Η προοπτική που στηρίζεται στην ανάγκη να καταστρέψουμε εντελώς την τεχνολογία προκαλεί σύγχυση σε πολλούς συντρόφους, και ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς αρνούνται να τη δεχτούν. Το βρίσκουν πιο λογικό και ρεαλιστικό να εξετάσουν μόνο το πρόβλημα της καταστροφής της λεγόμενης σκληρής τεχνολογίας (όλα τα είδη των πυρηνικών εξοπλισμών, αμίαντο, κλπ.). Θεωρούν την ήπια τεχνολογία (ηλεκτρονική, πληροφορική, κ.λπ.), κοινωνικά χρήσιμη και ότι θα είναι σε θέση να κάνουν καλή χρήση της στο μέλλον, αν η τελευταία μπορούσε να αποσπαστεί από την λογική της κυριαρχίας που την παράγαγε και την ανέπτυξε.

Με τον τρόπο αυτό οι σύντροφοι αποδίδουν στην επιστήμη μια «φωτισμένη» θετικιστική υπόσταση. Ισχυρίζονται ότι τα μέσα που παράγονται από την τεχνολογική και επιστημονική γνώση είναι ουδέτερα, και κριτικάρουν μόνο την κακή κοινωνική χρήση που τους θέτει η εξουσία.

Πιστεύουμε αντίθετα, ότι τα μέσα που δημιουργήθηκαν από την εξουσία δεν μπορούν παρά να υπακούουν στη λογική που τα δημιούργησε. Είναι απολύτως λειτουργικά για τον στόχο τους ανεξάρτητα ποιος τα χρησιμοποιεί και παρά τα όποια προφανή πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρουν στην κοινωνία.

Είμαστε ενάντια σε εκείνους που συνεχώς προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα πράγματα, λέγοντας ότι υπάρχει κάτι καλό στη βάση των πάντων, και αξίζει να παρουσιαστεί. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο να τοποθετήσουμε ένα στοιχείο αμφιβολίας στο τέλμα των βεβαιοτήτων και των κοινοτοπιών που αφθονούν.

Αυτοί που υποστηρίζουν ότι υπάρχει απόλυτη ανάγκη για την υπάρχουσα τεχνολογία είναι τα αφεντικά, οι διοικητές και το πλήθος των υπαλλήλων τους. Έχουν όλοι σημαντικούς λόγους για να το κάνουν αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι σύντροφοι, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να έχουν εξίσου σημαντικούς λόγους για να είναι πάντα καχύποπτοι με τέτοιες συμπεριφορές. Τα πράγματα γίνονται τραγικά όταν βλέπουμε μια ταύτιση απόψεων μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία και εκείνων που αγωνίζονται εναντίον της.

Όλη η βασική τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής σήμερα προέρχεται από την στρατιωτική έρευνα. Η αστική χρήση της υπακούει σ’ αυτή τη λογική πολύ περισσότερο από ό, τι καταλαβαίνουμε αμέσως. Μέχρι τώρα το μόνο που έχουμε καταφέρει να αποδείξουμε είναι ακριβώς, το επιστημονικό, αυταρχικό πρόγραμμα σε οργανωτικό επίπεδο. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους ασυνείδητους μηχανισμούς που λειτουργούν σε μαζικό επίπεδο, επιτρέποντας στη δομή της εξουσίας να ξεπεράσει την αρχική απόρριψη των ανθρώπων και να κερδίσει την πλήρη υποστήριξή τους. Μόνο μερικοί άνθρωποι αμφισβητούν τις προσταγές του κυβερνοχώρου. Η γενική τάση είναι ένα αίσθημα αναπόφευκτου. Έρχεται να θεωρηθεί αναπόφευκτο, επομένως κοινωνικά χρήσιμο. Όποιος επισημαίνει την ανάγκη για την ολική καταστροφή της τεχνολογικής συσκευής που παράγεται από το κεφάλαιο μετατρέπεται σε ανεύθυνο τρελό που θέλει να πάρει τον πολιτισμό πίσω στην εποχή του λίθου.

Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι το θέμα, αν κάποιος σκέφτεται κάτι τέτοιο. Η παρούσα τεχνολογία σήμερα είναι το πρακτικό αποτέλεσμα μιας μορφής γνώσης που ωρίμασε κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής ανάπτυξης του κεφαλαίου. Πάντα υποκινείται από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία. Θέλοντας να διασφαλιστούν ορισμένες τεχνολογίες έναντι άλλων τίθεται εμπόδιο στο δρόμο της ολοκληρωτικής καταστροφής του συνόλου της παραγωγικής τάξης της κυριαρχίας. Επίσης, σημαίνει, να τίθεται ένα όριο στην επαναστατική δράση και να διατηρούνται ασαφείς κοινωνικές σχέσεις με παρόμοιες δομές.

Έτσι, εκείνοι που, αν και λένε ότι είναι επαναστάτες, υποστηρίζουν την ανάγκη διασφάλισης μέρος του παραγωγικού κεφαλαίου της τεχνολογίας, δεν βλέπουν ότι με αυτόν τον τρόπο δίνουν το χέρι τους στους δηλωθέντες ρεφορμιστές. Οι τελευταίοι, πιο συνεκτικά, υποστηρίζουν μια συνεχή τροποποίηση όλων των οργανισμών της εξουσίας με τέτοιο τρόπο που το σύστημα είναι πάντα λειτουργικό και ενημερωμένο για να καλύψει τις νέες ανάγκες της κυριαρχίας και της κοινωνικής αλλαγής.

Το ριζοσπαστικό μας έργο για την καταστροφή της τεχνολογίας πρέπει να είναι εντός της επαναστατικής διαδικασίας, και δεν θα πρέπει να θέσουμε κανένα όριο κατά τη διάρκεια αυτής ή να την οριοθετήσουμε επί της παρούσας περιορισμένης γνώσης μας.

Το πρόβλημα μιας σύγχρονης κοινωνικής επανάστασης δεν μπορεί να επιλυθεί με προσφυγή στη γνώση που έχει αποκτηθεί μέχρι τώρα και η οποία περιορίζεται από τα συμφέροντα της εξουσίας. Είμαστε ενάντια σε εκείνους που βλέπουν τις σημερινές γνώσεις ως κάτι τετελεσμένο.

Όσο για το πώς έχουν τα πράγματα τώρα: οι λεγόμενοι επιστήμονες που μελετούν την τεχνητή νοημοσύνη ή την εφαρμογή της σημερινής τεχνολογίας και σε άλλους τομείς, είναι στην πραγματικότητα επιστημονικοί εργάτες. Είναι εξαιρετικά ειδικευμένοι σε έναν τομέα (τον επιστημονικό), αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει σε άλλους τομείς της έρευνας, για να μην αναφέρουμε την υπόλοιπη κοινωνία την οποία συχνά παραμελούν εντελώς μέσα στα αποστειρωμένα εργαστήρια τους.

Ο τρόπος που αυτοί οι επιστημονικοί εργάτες σκέφτονται μοιάζει πολύ με τα μηχανήματα του φτιάχνουν. Σ΄ αυτούς ισχύει η δυαδική λογική και είναι ουσιαστικά αδύνατο να σκεφτούν πέρα από αυτήν. Δεν υπάρχει καμιά δημιουργική λογική, δεν μπορούν να φέρουν οποιαδήποτε ανάπτυξη της σκέψης στο πεδίο της γνώσης.

Είναι μόνο η άγνοια μας που μας κάνει να τους θεωρούμε μεγάλα μυαλά. Αυτό είναι ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να εμβαθυνθεί περαιτέρω. Οι επιστήμονες είναι στην πραγματικότητα μια νέα ενδιάμεση τάξη που δημιουργήθηκε από την τεχνολογική επανάσταση.

Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν πάντα, όταν οι αρχές της εξουσίας ήταν απών  ή αμφιταλαντεύονταν σ’ όλα τα επίπεδα – όπως συνέβη στις αρχές του αιώνα – και αυτό ισχύει επίσης στον τομέα της επιστήμης. Δεν μπορούμε να είμαστε επαναστατημένοι μόνο απέναντι σε μία κοινωνική δομή που δεν δεχόμαστε, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτσι σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου και του επιστημονικού. Το κυρίαρχο σύστημα που θέλουμε να καταστρέψουμε έχει τις ρίζες του παντού, ως εκ τούτου θα πρέπει να επιτεθούμε παντού.

