Χτυπάτε εσείς τη νότα – ακούγεται σε εμάς.

Είναι τιμή μας να σας απευθυνθούμε για λογαριασμό του θάρρους σας σε αυτόν τον αγώνα που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη στην Αίγυπτο.

Για μιάμιση δεκαετία, έχουμε συμμετάσχει σε δραστηριότητες του μαύρου μπλοκ στην Αμερική και σε διάφορα άλλα μέρη ανά τον κόσμο. Φυσικά, δεν εκπροσωπούμε κανέναν και τίποτα – το μαύρο μπλοκ είναι μια τακτική, όχι μια ομάδα – και αυτό είναι που το κάνει τόσο τρομαχτικό για τους εξουσιαστές μας. Αλλά στην βάση της εμπειρίας μας με αυτή την τακτική, θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποιες από τις προοπτικές μας με την ελπίδα να εγκαθιδρυθεί ένας σαφέστερος διηπειρωτικός διάλογος.

Έχουμε ήδη υπάρξει σε κάποιου είδους διαλόγου μαζί σας, ανταλλάσοντας σημάδια αντίστασης πέρα από τον ωκεανό. Έχουμε κυκλοφορήσει εκθέσεις του αγώνα σας εδώ πέρα, και τώρα βλέπουμε φωτογραφίες και βίντεο των δράσεων σας που εμφανίζονται σε διάφορα κολάζ του youtube από την Αίγυπτο. Αλλά επιθυμούμε μεγαλύτερο διάλογο από αυτόν που επιτρέπουν τα κολάζ του youtube. Θέλουμε να είμαστε σε θέση να συζητήσουμε για στρατηγικές καθώς και για τακτικές, αλλά και στόχους μαζί με τις στρατηγικές.

Πρώτα και κύρια: δεν είστε μόνοι. Είστε μέρος ενός αγώνα που γίνεται σε όλο τον κόσμο, ενάντια στην καταπιεστική εξουσία. Η ίδια οικονομία που λεηλατεί την Αίγυπτο, καταστρέφει τις ζωές μας και τον τόπο μας εδώ στις Η.Π.Α. – τα ίδια δίκτυα των ένοπλων σωμάτων που σας θολώνουν με δακρυγόνα στο Κάιρο, διατηρούν την ‘τάξη’ στην Νέα Υόρκη. Αν είναι να κερδίσουμε κάτι σε αυτόν τον αγώνα, μπορούμε μόνο αν το κάνουμε διεθνώς.

Μας είναι στενάχωρο το ότι μας πήρε τόσο καιρό για να σας απευθυνθούμε στα Αραβικά – αυτό δείχνει πόσο απροετοίμαστοι είμαστε για τις ευκαιρίες που μας προσφέρει η ιστορία. Αλλά αυτό ίσως αλλάξει γρήγορα στα επερχόμενα χρόνια. Θα πρέπει να αλλάξει.

Την εμπειρία μας με τις τακτικές του μαύρου μπλοκ την έχουμε κερδίσει κάτω από αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε αντίξοες συνθήκες – ως μια μικρή μειοψηφία που δρα ενάντια σε μια σταθερή δομή εξουσίας, χωρίς πολλή υποστήριξη από την υπόλοιπη κοινωνία. Το μαύρο μπλοκ εξελίχθηκε σε αυτό το πλαίσιο, και θα είναι ενδιαφέρον να το δούμε να εμφανίζεται σε μια κατάσταση μιας πιο γενικευμένης αντίστασης.

Πράγματι, η μακροβιότητα του μαύρου μπλοκ εκπλήσσει τους πάντες – έχει απαγγελθεί νεκρό ξανά και ξανά, όμως συνεχίζει να επανέρχεται. Αυτό γίνεται επειδή, όπως και οι Ανώνυμους, εκφράζει το πνεύμα της εποχής μας. Σε μια εποχή όπου τεράστιες ανισότητες διατηρούνται μέσω της επιτήρησης και της αστυνόμευσης, οποιοδήποτε ουσιαστικό κίνημα είναι δεσμευμένο να συμπεριλαμβάνει την ανωνυμία και τις συγκρούσεις με τις αρχές.

Το μαύρο μπλοκ είναι σημαντικό γιατί δίνει σε αυτή την ανωνυμία και τον ανταγωνισμό ένα πολιτικό περιεχόμενο: δένει συγκεκριμένους αγώνες ενάντια στην καταπίεση με την δυνατότητα ενός γενικευμένου αγώνα ενάντια σε κάθε καταπιεστική εξουσία. Είναι ένα κτύπημα για να ‘μαρκάρει’ την ανώνυμη συλλογική αντιπαράθεση με τις αρχές ως αναρχική – αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε στέκεται για τον εαυτό του ενάντια στις αρχές πρέπει να αναρωτηθεί, αργά ή γρήγορα, ποια είναι η σχέση του με τους αγώνες των άλλων.

