίας. Αυτά τα ημίμετρα δεν χωράνε στην ελεύθερη ζωή. Δεν μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ελεύθερους εκμεταλλευόμενοι άλλους," απαντάει ο Γ., πολύ ήρεμα, κι ας είναι κάπως έντονο το θέμα της κουβέντας τους. Εξάλλου δεν τους παίρνει να μιλάνε δυνατά. Γύρω τους κοιμούνται δεκάδες σύντροφοι τους. Και έξω οι ξεκούραστοι συνεχίζουν τις μάχες με τους ένστολους βασανιστές, που εδώ και 3 μέρες προσπαθούν να μπουν στο πανεπιστήμιο, το "αρχηγείο της αναρχίας" όπως το αποκαλούν στα κανάλια αυτές τις μέρες.

Και συνεχίζει ο Σ. "μα η αυτοδιαχείριση της παραγωγής και η αμεσοδημοκρατία είναι η κοινωνία του μέλλοντος. Όπου ο καθένας θα εργάζεται λίγες ώρες την ημέρα, θα παράγει όσο χρειάζεται για να καταναλώσει η κοινωνία, και θα παίρνει με την σειρά του το μερίδιο που αναλογεί στις ανάγκες του. Αυτό είναι ισότητα. Που βλέπεις την εκμετάλλευση σε αυτό;" Ο Γ. τρίβει τα μάτια του που αρχίζουν να τσούζουν από την νύστα και την ισχνή αίσθηση των χημικών στην γενικότερη ατμόσφαιρα, και σηκώνεται από την καρέκλα του να φτιάξει ένα τσάι. Βάζει το νερό να βράσει και πλησιάζει ξανά τον Σ. και του απαντάει "Εδώ είναι η διαφορά μας, σύντροφε. Εσύ θεωρείς ότι εκμετάλλευση υπάρχει μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους, και πάντα με τους εργατίστικους όρους. Για μένα η εκμετάλλευση είναι μια, και είναι η χειρότερη πρακτική που έχει εφεύρει ο άνθρωπος. Γιατί περί εφευρέσεως πρόκειται, όπως και η ιεαραρχία, η πατριαρχία, η θρησκεία, η κυβέρνηση και όλες οι αξίες του πολιτισμού. Εγώ όταν μιλάω για ισότητα και ελευθερία αναφέρομαι στην ολότητα, όχι στους ανθρώπους. Δεν νοείται ελευθερία με βιομηχανίες θανάτου, με μαζική κοινωνία και τακτική κατανάλωση, με παραγωγή ορυκτών, με τον βιασμό της Γης, με την δολοφονία των Ζώων και τις οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας. Ο πολιτισμός έχει εφεύρει πληθώρα πλασματικών αναγκών, και είναι στο χέρι μας να τις καταστρέψουμε και να μην τις αναπαράγουμε σε ότι είναι αυτό που θέλουμε να πλάσουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε πολιτικό πρόγραμμα για 'μετά την επανάσταση', πρέπει να ζήσουμε την επανάσταση στην καθημερινότητα μας. Όπως κάνουμε τώρα, οι μάχες συνεχίζονται 3 μέρες, αυτό δεν είναι η ζωή μας τώρα; Αυτή η εξέγερση ενάντια στην τυραννία του πολιτισμού, αυτός ο πόλεμος που ανοίξαμε για να καταλύσουμε το κράτος και την εξουσία και να τρέξουμε ελεύθεροι δεν είναι η ζωή μας; Γιατί λοιπόν να φτιάξουμε προγράμματα για μετά; Δεν ξέρουμε αν θα πετύχουμε, ούτε αν θα ζήσουμε για να δούμε το αύριο. Το εδώ και το τώρα έχει αξία, γιατί να το ξέρεις ότι τα ρολόγια έχουν σταματήσει. Μπορεί στα νοικοκυριά να συνεχίζουν τις ζωούλες τους, αλλά εσύ θέλεις μια ζωούλα, ή μια Ζωή; Εγώ θα πολεμήσω για την Ζωή αυτή λοιπόν, για την καταστροφή όλου αυτού του κυριαρχικού πλέγματος που έχει δομήσει ο πολιτισμός. Και ακόμα κι αν πετύχει η επανάσταση και όλα αυτά που λες εδραιωθούν, για μένα τίποτα δεν θα χει τελειώσει. Εμπρός λοιπόν, σήκω και πάμε να δώσουμε τις ψυχές μας για την ζωή. Όσες κουβέντες και να κάνουμε τα τείχη δεν θα πέσουν, οι αλυσίδες δεν θα κοπούν και η φωτιά δεν θα λάμψει, εκτός κι αν πράξουμε για την απελευθέρωση μας!"