Η μόνη στάση που πρέπει να έχουμε προς τα αφεντικά της επιστήμης είναι αυτή της οξυδέρκειας σε σχέση με το τι κρύβεται πίσω από όλα τα πράγματα που φαίνονται αθώα και ανώδυνα στο βέβηλο κοινό.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή έχουμε συνηθίσει να γνωρίζουμε μόνο τα πιο αξιοπρόσεκτα και επιφανειακά πράγματα γύρω μας. Τα αφεντικά και οι υπηρέτες τους, φροντίζουν ιδιαίτερα να μας δείξουν κάποια πράγματα, αρκετά για να περιορίσουν την έμφυτη περιέργεια μας, ωθώντας μας να βλέπουμε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σημασία. Εμείς έτσι χάνουμε τα πιο σημαντικά πράγματα που γίνονται εν αγνοία μας, με δικό μας κόστος. Δεν πρέπει να υποτιμούμε τη νοημοσύνη του εχθρού. Ο στόχος αυτών που κυριαρχούν είναι να χρησιμοποιούν όλα τα επιστημονικά όργανα που η σημερινή επιστημονική γνώση έχει να προσφέρει, όχι για την ανακούφιση του πόνου, αλλά για να τον συνεχίσουν μέσα σε ένα σύνολο σχέσεων που τροποποιούνται από καιρό σε καιρό. Το κεφάλαιο και το κράτος βρίσκονται υποχρεωμένα να διενεργούν αδιάκοπες τροποποιήσεις, λόγω του εντονότατου αγώνα που το προλεταριάτο ασκεί εναντίον τους καθημερινά. Στην πραγματικότητα, παρά τη μεγάλη μεταβίβαση του πλούτου που λαμβάνει χώρα κάθε μέρα, στην επίθεση κατά των εκμεταλλευόμενων, δεν χρειάζονται πολλά για να ματαιώσουν οι τελευταίοι τα σχέδια των αφεντικών.

Από τη στιγμή που δείχνουν την πρόθεσή τους να καταστρέψουν τα πράγματα ριζικά, οι επαναστάτες θα αποκτήσουν ένα ανυπολόγιστο πλεονέκτημα, όπου η επίθεση κατά του κράτους και του κεφαλαίου θα γίνεται χωρίς όρια και δεν προτίθεται να παραχωρήσει τίποτα στον εχθρό. Γι ‘αυτό είναι απαραίτητο να καταστρέψουμε ολόκληρη τη τεχνολογική συσκευή, πέρα από την οποιαδήποτε χρήση που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί να κάνει στο μέλλον. Αυτό θα εμποδίσει τον αγώνα να πέσει στην παγίδα των ριζοσπαστών ρεφορμιστών, οι οποίοι από τη μερική καταστροφή των δομών της κυριαρχίας έχουν πραγματοποιήσει το σημείο εκκίνησης για την αναδόμηση.

Είμαστε, λοιπόν, εναντία σε εκείνους που υποστηρίζουν την πολιτική κριτική, ακόμη και στον τομέα της επιστήμης, επειδή μια τέτοια κριτική πάντα προσπαθεί να μειώσει τους λόγους για τη ριζική εναντίωση σε μια απλή ερώτηση για τις λεπτομέρειες που αφορούν ορισμένες ενεργές επιλογές . Με τον τρόπο αυτό οι υποστηρικτές της πολιτικής κριτικής ψάχνουν για προσαρμογή και συμβιβασμό με τον ταξικό εχθρό, που είναι έξυπνα διατεθειμένος να τροποποιήσει επίσημα τη θέση του, με στόχο την αναδιάρθρωση μιας νέας, πιο ορθολογικής συναίνεσης γύρω από τους απειλητικούς θεσμούς.

Κανένα φετίχ δεν πρέπει να παραμείνει στο μυαλό μας. Αν θα είχαμε τη δύναμη να χτίσουμε τους εαυτούς μας με χίλιες αλυσίδες έχουμε και τη δύναμη να τις σπάσουμε. Η απόφαση να ωθήσουμε τους εαυτούς μας πέρα από τα εμπόδια της προκατάληψης και των ταμπού είναι στο χέρι μας.

- Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1988 στο αναρχικό έντυπο "Insurrection" #5.