Είναι αρκετά κατάλληλο που το μαύρο μπλοκ αναδύθηκε στην Αίγυπτο στην 2ετη επέτειο μιας επανάστασης που απλά αντικατέστησε μια τυραννία με μια άλλη. Τα προβλήματα που προκαλούνται από τον καπιταλισμό και την κυβέρνηση δεν μπορούν να λυθούν με μια απλή αλλαγή των καθεστώτων. Θα χρειαστεί έναν αγώνα από τα κάτω – η εμφάνιση των κοινωνικών σχηματισμών που θα μπορούν να αμυνθούν οι ίδιοι εναντίον της κυβέρνησης και του καπιταλισμού. Αυτό δεν είναι ένα ζήτημα για το οποίο απευθύνεις τα αιτήματα σου σε αυτούς στην εξουσία, και δεν είναι κάτι που μπορεί να κερδηθεί απλά με την επίθεση προς τα προεδρικά παλάτια. Απαιτείται από εμάς να αντιταθούμε στις δομές της κυριαρχίας οπουδήποτε εμφανίζονται, μετατοπίζοντας την στρατηγική μας από μια απλή διαμαρτυρία στον ισχυρισμό ενός άλλου τρόπου ζωής.

Οι επικρίσεις προς το μαύρο μπλοκ στην Αίγυπτο μας είναι πολύ γνώριμες – έχουμε δει τους αντιδραστικούς να διαβάζουν το ίδιο αυτό σενάριο από το 1999. Κατηγορείστε για την βία προς την αστυνομία, ενώ η αστυνομία είναι ακριβώς όσο βίαιη πρέπει να είναι για να διατηρήσει την υπεροχή, και η συνεχιζόμενη βία είναι ορατή μόνο και μόνο επειδή εσείς της αντιστέκεστε. Αυτοί που έχουν περισσότερα προνόμια και εξουσία από σας, σας κατηγορούν πως είστε κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Αυτοί που δεν είναι διατεθειμένοι να συντρέξουν τον ίδιο κίνδυνο σας κατηγορούν για δειλία. Αυτοί που έχουν διαφορετικούς στόχους από σας, παραπονιούνται πως δεν έχετε στρατηγική. Αυτοί για τους οποίους η δημοκρατία σημαίνει η ενίσχυση της δικής τους φωνής, επιμένουν πως πρέπει να υποβληθείτε στον κανόνα της πλειοψηφίας με σκοπό να σας σιωπήσουν. Αυτοί που εξαρτώνται από την εξωτερική στρατιωτική βοήθεια, που υποκύπτουν στις ξένες πολιτικές πιέσεις για το ξεπούλημα των ανθρώπων της Αιγύπτου, σας κατηγορούν πως εισάγεται ξένες τακτικές. Πάνω απ’ όλα, οι κάθε είδους αρχές κάνουν ότι μπορούν για να σας απομονώσουν από άλλους που ίσως θέλουν να αντισταθούν.

Πράγματι, στην εμπειρία μας, αυτό είναι το μεγαλύτερο ρίσκο στην χρήση της τακτικής του μαύρου μπλοκ: δίνοντας μια ταυτότητα στην ανωνυμία και στον αγώνα, προσφέρεται η ευκαιρία στις αρχές να δημιουργήσουν ένα ‘άλλο’ μέσα από μας, να βάλουν την εξέγερση και τις ιδέες μας στην καραντίνα. Είναι λάθος να δούμε τον εαυτό μας σαν κάτι ξεχωριστό από την υπόλοιπη κοινωνία. Το μαύρο μπλοκ είναι δυνατό και επικίνδυνο μόνο ενόσω παραμένει ένας χώρος αντίστασης στον οποίο μπορεί ο καθένας να εισέρχεται – η κορφή του παγόβουνου από κάτι ευρύτερο. Οι εξουσιαστές μας δεν φοβούνται τους αναρχικούς – φοβούνται πως οι αναρχικές αξίες και πρακτικές θα διαδοθούν.

Είναι σημαντικό να μην επιβάλουμε μια διχοτόμηση ανάμεσα στο να είμαστε ειλικρινείς για τους στόχους μας και στο να συμμετέχουμε σε κινήματα μεγαλύτερα από εμάς. Από την μια, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι πως απορρίπτουμε κάθε είδους κυριαρχίας – αν δεν το κάνουμε, όλοι θα πρέπει να μάθουν ξανά και ξανά πόσο λίγο αλλάζει η αστυνομία και η φτώχεια που επιβάλουν από την μια κυβέρνηση στην επόμενη. Αυτό είναι το γιατί δεν πρέπει να κρύβουμε τις αξίες μας κάτω από το ίδιο τεράστιο λάβαρο της ‘δημοκρατίας’ που υποκρύπτει την πείνα των άλλων για εξουσία: αν λειτουργήσουμε έτσι το μόνο που θα γίνει είναι να νομιμοποιήσουμε τις δομές που θα χρησιμοποιηθούν αργότερα εναντίον μας. Αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να διατηρήσουμε την ανοιχτότητα που επιτρέπει τις τακτικές και τις ιδέες να κυκλοφορούν. Ο αναρχισμός δεν είναι μια ταυτότητα, δεν έχει κανένα νόημα στην απομόνωση – είναι μια σχέση που πρέπει να διαδίδεται.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αναρχικοί έχουν κάνει σφάλματα και από τις δύο μεριές τις διχοτόμησης. Συχνά, έχουμε υπηρετήσει ως επιθετικά στρατεύματα και ελεύθεροι εργάτες για φιλελεύθερες αιτίες, παίρνοντας μεγάλα ρίσκα να προωθήσουν τα προγράμματα τους, αποτυγχάνοντας να ενεργήσουμε με την δική μας ανάλυση. Ελπίζαμε πως αυτό θα μας συνέδεε με την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά δεσμοί που εξαρτώνται από την απόκρυψη των αξιών μας είναι ανούσιοι.

