Για το ρόλο της αριστεράς -καθεστωτικής και μη- και τους αγώνες μας για την ελευθερία.

Τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε να γίνεται λόγος στα media για την πρόσφατη δήλωση του βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, ο οποίος στην προσπάθειά του “να σταθεί στο πλευρό των καταλήψεων”, είχε το θράσος να δηλώσει πως είναι αναρχικός, αφού κατά τα λεγόμενα του “η αναρχία ταυτίζεται με την άμεση δημοκρατία”.

Σαν να μην έφτανε η στοχευμένη προπαγάνδα απέναντι στις αναρχικές και τους αναρχικούς από το κράτος, το παρακράτος και τα ΜΜΕ, έχουμε και το ΣΥΡΙΖΑ. που θέλοντας να το παίξει Ρομπέν των δασών και φύλακας των “αδυνάτων”, σπεύδει να υπερασπιστεί στα λόγια τις καταλήψεις και τους αναρχικούς. Αυτή είναι μια πάγια τακτική του εν λόγω κοινοβουλευτικού κόμματος, η οποία εφαρμόστηκε και κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποκρίνεται ότι είναι με το μέρος των αναρχικών στην προσπάθειά του αφενός να καπηλευτεί εκλογικά τον αγώνα που δίνουμε και αφετέρου να τον ενσωματώσει εντός των κρατικών και νόμιμων πλαισίων.

Σε ό,τι αφορά τη δήλωση Διαμαντόπουλου έχουμε να πούμε τα εξής:

Πρώτον, ένας βουλευτής, δηλαδή ένα αναπόσπαστο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού, δε μπορεί να λέγεται αναρχικός. Οι αναρχικοί ούτε ψηφίζουν στις εκλογές, ούτε είναι υποψήφιοι, ούτε θα έπαιρναν ποτέ βουλευτική θέση.

Δεύτερον, η αναρχία δεν ταυτίζεται με κανέναν τρόπο με την άμεση δημοκρατία. Για μας η αναρχία είναι η ολική απελευθέρωση των ανθρώπων, των ζώων και της φύσης από τα δεσμά του κράτους και της κυριαρχίας. Δεν παλεύουμε για ένα κράτος αμεσοδημοκρατικό, παλεύουμε για τη ζωή και την ελευθερία κάθε έμβιου όντος, στα πλαίσια μιας απλής κοινοτικής ζωής σε σύμπνοια με τη φύση.

Τρίτον, αυτή η ζωή και η ελευθερία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη βουλευτική δράση του Διαμαντόπουλου, ο οποίος, από την αρχή της θητείας του τον Ιούνιο, δηλώνει ανοιχτά το ενδιαφέρον του για την ανάπτυξη της βιομηχανίας γούνας στην περιοχή της Καστοριάς, με αποκορύφωμα τη συνάντησή του με τον ΣΕΓ (Σύνδεσμος Ελλήνων Γουνοποιών) και τη συμφωνία τους στην ανάγκη διεύρυνσης του ζωικού κεφάλαιου στην περιοχή· πως θα αιχμαλωτίζουν, θα σφάζουν και θα γδέρνουν περισσότερα ζώα, δηλαδή. Ο Διαμαντόπουλος είναι η ενσάρκωση αυτού που λέμε τόσα χρόνια. Είναι το κράτος μέσα από τη διαπλοκή, με το οποίο η βιομηχανία γούνας καταφέρνει να επιβιώνει σε βάρος των ζώων. Ο Διαμαντόπουλος είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή, Τζουκαλάγια και Πετσάλνικου, οι οποίοι στήριζαν απροκάλυπτα το γουνεμπόριο. Είναι ενδεικτικό κομμάτι της τακτικής του χαμαιλέοντα που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ μιας και πριν τις εκλογές, η βουλευτής Ηρώ Διώτη είχε κάνει επερώτηση στη βουλή κατά του γουνεμπορίου. Αμέσως μετά, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς έκανε ημερίδα υπέρ της γουνοποιίας ενώ στην Αθήνα διοργάνωναν παράλληλα προεκλογικές εκδηλώσεις για τα “δικαιώματα” των ζώων, προσπαθώντας να συλλέξουν τις ψήφους των φιλόζωων και όχι μόνο. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Όμως μετά τις εκλογές έπεσαν οι μάσκες.

Η στάση του Διαμαντόπουλου και του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μεμονωμένο ατόπημα ούτε του συγκεκριμένου προσώπου, ούτε του συγκεκριμένου κόμματος, αλλά αποτυπώνει πλήρως τις πάγιες θέσεις και τακτικές της αριστεράς συνολικότερα.