Άλλες φορές, οι αναρχικοί ενεργήσαμε σαν να μπορούσαμε να πετύχουμε τους στόχους μας μόνοι μας, συνεχίζοντας έναν ιδιωτικό αγώνα μνησικακίας με το κράτος που όλοι οι υπόλοιποι υπέθεταν πως δεν είχαν κανέναν κοινό μαζί του. Σίγουρα, δεν μπορούμε να περιμένουμε για την μαζική συναίνεση για να ξεκινήσουμε το εγχείρημα της εξέγερσης – μπορούμε μόνο να συναντήσουμε άλλους στην αντίσταση ανυψώνοντας τον εαυτό μας – αλλά το νόημα είναι να βρούμε κι άλλους. Ξανά και ξανά, έχουμε αναλογιστεί πως τα όνειρα μας είναι υπερβολικά άγρια για να τα προτείνουμε, μέχρι να δούμε άλλους ανθρώπους να τα εκτελούν αυθόρμητα. Στην πραγματικότητα, αυτή η περίοδος είναι ώριμη για μας για να προάγουμε τις προτάσεις μας: ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση σε όλο τον κόσμο, και σύντομα δισεκατομμύρια θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στον ολοκληρωτισμό και στην ελευθερία που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσφέρει.

Αν είναι αληθές πως το κράτος δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα μας, όλοι αυτοί που επιθυμούν να ασκήσουν την εξουσία του θα δυσφημίσουν τον εαυτό τους την στιγμή που θα αναλάβουν την εξουσία. Το συντομότερο που όλες οι Μουσουλμανικές Αδελφότητες του κόσμου συνδέσουν τον εαυτό τους με το κράτος, τόσο το καλύτερο: αυτό θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα για αυτούς που δεν μπορούν ακόμη να κατανοήσουν το γιατί κάποιος να είναι αναρχικός. Όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενωθούν με τους εξουσιαστές στο να λένε σε όλους να φύγουν από τους δρόμους και οι δρόμοι παραμείνουν γεμάτοι, το γεγονός αυτό δείχνει πως οι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται. Σε αυτή την περίπτωση, οι αναρχικοί θα μπορέσουν να βοηθήσουν να στρέψουν την αλλαγή του καθεστώτος σε μια κοινωνική επανάσταση, έναν πλήρη μετασχηματισμό της καθημερινής ζωής.

Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρειάζεται την Αίγυπτο να έχει μια κυβέρνηση που να μπορεί να συνεργαστεί μαζί της για την εξαγωγή πόρων απαραίτητων για τον διεθνή καπιταλισμό. Το μαύρο μπλοκ τους τρομάζει γιατί δεν είναι αναγνώσιμο στην σύλληψη τους για την πολιτική – δεν προσφέρει σε κανέναν τη διαπραγμάτευση. Αυτοί θέλουν να φέρουν όλα τα πολιτικά κόμματα σε ‘διάλογο’ ώστε να χαρτογραφήσουν τα πάντα στις δομές της εξουσίας τους – εμείς θέλουμε να πάρουμε τον αγώνα από τα χέρια των πολιτικών κομμάτων εξ’ ολοκλήρου, εγκαθιδρύοντας τον διάλογο μεταξύ των ανθρώπων και όχι με κόμματα ή κυβερνήσεις. Αναζητούμε την διάδοση αγώνων στους οποίους να μπορούμε να επικοινωνούμε και να εμπνέουμε άλλους άμεσα, όπως μας έχετε εμπνεύσει εσείς.

Θα συνεχίσουμε αυτόν τον διάλογο με τον πιο ουσιώδη τρόπο που μπορούμε – συνεχίζοντας να προκαλούμε τις δομές της εξουσίας εδώ στις Η.Π.Α., που υποστηρίζουν αυτές στην Αίγυπτο και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Αλλά αν οποιοσδήποτε από σας μπορεί να μας στείλει αναφορές από τους αγώνες σας, ή να μεταφράσει υλικό στα Αγγλικά και στα Αραβικά, θα ήμασταν χαρούμενοι να ακούσουμε από εσάς. Ας συναντηθούμε στους δρόμους ενός άκρατου κόσμου.