Η αριστερά ανέκαθεν αδυνατούσε να εντάξει στα προτάγματά της τους αγώνες για την απελευθέρωση των ζώων και της φύσης. Ιδεολογικά αποδεχόμενη τον ιστορικό υλισμό, θεωρεί την καθυπόταξη της γης και των υπόλοιπων πλασμάτων που κατοικούν σε αυτήν προϋπόθεση για την ανθρώπινη ευημερία. Έχοντας μια ιστορική και άκρως ανθρωποκεντρική αντίληψη του κόσμου, θεωρούν το τεχνοβιομηχανικό σύστημα ως πανάκεια για τη διεκπεραίωση όλων των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων αλλά και τον καπιταλισμό ως απαραίτητο ιστορικό σκαλοπάτι για “το πέρασμα από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας”. Η φύση και τα ζώα είναι λοιπόν παραγωγικοί πόροι για την εξυπηρέτηση των ανθρωπίνων αναγκών. Η μόνη διαφορά με τους καπιταλιστές είναι ότι εκείνοι είναι διατεθειμένοι να σκοτώσουν οτιδήποτε ζωντανό για το κέρδος ενώ οι αριστεροί για την κάλυψη των ανθρωπίνων “αναγκών”. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το ΣΥΡΙΖΑ και την τοπική κοινωνία της Καστοριάς: Οι ζωές των ζώων απαξιώνονται προς χάριν της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.

Παράλληλα, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να φτάσουν στην εξουσία, αφού προφανώς δεν την αρνούνται όταν μιλάνε για εργατική εξουσία και δικτατορία του προλεταριάτου. Από τη μία, συμμετέχουν στους επιμέρους αγώνες όπου τους παίρνει, φροντίζοντας πάντα το αποτέλεσμα της συμμετοχής τους να αποτυπώνεται εκλογικά και από την άλλη, αποστασιοποιούνται από άλλους αγώνες όταν δε θεωρούν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτούς. Όταν όμως οι αγώνες ξεφεύγουν από τη διαχείρησή τους ή ανακαλύπτουν πως είναι επιτυχημένοι κι έχουν μείνει απ’ έξω, σπεύδουν με δηλώσεις και άλλες επικοινωνιακές τακτικές να τους καπελώσουν. Αυτές τις μέρες χρησιμοποιούν την κρατική καταστολή που δέχονται οι αναρχικοί για να κάνουν αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς στη Νέα Δημοκρατία, προσβλέποντας να βρεθούν στην κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές. Δεν ξεχνάμε όμως τις προεκλογικές κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ για τους καλούς αστυνομικούς που θα φυλάνε τις γειτονιές. Δεν ξεχνάμε επιπλέον πως όποτε η αριστερά πήρε την εξουσία ή κέρδιζε μεγάλο έρεισμα, φρόντιζε να συντρίβει με κάθε τρόπο τους αναρχικούς που αντιστέκονταν είτε στα απολυταρχικά καθεστώτα που σχημάτιζε (ΕΣΣΔ-Κροστάνδη) είτε στις προδοσίες των αγώνων που ολόκληροι λαοί έδιναν ενάντια στο φασισμό, επειδή έμπαιναν εμπόδιο στα σχέδια της για εξωτερική πολιτική με τη Δύση (Ισπανία ’36, Ελλάδα-ΟΠΛΑ).

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα το διαφορετικό στο σήμερα. Απλά, ο Διαμαντόπουλος θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ενημερωμένος σχετικά με το σε ποιους δείχνει την “αλληλεγγύη” του.
Σε αυτούς που δε θα ησυχάσουν μέχρι ο τελευταίος γουναράς να κρεμαστεί από τα άντερα του τελευταίου πολιτικάντη.

Δε μπορείς να είσαι και με τους καταπιεστές και με τους καταπιεσμένους,
και με το κράτος και με τους αναρχικούς,
και με τα ζώα και με τους γδάρτες.

Σε αυτόν τον κόσμο καθένας επιλέγει με ποιον τάσσεται.

Εμείς ως αναρχικοί και αντισπισιστές, αγωνιζόμαστε υπερήφανα στο πλευρό των ζώων και της άγριας φύσης.
Αυτοί ως πολιτικοί και γλοιώδεις εξουσιαστές, στέκονται αξιολύπητοι στο πλευρό των γουναράδων παζαρεύοντας ψήφους.

Σε αυτήν τη μάχη για την υπεράσπιση της ζωής είναι, λοιπόν, εχθροί μας.